ay cok guldum yaa. Allahta sizi guldursun
ay cok guldum yaa. Allahta sizi guldursunderdiniz benim icin oyle luks ki kendimi woody allenin sol burun deligi gibi hissettirdi
O
Bu arada köpeği almadan önce de mutsuzdum ama açıkçası mutlu olacağımı seveceğimi düşünmüştüm. Tam tersi oldu ve beni daha da dibe çekti.
Ondan emin değilim, bekarken de çok mutlu değilim. Evlenince kendi kurallarım olacak olmasına seviniyordum aslında. Tel yaşarsam da çok mutlu olmam ama bundan mutlu olurum gibi geliyor.
Merhabalar, eski nişanlı sorunsalı ve ayrılık sonrası gereksiz yare barışmaya çalışma gibi saçma sapan bir durum yüzünden sizinle aynı durumdayım.Hayattan tat almıyorum, zevk aldığım hiç bi şey yok hayatta, bunalıyorum, bıraksalar bi hafta uyurum.Öğretmenim okula bile gidesim yok, sizin durumunuz çok iyi bana göre, işinizden ve sosyal ortamınızdan memnunsunuz en azından.Bende o da yok,yoktuİyi akşamlar.
Uzun süredir canım sıkkın aslen tam olarak canımı sıkan nedir anlayamıyorum ama hiç bir şeyden memnun değilim ve hayatım hiç de istemediğim bir yöne doğru gidiyor.
Sert mizaçlıyım, odunum bile denebilir; sevgimi fedakarlık yaparak gösteririm daha çok. Kimseye özledim demek, sarılmak ne bileyim durduk yere öpmek, canım cicim demek gibi gösterilerde bulunamam.Çocukluktan gelen bir şey. Kimseye derken eşim de dahil buna. Ancak sevgi gösterisi elbette beklerim, ufak bir bakış olur, hal hatır sorma olur.
Şu an hayatımdaki tek yolunda giden şey işim ve arkadaşlık ilişkilerim. Gerçekten sosyal çevremi seviyor ve işe gidince rahatlıyor, kafa dağıtıyorum.
Ama şu ev yok mu, bir gün çakmakla yakasım, papağanlarımı uçurasım, köpeğimi salasım geliyor çoğu zaman. Eşim evde olmasın, gitsin ( ama bütün döklüntüleriyle gitsin), evi kirletmesin, bana iş çıkarmasın istiyorum. Odalar üstüme üstüme geliyor, bütün eşyaları atasım var ki çaktırmadan çok şey atıyorum. Her yerden köpek kılı toplamayayım istiyorum. Sabah uyanınca ilk işim kuşlara yem vermek, yumurta haşlamak, buğday haşlamak, ceviz-fındık kırmak olmasın istiyorum. Eşim, evde geçirdiği bütün vakti telefon ve bilgisayarda harcamasın istiyorum. Hafta sonları plan yaparken bana sormasın, kendisi de bir şeyler istesin istiyorum. Laf olsun, ağzım kapansın diye bir yere götürmesin, gittiğimiz yerde de vaktini telefona bakarak geçirmesin istiyorum. Mutsuz olduğumu söylediğimde "sen zaten hep mutsuzsun" demesin, önemsesin istiyorum. Adam bildiğimiz 50 yaş emekli modunda, hiç bir şekilde tatmin olmuyorum eşim açısından.
Gelelim maddi kısma, bir yerlere ulaşmamız daha kolay olur, eşime muhtaç olmam diye kendimi çok çok zorlayarak araba aldım bu sene. Biraz da eşimin 2. motoru alma söylemleri vardı, zaten bir tane varken ne gerek var diye düşündüm ve ondan önce davranmak istedim. Eşime güvendim beni destekler diye ama yeri geliyor koyacağım benzin param olmuyor, tamam kendisi alıyor ama bu sefer kafamı dağıtmak için, kendime bakmak için param kalmıyor. 2 gün tatil yapalım desem borcumuz var, günübirlik bir yere gidelim desem paramız yok. 3 yıldır şöyle spontane bir şey yapamadık yok hayvanlar var yok paramız kalmadı yok arabamız yok diye diye.
Uykum da çok düzensiz ve sabahın köründe ayaktayım. Öğleci olmama rağmen çoğu zaman 5'te uyanıp 7 ye kadar dönüp duruyorum, bazen 6 buçuk 7 de. Gece kırk kere kalkıp su içiyorum, tuvalete giriyorum, telefona bakıyorum.
Kısacası çok mutsuzum hava sıcak olsa niye sıcak, soğuk olsa niye soğuk; dışarı çıksak yoruldum evde otursak sıkıldım modundayım. Çirkinmişim gibi geliyor, siyah saçlıydım saçımı açtırdım onu da sevmedim. Gittim spora yazıldım bakalım ondan ne zaman sıkılacağım. Botoks mu yaptırsam, bir anda il dışı tayin isteyip memlekete mi taşınsam, ülke mi değiştirsem, başka okula mı geçsem bilemedim. Tek bildiğim şu anki hayatımdan memnun değilim, hiç evlenmek isteyen biri değildim ben ne çocuk isterim ne yuvam olsun modundaydım. Her zaman tek yaşamak daha cazipti ama sevdim de evlendim işte. Şu an aynı ailemin evindeki gibi tek başıma odamdayım ama ekstradan elin adamının kirlilerini yıkamak ve dağınıklığını toplamak da bana kaldı. Ayrıca koca evin işleri.
Psikoloğa verecek param yok, tek seans yetecekse belki ama bir kaç seansı götürebilmem mümkün değil. Yakın çevremdeki hastanelerde de hep psikiyatri var baktığım kadarıyla. Durum bu.
Evli olman ve ev hayvanlarinin olması dışında su anlattığın hayatın birebir aynısını yaşıyorumİyi akşamlar.
Uzun süredir canım sıkkın aslen tam olarak canımı sıkan nedir anlayamıyorum ama hiç bir şeyden memnun değilim ve hayatım hiç de istemediğim bir yöne doğru gidiyor.
Sert mizaçlıyım, odunum bile denebilir; sevgimi fedakarlık yaparak gösteririm daha çok. Kimseye özledim demek, sarılmak ne bileyim durduk yere öpmek, canım cicim demek gibi gösterilerde bulunamam.Çocukluktan gelen bir şey. Kimseye derken eşim de dahil buna. Ancak sevgi gösterisi elbette beklerim, ufak bir bakış olur, hal hatır sorma olur.
Şu an hayatımdaki tek yolunda giden şey işim ve arkadaşlık ilişkilerim. Gerçekten sosyal çevremi seviyor ve işe gidince rahatlıyor, kafa dağıtıyorum.
Ama şu ev yok mu, bir gün çakmakla yakasım, papağanlarımı uçurasım, köpeğimi salasım geliyor çoğu zaman. Eşim evde olmasın, gitsin ( ama bütün döklüntüleriyle gitsin), evi kirletmesin, bana iş çıkarmasın istiyorum. Odalar üstüme üstüme geliyor, bütün eşyaları atasım var ki çaktırmadan çok şey atıyorum. Her yerden köpek kılı toplamayayım istiyorum. Sabah uyanınca ilk işim kuşlara yem vermek, yumurta haşlamak, buğday haşlamak, ceviz-fındık kırmak olmasın istiyorum. Eşim, evde geçirdiği bütün vakti telefon ve bilgisayarda harcamasın istiyorum. Hafta sonları plan yaparken bana sormasın, kendisi de bir şeyler istesin istiyorum. Laf olsun, ağzım kapansın diye bir yere götürmesin, gittiğimiz yerde de vaktini telefona bakarak geçirmesin istiyorum. Mutsuz olduğumu söylediğimde "sen zaten hep mutsuzsun" demesin, önemsesin istiyorum. Adam bildiğimiz 50 yaş emekli modunda, hiç bir şekilde tatmin olmuyorum eşim açısından.
Gelelim maddi kısma, bir yerlere ulaşmamız daha kolay olur, eşime muhtaç olmam diye kendimi çok çok zorlayarak araba aldım bu sene. Biraz da eşimin 2. motoru alma söylemleri vardı, zaten bir tane varken ne gerek var diye düşündüm ve ondan önce davranmak istedim. Eşime güvendim beni destekler diye ama yeri geliyor koyacağım benzin param olmuyor, tamam kendisi alıyor ama bu sefer kafamı dağıtmak için, kendime bakmak için param kalmıyor. 2 gün tatil yapalım desem borcumuz var, günübirlik bir yere gidelim desem paramız yok. 3 yıldır şöyle spontane bir şey yapamadık yok hayvanlar var yok paramız kalmadı yok arabamız yok diye diye.
Uykum da çok düzensiz ve sabahın köründe ayaktayım. Öğleci olmama rağmen çoğu zaman 5'te uyanıp 7 ye kadar dönüp duruyorum, bazen 6 buçuk 7 de. Gece kırk kere kalkıp su içiyorum, tuvalete giriyorum, telefona bakıyorum.
Kısacası çok mutsuzum hava sıcak olsa niye sıcak, soğuk olsa niye soğuk; dışarı çıksak yoruldum evde otursak sıkıldım modundayım. Çirkinmişim gibi geliyor, siyah saçlıydım saçımı açtırdım onu da sevmedim. Gittim spora yazıldım bakalım ondan ne zaman sıkılacağım. Botoks mu yaptırsam, bir anda il dışı tayin isteyip memlekete mi taşınsam, ülke mi değiştirsem, başka okula mı geçsem bilemedim. Tek bildiğim şu anki hayatımdan memnun değilim, hiç evlenmek isteyen biri değildim ben ne çocuk isterim ne yuvam olsun modundaydım. Her zaman tek yaşamak daha cazipti ama sevdim de evlendim işte. Şu an aynı ailemin evindeki gibi tek başıma odamdayım ama ekstradan elin adamının kirlilerini yıkamak ve dağınıklığını toplamak da bana kaldı. Ayrıca koca evin işleri.
Psikoloğa verecek param yok, tek seans yetecekse belki ama bir kaç seansı götürebilmem mümkün değil. Yakın çevremdeki hastanelerde de hep psikiyatri var baktığım kadarıyla. Durum bu.
Al götür diyeceğim ama eşim razı değil, yoksa kırk kere vermiştim.eşim de köpek alalım diyor
oğlana arkadaş olur diyor
ben de bakamam vs dedim
çünkü biliyorum bakımı bana kalacak
sizin köpeği bize gönderin en iyisi
Ben şu an ne yapacağımı da çok bilemiyorum.Sanki bu sıralar herkes böyle...
Hayat akıp gidiyor ve 30 yaşımızı devirmiş olup hala '' netleşmemiş bir hayat '' insanı yoruyor.Arkadaşlarıma bakıyorum da hergün biryerlerdeler, kahvaltılar , akşam yemekleri , klüpler....
Bense ev sahibi olmak adına girdiğimiz borcun bizi hırpalayıp, hayatı ıskalatmasını izliyorum.Mesela sürekli bir yerlere davet ediliyorum. Ama zamanım yok ve eminim artık arkamdan '' o gelmez '' deniyordur.Bazen onlar gibi işsiz olmak istiyorum, bazense ciddiyim hayatlarından iğreniyorum.
Geceleri ölüm korkusu yaşıyorum. Şahane... (Hoş geldin panik atak)
Ama yaşıyorum ve düzelteceğim. 1 aydır kafamda sürekli bunun için çözümler arıyorum.İnanıyorum, düzelteceğim.
Mesela Panik atak geçirdiğimi eşime bile söylemedim. Çünkü ona söylersem, bu hastalığı benimsemiş olacağım.
Mesela evimi çok seviyorum ve bazen ona çok pahalısın diye kızıyorum ama sevmeye devam ediyorum.
Mesela geçen yıl misafir ettiğim evcil zor hayatımı daha da zora soktuğu için onu sahiplendirdim.
Mesela enerjimi azaltan beni aşağı çeken insanlarla artık görüşmüyorum.
Mesela artık kimseye yapmak istemediğim bir şey için bahane üretmiyorum. Sadece istemiyorum diyorum.
Bu uzar gider...
Unutma arkadaşım insan kendi kadar kimseyi sevemez. Kendini sevdiğini hatırla ve bir akıl defteri yap.
İşe yarayacak , ha bir de Koalina kolay kolay söylemem ama BOŞAN...
Böyle durumlarda, kavgalıyken yaklaşmıyoruz tabi.Koalina kusura bakma ama sizin cinsel cekiminiz var mı birbirinize?
Yani gece beraber giriyor musunuz yatağa?
İstemiyorum ki, şu an mesela hayallerim yıkıldı. Hafta sonu ailesiyle 3 günlük tatil planımız vardı ama ben gidemeyeceğim, sen git dedim. O da gitmedi. Normalde hayalim köpeği arkadaşına emanet eder, kendi de gider ben 3 gün kafa dinlerimdi. Ona bile fırsat yok.olmazsın bence... yalnız kalınca adamı özlersin... başkasıyla olduğunu duyarsın kıskanırsın vs vs..... bi de çocuğu olduğunu duyarsın ayyy perişanlık... ortada büyük bir mesele yok biraz parasızlıktan darlanmışsınız.... borcunuzu azaltın biraz yaşamaya bakın.... intikam mintikam at çöpe bunları, aynı gemidesiniz adam senin istediğin zaman sar sarmala :) hep ondan mı beklicen ayol... azcık buzlarınız erisin....
işin güzel hayatın güzel tadını çıkar yahu.... ben bi anlatsam oturup ağlarsın valla :)) hakkaten derdin bana da lüks :)) o yoruma bittim ayrıca :)
Bize kalan öyle bir bütçe yok ya sıfırız ya eksideyiz. Hoş varken de gitmiyorduk bir yerlere, ancak ailesinin yanına.Merhabalar, eski nişanlı sorunsalı ve ayrılık sonrası gereksiz yare barışmaya çalışma gibi saçma sapan bir durum yüzünden sizinle aynı durumdayım.Hayattan tat almıyorum, zevk aldığım hiç bi şey yok hayatta, bunalıyorum, bıraksalar bi hafta uyurum.Öğretmenim okula bile gidesim yok, sizin durumunuz çok iyi bana göre, işinizden ve sosyal ortamınızdan memnunsunuz en azından.Bende o da yok,yoktu
Peki ben ne yaptım?1 mayısı fırsat bilip hemen bütçeme uygun 3 günlük bi gezi planladım, kardeşimle.Ve bu sabah döndüm yaşadığım şehre.Şunu söyleyebilirim çok uzun zamandır kendimi hiç bu kadar iyi hissetmemiştim.Zaten aylardır evde oturduğum için öyle kafa dinlemelik bi tatil olmadı, aksine kafa dağıttım diyeyim. İnanın sandığınız kadar pahalıya patlamıyor, biz iki kişi gittiğimiz halde sizin ek dersiniz kadar anca harcamışızdır.Demem o ki gerçekten iyi geliyor bir süreliğine her şeyden uzaklaşmak.Lütfen bi yolunu bulun ve siz de kendinize bu iyiliği yapın.
O kafa rahatlaması bir türlü olmuyor, yalnız kalmak istiyorum ama olmuyor. Artık nereye kaçacağımı şaşırdım.Ustunde ki yukler bir suru insan hayvan sorumlulugu cok agir gelmis sana ya.
Rahatlaman kafani arindirman ondan sonra karar vermen gerek ama bu evlilik hos gorunmuyor.
Daha bugün konuştuk, bunların benim görevim olduğunu düşünüyormuş. Dahası ütü yapmasam da olurmuş, yemek beklemiyormuş makarna haşlar yermişiz yumurta kırarmışız. Çamaşırlarını yıkamak ağır geldiyse onunkileri yıkamayacakmışım kendisi yıkarmış. Benim kastettiğim bu sanki. Bugün yumurta kırdım , 10 gün yumurta kırdım, illa ki yemek yapacağım; ben yemek yapıyorsam sen de bulaşıkları topla. Ortak noktaya varamadık ama bugün ben makineyi boşaltırken yardım edip kirlileri dizdi ve gidip yattı. Şu an tek başıma oturuyorum mesela. Gel konuşalım, iyi değilsin ne yapalım demez hiç. Sadece ben ağzımla kuş tutsam da sen mutsuz olacaksın diyor.Seviyorduysan sevgi nereye gitti? Bi kismini ona yık sorumluluklarin. Olmuyor mu?
Pedine çok işemiyor artık arada kaçırmalarını saymazsak. Ama bugün beni görünce heyecan yaptı mesela yatağına işedi.Koalina biz kuşçuyuz çünkü :))
Evin rutin işleri bir kere aksatılırsa, devamı geliyor illa.
Haydi onlar neyse de, evcillerin sorumluluğu vicdan azabı, çok hastayııııım diye inlediğimde bile son enerjimle kafes temizliği, yem tazeleme, biraz muhabbet sürünüyorum. Yine de önce kuşlarım.
Köpek bambaşka ama, sorumluluğu çok.
Ve yorucu.
Tüye, peddeki çiş kokusuna takılır aklın, görev gibi yapıp bıkarsın, çok iyi bilirim.
O dağ başı isteği bende de çok var.Evli olman ve ev hayvanlarinin olması dışında su anlattığın hayatın birebir aynısını yaşıyorum
Gelecek sene ne olacağım nereye gidecegim belli değil
Ev pislikten yuzune bakılmaz halde ben süpürge çalıştırmak bile istemiyorum
Sabah beslerde uyanıp hiç bir işi yetistiremiyorum
Uyku düzeni bozuk sürekli uyku hali yorgunluk hissi
Dışarı çıksam niye çıktım iceri girsem niye girdim
Bire bir ayni onlar birde senin sosyal cevren ve is hayatın iyiymiş ben de onlarda iyi değil
Bir an once emekli olup bir dağ başına cekilme isteginden baska istek kalmadi icimde
İyileri göre göre bu hale geldim bence.Taviz tavizi dogururken, insanin benligini sömürür ayni zamanda. Kendinizden vere vere sifirlanmissiniz. Biraz kendinizle mi kalsaniz? Belki daha saglikli olur her sey. Karar alacaksaniz da öyle. Tabii ne kadar mümkün bilmiyorum ama... Tazelenme ihtiyaciniz varmis gibi geliyor. Bir de olumsuzluklara adapte olmayin derim. Bin kötünün arasinda bir iyi mutlak vardir onu bulun.
Çocuk sevmiyorum düşünmüyorum, eve halim yok bir de çolukla çocukla uğraşamam.Hayvanlarını çikart evden namaza başla bu kadar mutsuz olunmazki ama arkadaş çocuk ďüşünebilirsin tabi evliliğin sıkıntili değilse sağlıklı olduğun için görebildiğin duyabildigin yuruyebildiğin kimseye muhtaç olmadiğin şukretmelisin bence sen kendine mutsuz olucal şeyler ariyorsun sanirım
Namaz kılıp kılmadıginızı bilemem tabiki iyi gelir diye soyledim kıliyormussunuz zatenÇocuk sevmiyorum düşünmüyorum, eve halim yok bir de çolukla çocukla uğraşamam.
Namaz kılmadığımı nereden biliyorsunuz?
Maneviyat ayrı konu ama olan sorunları yok etmiyor maalesef. Maneviyat güçlüyse isyan etmezsin, şükürsüzlük etmezsin, güçlü durursun. Ben zaten bunları yapmıyorum, derdim dünyaları aştı da demiyorum ama her şey birleşince beni mutsuz ediyor. Somut çözümler arıyorum.Namaz kılıp kılmadıginızı bilemem tabiki iyi gelir diye soyledim kıliyormussunuz zaten
Ya siz.. ne güzel bi insansınız...bende kapılırım bazen o duyguya fakat
eşimden dolayı değil evliliğim gayet güzel
sadece manevi yönden eksikliğim
bende insanları mutlu edecek şeylerle uğraşıyorum
şimdi mesela yetimhanedeki bir bebek için el örgüsü battaniye yapıyorum
ve kimsesi olmayan bebeği ısıtacak olma hissi bile yetiyor inan bana
Maneviyat ayrı konu ama olan sorunları yok etmiyor maalesef. Maneviyat güçlüyse isyan etmezsin, şükürsüzlük etmezsin, güçlü durursun. Ben zaten bunları yapmıyorum, derdim dünyaları aştı da demiyorum ama her şey birleşince beni mutsuz ediyor. Somut çözümler arıyorum.[/QU
O zaman ya boşanicaksınız yada aynı evin içinde yabancı gibi takilın herkes kendi işini yapsin yemek bulaşik çamaşir en azindan toparlanirsınız biraz belki
ahhh keşke sizin söylediğiniz gibi olabilsemYa siz.. ne güzel bi insansınız...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?