Boşandıktan sonra ne yaptınız ?

Bosandiktan sonra aile evime dondum. Ama eskisi gibi rahat edemiyorum. Sanki kendimi yabanci gibi hissediyorum, sahsi odamda bile. Ayri yasamaya cesaret bulamadim henuz.
Erkeklerin bosanmis kadina bakis acisi cogunlukla hos degil. Herseyi soyleyebilme, onerilme rahatliklari oluyor nasilsa yasamis, etmis diye. En modern gecinen erkek bile kafasinda bu dusunceyle yaklasabiliyor. Bu su goturmez 1 gercek. Toplumun dayattigi baskici yapidan ayni yerde yasayarak da kurtulunmuyor maalesef.
Yeni tanistigim kisilere soylememeyi tercih ediyorum. Nasilsa yasanilanlari anlayamayacagi icin kendimi, hislerimi yormuyorum. Zaten kimse de bu detayi haketmedi su ana kadar. Bana destek olacagini, iyi hissettirecegini bilecegim kisiyle paylasirdim.
Aile evinde yalnizca anneniz varsa yasanilabilir. Ama diger aile uyeleri ile cok zor yeniden eskisi gibi olmuyor.
Erkeklerin ne tür hadsiz konuşmalarına şahit oldunuz?
 
Yazdıklarınızı okuyunca oğlumu düşünüp ağlayasim geldi..
Boşanma davam var,karşı taraf işimle fln oyunuyo maddi manevi zarar vermeye çalışıyor,bir yandan ondan kaçmak için tayin isteyeyim diyorum ama oğlumun da özlemle büyüyecek olması beni düşündürüyor,karşı taraf gelme sıklığını giderek azaltır çünkü,borç harç içinde
Kıyamam size ♥️ Boşanan her iki insan da birbirine yabancı. Yani hayatınızın bir döneminde yer alıyor sonra çekip gidiyor. Bizler için bu bu kadarla sınırlı. Eşlerimizle mi var olduk sanki? Ama ya baba? Anne? İkisi de canından, kanından. Öyle zor ki çocuk olmak. Benim çocukluğum çok heba oldu. Annem sonuçta kadın ve çocukları yanında bu yüzden bi şekilde toparladı. Evet çok yoruldu yıprandı canım annem. Ama en azından çocukları yanındaydı. Babamsa herşeyi kaybetmişti. Çekti Türkiye’ye geldi zaten. Ben yediğim yemeği bile iştahla yiyemezdim. Babam da yiyor mu? Mutlu mu? Hasta mı? Keyfi yerinde mi? İntiharın başka bi çeşitini yaptı zaten.Alkole verdi kendini. Tüm hayatını bitirdi. Siroz oldu.Akciğer kanseri oldu. Kalp krizinden kaybettim babamı geçen sene. Bütün bunlar annemle ve bizimle yolunu ayırdıktan sonra oldu. Peki bizim suçumuz neydi? Babam kendisi istemedi bizi. Annem en azından elin adamı artık bana ne diyebildi.Ama babam benim canımdı. Her gece istisnasız ağlayarak koyardım başımı o yastığa. Hayatımın hiç bir döneminden keyif alamadım. Bu böyle olmayabilirdi tabi. Benim babam acizliği, herzaman seçtiği yolu seçti. Belki kendini bırakmasaydı, hayattan vazgeçmeseydi, mücadele etseydi benim de içim rahat olacaktı. Anne ve babanın ne kadar bilinçli olduğu da önemli. Eşinizle yollarınızı da ayırsanız lütfen çocuğum nasıl en az hasarla atlatır konusunda iş birliği içinde olun. Düşman olmayın karşı tarafa. Keza karşı tarafta size karşı çirkinleşmez umarım. Baba sevgisi eksikliği, yoksunluğu çok kötü. Hayatta en güçsüz olduğum konu . Eşim bile çok babasından bahsetmez yanımda mesela. Dayanamıyorum çünkü gözlerim doluyor. Kimbilir ne kadar güzel birşeydir arkanda bir güvence hissetmek. Bırakın babama güvenmeyi . Babamın sırtını yaslayacağı dağ ben oldum hep. Kalk baba, toparlan baba, yapma baba, etme baba. Anlatırken bile yoruluyorum. Annem kardeşlerim için de öyke, ailenin büyük çocuğu olarak. Sorumluluk duygum hat safhada. Çok korumacıyım aileme karşı. Ve bu bazen beni tüketiyor. . Ama dediğim gibi herşey daha farklı olabilirdi . Babamın hataları çoktu. Annemi çok soğuttu kendinden. Yine de şükür annemin yanında büyüdüm. Annemin boşluğunu asla kapatamazdım. Bu yüzden yalnız annelere saygım sonsuz. Şundan da şüpheniz olmasın. Çocuk mutsuz bir ortamda büyüyecekse babasız büyümesi daha iyi. Benim duygusal yaklaştığına bakmayın. O evde o şartlarda büyüsem eminim hergün kahrolacaktım ve o evden kaçacak delik arayacaktım. Bu yüzden biliyorum ki bizim için en hayırlısı oldu. Umarım herşey kolaylıkla çözülür siz ve çocuğunuz için. Kalpten diliyorum bunu 🙏
 
Son düzenleme:
Kıyamam size ♥️ Boşanan her iki insan da birbirine yabancı. Yani hayatınızın bir döneminde yer alıyor sonra çekip gidiyor. Bizler için bu bu kadarla sınırlı. Eşlerimizle mi var olduk sanki? Ama ya baba? Anne? İkisi de canından, kanından. Öyle zor ki çocuk olmak. Benim çocukluğum çok heba oldu. Annem sonuçta kadın ve çocukları yanında bu yüzden bi şekilde toparladı. Evet çok yoruldu yıprandı canım annem. Ama en azından çocukları yanındaydı. Babamsa herşeyi kaybetmişti. Çekti Türkiye’ye geldi zaten. Ben yediğim yemeği bile iştahla yiyemezdim. Babam da yiyor mu? Mutlu mu? Hasta mı? Keyfi yerinde mi? İntiharın başka bi çeşitini yaptı zaten.Alkole verdi kendini. Tüm hayatını bitirdi. Siroz oldu.Akciğer kanseri oldu. Kalp krizinden kaybettim babamı geçen sene. Bütün bunlar annemle ve bizimle yolunu ayırdıktan sonra oldu. Peki bizim suçumuz neydi? Babam kendisi istemedi bizi. Annem en azından elin adamı artık bana ne diyebildi.Ama babam benim canımdı. Her gece istisnasız ağlayarak koyardım başımı o yastığa. Hayatımın hiç bir döneminden keyif alamadım. Bu böyle olmayabilirdi tabi. Benim babam acizliği, herzaman seçtiği yolu seçti. Belki kendini bırakmasaydı, hayattan vazgeçmeseydi, mücadele etseydi benim de içim rahat olacaktı. Anne ve babanın ne kadar bilinçli olduğu da önemli. Eşinizle yollarınızı da ayırsanız lütfen çocuğum nasıl en az hasarla atlatır konusunda iş birliği içinde olun. Düşman olmayın karşı tarafa. Keza karşı tarafta size karşı çirkinleşmez umarım. Baba sevgisi eksikliği, yoksunluğu çok kötü. Hayatta en güçsüz olduğum konu . Eşim bile çok babasından bahsetmez yanımda mesela. Dayanamıyorum çünkü gözlerim doluyor. Kimbilir ne kadar güzel birşeydir arkanda bir güvence hissetmek. Bırakın babama güvenmeyi . Babamın sırtını yaslayacağı dağ ben oldum hep. Kalk baba, toparlan baba, yapma baba, etme baba. Anlatırken bile yoruluyorum. Annem kardeşlerim için de öyke, ailenin büyük çocuğu olarak. Sorumluluk duygum hat safhada. Çok korumacıyım aileme karşı. Ve bu bazen beni tüketiyor. . Ama dediğim gibi herşey daha farklı olabilirdi . Babamın hataları çoktu. Annemi çok soğuttu kendinden. Yine de şükür annemin yanında büyüdüm. Annemin boşluğunu asla kapatamazdım. Bu yüzden yalnız annelere saygım sonsuz. Şundan da şüpheniz olmasın. Çocuk mutsuz bir ortamda büyüyecekse babasız büyümesi daha iyi. Benim duygusal yaklaştığına bakmayın. O evde o şartlarda büyüsem eminim hergün kahrolacaktım ve o evden kaçacak delik arayacaktım. Bu yüzden biliyorum ki bizim için en hayırlısı oldu. Umarım herşey kolaylıkla çözülür siz ve çocuğunuz için. Kalpten diliyorum bunu 🙏
Amin teşekkür ederim.Babaniza Allah rahmet eylesin,sizin de sabrınızı artırsın.Ben anneli babalı büyüdüm,hatta ikisi de yanımda kalıyor ama evde hep kavga gürültü vardı şiddet vardı aldatma vardı.Babsm bize karsu sert ve mesafeli oldu hep,o yüzden baba yanım eksik benim de.varlik içinde yokluk çektim sayılır.Baba konusu o yüzden hassas benim için de.. karşı taraf da iki yaşında iken babasini kaybetmiş.Babanin varlığının kıymetini iki taraf olarak iyi bilmek lazımdı.Kendim diye söylemiyorum ben bildim ama o bilmedi.Onun çirkinliklerini bir kenara itip hep çocuk için iletişimde kaldım bir hafta öncesine kadar ama son hamlesi ile tayin yoluna girdim,yine de kafa karışıklığim devam ediyor, hayırlısı olsun
 
Bosandiktan sonra aile evime dondum. Ama eskisi gibi rahat edemiyorum. Sanki kendimi yabanci gibi hissediyorum, sahsi odamda bile. Ayri yasamaya cesaret bulamadim henuz.
Erkeklerin bosanmis kadina bakis acisi cogunlukla hos degil. Herseyi soyleyebilme, onerilme rahatliklari oluyor nasilsa yasamis, etmis diye. En modern gecinen erkek bile kafasinda bu dusunceyle yaklasabiliyor. Bu su goturmez 1 gercek. Toplumun dayattigi baskici yapidan ayni yerde yasayarak da kurtulunmuyor maalesef.
Yeni tanistigim kisilere soylememeyi tercih ediyorum. Nasilsa yasanilanlari anlayamayacagi icin kendimi, hislerimi yormuyorum. Zaten kimse de bu detayi haketmedi su ana kadar. Bana destek olacagini, iyi hissettirecegini bilecegim kisiyle paylasirdim.
Aile evinde yalnizca anneniz varsa yasanilabilir. Ama diger aile uyeleri ile cok zor yeniden eskisi gibi olmuyor.
Canım benim aynı ben. Bende aile evine döndüm. Tam tanımladığın gibi rahat edemiyorum. Sanki evime gidecekmişim de geçici kalıyorum gibi hissediyorum. Bende yeni tanıştığım kimseye söylemiyorum. Öğreniyorlar bir şekilde duyuluyor ama onlar konuyu açmadan ben açmıyorum. Açana da detay vermeden aynen öyle bi evlilik geçirdim diyip kapıyorum konuyu. Erkeklere mecburiyet dışımda selam bile vermiyorum. Ki eski ben girdiğim ortamda güvenlikten hizmetliye kadar günaydın diyip hal hatır soran insandım. Şimdide içimden geliyor ama durduruyorum kendimi. Ben kendimce olan yaptım. 2-3 yıl daha aile evinde kalıp biraz birikim yapıp öyle ayrılacağım. Hatta şehrimi değişmeyi bile düşünüyorum. Bu fikir biraz olsun rahatlatıyor beni.
 
Erkeklerin ne tür hadsiz konuşmalarına şahit oldunuz?
Ilk basta yeni kisilerle tanisip ilerletmek istediginizde bosanma durumu oldugu belirtildiginde konusma usluplarinin degistigini istemsiz sekilde tecrube edindim pek cok kez. Hatta cok sevdigim arkadasim bile bana bosandiktan sonra imali konusmustu, cok uzulmustum. Zaten o vakitten sonra da soylememeyi tercih ettim. Insanlar ne yazik ki kendilerinde bu haddi buluyorlar toplumdan guc alip.
 
Canım benim aynı ben. Bende aile evine döndüm. Tam tanımladığın gibi rahat edemiyorum. Sanki evime gidecekmişim de geçici kalıyorum gibi hissediyorum. Bende yeni tanıştığım kimseye söylemiyorum. Öğreniyorlar bir şekilde duyuluyor ama onlar konuyu açmadan ben açmıyorum. Açana da detay vermeden aynen öyle bi evlilik geçirdim diyip kapıyorum konuyu. Erkeklere mecburiyet dışımda selam bile vermiyorum. Ki eski ben girdiğim ortamda güvenlikten hizmetliye kadar günaydın diyip hal hatır soran insandım. Şimdide içimden geliyor ama durduruyorum kendimi. Ben kendimce olan yaptım. 2-3 yıl daha aile evinde kalıp biraz birikim yapıp öyle ayrılacağım. Hatta şehrimi değişmeyi bile düşünüyorum. Bu fikir biraz olsun rahatlatıyor beni.
Ayni his bende de var. Her an gidecekmisim gibi diken ustunde yasiyorum guya kendi evimde. Buraya ait degilim gibi hissettiriyor. Sizin de mizacinizi anlattiginiz gibi ben de pozitif, sevecen, herkesle guzel konusan 1 kizdim evlenmeden once. Bosandiktan sonraki insanlarin bakis acilari, yaklasimlari yuzunden sanki 80 yasinda nine gibi davranmak durumunda birakiliyorum. Ki bu da beni cok mutsuz, umutsuz hissettiriyor. Benim baska sehre gidebilecek sartlarim maalesef yok. Ama sizin adiniza tutanacak dal buldugunuz icin sevindim. Hayirlisi olsun.
 
Ayni his bende de var. Her an gidecekmisim gibi diken ustunde yasiyorum guya kendi evimde. Buraya ait degilim gibi hissettiriyor. Sizin de mizacinizi anlattiginiz gibi ben de pozitif, sevecen, herkesle guzel konusan 1 kizdim evlenmeden once. Bosandiktan sonraki insanlarin bakis acilari, yaklasimlari yuzunden sanki 80 yasinda nine gibi davranmak durumunda birakiliyorum. Ki bu da beni cok mutsuz, umutsuz hissettiriyor. Benim baska sehre gidebilecek sartlarim maalesef yok. Ama sizin adiniza tutanacak dal buldugunuz icin sevindim. Hayirlisi olsun.
Çalışmıyor musunuz? Ben tayin isterim diye düşünüyorum ama kısmet tabi şimdilik o umutla tutunuyorum hayata. Birde yorumlarda çocuksuz boşanmak daha kolay diyenler olmuş. Ben öyle düşünmüyorum. 2 çocuğum olsaydı onlarla ayrı eve çıksaydım. Bu evlilik defterini bir ömür kapatır düzenimi kursaydım daha mutlu olurdum gibi hissediyorum. Yani çocuk yokken boşandık diye hiç etkilenmemiz imkansız. Ben kendi adıma çok yıprandım çok sarsıldım. Herkes güçlü değil ki maalesef
 
Çalışmıyor musunuz? Ben tayin isterim diye düşünüyorum ama kısmet tabi şimdilik o umutla tutunuyorum hayata. Birde yorumlarda çocuksuz boşanmak daha kolay diyenler olmuş. Ben öyle düşünmüyorum. 2 çocuğum olsaydı onlarla ayrı eve çıksaydım. Bu evlilik defterini bir ömür kapatır düzenimi kursaydım daha mutlu olurdum gibi hissediyorum. Yani çocuk yokken boşandık diye hiç etkilenmemiz imkansız. Ben kendi adıma çok yıprandım çok sarsıldım. Herkes güçlü değil ki maalesef
Cocuksuz bosanmanin 1 farki oldugunu dusunmuyorum. Cunku zaten bosanma, cocuktan bagimsiz, insan hayatinda yikici etkisi olan 1 surec. Ben halen atlatamadim, toparlanamadim. Benim de cocugum yok ama bu, daha az etkilenmemi saglamadi. Bazen keske bosanmayip diger gormezden gelenler gibi siddeti yok mu saysaydim dedigim oluyor sonra aklimi basima alip ama devam etseydim belki hayatta olmazdim simdi diyorum. Karmasik, celiskili dusunceler suregeliyor halen. Ne zaman eski benligime geri donerim bilemiyorum.
 
Cocuksuz bosanmanin 1 farki oldugunu dusunmuyorum. Cunku zaten bosanma, cocuktan bagimsiz, insan hayatinda yikici etkisi olan 1 surec. Ben halen atlatamadim, toparlanamadim. Benim de cocugum yok ama bu, daha az etkilenmemi saglamadi. Bazen keske bosanmayip diger gormezden gelenler gibi siddeti yok mu saysaydim dedigim oluyor sonra aklimi basima alip ama devam etseydim belki hayatta olmazdim simdi diyorum. Karmasik, celiskili dusunceler suregeliyor halen. Ne zaman eski benligime geri donerim bilemiyorum.
Etrafımda o kadar çok sevilmeyen, şiddet gören, aldatılan ama asla boşanmayan, boşanmayı aklından bile geçirmeyen evliler var ki. Bende bazen bir an oluyor acaba bende bu şekilde yaşayabilirmiydim diyorum. Ama yok yani muhtemelen ölürdüm yada günün birinde yinede boşanırdım. Ne kadar erken o kadar iyi. Allah herkese yardım etsin
 
Amin teşekkür ederim.Babaniza Allah rahmet eylesin,sizin de sabrınızı artırsın.Ben anneli babalı büyüdüm,hatta ikisi de yanımda kalıyor ama evde hep kavga gürültü vardı şiddet vardı aldatma vardı.Babsm bize karsu sert ve mesafeli oldu hep,o yüzden baba yanım eksik benim de.varlik içinde yokluk çektim sayılır.Baba konusu o yüzden hassas benim için de.. karşı taraf da iki yaşında iken babasini kaybetmiş.Babanin varlığının kıymetini iki taraf olarak iyi bilmek lazımdı.Kendim diye söylemiyorum ben bildim ama o bilmedi.Onun çirkinliklerini bir kenara itip hep çocuk için iletişimde kaldım bir hafta öncesine kadar ama son hamlesi ile tayin yoluna girdim,yine de kafa karışıklığim devam ediyor, hayırlısı olsun
Çok teşekkür ederim. Sizde çok iyi anlarsınız o zaman ev içindeki huzursuzluğu. Eminim keşke boşansalardı daha iyi olurdu diye düşündüğünüz zamanlar olmuştur. Bir çocuk babasız bi şekilde büyüyebilir ama annesiz çok zor. Anne bir şekilde kapatabiliyor babanın yokluğunu. Bu yüzden evladınız şanslı. Arkasında hep duracak bir annesi var. Çok zor bi süreç sizi çok iyi anlıyorum. Anne babamda yaşadım, kendim de yaşadım. Tayini seçersiniz veya seçmezsiniz bu karşı tarafın evladıyla görüşmesine engel değil. Çocuğuyla kuracağı iletişim, yakınlık tamamen ona kalıyor bundan sonra. O da bi yetişkin. Siz anneyseniz o da baba. İnanın bazen dizinizin dibinde de olsa yapmıyorlar babalıklarını. Ben onca sene yurtdışında yaşadım babam Türkiye’de. Evlendim çıktım Türkiye’ye geldim tam babama kavuştum dediğim vakit aramız birdaha asla düzelmeyecek derecede açıldı ve babama 10 dk mesafedeyken çıkıp gidemedim. Korkumdan, çekindiğimden, nasıl bi tavırla karşılacağımı bilmediğimden. Yani dibimde oldu da ne oldu? Hep hayal kurardım ilerde Türkiye’ye döneceğim babama kavuşacağım diye ama hiç öyle olmadı. Bu tamamen karşı tarafın sorunu bundan sonra. İsterse insan olur, evladının annesine saygı duyar, bir takım çirkinliklere girişmez, çocuğuyla iletişimini sürdürür, isterse yaşamadığı babalık duygusunu evladına da yaşatmaz. Her koyun kendi bacağından asılır. Hikayenin sonunda ne oluyor biliyor musunuz? Herkes sevdikleriyle beraber, uzak durmayı seçen de yalnız bi şekilde ömrünü bitirip gidiyor. Her halukarda biliyorum siz kazançlı olacaksınız. Herşeyi detayıyla ölçün biçin. Eminim evladınız için en doğrusu neyse onu yapacaksınız. Annelerimiz hep fedakar çünkü. Genel olarak hep iyiliğimizi düşünen taraf. Sizi yürekten kucaklıyorum. Yaşadığınız hatta yaşayacağınız zorlukları tahmin edebiliyorum ama evladınız ilerde onun için döktüğünüz her bi damla ter için gurur, minnet duyacak size bundan eminim. ♥️
 
Çok teşekkür ederim. Sizde çok iyi anlarsınız o zaman ev içindeki huzursuzluğu. Eminim keşke boşansalardı daha iyi olurdu diye düşündüğünüz zamanlar olmuştur. Bir çocuk babasız bi şekilde büyüyebilir ama annesiz çok zor. Anne bir şekilde kapatabiliyor babanın yokluğunu. Bu yüzden evladınız şanslı. Arkasında hep duracak bir annesi var. Çok zor bi süreç sizi çok iyi anlıyorum. Anne babamda yaşadım, kendim de yaşadım. Tayini seçersiniz veya seçmezsiniz bu karşı tarafın evladıyla görüşmesine engel değil. Çocuğuyla kuracağı iletişim, yakınlık tamamen ona kalıyor bundan sonra. O da bi yetişkin. Siz anneyseniz o da baba. İnanın bazen dizinizin dibinde de olsa yapmıyorlar babalıklarını. Ben onca sene yurtdışında yaşadım babam Türkiye’de. Evlendim çıktım Türkiye’ye geldim tam babama kavuştum dediğim vakit aramız birdaha asla düzelmeyecek derecede açıldı ve babama 10 dk mesafedeyken çıkıp gidemedim. Korkumdan, çekindiğimden, nasıl bi tavırla karşılacağımı bilmediğimden. Yani dibimde oldu da ne oldu? Hep hayal kurardım ilerde Türkiye’ye döneceğim babama kavuşacağım diye ama hiç öyle olmadı. Bu tamamen karşı tarafın sorunu bundan sonra. İsterse insan olur, evladının annesine saygı duyar, bir takım çirkinliklere girişmez, çocuğuyla iletişimini sürdürür, isterse yaşamadığı babalık duygusunu evladına da yaşatmaz. Her koyun kendi bacağından asılır. Hikayenin sonunda ne oluyor biliyor musunuz? Herkes sevdikleriyle beraber, uzak durmayı seçen de yalnız bi şekilde ömrünü bitirip gidiyor. Her halukarda biliyorum siz kazançlı olacaksınız. Herşeyi detayıyla ölçün biçin. Eminim evladınız için en doğrusu neyse onu yapacaksınız. Annelerimiz hep fedakar çünkü. Genel olarak hep iyiliğimizi düşünen taraf. Sizi yürekten kucaklıyorum. Yaşadığınız hatta yaşayacağınız zorlukları tahmin edebiliyorum ama evladınız ilerde onun için döktüğünüz her bi damla ter için gurur, minnet duyacak size bundan eminim. ♥️
🙏🙏
Evet hatta anneme sürekli boşan senin yanında kalalım diyordum ama annemin cesareti yoktu.
Her şey hepimiz için çok güzel olsun 🌸
 
Ilk basta yeni kisilerle tanisip ilerletmek istediginizde bosanma durumu oldugu belirtildiginde konusma usluplarinin degistigini istemsiz sekilde tecrube edindim pek cok kez. Hatta cok sevdigim arkadasim bile bana bosandiktan sonra imali konusmustu, cok uzulmustum. Zaten o vakitten sonra da soylememeyi tercih ettim. Insanlar ne yazik ki kendilerinde bu haddi buluyorlar toplumdan guc alip.
Aslında bir yönden iyi oluyor biliyor musunuz... En azından kendilerini belli edince kasadaki çürükler ayıklanmış oluyor
 
Başka şehirde yeni bir düzen daha mı iyi geliyor?Aynı şehirde kalmaktansa.Ben de şehir değiştirmeyi düşünüyorum fakat oğlumla ilgili tereddütlerim var arkadaş çevresinin değişmesi gibi
Ben baska sehirde kadro buldugum icin yeni duzen kurdum. Bu benim ruhen iyilesmem icin cok iyi geldi. Herseyden uzak olmak toparlanmami sagladi. Ancak bunda gittiginiz yeri sevmenizin de payı olmali yoksa pismanliklar baslar bu seferde.
Oglum dorduncu sinifa baslayacakti biz tasindigimizda. Bir sorun olmadi. Burada da yeni arkadaslar edindi. Cocuklar biz buyukler gibi degil. Cabuk adapte oluyor. Zaten hangimiz ilkokul, ortaokul, cocukluk arkadaslarimizla hala gorusebiliyoruz ki? Onemli olan arkadaslarindan cok egitimi ve daha da onemlusi onun mutlulugu bence. Anne mutlu ise cocuk da mutlu oluyor.
 
Merhaba boşanan arkadaşlar boşanmayı düşünüyorum çocuğum yok , kendime ait bir işim de var elhamdulillah. Boşandıktan sonra ailenizin yanına mı gittiniz ya da toplum baskısı hissettiniz mi , süreci nasıl atlattınız ? Yalnız yaşamak istiyorum ancak boşanmış olduğunu duyunca insanların tavırları değişiyor nedense benim memleketimde .. her ne kadar kendime güvenim tam olsa da bu beni biraz ürkütüyor açıkçası..


Son cümlemize istinaden. O evde yaşadığım mutsuzluk kadar ürkütmedi hiçbir şekilde bu hayat.
Mutluyum huzurluyum şükürler olsun
 
2 çocukla boşandım. Çalışıyorum ve çocuklarımla kaldım. Çocuk yoksa boşanmak bila sayılmaz hiç takmayın. Ama çocuk varsa her şekilde çocukların sorumluluğunu tek başına almak becerikli bir kadın olmanızda yorucu. Çevre baskısı bakış açısı da.. Allaha güveniyorum ona sığınıyorum. Şükür huzurluyuz.
 
Merhaba boşanan arkadaşlar boşanmayı düşünüyorum çocuğum yok , kendime ait bir işim de var elhamdulillah. Boşandıktan sonra ailenizin yanına mı gittiniz ya da toplum baskısı hissettiniz mi , süreci nasıl atlattınız ? Yalnız yaşamak istiyorum ancak boşanmış olduğunu duyunca insanların tavırları değişiyor nedense benim memleketimde .. her ne kadar kendime güvenim tam olsa da bu beni biraz ürkütüyor açıkçası..

Ben boşanalı 3 sene oldu, ailemin yanına geldim, babam hastaydı son zamanları birlikte geçirelim diye, pişman olmadım çünkü babam vefat etti temmuzda, kalan zamanını birlikte geçirmiş olduk, tabi ki kendi evin gibi olmuyor ama tercih sizin.

Erkeklerin tavırları tamamen kişiliklerine bağlı, İstanbul da da yaşasan Kars ta da değişmez. Evli olduğu halde rahat rahat geniş geniş açık açık yazanlar oldu, üstelik ülkenin en büyük kurumlarından birinde çalışıyorum. Ağızlarının payını verdim.

Özellikle yöneticiler resmen beklentiye giriyor, o beklentiyi karşılamayınca da seni eşek gibi çalıştırıyor, beklentiyi karşılayanlara da önlerine yağ bal seriyor , bende başka bir iş arıyorum şu anda.

Çalıştığınız yere göre değişir tabi.
 
Ben baska sehirde kadro buldugum icin yeni duzen kurdum. Bu benim ruhen iyilesmem icin cok iyi geldi. Herseyden uzak olmak toparlanmami sagladi. Ancak bunda gittiginiz yeri sevmenizin de payı olmali yoksa pismanliklar baslar bu seferde.
Oglum dorduncu sinifa baslayacakti biz tasindigimizda. Bir sorun olmadi. Burada da yeni arkadaslar edindi. Cocuklar biz buyukler gibi degil. Cabuk adapte oluyor. Zaten hangimiz ilkokul, ortaokul, cocukluk arkadaslarimizla hala gorusebiliyoruz ki? Onemli olan arkadaslarindan cok egitimi ve daha da onemlusi onun mutlulugu bence. Anne mutlu ise cocuk da mutlu oluyor.
Bundan sonraki hayatınızda oğlunuzla çok mutlu olmanızı diliyorum 💐
 
Merhaba boşanan arkadaşlar boşanmayı düşünüyorum çocuğum yok , kendime ait bir işim de var elhamdulillah. Boşandıktan sonra ailenizin yanına mı gittiniz ya da toplum baskısı hissettiniz mi , süreci nasıl atlattınız ? Yalnız yaşamak istiyorum ancak boşanmış olduğunu duyunca insanların tavırları değişiyor nedense benim memleketimde .. her ne kadar kendime güvenim tam olsa da bu beni biraz ürkütüyor açıkçası..
Canım benim bende bı buçuk yıl oldu bosanali. İğrenç bı adamla evliydim. Ama toplum baskısı çok ağır yeri geliyo ailen bile bosanmisligini yüzüne vuruyo. Ben toplumdan çok ailemden çektim akrabalsrimdan çektim acıyarak bakan gözlere alisamiyorsun . Her gece acaba bosanmasaydim çocuk yapsaydım duzelirdi diyerek geciyo. Gerçekten idare edilebilecek sen et bosanmamani tavsiye ederim. Gerkcekten numara yapmadan güçlü duran kadın sayısı bana göre az bu platformda . Onları da tebrik ederim. Doğudan batıya durum farklı değil boşanmış olunca herkesin hareketi size karşı basitlesiyo aileniz dahil .o yüzden ben hala gel gitler arasındayım keşke bosanmasaydim dediğim gün sayısı daha fazla .Çünkü eski kocamın yaptığı herşeyi sağolsun bu toplum bana tek tek yaşattı ki ailem başta olmak üzere .o yüzden rabbim hakkında hayırlısını nasip eylesin
 
Merhaba boşanan arkadaşlar boşanmayı düşünüyorum çocuğum yok , kendime ait bir işim de var elhamdulillah. Boşandıktan sonra ailenizin yanına mı gittiniz ya da toplum baskısı hissettiniz mi , süreci nasıl atlattınız ? Yalnız yaşamak istiyorum ancak boşanmış olduğunu duyunca insanların tavırları değişiyor nedense benim memleketimde .. her ne kadar kendime güvenim tam olsa da bu beni biraz ürkütüyor açıkçası..
Ha birde canım kardeşlerin varsa bı bosanmaya bi daha aile kaldıramaz diye kötü giden evliliklerinin sebebini SEN olarak görürler senin için katlandiklarini söylerler . Kız kardeşlerinin kısmeti açılmazsa yine sebep SENSİN. Ha bu arada evlenecek kız kardeşin varsa da onu da KİSKANMA özelliğini yapistirirlar. Bunlar seneryo değil benim öz be öz KARDESLERİM . Ben intiharın esigindeyim insanın en yakını ya en yakınları böyle yapar mı beni mahvettiler bosandigima her gün pişman ettiler. Nişanlanan kız kardeşim beni kiskaniyosun diye komşuların önünde rezil etti beni ki hiç bı suçum yokken . Bosanirken ben 10 düşünmüştüm şimdi ki aklım olsaydı binlerce kez düşünürdüm 😔😔😔😔😔😔😔
 
Back
X