Elbette sırf arkadaşlarımla takılayım diye boşanmayı düşünmüyorum :)Fikir ayrılıkları mi var aranızda?
Eşiniz size karşı kaba mi davrandi?
Esten soğumak için eşin ciddi psikolojik yıpratmalari lazım.
Hani soğuma nedeniniz nedir?
Desenizki eve yardımcı olmuyor beni herturlu kısıtlıyor çocuğu ile ilgilenmiyor vs vs ayrılma hakkınız var.
Ama sırf arkadaşlarla rahatça gezebilmek için boşanmayı tercih edecekseniz çocuk yapmayacaktiniz.
O zaman özgürce karar verebilirdiniZ.
Şuan sorununuzu eşinizle paylaşın ve çözüm bulmaya calisin.
Biraz Türkiye gercegine bakmak lazim.
Hepsi bir arada eş bulmak zor illa sıkıntılar eksiklikler olacak.
Ani karar vermeyin bir aile terapistinden destek alın.
İşte bunları bastan anlatmanız lazım.Elbette sırf arkadaşlarımla takılayım diye boşanmayı düşünmüyorum :)
Hamileliğimde ve lohusalığımda kayınvalidemle ilgili sorunlarım oldu. Eşim asla yanımda durmadı. Çok sonradan özürler diledi ama ben o zamanlar aşırı yıpranmıştım.
Ya eşim daha kontrolsüz oldu ya da ben daha tolere edemez oldum bilemiyorum.
Son 1 yılda çok ama çok saçma sapan şeylerden tartışma yaratmaya başladı. İnanın hepsini kabul ediyor. Değişeceğim deyip 10 gün iyi olup sonra eski haline döndü.
Hiç yoktan yere kiloma, anneliğime, özgürlüğüme laf edip ertesi gün çok gergindim nolur affet diyen insan. Ben ne o yediğim lafları unutabiliyorum, ne döktüğüm göz yaşlarımı.
Ani öfke kontrolsüzlüğü işte. Yapıp yapıp özür diler. Özrünü kabul etmeyince uzatan ben olurum.
Tedavi ol deyince kötü olan ben olurum. Öyle işte
Saglikli bir psikolojiye sahipseniz cocugunuz icin neyin daha iyi olacagini en iyi siz bilirsiniz bence. Sunu da unutmamak lazim hayatta her saniye cok kiymetli. Bir daha bu hayata gelmicez. Mutlu olmadiginiz bir evlilikte neden ömrünüzü ziyan edesiniz? Hele ki yeterli maddi guce sahipken.Evet kendimi çok rahat geçindirebileceğim bir işim var.
İnsan olarak çok seviyorum yıllarımız beraber geçti ama aşk anlamında bir şey yok.
Bunları konuşmak bile yük oldu bana. Konuşmaktan bile sıkıldım. Her gün yaşıyorum.İşte bunları bastan anlatmanız lazım.
Direkt özgür olmak istiyorum deyince çocuk varken sudan sebeb gösterince kimse size ayrılın demez.
Adamın sizi yıpratma nedenlerini yazın ve konuyu duzenleyin bence.
Yaşamak istediklerinizi yaşamadan , kendinizi dahi tanımadan yapılan evliliklerde maalesef bu sonuçlar oluyor. 5 yıl sonra daha büyük çıkmazla boşalabilirsiniz. Yerinizde olsam boşanırdım . Bir hayatımız var kendimizi ait hissetmediğimiz bir yerde harcamamalıyızBen genç yaşta evlendim. Evliliğimizin 7. yılında bebeğimiz dünyaya geldi. Şu an 2 yaşında.
Çok severek ve güzel yürüttüğümüz evliliğimiz 1 yıldır çıkmaza girdi. Sevgi bitti, saygı ile yürütmeye çalışıyoruz.
Ben artık evli kalmak istemiyorum. Özgür olmak istiyorum. Başımı alıp gideyim çocuğumla yurt dışına mesela 1 hafta kalıp geleyim. Ya da kız arkadaşlarımda mini tatiller yapayım. Aşık olayım. Sevildiğimi hissedeyim.
Eşimle hiçbirini yapamıyorum. Zevk alarak yaptığımız hiçbir şey kalmadı.
Sizce sadece saygı ile evlilik yürür mü ?
Çocuğum için yıkmayayım bu yuvayı anne babasıyla büyüsün diyorum ama mutlu da hissetmiyorum kendimi.
Çocuğun yanında etmesekte sürekli tartışıp küs yaşıyoruz.
Zaten soguyan bı daha ısınamıyor.Elbette sırf arkadaşlarımla takılayım diye boşanmayı düşünmüyorum :)
Hamileliğimde ve lohusalığımda kayınvalidemle ilgili sorunlarım oldu. Eşim asla yanımda durmadı. Çok sonradan özürler diledi ama ben o zamanlar aşırı yıpranmıştım.
Ya eşim daha kontrolsüz oldu ya da ben daha tolere edemez oldum bilemiyorum.
Son 1 yılda çok ama çok saçma sapan şeylerden tartışma yaratmaya başladı. İnanın hepsini kabul ediyor. Değişeceğim deyip 10 gün iyi olup sonra eski haline döndü.
Hiç yoktan yere kiloma, anneliğime, özgürlüğüme laf edip ertesi gün çok gergindim nolur affet diyen insan. Ben ne o yediğim lafları unutabiliyorum, ne döktüğüm göz yaşlarımı.
Ani öfke kontrolsüzlüğü işte. Yapıp yapıp özür diler. Özrünü kabul etmeyince uzatan ben olurum.
Tedavi ol deyince kötü olan ben olurum. Öyle işte
Evet kesinlikle öyle. Ama eşim buna ikna olmuyor işte.Zaten soguyan bı daha ısınamıyor.
Psikolojık sıddet var sızde,onun özru yok kusura bakmasın.
Insanların ayarlarıyla oynuyor.Sonra gergindim affet oldu baska!
Şimdi konunun başında ve burasında okuduğumuz şey başka. Bunları okuyunca size boşanma hissi ve fikri durduk yere gelmiş diyemem ben.Elbette sırf arkadaşlarımla takılayım diye boşanmayı düşünmüyorum :)
Hamileliğimde ve lohusalığımda kayınvalidemle ilgili sorunlarım oldu. Eşim asla yanımda durmadı. Çok sonradan özürler diledi ama ben o zamanlar aşırı yıpranmıştım.
Ya eşim daha kontrolsüz oldu ya da ben daha tolere edemez oldum bilemiyorum.
Son 1 yılda çok ama çok saçma sapan şeylerden tartışma yaratmaya başladı. İnanın hepsini kabul ediyor. Değişeceğim deyip 10 gün iyi olup sonra eski haline döndü.
Hiç yoktan yere kiloma, anneliğime, özgürlüğüme laf edip ertesi gün çok gergindim nolur affet diyen insan. Ben ne o yediğim lafları unutabiliyorum, ne döktüğüm göz yaşlarımı.
Ani öfke kontrolsüzlüğü işte. Yapıp yapıp özür diler. Özrünü kabul etmeyince uzatan ben olurum.
Tedavi ol deyince kötü olan ben olurum. Öyle işte
Aklı başında bir kadınım. Kimse yok yere uzun bir evlilikten kopmak, çocuğunu babadan mahrum etmek istemez bence.Şimdi konunun başında ve burasında okuduğumuz şey başka. Bunları okuyunca size boşanma hissi ve fikri durduk yere gelmiş diyemem ben.
Katılıyorum ama konuyu ilk okuyunca farklı bir izlenim uyanabiliyor insanda. Daha doğrusu bizim toplum mutsuzum , boşanmak istiyorum lafını kabul etmediği için.Aklı başında bir kadınım. Kimse yok yere uzun bir evlilikten kopmak, çocuğunu babadan mahrum etmek istemez bence.
Altını dolduran sebeplerim var. Yoruldum :)
Yargılanmak bile o kadar umrumda değil ki :)Katılıyorum ama konuyu ilk okuyunca farklı bir izlenim uyanabiliyor insanda. Daha doğrusu bizim toplum mutsuzum , boşanmak istiyorum lafını kabul etmediği için.Ama dediğim gibi zaten o yazdıklarınızı okuyunca sebepler çok açık ve net. Ve ben de soğuyunca eskisi gibi olmuyor diyenlerdenim...
Fark ettim umurunuzda olmadığını. İyi bir şey bu bence zaten.Yargılanmak bile o kadar umrumda değil ki :)
Hep fedakar olması gereken biz kadınlar oluyoruz ve ben buna çok üzülüyorum
Ben genç yaşta evlendim. Evliliğimizin 7. yılında bebeğimiz dünyaya geldi. Şu an 2 yaşında.
Çok severek ve güzel yürüttüğümüz evliliğimiz 1 yıldır çıkmaza girdi. Sevgi bitti, saygı ile yürütmeye çalışıyoruz.
Ben artık evli kalmak istemiyorum. Özgür olmak istiyorum. Başımı alıp gideyim çocuğumla yurt dışına mesela 1 hafta kalıp geleyim. Ya da kız arkadaşlarımda mini tatiller yapayım. Aşık olayım. Sevildiğimi hissedeyim.
Eşimle hiçbirini yapamıyorum. Zevk alarak yaptığımız hiçbir şey kalmadı.
Sizce sadece saygı ile evlilik yürür mü ?
Çocuğum için yıkmayayım bu yuvayı anne babasıyla büyüsün diyorum ama mutlu da hissetmiyorum kendimi.
Çocuğun yanında etmesekte sürekli tartışıp küs yaşıyoruz.
Aynı benim kocamBenim de 3 evladım var eşimde öyle romantik falan da değil, aksine oldukça da ormantik diyebilirimOrmanların bağrından kaçıpta gelmiş gibi
Ben ise heyecanlı enerjiğim... ama dengelemeye çalışıyoruz. Valla benim de başımı alıp gidesim var ama öyle oturup da içimdeki ses ne diyor diye kendimi dinlemiyorum.
Boşanır mısınız bilemem ama bu zamanda iyi bi insan bulmakta zor
Aşkı bulacağım derken gelen gideni aratmaz umarım
Mutsuz ve evli bir anne ile büyümektense, mutlu ama boşanmış bir anne ile büyümek he zaman daha iyidir.Kendi mutluluğumun peşinden giderken çocuğumu eziyor gibi hissediyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?