Biz Hatalı onlarken bile onların yumuşamasını bekleriz. Zaman veririz. Onların adım atmasını bekleriz. Onların kalbini kıracak konuşmaları asla yapamayız. Kendimizi savunamayız. İyi ki yazdım buraya bi rahatlama geldi.o kadarıda sağlıklı değil ya biraz insan kendini savunmalı evet yaşlı insanlar falan ama kendi hayatı da olmalı insanın
paylaşmak her zaman ferahlatır insanı. ben baya taş kalpliyim sanırım. çocukluğumdan beri hep net oldum yanlışsa gördüğüm yanlış dedim. rahmetli dedem çok yanak falan sıkıştırarak severdi kızardım ona mesela bana derlerdi ki vefat edecek olsada keşke yine yanaklarımı sıksa diyeceksin bende derdim ki olsun isterim ama o zamanda bunu yapsın istemem bu gün fikrim hala değişmedi. ha ne alaka konu ile dersen ben yaşlı diye sırf insanlara farklı davranamıyorum galiba onu demek istedimBiz Hatalı onlarken bile onların yumuşamasını bekleriz. Zaman veririz. Onların adım atmasını bekleriz. Onların kalbini kıracak konuşmaları asla yapamayız. Kendimizi savunamayız. İyi ki yazdım buraya bi rahatlama geldi.
hic öyle olmuyor benim eski eşimde öyleydi o imzayı atana kadar (boşanma imzası)anne ablacıydı sonra değişti ha huy değişir mi bence hayır ona verdiğim tek akıl bir daha kimseyi tanıştırma mutlu olmak istiyorsan dedimbenim eşim ailesini savunarak bitirdi. Düşman olacağını da pek sanmıyorum. O kadar Polyanna ki ailesine karşı, asla düşmanlık besleyemez. Yaşlı insanlar üzülür, hasta olurlar diye endişelenir. Onun ailesine tutumunu görünce ben benimkilere haksızlık mı yapıyorum diye düşünüyorum. Çat çat söylerim lafımı esirgemem
aynı durumdayım, ona da söyledim sana saygım kalmadı bu hallerini gördükçe diye. Zaten tartışma sırasında oğlan çocuğu gibi mi konuşacaksın ailenle erkek gibi mi dedim, en çok bu ağırına gitti sanırım. Dik dur dememi aileni kır geç, onları sil demişim gibi algılıyor, halbuki hem beni aslanlar gibi savunup, arkamda durup hem de ailenle ilişkilerini güzelce sürdürebilirsin değil mi? Bu pasifliğini kaldıramadım işte. Böyle bir insanla devam etmeyi hazmedemedim. Anlasın diye bağırdım, çağırdım, kötü sözler ettim, bu defa da ben suçlu oldum.. :))hic öyle olmuyor benim eski eşimde öyleydi o imzayı atana kadar anne ablacıydı sonra değişti ha huy değişir mi bence hayır ona verdiğim tek akıl bir daha kimseyi tanıştırma mutlu olmak istiyorsan dedimhaklısın dedi.
Birbirimiz için doğru insanlar değildik erkek dediğin dimdik duracak karısını savunacak
Öyle sus pus olmayacak.
Saygım bile kalmamıştı erkek olarak görmemeye başladım bu pasifliği.
Büyüğe hürmet ayrı hak savunmak ayrıdır siz de kurtulunca hafiflersiniz
Tamamen aynıyız sizinle tamamenaynı durumdayım, ona da söyledim sana saygım kalmadı bu hallerini gördükçe diye. Zaten tartışma sırasında oğlan çocuğu gibi mi konuşacaksın ailenle erkek gibi mi dedim, en çok bu ağırına gitti sanırım. Dik dur dememi aileni kır geç, onları sil demişim gibi algılıyor, halbuki hem beni aslanlar gibi savunup, arkamda durup hem de ailenle ilişkilerini güzelce sürdürebilirsin değil mi? Bu pasifliğini kaldıramadım işte. Böyle bir insanla devam etmeyi hazmedemedim. Anlasın diye bağırdım, çağırdım, kötü sözler ettim, bu defa da ben suçlu oldum.. :))
Saygı yaş ile olmaz, kazanılır. Ben de aynı şeyi savunurum hep.paylaşmak her zaman ferahlatır insanı. ben baya taş kalpliyim sanırım. çocukluğumdan beri hep net oldum yanlışsa gördüğüm yanlış dedim. rahmetli dedem çok yanak falan sıkıştırarak severdi kızardım ona mesela bana derlerdi ki vefat edecek olsada keşke yine yanaklarımı sıksa diyeceksin bende derdim ki olsun isterim ama o zamanda bunu yapsın istemem bu gün fikrim hala değişmedi. ha ne alaka konu ile dersen ben yaşlı diye sırf insanlara farklı davranamıyorum galiba onu demek istedim
herkes böyle düşünse zaten dünya daha çekilir bir yer olacakSaygı yaş ile olmaz, kazanılır. Ben de aynı şeyi savunurum hep.
Neden ailesi yüzünden bu kadar yıprattın kendini. Inan değmiyor. Keşke şuna mi gidelim yok hayır sen istiyosan git. Tabiki sakince sinirlerini hic bozmadan. Senin boyle hem kararli hem sakin oldugunu gorse bi daha teklif etmezdi. Çok istemiyorsan görüşmeseydin onlarla ama yine evliliğin onlar yüzünden bitmeseydi. Eşini öyle kabul edip sadece kendine odaklansaydin. En onemli sensin. Gunun sonunda o bunu mu istiyor hayir sen istersen yapabilirsin ben şu şu sebeplerden yapmak istemiyorum. Eminim benim bilmedigim sinirlerini bozan cok sey olmustur bu yüzden sakın kalmak zor biliyorum ama inan tavır her şeyi belirliyor. Güzellikle hiç kendini yıpratmadan istediğini ya da istemediğini söylemek olayı büyütmeyi de önlüyor senin istemediğin bi şeyi yapmanı da. Hakkınızda hayırlısı olsun bundan sonraki hayatınız size şans getirsinRutin bir şekilde ailesi yüzünden kavga ediyoruz. Ben dozu kaçırıyorum ve o gidiyor.
Zaten görüşmüyordum. Aramıyorlardı çünkü. Bizim sorunumuz, eşim görüşmediğimiz için huzursuzdu. Suçlu olan da büyük oranda ailesiydi. Ama ailesine hiçbir zaman sizin sayenizde bu iş buraya geldi diyemedi. Sakince anlatmayı çok denedim. Eşim ne etliye ne sütlüye karıştı. Bana yapılan haksızlıklara göz yumdu. Böyle de ben mutlu olamadım.Neden ailesi yüzünden bu kadar yıprattın kendini. Inan değmiyor. Keşke şuna mi gidelim yok hayır sen istiyosan git. Tabiki sakince sinirlerini hic bozmadan. Senin boyle hem kararli hem sakin oldugunu gorse bi daha teklif etmezdi. Çok istemiyorsan görüşmeseydin onlarla ama yine evliliğin onlar yüzünden bitmeseydi. Eşini öyle kabul edip sadece kendine odaklansaydin. En onemli sensin. Gunun sonunda o bunu mu istiyor hayir sen istersen yapabilirsin ben şu şu sebeplerden yapmak istemiyorum. Eminim benim bilmedigim sinirlerini bozan cok sey olmustur bu yüzden sakın kalmak zor biliyorum ama inan tavır her şeyi belirliyor. Güzellikle hiç kendini yıpratmadan istediğini ya da istemediğini söylemek olayı büyütmeyi de önlüyor senin istemediğin bi şeyi yapmanı da. Hakkınızda hayırlısı olsun bundan sonraki hayatınız size şans getirsin
Ben de benzer sorunlar yaşadım.neler getirdiler başıma anlatsam roman olur. Bi de ailemden kaç saat uzağa gelin geldim kimsem yoktu.baktim ciddi anlamda hasta olucam.eşimin ailesi istemiyolardi en bastan beni. Bi gün karşıma aldım eşimi dedimki ben kimseyle görüşmek istemiyorum sen istersen git. Tamam dedi. Ben gitmeyince onun da gitmeleri azaldı. Artık ben zorla gönderiyorum sırf kafam rahat olsun diye. Her seyi tek basima koca sehirde yalniz hallediyorum anam babam kardeslerim uzakta. Tek de olsam su an psikolojim cok iyi. Eşim arkamdaydi hep. Cok denedik. O da bakti ailesi durmuyor kararima saygi duydu.Hakkında hayırlısı olsun canim benim. Neler yaşadığını tahmin edebiliyorum. Inşallah bundan sonra çok mutlu olursunZaten görüşmüyordum. Aramıyorlardı çünkü. Bizim sorunumuz, eşim görüşmediğimiz için huzursuzdu. Suçlu olan da büyük oranda ailesiydi. Ama ailesine hiçbir zaman sizin sayenizde bu iş buraya geldi diyemedi. Sakince anlatmayı çok denedim. Eşim ne etliye ne sütlüye karıştı. Baban yapılan haksızlıklara göz yumdu. Böyle de ben mutlu olamadım.
Ne mutlu size ki eşiniz arkanızdaymış. Benimki beni istemediklerini de kabullenmedi, onların hatalarını da. Amin, çok teşekkür ederim :)Ben de benzer sorunlar yaşadım.neler getirdiler başıma anlatsam roman olur. Bi de ailemden kaç saat uzağa gelin geldim kimsem yoktu.baktim ciddi anlamda hasta olucam.eşimin ailesi istemiyolardi en bastan beni. Bi gün karşıma aldım eşimi dedimki ben kimseyle görüşmek istemiyorum sen istersen git. Tamam dedi. Ben gitmeyince onun da gitmeleri azaldı. Artık ben zorla gönderiyorum sırf kafam rahat olsun diye. Her seyi tek basima koca sehirde yalniz hallediyorum anam babam kardeslerim uzakta. Tek de olsam su an psikolojim cok iyi. Eşim arkamdaydi hep. Cok denedik. O da bakti ailesi durmuyor kararima saygi duydu.Hakkında hayırlısı olsun canim benim. Neler yaşadığını tahmin edebiliyorum. Inşallah bundan sonra çok mutlu olursun
Şuan sizinle tam da aynı durumdayım. Noktası virgülüne kadar aynı sorunları yaşadım. Bir an bu konuyu ben mi açtım acaba dedim. Ben düne kadar üzülüyordum soru işareti vardı hala kafamda ama kendisi gelip tekrar suçlamalarına kaldığı yerden devam edince çok isabetli bir karar verdigimi farkettim. Allah herkesin yardımcısı olsun inşallah...Merhaba,
7 aylık evliyim, eşim geçen hafta evi terk etti, ben de kendime bir ev buldum ve gelecek hafta sonu kendime ait eşyaları alıp taşınıyorum.
Ailesiyle bazı problemler yaşadık. Genel olarak hatalı olan onlar. Sorunumuz onun ailesine olan aşırı düşkünlüğü ve hassaslığı, beni ailesine karşı savunamayışı; arkamda duramayışı, genel olarak hayatta pasif oluşu, benim ise öfke kontrol problemim; anlaşılmadığımda bağırmam,daha da ileri gidersem küfür ve hakaret etmem, çok tezcanlı ve aktif olmam.
Sevgiliyken ve nişanlıyken de benzer sorunlar yaşadık, bile bile lades dedik kendimiz ettik kendimiz bulduk diyelim.
Daha önce de evi terk ettiği olmuştu, evde kalmaya devam etmiştim. Sonra barıştık. Ama artık bu kadar olay üzerine, sürekli evi terk eden bir adamı evde oturup beklemeyi hazmedemediğim ve sorunların çözüleceğine inanmadığım için kendimi de sinir krizlerine girip yıpratmak istemiyorum. Evi terk edişinin ertesi günü kendi evimi tuttum.
Yapı olarak ben önce üzülen sonra yoluna devam eden birisiyim. O da önce vurdumduymaz davranıp sonra acısı çıkanlardan. Bilmiyorum belki de mantığım bu iş olmayacak dediği için onun yumuşamasını, adım atmasını beklemeden yolları ayırmak istedim. Yaşadığımız semt benim hiç istemediğim, sevmediğim ama borçlar bitene kadar oturmamızı rica ettiği bekarlık eviydi zaten. O nedenle evden ayrılma fikri zor gelmedi.
Şimdi eşyalarımı topluyorum ama çok zorlanıyorum. Annem yapıyor her işi. Pek elimi sürmek istemiyorum. Bir yanım gitmeyi istemiyor yani.
Bu süreci daha önce yaşayanlardan yorum ve öneride bulunmalarını rica edebilir miyim?
Sevgiler.
Umarım her şey gönlünüze göre hayırlısı neyse o olur. ne kadar oldu siz ayrılalı? Davayı açtınız mı? Evleri ayırdınız mı?Şuan sizinle tam da aynı durumdayım. Noktası virgülüne kadar aynı sorunları yaşadım. Bir an bu konuyu ben mi açtım acaba dedim. Ben düne kadar üzülüyordum soru işareti vardı hala kafamda ama kendisi gelip tekrar suçlamalarına kaldığı yerden devam edince çok isabetli bir karar verdigimi farkettim. Allah herkesin yardımcısı olsun inşallah...
Tebrik ederim, ben de sizinle aynı fikirdeyim, inşallah her iki taraf da mutlu olsun diye dua ediyorum. Ama benim eşimin mutlu olması için tedavi olması lazım, takıntılı narsist bir insan. Ben de özgüven eksikliği vardı aşmaya çalışıyorum.Ben 30 o 33 , şöyle oldu ben tamamen sevmeden bitirdiğim için çok keskindim çok nettim o hep ailesini savunurdu annesini özellikle
Bir anda anneye ablaya düsman oldu bir süre acısını onlardan çıkarttı siz sebep oldunuz vs diye ama benden geri dönüş alamadı , pişman oldu barışmak istedi ama keskin olduğum icin çok adım atamadı
Mahkemede anlaşmalı boşandık davada ben mutluydum o gözleri dolu doluydu hep.
Mutlu olsun bitti gitti herkes dengini bulur dilerim onunla ilgili hic kötü temennim yok aksine iyi olsun..
ben de doğru kişiyle mutlu olayım isterim
Eşim o kadar ilgisiz diyemem, kendi çocuğu olursa da ilgilenir ama kök ailesi mi ben mi bir tercih yapacaksa orta yolu bulmak yerine benden vazgeçiyor görüldüğü gibi:)
benim eşim ailesini savunarak bitirdi. Düşman olacağını da pek sanmıyorum. O kadar Polyanna ki ailesine karşı, asla düşmanlık besleyemez. Yaşlı insanlar üzülür, hasta olurlar diye endişelenir. Onun ailesine tutumunu görünce ben benimkilere haksızlık mı yapıyorum diye düşünüyorum. Çat çat söylerim lafımı esirgemem
Siz onu boşverin siz kendinize yönelin siz iyi olun mutlu olun kişisel gelişime yönelmenizi tavsiye ederim önceliğiniz kendi mutluluğunuz olsunTebrik ederim, ben de sizinle aynı fikirdeyim, inşallah her iki taraf da mutlu olsun diye dua ediyorum. Ama benim eşimin mutlu olması için tedavi olması lazım, takıntılı narsist bir insan. Ben de özgüven eksikliği vardı aşmaya çalışıyorum.
Davayı açtım ev arıyorum.Umarım her şey gönlünüze göre hayırlısı neyse o olur. ne kadar oldu siz ayrılalı? Davayı açtınız mı? Evleri ayırdınız mı?
Zaten görüşmüyordum. Aramıyorlardı çünkü. Bizim sorunumuz, eşim görüşmediğimiz için huzursuzdu. Suçlu olan da büyük oranda ailesiydi. Ama ailesine hiçbir zaman sizin sayenizde bu iş buraya geldi diyemedi. Sakince anlatmayı çok denedim. Eşim ne etliye ne sütlüye karıştı. Bana yapılan haksızlıklara göz yumdu. Böyle de ben mutlu olamadım.
Bende de aynı problem vardı ama farkı şu: eşim onların lafıyla evde kavga çıkarır ama bana onlar hakkında yorum yapma, alindigim üzüldüğüm, kirildigim şeyi söyleme hakkını vermezdi. Onlar elestirebilir istedikleri gibi, onlar kanatsız melekti adeta.Zaten görüşmüyordum. Aramıyorlardı çünkü. Bizim sorunumuz, eşim görüşmediğimiz için huzursuzdu. Suçlu olan da büyük oranda ailesiydi. Ama ailesine hiçbir zaman sizin sayenizde bu iş buraya geldi diyemedi. Sakince anlatmayı çok denedim. Eşim ne etliye ne sütlüye karıştı. Bana yapılan haksızlıklara göz yumdu. Böyle de ben mutlu olamadım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?