kızlar yarın duruşmam var. lütfen dualarınızda bana da yer verin. Kuran-ı Kerim okumasını bilen benim için Fetih suresini okuyabilir mi. çok korkuyorum. bana destek olmak içn annannem ve teyzem de geldi. annannem evimin halini görünce çok üzüldü.eşime beddua etti. eşim de dün mesaj atmış nasıl bir insan olduğun intikam almak için sülaleni getirmenden belli diye. nerden duyduysa. neden beni böyle şeytan gibi görüyor. zavallı annannem mahkemeye bile gelmeyecek. sadece destek için geldi. 96 yaşında kadın okulunun müdür yardımcısı var eşimin çok yakın arkadaşı ona demiş ki sana hiç acımıyorum, o kızı mahvettin. demiş o da haklısın demiş utanmış gibi yapmış. sonra da durup bana bu mesajı atmış. çok üzüldüm. eşimi anlayamıyorum. nolur dua edin kızlar. yarın benim için çok zor bir gün olacak
ben de bazen öyle düşünüyorum ama insan yine de üzülmeden edemiyor.Böyle bir eş için asla üzülme ondan kurtulmaya bak, yolun başındayken böyle davranan eşle uzun yola devam edemezsiniz.
ben de bazen öyle düşünüyorum ama insan yine de üzülmeden edemiyor.hayallerim her şeyim mahvoldu.
eşimi severek evlendim. ama ondan ayrılmak zorundayım. onun hiçbir şey olmamış gibi yaşamasına dayanamıyorum. bana yaptıklarından sonra böyle mutlu olmasına dayanamıyorum. onunla 1.5 sene nişanlı kaldık, severek evlendik.18 gün sonra hiçbir şey yokken beni evimden attı. şimdi ailesiyle benim evimde yaşıyor. çeyizlerimi bile vermedi. onun mutlu olmasına dayanamıyorum. manevi tazminat davası açtım biraz da o mutsuz olsun diye. ama bana mısın demiyor. ya hep mutlu olursa. bana onca yaptıklarından sonra. ya evlenirse çocukları olursa
Şimdi ise aldığım sakinleştiriclerle ayakta durmaya çalışıyorum. Dengesiz bir ruh halim var. Her gün ağlıyorum ama belli etmemey çalışıyorum kimi zaman ise çok ta saklayamıyorum. Ve şu anda onun hayatında birinin olduğunu hissediyorum ve bunu düşünmek bile beni çıldırtıyor ama elim kolum bağlı.
Yaşadıklarını okudum çok üzüldüm. Seni çok iyi anlıyorum, neler hissettiğini. Benzer şeyleri ben de şu anda yaşıyorum. Ben de evleneli daha 5 ay oldu ve son 3 4 aydır da eşim boşanmak istiyor hem de sudan bir sebepten. Onu tanıyamıyorum artık, ya da hep yanlış tanımışım onu. Biz 3 buçuk yıldır birlikteydik, geçen yıl nişanlanmıştık, sonra bir nikah yaptık, bu temmuzda düğünümüz olcaktı, ben şu an ağlamıyor olcaktım, gelinliğimi seçip evimi kuruyor olcaktım ama tüm hayallerim yıkıldı, en kötüsü onu kaybettim. Onun sesini duymadan geçirdiğim bir gün bile yokken şimdi kaç aydır ondan haber dahi alamıyorum. İkimiz de öğretmeniz ama uzak yerlerde en azından siz aynı şehirdeymişsiniz, inan ki uzak bi şehirde olup bihaber olmak o kadar zor ki... Biz üniversitedeyken tanışmıştık, bir arkadaşımız tanıştırmıştı bizi. Çok sevmiştim onu, çok ta güvendim kendisine. O kadar farklı tanıtılmıştı ki bana, ben onun anlatılan karakterine aşık olmuşum ,ilk başlarda her şey güzel gidiyordu, neler neler yapmıştı benim için. Hep farklı şehirlerdeydik, o her zaman gelirdi yanıma nerde olursam olayım, otogarlarda yatardı, tüm devamsızlık hakkını yanıma gelmek için kullanırdı, harçlıklarımıızı otobüs biletlerine verirdik o biletleri saklardık. Ailemi karşıma alarak onla nişanlandım. Eskisi kadar iyi gitmiyordu, uzak mesafeler ilişkiyi çok yıpratıyor gerçekten. Hep kıskançlıklar, bi de güven duygusunu yitirince her şey laçkalaştı. Baktık olmuyor attık nişanı. Ben doğuda ücra bir yere atanınca peşimden geldi sırf ben ağladım nasıl yaşarım buralarda dedim diye. Ailesini geride bırakarak atandığım şehirde iş buldu, yerleşti. Ama kötü koşullarda kalıyordu ve doğunun karışık zamanlarıydı her gün bi olay oluyordu. Geri dönmesi için yalvardım ona bişi olmasın diye. Daha sonra kimse olmadan burda nikah yapmaya karar verdik. Ve deprem olmuştu o sıralarda burada, psikolojisi baya sarsıldı. Artık eskisi gibi değildi. Beni suçluyordu, benim yüzümden buraya gelmişti, ölümle burun buruna gelince anlaşılan bazı şeyleri çok derin sorgulamaya başladı. zaten son zamanlarda sorunluydu ilişkimiz, ondan sonra tamamen koptu birden o kadar değişti ki. Hiçbir arkadaşına evlendiğimizi dahi söylemedi, ben iş yerini arayıp kendimi eşi olarak tanıtınca üstüne bi de kıskançlık yapınca bitti bu iş dedi ve bi daha da geri dönmedi. Beni o kadar seven, onlarca yolları aşıp yanıma gelen, ailesiyle benim yüzümden bozuşan adamın sevgisi her ne olduysa birden bitti. Bu kadar kolay mıydı diye her gün düşünüyorum, ben bunları hakkettim mi diye? Ona sorduğumda söylediği tek şey biz nişanı attıktan sonra zaten her şeyi bitirmiş o, ama sorumluluklarını yerine getirmek için kandırıp kendini yanıma gelmiş te evlenmiş benle. Sırf kendini kandırmak içinmiş. Peki ya ben? Ben kandırılmadım mı? O biliyordu kendini kandırdığını ama ben kandırıldığımı bilmiyordum? Nasılsa evleneyim vicdanımı rahatlatayım sonra boşanırım demiş o hep kendine. Sağolsun beni yarı yolda bu şekilde bırakmamış oldu vicdanı çok rahattır şimdi. Numarasını değiştirmiş, facebooktan beni engellemiş, boşanma davası açmış. Kısacası hayatından beni tamamen çıkarmış ama bunu yapmak için vicdanı rahat olsun diye yalandan evlenmeyi tasarlamış.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?