- 25 Temmuz 2014
- 205
- 143
- 123
- Konu Sahibi yenihayatimmerhaba
-
- #81
Merhabalar
Koskoca bir aşk nasik bu hale geldinasilda severdim oysaki nefesini duymak mutlu ederdi beni. Nasilda sarilirdik birbirimize. Nasil bir guvenim vardi hic bitemez bir aşkti bizimkisi yani ben oyle sanmıştım. Nasil taniyamadim diye yiyorum kendimi
3.yil nisan 4. Yil düğün ve bu zamana kadar toplam 10 yildir birlikte olduğum bir evliliğim var. Evliligimde ki ilk buyuk sarsintilar hamilelik sonunda basladi ve dogumdan 1 hafta sonra yaklasik 3 ay gibi bir sure ayri yaşadık resmen. Ama sonra yine barıştik . Fakat artik yuruyen bir evliligim yok surekli yalan soyledigi icin belli bir sure sonra tamamen guvenimi kaybettim eşime karşı artik doğru söylesede yalan olarak düşünüyorum. En son gecen hafta c8ddi boyutta kavga ettik. Etmedigi hakaret kalmadi. Kufur asagilama ve dahasi o sinirle kolumu ole bi sıktı ki kac gun kolum mordu. Ilk defa olmamisdi tartismamiz ama bu en büyük olaniydi. Ve 1 haftadir yuzune dahi bakmiyorum. Bosanmak istiyorum ve tek dusuncem bundan sonra ne yapicam o buyuk adimi nasil aticam. Esim olacak adamin umrunda degil bosanamayacagimi dusunuyor birde yuzsuzluk cabasi umrunda degil hibi davranuyor evden gitmiyor farkli bir rahatlikda berbat bi zaman gecirtiyor bana. Kizina cok duskun ve kizimda ona. Tek korkum kizimin zarar gormesi ama bu sekildede zarar gorecekokadar karisigim ki okadar uzgunumki bir umut bana yazilan 3 4 satir bile dusunmeme yardim eder duye umuyorum. Ozellikle bosanmis arkadaslar neler yasadiniz nasil toparladiniz
yıpranmıs bır ewlılık ve aıle hayatı cok kotu,kızınız kac yasındabu aralar çok okudum çocuk olduktan sonra daha bi saçmalayan erkek
bitanesi de benim başımda
baba olmayı mı kaldıramıyor bekarlığı mı özlüyor diye düşünüyorum
bazıları da çocuk var nasılsa artık boşanamaz diye salıyor belki kendini içindeki öküz çıkıyor ortaya
yaşadıklarımız benziyor kısmen bizde küfür şiddet yok ama yalanlar o biçim bi rahatlık bi umursamazlık ne olacaksa olsun tavırları...
sanki bitsin desem dünden razı gibi ama çıkmıyor bi türlü ağzımdan belki düzeltiriz ümidi var hala çünkü
çocuk olmadan önceki 4 yıllık evlilik hayatımda düşünmedim boşanmayı çocuğum varken düşündürttü bana o derece yordu yıprattı
kızımın hatrına sabrediyorum en katlanamayacağım saçmalıklara katlanıyorum ama doğrumu yapıyorum emin değilim
kırgınlıklarımı unutamam ama şu ara düşünmeme modundayım
kızım için gücümün yettiği kadar uğraşıcam düzeltmeye ama
en ufak bir darbede de düşecek gibiyim
berbat bir psikoloji ne hale getiriyorlar insanı
tam da bir aile olduk derken neler yaşatıyorlar
bir yardımı olmadı yazdıklarımın farkındayım
sadece anlıyorum tesellisi belki
1 yaşına gircekyıpranmıs bır ewlılık ve aıle hayatı cok kotu,kızınız kac yasında
olsun cocuktan sonra degismis hersey qcaba
Valla bence kendinize yeni geliyorsunuz, dipten sıçrayış halindesiniz çok mantıklı dile getiriyorsunuz sorunlarınızı ve ne yapmak istediğinizi ben bu evliliği hakediyor muyum sorusunu sorabiliyorsanız kendinize işte tam burda bütün kapılar açılıyor..
Kolunu sıkması nasıl şiddet değil. Bir kere küfür etmesi bile çok büyük şiddet. O küfürler yıllar sonra nasıl bir duygusal çöküntü , değersizlik duyguları yaşatır biliyor musunuz ? Her gün aşağılanmaya siz dayanabilir misiniz?
bu aralar çok okudum çocuk olduktan sonra daha bi saçmalayan erkek
bitanesi de benim başımda
baba olmayı mı kaldıramıyor bekarlığı mı özlüyor diye düşünüyorum
bazıları da çocuk var nasılsa artık boşanamaz diye salıyor belki kendini içindeki öküz çıkıyor ortaya
yaşadıklarımız benziyor kısmen bizde küfür şiddet yok ama yalanlar o biçim bi rahatlık bi umursamazlık ne olacaksa olsun tavırları...
sanki bitsin desem dünden razı gibi ama çıkmıyor bi türlü ağzımdan belki düzeltiriz ümidi var hala çünkü
çocuk olmadan önceki 4 yıllık evlilik hayatımda düşünmedim boşanmayı çocuğum varken düşündürttü bana o derece yordu yıprattı
kızımın hatrına sabrediyorum en katlanamayacağım saçmalıklara katlanıyorum ama doğrumu yapıyorum emin değilim
kırgınlıklarımı unutamam ama şu ara düşünmeme modundayım
kızım için gücümün yettiği kadar uğraşıcam düzeltmeye ama
en ufak bir darbede de düşecek gibiyim
berbat bir psikoloji ne hale getiriyorlar insanı
tam da bir aile olduk derken neler yaşatıyorlar
bir yardımı olmadı yazdıklarımın farkındayım
sadece anlıyorum tesellisi belki
Konunun beni yıllar önce yaşadığım bir ilişkimde karşı tarafın bana söylediği yalanları yakaladığım dönemleri hatırlattı öncesinde yalan söylemeyen bir insan neden yalan söyler diye sorguladığımda kendimi aslında karşı tarafa çok baskı yaptığımı, hoşuma gitmeyen birşey yaptığımda hemen olay çıkardığımı iyi niyetli davrandığımı sandığımda aslında karşımdaki insanı kendi kararlarını veremeyen bir insana çevirdiğimi görmüştüm uzun zaman sonra. Tabi yalanları öğrenince ayrıldık ancak önemli olan şu var ki (beni düşünmeye iten asıl sebep de buydu.) hiç bir ilişki tek taraflı bitmez, hiç kimse tek taraflı değişmez ilişkilerde her hata karşılıklıdır. Acaba siz de eşinize çok baskı kurmuş olabilir misiniz? Mesela ailenizin hep yanınızda olduğundan bahsetmişsiniz ancak onun ailesinin biz boşanıyoruz dediğinizde sadece çocuğunuz var boşanmayın dan başka hiçbir şey demezler demişsiniz ya ailesinin bu tavrı dolayısıyla kendini ezik, değersiz hissediyor olabilir mi? Bir de bu arkadaşınız konusunda sizinde hatalarınız var ne yazık ki eğer o kadar rahat bir insansa nasıl ailece görüştünüz o kişiyle daha doğrusu o tarz insana nasıl arkadaşım dediniz tabi bu eşinizin hareketlerini haklı çıkarmaz ama bu tarz bir insanla özelliklede alkollün olduğu bir ortamda bulunmak ve bu kişiyi daha öncede çok rahat tavırlar sergilediğini bile bile arkadaş olarak görüşmek en başta kendinize çok büyük bir saygısızlık bence. Tabi eşinizin bu yakın tavırları dolayısıyla en büyük hata onda orası ayrı. Kendiniz için en güzelini yapmış ve o kişiyle bir daha asla görüşmemişsiniz. Bir de annenizle babanızın boşanma sebebi nedeniyle güvensizlik yaşayıp yaşamadığınızı düşündünüz mü hiç?
Merhabalar
Koskoca bir aşk nasik bu hale geldinasilda severdim oysaki nefesini duymak mutlu ederdi beni. Nasilda sarilirdik birbirimize. Nasil bir guvenim vardi hic bitemez bir aşkti bizimkisi yani ben oyle sanmıştım. Nasil taniyamadim diye yiyorum kendimi
3.yil nisan 4. Yil düğün ve bu zamana kadar toplam 10 yildir birlikte olduğum bir evliliğim var. Evliligimde ki ilk buyuk sarsintilar hamilelik sonunda basladi ve dogumdan 1 hafta sonra yaklasik 3 ay gibi bir sure ayri yaşadık resmen. Ama sonra yine barıştik . Fakat artik yuruyen bir evliligim yok surekli yalan soyledigi icin belli bir sure sonra tamamen guvenimi kaybettim eşime karşı artik doğru söylesede yalan olarak düşünüyorum. En son gecen hafta c8ddi boyutta kavga ettik. Etmedigi hakaret kalmadi. Kufur asagilama ve dahasi o sinirle kolumu ole bi sıktı ki kac gun kolum mordu. Ilk defa olmamisdi tartismamiz ama bu en büyük olaniydi. Ve 1 haftadir yuzune dahi bakmiyorum. Bosanmak istiyorum ve tek dusuncem bundan sonra ne yapicam o buyuk adimi nasil aticam. Esim olacak adamin umrunda degil bosanamayacagimi dusunuyor birde yuzsuzluk cabasi umrunda degil hibi davranuyor evden gitmiyor farkli bir rahatlikda berbat bi zaman gecirtiyor bana. Kizina cok duskun ve kizimda ona. Tek korkum kizimin zarar gormesi ama bu sekildede zarar gorecekokadar karisigim ki okadar uzgunumki bir umut bana yazilan 3 4 satir bile dusunmeme yardim eder duye umuyorum. Ozellikle bosanmis arkadaslar neler yasadiniz nasil toparladiniz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?