Siz boyle bir durumdayken annenizin tavirlari hos degil. Destek olacakken kostek oluyor. Psikolojik destek almasi lazim.Merhaba kızlar, şuan boşanma asamasındayım.. ama annem bunu kabullenmiş değil.. abim ve babam destekçi.. ama annem evde sürekli gergin bir halde herkese saldıran kavga eden bir tip .. inanın boşanmanın acısını yaşayamadım annem yüzünden... hep güçlü durmaya çalıştım ağlayamadım bile... şuan iş arıyorum ne yazıkki hala bulabilmiş değilim.. hergün evde bi kavga bıktım artık cinnet geçiriyor ve birşeyleri fırlatıyor .. kendimi çok kötü hissediyorum sanki herşeyin suçlusu benim gibi.. benim gibi boşanma asamasında olup böyle olaylar yaşayan oldu mu ? İnanın kendi acımı yaşayamıyorum ve gitgide dibe giriyor gibi hissediyorum.. anksiyete bozukluğum da olduğu için kendimi o kadar kötü hissediyorum ki ne yapacağımı bilemiyorum.. derdi veren allah dermanı da verirmiş derler sabırla bekliyorum çaba sarfediyorum.. güçlü durmak istiyorum.. ama ne zaman ayağa kalkıyorum tekrar düşüyorum... evde hiç huzurumuz kalmadı.. oysa evlenmeden önce ne güzel bir ailem vardı.. herkesin hayatını berbat ettiğimi düşünüyorum artık
Kesinlikle deliyle deli olmak lazım.. çok doğru yazmışsın.Deliden daha deli ol..
Asıl bunları yaşayan sensin.
Benimkiler bir şey yapmadığı halde annem azıcık üzerime gelse cinnet haline giriyorum, hatta bigün çıktım gittim evden , merak etti tabi.
Hani benim üzerime gelmeyin zaten iyi değilim mesajını ver.. Seni kaybetmekten korkuyo mu bakalım?
Ölüyorumm hergün ölüyorummm şuan bunları yazarken ağlıyorumm elim ayağımm titriyorrrrr... artık ne yapacağımı bilemez durumdayımm... evden ayrılma şansımda yok hayatta bırakmaz... 2 buçuk aydan beri bu acıyı çekiyorumm kaldıramıyorum artık dayanılmaz bi hal aldı... sen deneyimlisin nolur bana yardım et nasıl geçti bu durum ? Ne kadar süre aldı ? Ne yapmam lazımmm.. içimden sessiz çığlıklar atıyorum resmen.. ben agresif bağıran çağıran biri değilim canım acıyorrr hemde çokkk
Çok haklısın aynenni öyle bak bi tek sen değilsin sıkıntıda olannCanim benim lutfen negatif seyler dusunmeyi bir kenara birak. Derin nefes al. Israrla is asamaya devam et. Annem sinir nöbetleri gecirdiginde tepki gostermedim hic. Muzik dinlerim. Bosandigim icin baslarda disari cikmama dahil izin vermezlerdi. Karsi cikma ama dediklerini de yapma. Bildigini oku kimseyle tartisma. El alem ne dusunur diye kendimizi dusunemez olduk. Komedi filmleri bul. Bol bol kitap oku, zihnini uzaklastirdikca toparlanman daha kolay olacak. Sana söz veriyorum ki bu gunler gececek ! Bu bir sinavdi. Olgunlasacaksin. Seni teselli etmek icin soylemiyorum gercekten bu süreç sancili fakat cabuk gececek.
Papatya cayi al. Sakinlestirir. Yanina biraz biskuvi guzel bir film bul. Rengarenk ojeler al kendine simli ozellikle. Makyajsiz disari cikma. Guzel gorunursen guzel hissedersin. Bak calistigim is yerinde şefim de bosandi gecen persembe. En yakin arkadasim 1 ay önce bosandi 1 yasinda kizi var.
Her gecenin bir sabahi vardir
Mutlu evlilik yoktur boşanmayacaktın etmeyecektin... hergün aynı şeyleri söylüyorrr... destek olmasını inan istemiyorum... sadece evde huzur istiyorumm.. hergün anne herkesin kızı boşanıyor anne kabullen anne yapma böyle demekten bıktım.. ama artık dayancak gücüm kalmadı psikolojim alt üst olmuş durumda.. ne yapacağımı şaşırmış durumdayım.. ne babam ne abim hakkından gelebiliyor... babam sessiz sakin biri abimde nerde aksam orda sabah ... allah ım sen bana yardım et demekten baska bir çarem yok
Soyledikleriniz cok mantikli ama pratikte uygulanabilir degil. Biz avrupali bir toplum degiliz. Ustelik bir kadin yalniz yasasa bile toplum bosanmis bayani rahat birakmiyor. Zaman cok kötü, duygusal bir bosluga dusup karsisindaki erkek tarafindan kandirilabilir. Türk toplumu cok iki yuzlu, yalniz yasayan bosanmis bir kadini etiketler hemen. Bizler , baba evi ve koca evi aradinda mekik dokuyan kesimdeniz. Kadin özgür degil maalesef.Ben boşanmış koskoca kadın ve erkeğin anne ve babasının evine dönmesi taraftarı değilim. Hayat kurmak, sadece evlenmek değildir. İnsanın her zaman b planı olmalı, başının çaresine bakmayı öğrenmeli. Annenizin tavırları doğru değil, psikolojik şiddet uyguluyor. Fakat her iki kardeşin de boşandıktan sonra kendi hayatını çizmek yerine eve dönmesinde maalesef onların da payı var; yetiştirme, büyütme şekli vs.
Bu yüzden kızlarımızın okuması meslek sahibi olması çok önemli. Hayat bu herşeyden önce ölüm var, bize destek olan ailemizi yanımızda bulamayabiliriz kaldı ki elin insanından darbe yemek de var. Gerektiğinde başımızın çaresine bakabilmeliyiz.Ben boşanmış koskoca kadın ve erkeğin anne ve babasının evine dönmesi taraftarı değilim. Hayat kurmak, sadece evlenmek değildir. İnsanın her zaman b planı olmalı, başının çaresine bakmayı öğrenmeli. Annenizin tavırları doğru değil, psikolojik şiddet uyguluyor. Fakat her iki kardeşin de boşandıktan sonra kendi hayatını çizmek yerine eve dönmesinde maalesef onların da payı var; yetiştirme, büyütme şekli vs.
Ben boşandım. Aileme dönmedim. Çok parasız zamanlar yaşadım. İşim yoktu, oturup eşek gibi ders çalıştım boşanma aşamasında atandım, konu sahibi gibi öğretmendim. Eski eşim kitaplarımı yırtardı evde çalışmayayım atanmayayım ona muhtaç olayım sürüneyim diye. Nitekim atanmadan önce de boşandım. Orada burada kaldım, yol paramı arkadaştan aldım. Arkamda duran bir ailem yoktu. Hoş, konu sahibinin de yok.Soyledikleriniz cok mantikli ama pratikte uygulanabilir degil. Biz avrupali bir toplum degiliz. Ustelik bir kadin yalniz yasasa bile toplum bosanmis bayani rahat birakmiyor. Zaman cok kötü, duygusal bir bosluga dusup karsisindaki erkek tarafindan kandirilabilir. Türk toplumu cok iki yuzlu, yalniz yasayan bosanmis bir kadini etiketler hemen. Bizler , baba evi ve koca evi aradinda mekik dokuyan kesimdeniz. Kadin özgür degil maalesef.
Kaderine boyun egiyormus gibi yapip , işten eve gidip evi otel gibi kullanmak en guzeli.
Ben boşandım. Aileme dönmedim. Çok parasız zamanlar yaşadım. İşim yoktu, oturup eşek gibi ders çalıştım boşanma aşamasında atandım, konu sahibi gibi öğretmendim. Eski eşim kitaplarımı yırtardı evde çalışmayayım atanmayayım ona muhtaç olayım sürüneyim diye. Nitekim atanmadan önce de boşandım. Orada burada kaldım, yol paramı arkadaştan aldım. Arkamda duran bir ailem yoktu. Hoş, konu sahibinin de yok.
Kimse bana dul baskısı yapmadı. Yaşadığınız çevre ile ilgili biraz da, hayata bakışınızla. Hiç de dulum diye geride durmadım. Herkese de söyledim, gizlemedim. Gidip de riskli, ayıplı işlere bulaşmadıkça kabul görüyorsunuz. Evli de, bekar da arkadaşlarım oldu. Çok sağlıklı bir şekilde ikinci evliliğimi yaptım ve gayet mutluyum. Bu sefer deneyimli davrandım ve şartları gözden geçirerek evlendik.
Bu dediğiniz gibi aile, eğitim, eğilim ve birçok şeyle ilgili. Fakat ben evliyken ve boşandıktan sonra duygusal durumumu düşünecek lüksüm olmadığı için planlar yapmak zorunda kaldım. Çarşambanın gelişi perşembeden belli oluyor zaten. O yüzden bir köşede duygusal olarak etkilenip pes eden kadınları gördüm mü pek saygı duymuyorum. İlkokul mezunu olup bulaşıkçılıkla 2 çocuğunu büyüten kadın da var bu ülkede. İnsan sokakta kalınca bir köşede ağlama lüksü oluyor mu? Hayır. Hayatta kalmak zorunda.
Kadınlarımız bu düzeni seviyor, itiraz eden yok. Çok kavga ediyoruz burada ''çalış'' diye, ama ''küçük bebeğim var, kocam izin vermez, kaynanam şöyle'' zart zurt deyip oturuyorlar. Ah kadınlarımız... İşin enteresan tarafı bu toplumun erkeklerini yetiştiren de o kadınlar işte. Birinin eşi olmayı, Anneliği hayatındaki tek vasıf yapıp hayatı orada askıya almamak lazım. Baba evinden çıkıp, koca evine, koca evinden çıkıp tekrar baba evine dönmeyi huy edinmişiz maalesef.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?