İyi geceler kizlar. Bir aradan sonra yine ben. 3.5 senelik evliyim. 1.5 yaşında bir oğlum var. Aslında konuşmaya başlasam sanki yıllarca anlatabilirmisim gibi. Öyle doluyum ki.
Eşim aşırı sinirli, ofkleli ,ruh hali çok değişken, en küçük şeyden kavga çıkarabilen biri. Çok baskın bir karakter. Aşırı ben erkeğim kafasında biri. Üst düzey bir eğitim almış yurt dışı dahil. Ama kafa yapısı tam eskinin erkekleri. Benden de eski kadınlar gibi olmamı istiyor. Sürekli her kavgada modern kadınlar işte der durur. Bugün de bana diyor ki mesela keşke bir fino alsaydın öylesi lazımdı sana sizin cinsiniz öyle ister çünkü diyor. Yine itti kolumdan sarsti beni.
Azarlanmaktan hakaretten bıktım artık. Bu arada beni sever de. Nasıl bir sevmekse bu . İyi olduğumuz zamanlar acayip iyidir. Aşırı ince düşünceli bir adamdır. Ama kotuyseeekkk kabalığın dibine vurur.
Annesiz büyümüş biri. 10 yaşındayken kaybetmiş . Evli ablasinda kalmis biraz onun da kocası istememiş ablasına çok kotu davraniyormus bu da şahit oluyormuş. Babasi zaten bir kaç ay içinde evlenmiş .gelen kadın da çok aşırı disiplinli biri. Baba da öyle. Hiç sevgi şefkat görmemiş. Ben de eşimin sevmeyi sevilmeyi merhamet duymayı bilmediğini dusunuyorum artık .
Tükendim kızlar. Oğlum için çabaladim ama. Galiba sona geldim. Onun bu evde büyümesini istemiyorum.
Ayrıca kindardir da. Hiç birşeyi unutmaz. Bir bakmisim önüme gelivermis. Çok aşırı kendi doğrularıyla yaşar.
Kızlar özür dilerim. Çok karışık oldu biliyorum. Ama inanın kafam daha karışık. Çok yorgunum. Onu tanımadan önceki beni çok özledim.
