Boşanma Kararı Vermek-Annesinin Eşi Koca

cilek4233

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
13 Ekim 2021
910
1.504
36
Bu konuyu açmak için üye oldum.
Yaşayıp çözenler yöntemlerini, çözemeyenler sonucu yazarsa çok sevinirim.

Öncelikle ders olması açısından nişanlıyken de burada konu açtığımı (tanınmamak için şu an unuttuğum bir yeni hesap açmıştım o zaman da) çok kişinin durumu gördüğünü ama benim göremediğimi belirtmek isterim. Belki birileri benim kadar kör olmaz. Yorum yazanlar açısından da her yorumu dikkatle yazmak, birinin hayatında taş oyanttığını düşünmesini isterim. İyi ki varsınız. 🌺

4 yıllık sıfır sorun, birbirinin her şeyi olan, her sorunu birlikte çözen ilişki sonrasında 8 ay nişanlı kalıp evlendim.
Eşim hep ailesinden uzak, yıllarca şehir dışında yaşamış, sorunlarını ailesi ile paylaşmayan, annesi ve kardeşinden şikayet eden biriydi.
Aile tanışmaları başladığı an kardeşinin kıskanarak bizle aynı gün evlenmeye kalkması, annesinin yalanları, ilgisizliği, ayrımcılığı, küfretmesi, inkar etmesi gibi binlerce sorun yaşadık.
Eşim hep çok kırgınım, çok kötüler, sen bir şey deme, görüşmeyeceğiz nasılsa diye diye bana haklı olduğumda cevap bile verdirmedi.
Çok basit şeyler söylediğimde ya da olanı eşime anlattığımda bile annesi rezaletler çıkartıp yalan senaryolar uydurdu. Bir kez nişan attım. Annesi o gün bile babasının yanında ayrı beni arayıp ağlayıp ertesi gün tekken arayıp bize boşuna masraf ettirtip hediyelik aldırdın dedi. Bunu da inkar etti.
Ama oğluna hep cehalet, bilemeden yaptım, öyle düşünemedim, bir daha ayrımcılık yapmam diye ağladı.
Şimdi farkediyorum ki eşim aynı annesi!
Aylar geçt hala kinlisin, bak sana iyi davranıyorlar, affet (af dileyen olmadı), kötülükle sürdürmek zorunda mısın, senin ailen de şunu yapmıştı (sadece annesinin kötülüğüne tepki gösterdiler ve bunu düzgün bir üslupla yaptılar) diye üste çıkmaya başladı.
Annesi sürekli tek gelmesi için çağırıyor ve eşim her gittiğinde aftonlanmış olarak annem bir melek, sen kötüsün diye geri geliyor.
Hangi birini anlatacağımı bilmiyorum.
Bana ayrı boncuk dağıtıyor annem çok pişman, üzgün, ağlıyor diye eminim annesine de farklı.
Çünkü annede gram değişim yok.
Birkaç terapis -ki ben de okumalarımla araştırdım- annede narsistik kişilik bozukluğu olduğunu söylüyor.
Babası dünya iyisi, adaletli bir adam. Çok severiz birbirimizi. Tansiyon sorunu var.
Anne sürekli eşime bak babana yansıtma bi şey, hasta olur ölür, bak baban duydu ne var haksızlık yaptıysam kavga ettik tansiyonu çıktı ölecek diye eşimi susturdu.
Şu an eşim annesini yalan söylerken görse, napsın aklı sıra sorun çıkmasın istemiştir diyor.
Ailede dört kişiler, babasının ailesi annesi ile evlendiği için babaya küs. 8 kardeş ve annesi ile asla görüşmüyor kayınpederim.
Hadi bu insanlar kötü annesi kendi 7 kardeşi ile de bozuk. Hiçbir komşu, eş, dost, arkadaş yok.
Anne özellikle kimseyle görüştürmüyor.
Ama eşim asla bir alay insan neden annemi sevmiyor diye düşünmüyor.
Eşim iş ararken, hastayken, evlenirken hiçbir ilgisi desteği olmadı annesinin. Bariz bir şekilde kardeşini kayırır evde yemek olsa eşimden saklar sen nasılsa sorun etmiyorsun derdi.
Şimdi olay biz zaten yalnızız, hayatımdan atamam, anneme yalancısın desem inkar edip kavga çıkarır babamı üzer, ben hep evin iyi çocuğuydum diyor.
Ben kötü oldum.
Anne sürekli aslanım, kaplanım, senden akıl alıyorum, ben bunca yıldır çocuklarım için beni istemeyen bir ailede evli kaldım, sizin için didindim, kardeşin aptal senin gibi değil, sana emanet modunda.
Diyordum ki kendi görsün, ben anlatınca kötü oluyorum.
En son küçük bir olay, kayınpederim bize yiyecek alışverişi yapıp hediye etmek istemiş, annesi içindeki eşyaların yarısını almış. Eşime bu mu düzelmiş ayrımcılık yapmayan hali, mesele eşya değil zihniyet dediğimde ya tamam bi tane getirtmiş işte gidip bunu çaldın desem inkar edecek olay mı çıkartayım diyor.

Sorun ailede olduğu kadar eşimde de. Görmüyor, görse inkar ediyor, kabul etse değişmiyor.
3 aydır evliyiz tamam artık olanları unut diyor.
Affedilmek isteyen af diler dediğimde yapmıyorlar ben napayım diye olayı üstleniyor.
İnsan kendisini bu kadar sevmeyen birini nasıl bu kadar korur, nasıl zarar görse de değişmez anlamıyorum.
Olayın içerisinde bir de kayınvalidemin üst katında yaşayan, eşimin abisinin kıskançlık yüzünden evlendiği kendinden 13 yaş küçük elti olayımız da var.
Eltim eşime asılıyor ve kayınvalidem bunu oğlundan saklayıp orada bir evliliği kendi yürütüyor.
Eşimle hem fikir olduğumuz tek konu bu.
Ama annesine dönüp ben geldiğimde bu kızı buraya getirtme düzenimi bozuyorsun bile diyemiyor.
Dersem annem rezalet çıkartır diyor.
Annen bana evime gelme demişti, bana niye dedirttin o zaman dediğimde de annem bunu inkar ediyor oluyor.
Karışık yazdım kusura bakmayın ama fikirlerinize ihtiyacım var.
Annem hayvan, gerizekalı, paragöz, pislik, babama bakmıyor, kardeşim yalancı, sevmiyorum diyen adam gitti annesi afedersiniz a* budalası demesin diye annem çöp verdi Allah razı olsun, onlara sahip çıkacağım diyen bir adam geldi...
 
Eşinizin durumuna üzüldüm. Eşiniz bence farkında değil, değil ama ailesine laf söyletmek istemiyor gibi düşündüm anlattıklarınızdan. Eşinizin annesi geçimsiz ve zor bir karakter. Böyle bir durumda boşanır mıydım, bilmiyorum. İlk zamanlar erkekler bir ailelerine düşüyor ama eğer içinde yoksa düzeliyor bu durum. Hani baştan beri aileci olsa düzelir demezdim ama başta öyle olmadığı için değişebileceğini düşünüyorum.
 
Bu konuyu açmak için üye oldum.
Yaşayıp çözenler yöntemlerini, çözemeyenler sonucu yazarsa çok sevinirim.

Öncelikle ders olması açısından nişanlıyken de burada konu açtığımı (tanınmamak için şu an unuttuğum bir yeni hesap açmıştım o zaman da) çok kişinin durumu gördüğünü ama benim göremediğimi belirtmek isterim. Belki birileri benim kadar kör olmaz. Yorum yazanlar açısından da her yorumu dikkatle yazmak, birinin hayatında taş oyanttığını düşünmesini isterim. İyi ki varsınız. 🌺

4 yıllık sıfır sorun, birbirinin her şeyi olan, her sorunu birlikte çözen ilişki sonrasında 8 ay nişanlı kalıp evlendim.
Eşim hep ailesinden uzak, yıllarca şehir dışında yaşamış, sorunlarını ailesi ile paylaşmayan, annesi ve kardeşinden şikayet eden biriydi.
Aile tanışmaları başladığı an kardeşinin kıskanarak bizle aynı gün evlenmeye kalkması, annesinin yalanları, ilgisizliği, ayrımcılığı, küfretmesi, inkar etmesi gibi binlerce sorun yaşadık.
Eşim hep çok kırgınım, çok kötüler, sen bir şey deme, görüşmeyeceğiz nasılsa diye diye bana haklı olduğumda cevap bile verdirmedi.
Çok basit şeyler söylediğimde ya da olanı eşime anlattığımda bile annesi rezaletler çıkartıp yalan senaryolar uydurdu. Bir kez nişan attım. Annesi o gün bile babasının yanında ayrı beni arayıp ağlayıp ertesi gün tekken arayıp bize boşuna masraf ettirtip hediyelik aldırdın dedi. Bunu da inkar etti.
Ama oğluna hep cehalet, bilemeden yaptım, öyle düşünemedim, bir daha ayrımcılık yapmam diye ağladı.
Şimdi farkediyorum ki eşim aynı annesi!
Aylar geçt hala kinlisin, bak sana iyi davranıyorlar, affet (af dileyen olmadı), kötülükle sürdürmek zorunda mısın, senin ailen de şunu yapmıştı (sadece annesinin kötülüğüne tepki gösterdiler ve bunu düzgün bir üslupla yaptılar) diye üste çıkmaya başladı.
Annesi sürekli tek gelmesi için çağırıyor ve eşim her gittiğinde aftonlanmış olarak annem bir melek, sen kötüsün diye geri geliyor.
Hangi birini anlatacağımı bilmiyorum.
Bana ayrı boncuk dağıtıyor annem çok pişman, üzgün, ağlıyor diye eminim annesine de farklı.
Çünkü annede gram değişim yok.
Birkaç terapis -ki ben de okumalarımla araştırdım- annede narsistik kişilik bozukluğu olduğunu söylüyor.
Babası dünya iyisi, adaletli bir adam. Çok severiz birbirimizi. Tansiyon sorunu var.
Anne sürekli eşime bak babana yansıtma bi şey, hasta olur ölür, bak baban duydu ne var haksızlık yaptıysam kavga ettik tansiyonu çıktı ölecek diye eşimi susturdu.
Şu an eşim annesini yalan söylerken görse, napsın aklı sıra sorun çıkmasın istemiştir diyor.
Ailede dört kişiler, babasının ailesi annesi ile evlendiği için babaya küs. 8 kardeş ve annesi ile asla görüşmüyor kayınpederim.
Hadi bu insanlar kötü annesi kendi 7 kardeşi ile de bozuk. Hiçbir komşu, eş, dost, arkadaş yok.
Anne özellikle kimseyle görüştürmüyor.
Ama eşim asla bir alay insan neden annemi sevmiyor diye düşünmüyor.
Eşim iş ararken, hastayken, evlenirken hiçbir ilgisi desteği olmadı annesinin. Bariz bir şekilde kardeşini kayırır evde yemek olsa eşimden saklar sen nasılsa sorun etmiyorsun derdi.
Şimdi olay biz zaten yalnızız, hayatımdan atamam, anneme yalancısın desem inkar edip kavga çıkarır babamı üzer, ben hep evin iyi çocuğuydum diyor.
Ben kötü oldum.
Anne sürekli aslanım, kaplanım, senden akıl alıyorum, ben bunca yıldır çocuklarım için beni istemeyen bir ailede evli kaldım, sizin için didindim, kardeşin aptal senin gibi değil, sana emanet modunda.
Diyordum ki kendi görsün, ben anlatınca kötü oluyorum.
En son küçük bir olay, kayınpederim bize yiyecek alışverişi yapıp hediye etmek istemiş, annesi içindeki eşyaların yarısını almış. Eşime bu mu düzelmiş ayrımcılık yapmayan hali, mesele eşya değil zihniyet dediğimde ya tamam bi tane getirtmiş işte gidip bunu çaldın desem inkar edecek olay mı çıkartayım diyor.

Sorun ailede olduğu kadar eşimde de. Görmüyor, görse inkar ediyor, kabul etse değişmiyor.
3 aydır evliyiz tamam artık olanları unut diyor.
Affedilmek isteyen af diler dediğimde yapmıyorlar ben napayım diye olayı üstleniyor.
İnsan kendisini bu kadar sevmeyen birini nasıl bu kadar korur, nasıl zarar görse de değişmez anlamıyorum.
Olayın içerisinde bir de kayınvalidemin üst katında yaşayan, eşimin abisinin kıskançlık yüzünden evlendiği kendinden 13 yaş küçük elti olayımız da var.
Eltim eşime asılıyor ve kayınvalidem bunu oğlundan saklayıp orada bir evliliği kendi yürütüyor.
Eşimle hem fikir olduğumuz tek konu bu.
Ama annesine dönüp ben geldiğimde bu kızı buraya getirtme düzenimi bozuyorsun bile diyemiyor.
Dersem annem rezalet çıkartır diyor.
Annen bana evime gelme demişti, bana niye dedirttin o zaman dediğimde de annem bunu inkar ediyor oluyor.
Karışık yazdım kusura bakmayın ama fikirlerinize ihtiyacım var.
Annem hayvan, gerizekalı, paragöz, pislik, babama bakmıyor, kardeşim yalancı, sevmiyorum diyen adam gitti annesi afedersiniz a* budalası demesin diye annem çöp verdi Allah razı olsun, onlara sahip çıkacağım diyen bir adam geldi...
Buna benzer bir konu hatırlıyorum. Malesef nişanlıyken düzelir diye evlendiğimiz adamlar düzelmiyor. sizinki de buna örnek.
ana kuzusu erkek ile evlilik çok zor. İlk önce açık açık konuşun ve sonunun boşanmaya gittiğini belirtin. eğer biterse bitsin tavrındaysa gereğini yaparsınız
 
3 aylık evlilikte ne ara bu kadar şey yaşadınız diye düşünürken eltim eşime asilıyor ve hemfikir olduğumuz tek konu bu kısminı okuyunca yazacak şey bulamadım.
Anne de bunu büyük oğlundan saklayıp topluma karşı işe yaramaz oğlum da evli modunu sürdürüp mutlu yaşıyor.
 
Buna benzer bir konu hatırlıyorum. Malesef nişanlıyken düzelir diye evlendiğimiz adamlar düzelmiyor. sizinki de buna örnek.
ana kuzusu erkek ile evlilik çok zor. İlk önce açık açık konuşun ve sonunun boşanmaya gittiğini belirtin. eğer biterse bitsin tavrındaysa gereğini yaparsınız
Açıkçası düzelir diye düşünmekten ziyade bana dedi ki 'ailemden böyle kötülük beklemiyordum, utanıyorum. Yanloşları görüyorum değiştirmeme zaman ver şimdi bi şey yapsam senin yüzünden ditecekler. Zamanla dedi. Eskiden de aileci değildi buna güvendim.
 
Eşinizin durumuna üzüldüm. Eşiniz bence farkında değil, değil ama ailesine laf söyletmek istemiyor gibi düşündüm anlattıklarınızdan. Eşinizin annesi geçimsiz ve zor bir karakter. Böyle bir durumda boşanır mıydım, bilmiyorum. İlk zamanlar erkekler bir ailelerine düşüyor ama eğer içinde yoksa düzeliyor bu durum. Hani baştan beri aileci olsa düzelir demezdim ama başta öyle olmadığı için değişebileceğini düşünüyorum.
Konuşarak değil, görerek değil, terapiden kaçarak değil de neyle peki? Sizce onu ne değiştirir?
 
3 secenek var:
Adami ve ailesini oldugu gibi cekmeye devam
Ciddi mesafe koyup annesi ve ailenin geri kalani ile görüsmeyeceksiniz
Bisanacaksiniz cünkü arkanizda duran bir adam yok.
Onu da istemiyor. Sen başrolsün onlar figüran beni yalnız bırakma diyor. Ya madem ailen seni seviyor da mücadele niye ediyorsun kimle savaşıyorsun da yalnız kalma deyince cevap yok.
 
Anne de bunu büyük oğlundan saklayıp topluma karşı işe yaramaz oğlum da evli modunu sürdürüp mutlu yaşıyor.

Anneyi uzun uzun anlatmışsınız zaten, benin şaşırdığım oğlu, yani eşiniz. Eşiniz çok sert bir çizgi çekseydi bu olmazdi. Elti buna cesaret edemezdi. sizinle hemfikir olmasi iyice şaşırtıcı. Aile içinde böyle bir durumun kabul edilebilir bir tarafı yok.
 
Son düzenleme:
Yani okuduklarınıza bakarak narsist kriterleri çıktı bunu gösteriyor hm…

Hiç şaşmıyor nedense erkekler evlendikten sonra ana kuzusu çıkıyor.
Yok, iki terapist konuşmaları, olaylar ve örgüden teşhis etti. Birinde eşim de vardı. Ben sonradan detaylı okudum.
 
Anneyi uzun uzun anlamışsınız zaten, benin şaşırdığım oğlu, yani eşiniz. Eşiniz çok sert bir çizgi çekseydi bu olmazdi. Elti buna cesaret edemezdi. sizinle hemfikir olmasi iyice şaşırtıcı. Aile içinde böyle bir durumun kabul edilebilir bir tarafı yok.
Görüşmüyor, ters davranıyor. Ama annesi abin kızı öldürür, baban kriz geçirir, çocuk o salak diye görmezden geldiriyor. Kardeşleri oğlu evlenemez, balta sapı olamaz diye aşağlamış kendisini. Bu salağı buldum sürdüreyim modunda. Narsistlik burda da var çocuğunun mutluluğu, öteki oğlunun evliliği umrunda değil yeter ki onun göstermek istediği gibi olsun.
 
bu adamla neden evlisiniz peki?
İnanır mısınız 10 yıl arkadaş, 4 yıl ilişkide stabil, sağlıklı, aileyi eleştiren, mesafeli, talihsiz biriydi. Kendi anlatır dertleşirdi. Nişan dönemi sorunlarda haklısın, beni kötü duruma soktular, yerimde olmak istemezdin, şok oldum, değiştirmeme zaman ver bir anda yapıp tepkiyi sana çekemem diyordu. Evlendik ve değişim. Şu an algılıyorum çoğu şeyi. Konuş, anlaş, başa dön, kavga et döngüsünde dışarıdan görmek istedim durumu.
 
X