bir psikiyatri eşliğinde 2 tane ilaç kullanıyorum ama ayrıca sanırım terapide almam gerekiyor. ilaçlar da bi yere kadar yardımcı oluyoYardım alabilirsiniz belki bu konuda. Bastırılmış öfkeyi iyi bilirim zamanında akrabalarıma karşı olan öfkem beni bitirdiğinde yardım almıştım ve o dönem birçok konuda farkındalığa ulaşmamı sağlamıştı bu durum. Sizin yaşadıklarınızı da atlatmanızda yardımcı olabilir psikologla görüşmeye başlamanız.
Kesinlikle katılıyorum psikiyatriden ilaç destekli psikolog görüşmeleri daha faydalı oluyor.bir psikiyatri eşliğinde 2 tane ilaç kullanıyorum ama ayrıca sanırım terapide almam gerekiyor. ilaçlar da bi yere kadar yardımcı oluyo
Okurken içim daraldı adam (demeye bin şahit lazım) tam bir çöpmüş ! Ama biz kadınlar balık baştan koksada kendimizi kandırıyoruz düzelir diye umut ediyoruz. Saygının olmadığı yerde maalesef hiç bişey olmuyor…saygısı nişan attığımız dönem aşırı bozmuştu hem bana hem aileme ettiği küfürleri söylesem haklı haksız bi yana nasıl yutup evlendin bu adamla dersiniz ama annesi ailesi ve kendini olaylar sakinleşince işte her şeyi yıkmak için söyledi sinirlenince annesi banada küfür ediyor işte bi bu var başkasıyla evlensen başka bir adamın başka bir şeyini çekeceksin diye diye beynime öyle girip bu durumu bende o kadar normalleştirdiler ki artık onun küfürlerini kavga esnasında ettiği ağır lafları artık normalleştirmiştim. Ailem görüyordu bu durumu herkes arkadaşlarım ailem her şeyin farkındaydı çok yapma etme dediler ama sakinken aramız iyiyken daha doğrusu ben onun istediği gibi bir insanken sorun yoktu gayet iyi geçinen insanlardık galiba bunun yanılgısına çok düştüm ben. Annesine küfür eden insan karısınada eder annesine ailesine saygısı olmayan insan eşinede saygı göstermezmiş bunu öğrendim. Bir de kafada kurma huyu vardı şöyle örnek göstereyim bir gün babama kendi çalışıp kazandığım paradan onun değil bi ödemesi için bin tl göndermeyi teklif ettim ve babam istemedi. bu konuşmayı gördü ve her kavgamızda sen ailen çalışıyorsun bu evin pisliğini yemeksizliğini boşa mı çekiyorum ben gibi şeyleri daha 1.ci ayda yüzüme vurdu halbuki elimden geleni yapmaya çalışıyodum özellikle göndermedim dememe rağmen bana inanmıyordu. Kıskançlığı zirve boyutta olan bir insandı zaten. Her şey çok belliydi de ben kördüm aslında. Kavga ettiğimiz bir gecenin akşamı nabzım çok yükselmişti beni kötü gördüğü halde dönüp geberme rolü yapıyorsun şimdi de geber dediği gecede sanırım kalbimi kapattım ve beynim o gece uyandı.
bende hep kendime aynısını diyorum biliyor musun bazen bir ümitsizliğe kapılıyorum tekrar sevebilecek miyim mutlu olabilecek miyim anne olabilecek miyim diye. Sonra diyorum vardır Allah’ın bir bildiği diyerek hemen çıkıyorum o durumdan. Teşekkür ederim yorumlarınız için bu arada sizinde çok güzel bir hayatınız olur umarım pişmanlıklar olmadanOkurken içim daraldı adam (demeye bin şahit lazım) tam bir çöpmüş ! Ama biz kadınlar balık baştan koksada kendimizi kandırıyoruz düzelir diye umut ediyoruz. Saygının olmadığı yerde maalesef hiç bişey olmuyor…
Geçenlerde bi yazı okudum sevgiliyken ayrılmak evlenip ayrılmaktan 5 kat daha fazla acı veriyormuş çünkü yaşanacak ihtimaller yarım kalmışlık hissi çok daha fazla can yakıyormuş 2 ay gibi kısa bi sürede gerçek yüzünü görüp herseyi tüketmeniz belkide hayrınızadır. Belkide sevgili olarak çok daha uzun zaman tüketecekti sizi. Kendini değersiz hissetme olması gereken buymuş yeniden başlıyorum de ayağa kalk. Allah yeniden başlayanların yardımcısıdır
Bu şekilde öfke çok normal çünkü emek veriyorsunuz. İnsanlar seneler sonra ayrılıyorlar. Sizin daha çok başından ayrilmaniz tam isabet olmuş. Aileniz de ne güzel destekmiş. Evlenmeseydiniz gerçek yüzünü görmeyip evlensem nasıl olurduk diye düşünürdün. En azından gördün denedin artık geriye hiç bakıp pişmanlık yaşama. En azından çocuğun yok ne güzel.ama içimde büyük bir öfke var yinede ben ona inanıp yola çıkmıştım aileme karşı dimdik durmuştum. Ne ondan istediğim gibi hesap sorabildim ne ailesinden. Bazen gün boyu içimden onlarla kavga ediyorum ve bu bana zarar veriyor umarım zamanla aşabilirim bunu.
Onlara hep şükrediyorum zaten de. Çok zorlanıyorum hazmedemiyorum sanırım olanları o da zamanla geçicek buna inanıyorum.Bu şekilde öfke çok normal çünkü emek veriyorsunuz. İnsanlar seneler sonra ayrılıyorlar. Sizin daha çok başından ayrilmaniz tam isabet olmuş. Aileniz de ne güzel destekmiş. Evlenmeseydiniz gerçek yüzünü görmeyip evlensem nasıl olurduk diye düşünürdün. En azından gördün denedin artık geriye hiç bakıp pişmanlık yaşama. En azından çocuğun yok ne güzel.
merhaba boşanma sürecindeyken arkadaşı beni instagram hesabından eklemiş ss alıp sildim isteği sizce bunu ona söylemeli miyim?
Sizle hemen hemen aynı durumdayız ancak benim ilişkim 20 yıl ve 2 çocuğum var ve eşimden yaşadıklarım sizin duumunuzran çok daha ağır. Ne hissettiğinizi çok iyi anlıyorum. Ben dün hayatımda ilk defa antidepresan içtim elim ayağım titreyerek gece uyudum. Bizi bu hale düşürenler düşünmeli aslında biz değil. Dışarda herkes aynı şeyi söylerken bize yapması çok zor geliyor ama cidden yapmamız gereken şey kangren olan yeri kesip atmak bakın tekrar söylüyorum sizden daha ağır durumdayım kelin ilacı olsa kendi başına sürer de diyebilirsiniz ama şu anda bu acıyı çekmemize rağmen geri adım atmamalıyız çünkü düzelmeyecekler. Bakın asla düzelmeyecek. Mutlu geçirdiğiniz günlere odaklanmayın size yaşattığı acıya odaklanın. Kurban rolüne girmişsiniz siz kurban değilsiniz. Siz çok değerlisiniz ve kaybeden o. Bunu dışardan bana da herkes söylüyor ne kadar etkili oluyor bilemem ama en azından ben kendimi tedavi etmek için psikiyatriye başladım ilaçlara başladım beni hasta eden adamdan (ne kadar adam orası ayrı) bir şekilde kurtulmalıyım. Yaşadıklarımızı normalleştirmemeliyiz. Lütfen bırakın acınızı bugün yaşayın bu acıyı yaşamaktan korkmayın. Çünkü vazgeçerseniz, ilerle aynı şeyleri dozajı artmış şekilde yaşatacaklar bize
Kimse kimseyi bu hale getirmez getiremez. Siz yapmadınız? Bize neler yaşatıldı biz kimseye zarar veriyor muyuz? Lütfen kendinizi suçlamayın sizin yüzünüzden olmadı. Kurban rolüne girmeyin. İçinde ne varsa o sadece onu çıkartıyor. O kötülük onun içinde sizin değil.merhaba. mahkeme yaklaştıkça iyice kötü olmaya başladım sürekli ağlıyorum. Sürekli uykularım kaçıyor. Acaba onu bu hale ben mi getirdim, acaba düzelir miydi bende çok mu üstüne gittim diye. Yine ister istemez kendimi suçluyorum. Ailem ve arkadaşlarım nefret ettiği için o kişiden böyle konuşmama dayanamıyorlar bile.. biraz içime su serpin nolur.
Ben inanamıyorum hala bu kadar değişmesine veya hep böyleydi ben göremedim o yüzden hep diyorum acaba ben mi bu hale getirdim diye. Ya benim anneme babama etmediği küfür kalmadı, onun ailesine gitmek istemedim bi gün diye her zaman onları seçerim seni şimdi gidip ananın kapısının önüne atarım dedi. Ki ben karşı gelerek bizimkilere çıktım o evden. Ben ailesinin de bilerek yaptığını düşünüyorum onlara gitmek istemediğim gün onun doğum günüydü. Bana o lafı söylediği için doğum gününü kutlamadım biraz geç kutladım ve özel bir şey yapmadım. sırf ben öyle yaptığım için aynısını benim doğum günümde yaptı bilerek geç geldi eve arkadaşlarıyla dışarda oturmuş elinde ufak bi pastayla geldi. Annesini aradım o gün diyorum evi terk ettiğim sabahı aramız iyi aklın kalmasın düzeliyo yavaş yavaş diye, biz senin doğum gününü unutmadık tembihledi bizi ondan aramadık söyleme sakın ona diyor. Bilerek yapıldı her şey her şey ben gideyim diye yapıldı diye düşünüyorum artık. bi insanın başına 2 ayda bunlar gelir mi 2 aylık bir evlilikti bu. Nişan atıldığında bırakmam gerekiyordu belki de ama yapamadım ailemi suçladı beni suçladı net konuşmadık etmedik önemsemediniz diye diye beni bizi suçlayıp durdu. Gittim aileme patladım bi de sizin yüzünüzden diye o zaman.. çok üzdüm onları babam ağlayarak benim çocuğum ne hale geldi dedi annem ayrı. Evet benimde hatalarım vardı çok uyuşuklum akşamları yorgunluktan uykum geliyordu birlikte bi şeyler yapamıyorduk ama alışamamıştım henüz bunu anlayamadı.Sizle hemen hemen aynı durumdayız ancak benim ilişkim 20 yıl ve 2 çocuğum var ve eşimden yaşadıklarım sizin duumunuzran çok daha ağır. Ne hissettiğinizi çok iyi anlıyorum. Ben dün hayatımda ilk defa antidepresan içtim elim ayağım titreyerek gece uyudum. Bizi bu hale düşürenler düşünmeli aslında biz değil. Dışarda herkes aynı şeyi söylerken bize yapması çok zor geliyor ama cidden yapmamız gereken şey kangren olan yeri kesip atmak bakın tekrar söylüyorum sizden daha ağır durumdayım kelin ilacı olsa kendi başına sürer de diyebilirsiniz ama şu anda bu acıyı çekmemize rağmen geri adım atmamalıyız çünkü düzelmeyecekler. Bakın asla düzelmeyecek. Mutlu geçirdiğiniz günlere odaklanmayın size yaşattığı acıya odaklanın. Kurban rolüne girmişsiniz siz kurban değilsiniz. Siz çok değerlisiniz ve kaybeden o. Bunu dışardan bana da herkes söylüyor ne kadar etkili oluyor bilemem ama en azından ben kendimi tedavi etmek için psikiyatriye başladım ilaçlara başladım beni hasta eden adamdan (ne kadar adam orası ayrı) bir şekilde kurtulmalıyım. Yaşadıklarımızı normalleştirmemeliyiz. Lütfen bırakın acınızı bugün yaşayın bu acıyı yaşamaktan korkmayın. Çünkü vazgeçerseniz, ilerle aynı şeyleri dozajı artmış şekilde yaşatacaklar bize
doktorum da aynı şeyi söyledi, bende ilaç kullanıyorum şu anda. Çocukluk travmalarından konuştuk annesi bana hep o öyle bi ortamda büyüdü o yüzden diye diye, kendi travmalarımı düşündüm ailemden kaynaklı bunun cezasını ben hiç bir zaman kimseye çekmedim çektirmedim. Karşındakine haksızlık diye düşündüm bende sütten çıkma ak kaşık değilim kimse değil ama karşımda ki insanın nabızı 190 atıyorken dönüpte kimseye geberirsen geber diyemem merhametim el vermez. Bu kadar seviyorum öyle seviyorum böyle seviyorum diyen insan ki sevgisinden çok eminken kötü olunca bunu demesi. Dümdüz aslında onu kötü bir insan yapıyo. Ama işte hep diyorum acaba ben onu iyileştirebilir miydim diye ama sırf sinirlenmesin diye uğraşa uğraşa en sonunda ben tükenecektim belki deKimse kimseyi bu hale getirmez getiremez. Siz yapmadınız? Bize neler yaşatıldı biz kimseye zarar veriyor muyuz? Lütfen kendinizi suçlamayın sizin yüzünüzden olmadı. Kurban rolüne girmeyin. İçinde ne varsa o sadece onu çıkartıyor. O kötülük onun içinde sizin değil
bu arada yaşadıklarınız için üzgünüm. Umarım çok güzel bir hayatınız olur.ilerde bu konuşmaları okuyup gülerizSizle hemen hemen aynı durumdayız ancak benim ilişkim 20 yıl ve 2 çocuğum var ve eşimden yaşadıklarım sizin duumunuzran çok daha ağır. Ne hissettiğinizi çok iyi anlıyorum. Ben dün hayatımda ilk defa antidepresan içtim elim ayağım titreyerek gece uyudum. Bizi bu hale düşürenler düşünmeli aslında biz değil. Dışarda herkes aynı şeyi söylerken bize yapması çok zor geliyor ama cidden yapmamız gereken şey kangren olan yeri kesip atmak bakın tekrar söylüyorum sizden daha ağır durumdayım kelin ilacı olsa kendi başına sürer de diyebilirsiniz ama şu anda bu acıyı çekmemize rağmen geri adım atmamalıyız çünkü düzelmeyecekler. Bakın asla düzelmeyecek. Mutlu geçirdiğiniz günlere odaklanmayın size yaşattığı acıya odaklanın. Kurban rolüne girmişsiniz siz kurban değilsiniz. Siz çok değerlisiniz ve kaybeden o. Bunu dışardan bana da herkes söylüyor ne kadar etkili oluyor bilemem ama en azından ben kendimi tedavi etmek için psikiyatriye başladım ilaçlara başladım beni hasta eden adamdan (ne kadar adam orası ayrı) bir şekilde kurtulmalıyım. Yaşadıklarımızı normalleştirmemeliyiz. Lütfen bırakın acınızı bugün yaşayın bu acıyı yaşamaktan korkmayın. Çünkü vazgeçerseniz, ilerle aynı şeyleri dozajı artmış şekilde yaşatacaklar bize
Hayır kötü insan kötüdür iyi insan iyidir. Bunun ortası yoktur. Siz ne yaparsanız yapın bu değişmez. Bunu kabul edindoktorum da aynı şeyi söyledi, bende ilaç kullanıyorum şu anda. Çocukluk travmalarından konuştuk annesi bana hep o öyle bi ortamda büyüdü o yüzden diye diye, kendi travmalarımı düşündüm ailemden kaynaklı bunun cezasını ben hiç bir zaman kimseye çekmedim çektirmedim. Karşındakine haksızlık diye düşündüm bende sütten çıkma ak kaşık değilim kimse değil ama karşımda ki insanın nabızı 190 atıyorken dönüpte kimseye geberirsen geber diyemem merhametim el vermez. Bu kadar seviyorum öyle seviyorum böyle seviyorum diyen insan ki sevgisinden çok eminken kötü olunca bunu demesi. Dümdüz aslında onu kötü bir insan yapıyo. Ama işte hep diyorum acaba ben onu iyileştirebilir miydim diye ama sırf sinirlenmesin diye uğraşa uğraşa en sonunda ben tükenecektim belki de
Hiç bilmiyorum kendimi tedavi etmeye çalışıyorum. Ben bir evlilikte yaşanabilecek her sıkıntıyı son 1 yılda yaşadım şu an bir travma sürecindeyim. Ki benim geçirdiğim süre sizden çok çok fazla. Sizin yaptıklarınızın kaç katı eşime iyilik yapmışımdır ama bana kirli bir mendile davranır gibi davrandı. Bence hak etmeyenlere üzülmek yerine hayatımızdan çıkarıp hak edenlere yer açmalıyızbu arada yaşadıklarınız için üzgünüm. Umarım çok güzel bir hayatınız olur.ilerde bu konuşmaları okuyup güleriz
evet bende bunu anlamıyorum. iyiyken sanki onun için çok önemliymişim gibi ama her kavgada her konuda beni o kadar değersiz hissettiriyordu ki dediğiniz gibi kirli bir mendile davranır gibi davrandı. Hiç unutmuyorum kavga ettiğimiz için 2 akşam bulantıdan stresten yemek yiyememiştim ve biliyordu ben ne yaşarsak yaşayalım ne olursa olsun yemek yemediğini biliyim sana sorardım yedin mi ettin mi bi şeyler hazırlıyım mı sana diye aynı şeyi sende göremiyorum dediğim de kaç yaşında insansın yeseydin senin sürekli miden bulamıyor zaten demiştiHiç bilmiyorum kendimi tedavi etmeye çalışıyorum. Ben bir evlilikte yaşanabilecek her sıkıntıyı son 1 yılda yaşadım şu an bir travma sürecindeyim. Ki benim geçirdiğim süre sizden çok çok fazla. Sizin yaptıklarınızın kaç katı eşime iyilik yapmışımdır ama bana kirli bir mendile davranır gibi davrandı. Bence hak etmeyenlere üzülmek yerine hayatımızdan çıkarıp hak edenlere yer açmalıyız
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?