- 4 Nisan 2017
- 5.037
- 6.531
- 148
Çok sancılı bir boşanma aşamasındayım, bu süre zarfı içerisinde bana destek olan kim varsa kaybettim
Önce babamı kaybettim pskolojim kaldırmadı kendimi evlere kapattım gökyüzüne bakmayı unuttum kaybettim kendimi görmediğim tedavi kalmadı, ardından dedemin en son olarak da babamdan sonra arkamızda dagımız olan dayımı kaybettik
Önceleri ayrılık dilde o kadar kolay geliyordu ki ayrılmak için can atıyordum, Bu süreç başlayınca ayrılık kelimesinin sözde kolay oldugunu anladım ve karın agrılarım başlamıştı artık. Evliliğinizde ne yasarsanız yasayın boşanma süreci çok zormuş..
Boşanma süreci, yaşadığım kayıplar hepsinin aynı zaman içerisinde olması beni bitirdi, Kendime yeni hayat kurdum sıfırdan başladım kimseye boyun değmeden ayakta durmaya çalışıyorum ama işte... Hergün mutlu bir şekilde uyanıyorum aksama doğru içime hüzün çöküyor, bir iyiyim bir kötüyüm .
Şuan öyle bi yerdeyim ki tükendim bittim yaşadıklarımı bana çok ağır geliyor, her bir acımı yenisi unutturdu. Güçlü kadın olmaya çalıştım her zaman kimseye boyun egmedim, kararlarımdan vazgecmedim dimdik ayakta durmaya çalıştım , duramasam da çalıştım çok mücadele verdim veriyorum da.. İnanın artık Yoruldum tükendim hiç bişey mutlu etmiyor beni, ne doktoru ne ilacı çare olamıyor derdime, eşim olacak haysiyetsiz desem ihaneti yalanı dolanı her şeyi vardı mahvetti hayatımı, 20 yasında evlendim şuan 26 olcam kaybettiğim yıllarımı gençliğimi çok isterdim
Burada çok konu okuyorum, gerçekten kimse boşanmak için evlenmez, Neden biz kadınlara olan oluyor neden diye çok yargıladım kendimi karışımdaki insana bakıyorum hali keyfi yerinde neden ben de onun gibi olamıyorum diyorum..off içimi dökmek için yazıyorum çok zorlanıyorum artık , bu günler de geçer mi bende mutlu olabilecek miyim
Önce babamı kaybettim pskolojim kaldırmadı kendimi evlere kapattım gökyüzüne bakmayı unuttum kaybettim kendimi görmediğim tedavi kalmadı, ardından dedemin en son olarak da babamdan sonra arkamızda dagımız olan dayımı kaybettik
Önceleri ayrılık dilde o kadar kolay geliyordu ki ayrılmak için can atıyordum, Bu süreç başlayınca ayrılık kelimesinin sözde kolay oldugunu anladım ve karın agrılarım başlamıştı artık. Evliliğinizde ne yasarsanız yasayın boşanma süreci çok zormuş..
Boşanma süreci, yaşadığım kayıplar hepsinin aynı zaman içerisinde olması beni bitirdi, Kendime yeni hayat kurdum sıfırdan başladım kimseye boyun değmeden ayakta durmaya çalışıyorum ama işte... Hergün mutlu bir şekilde uyanıyorum aksama doğru içime hüzün çöküyor, bir iyiyim bir kötüyüm .
Şuan öyle bi yerdeyim ki tükendim bittim yaşadıklarımı bana çok ağır geliyor, her bir acımı yenisi unutturdu. Güçlü kadın olmaya çalıştım her zaman kimseye boyun egmedim, kararlarımdan vazgecmedim dimdik ayakta durmaya çalıştım , duramasam da çalıştım çok mücadele verdim veriyorum da.. İnanın artık Yoruldum tükendim hiç bişey mutlu etmiyor beni, ne doktoru ne ilacı çare olamıyor derdime, eşim olacak haysiyetsiz desem ihaneti yalanı dolanı her şeyi vardı mahvetti hayatımı, 20 yasında evlendim şuan 26 olcam kaybettiğim yıllarımı gençliğimi çok isterdim
Burada çok konu okuyorum, gerçekten kimse boşanmak için evlenmez, Neden biz kadınlara olan oluyor neden diye çok yargıladım kendimi karışımdaki insana bakıyorum hali keyfi yerinde neden ben de onun gibi olamıyorum diyorum..off içimi dökmek için yazıyorum çok zorlanıyorum artık , bu günler de geçer mi bende mutlu olabilecek miyim