- 2 Ekim 2009
- 3.339
- 78
- 163
katekate senin durumunu da biliyorum Allah sabır versin. hepimizi de kurtarsın bu durumdan...
sanki beni benden aldı kendimi ben bile tanıyamıyorum. bir an önce bitsin de kurtulayım su içimdeki acıdan...
bu gelgitler öldürecek beni.
artık onu düsünmek istemiyorum dediğin gibi soyadını tasımak bile acı veriyor.
etrafımda anne baba çocuk parktaki insanları görünce yüreğim sızlıyor hem benim hem kendinin hemde en önemlisi yavrumun bu sansını elinden aldı diye lanet ediyorum ona...
ama aynı zamanda gözlerimin dolmasını engelleyemiyorum...
bunun için de en cok kendime kızıyorum...:84:
bunların hepsi geçecek...
hepimiz bu 2011 baharını unutacağız...
yalan değil çok acı verici...
içim kan ağlıyor...
ağladığım için o adama kendime bile lanet okudum düşün!!!
bu adam sana bunları yapıyor...
sen bir şarkıda sulu gözlü şapşal kızlar gibi ağla...
ama ben kendimden vazgeçmeyeceğim..
Bu akşam alışverişe gidiyorum...
canım ne isterse alacağım..
ben iyi olacağım ki oğlumda iyi olsun...
bişi sorucam
şimdi sen gel imi yaşıyorsun git imi?
kızma nolursun sinirlerim bozuldu çok
ikisini de yaşıyorum...
insanım ben...
hem kendime telkinde bulunuyorum...
hem acımı çekiyorum...
o kadar taze ki...
bu süreçte gel-git yaşamam kadar normal bir şeyin olmadığını düşünüyorum...
bu nedenle bu forumdayız diye düşünüyorum...
neden rahatsız olduğunu cidden anlamadım...
hep yanında olmaya çalıştım...
ama bu süreç...
gerçek hayatta da, sanal hayatta da bu tepkilerle karşılaşıyor insan...
süzgeç kullanmadan ben tüm duygularımı bu süreçte yazdım...
tüm çelişkilerimle...
ayakta durmaya çalışan 30'larında bir anne...
acı çeken ama hen kendine hemde başkalarına telkinde bulunmak isteyen...
süzgeçten geçirmeden tüm duygularımı paylaştım...
hem özelden hem burdan..
niye böyle tepki aldım ben de anlamadım...
Canım çok normal şeyler yaşıyorsun, ben boşanmadım belki boşanmış arkadaşlar daha iyi fikir verebilir ama hepimiz insanız aşağı yukarı aynı şeyleri hissediyoruz böyle birşeyle karşılaştığımızda. Şiddet affedilemez bir hata evlilikte, eşin pişmansa bir psikologdan yardım alsın. Hepimiz ne fedakarlıklar yapıyoruz onlar da yapsınlar. Elinden geleni yaptığına inanıyorsan, düzelmeyeceğini biliyorsan daha fazla uzatmanın faydası yok, çünkü senden kaynaklanan bir nedenle bitmiyor. Sen ne yaparsan yap düzelmicek. Mutlaka üzüleceksin, sorgulayacaksın ama birgün acın bitecek, mutlu olacaksın.
bu sürecte böyle tepkiler almak cok normalmiş bunu anladım. kendi halam bile bana cok temizsin calısıp para kazanıyorsun cocuguna cok güzel bakıyorsun kocan seni niye bıraktı diye sordu. baskaları neler düsünmez. duyarsızlastım artık bunlara... cünkü insanlar dısarıdan kücücük ve ileride acıklamalar bekleyecek bir bebekle yalnız kalmıs bir anne olduğunu eger evladın için bile katlanamıyorsan gercekten bir seylerin yanlıs oldugunu göremiyorlar. onun için sen susma yaz. cünkü benim için kk içimi dökebilmemin yalnız olmadıgımı bu acıların bana özgü olmadıgını anlamamın bi yolu...
bunları buradada paylasamasak ne yaparız?
sanmıyorum...ben kendimi kapadım herşeye...
şu an akşam inanılmaz gelişmeler oldu...
yazık yazık binlerce kez yazıklar olsun o adama...
etrafımdakiler de bak sen bir şey isteme o nasıl çakal gibi davranıyor diyorlar...
umurumda değil diyorum...
bırakın beni...
kim dost kim düşman?
ikisini de yaşıyorum...
insanım ben...
hem kendime telkinde bulunuyorum...
hem acımı çekiyorum...
o kadar taze ki...
bu süreçte gel-git yaşamam kadar normal bir şeyin olmadığını düşünüyorum...
bu nedenle bu forumdayız diye düşünüyorum...
neden rahatsız olduğunu cidden anlamadım...
hep yanında olmaya çalıştım...
ama bu süreç...
gerçek hayatta da, sanal hayatta da bu tepkilerle karşılaşıyor insan...
süzgeç kullanmadan ben tüm duygularımı bu süreçte yazdım...
tüm çelişkilerimle...
ayakta durmaya çalışan 30'larında bir anne...
acı çeken ama hen kendine hemde başkalarına telkinde bulunmak isteyen...
süzgeçten geçirmeden tüm duygularımı paylaştım...
hem özelden hem burdan..
niye böyle tepki aldım ben de anlamadım...
ahh be tatlımmmm canım benimmmm ... dedimya sinirlerim boşaldı birden diye ... okadar aynıki yaşadıklarımız okadar benziyorki birbirine artık okudukça kendimi görüyorumki ... sanırım yanlış ifade ettim kendimi inan özür dilerim kesinlikle tepki değildi ... öpüyorum seni kızma bana
keske yasadıgım yerde psikolog olsaydı da yardım alabilseydim kapana kısılmıs gibiyim..
insallah bu yıl tayin hakkım olurda gidebilirim buradan.
burada onun memleketinde yalnız kalmak cok cok kötü
evet canım bir an önce oradan gitmelisin
lütfen biz en azından birbirimize destek olalım...
hepimiz şu an çok yaralıyız...
birbirimizi kırmayalım...
ben şu an kötü hissediyorum çok kötü...
ben adamdan hiç bir şey istemiyorken o benim evime göz dikti...
ailemin aldığı...
utanmasa benden nafaka isteyecek...
geçen hafta bu evlilik acaba kurtulur mu diyordum...
şimdi ise acaba ben bu adamdan kurtulur muyum diyorum...
bir daha mahkeme dışında yüzünü dahi görmek istemiyorum...
rezil adam..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?