Boşanma süreci...

Zor olan kismi atlatmissiniz zaten. Evi ayiracaksiniz, yeni bir ise gireceksiniz yeni insanlar taniyacaksiniz, ozguveniniz tam anlamiyla yerine oturacak, kendi ayaklarinizin ustunde sapasaglam duracaksiniz.
Nasil guclu kalabilirim diye sormussunuz, sizin gucunuzu onlar yemis bitirmis el birligiyle. Ayrilinca gucunuz otomatikman toparlanacak zaten.
 
Merhabalar herkese...
Nereden, neresinden başlasam bilemiyorum o kadar doluyum ki...
O kadar yıprandım. pek tabii ki yıprattım. Hiç hayatıma almasaydım dediğim bir insan ile yedi buçuk ay çat pat süren bir evliliğim oldu. Ailemi , her şeyi geride bırakıp ona gelmiştim. Başında her şey iyiydi, ya da iyi gittiğini sandım. Sonra bir şeyler sinyalini verdi, duvara çarpmamalıydık. Şöyle böyle bir düğün oldu, takılar takıldı, takılar yalnızca takılmak için kollarımdaydılar. Saklanması için kayınvalidemdeydiler ve ben sadece bir yere gidileceği sıra(yeni gelin olduğum için) takıyordum ve gösterişlerine gösteriş katıyordum, başında hiçbir şeye ses çıkartmadım ama eşimin arkamda durmayışı, duruyor gibi görünmesi, özü başka, sözü başka oluşu beni yordu. onu da yormuştur tabii. çünkü defalarca terk ettim, çünkü mutlu değildim, onsuz olamadım, onunla da mutsuzdum. geri döndüm. ne yaparsam yapmış olayım, gözlerinde kalmamıştı. bir kötü oldu mu, bunu aylarca söylemekten, kılıçlarını çekmekten çekinmediler. şu an tekrar, ailemin yanına geldim. boşanmak için. herkes bir şeyler söylüyor, bu son olsun istiyorum çünkü onunla mutlu olamam. beni her şekilde sindirişleri, sadece ama sadece gösteriş, yücelmek için bir şeyler yapışları üstelik kocamın beni ufak baskılarla noktalaması çalışmamı onaylamayışı, annemin evine bile korka korka gönül rahatlığıyla gidememem. ondan bana bir eş olmazdı, beni psikolojik olarak tam anlamıyla darp etti. bedenimde kırık, çıkık yok ancak beynim, ruhum paramparça. böyle olacağını nereden bilebilirdim... sonuna kadar nasıl yürüyeceğim?
Umudunu tam olarak kaybedince.
Kalbinden söküp atınca, geriye gidecek bir yolun olmayınca mecburen ileri yürüyorsun zaten.
Zorlanmıyorsun yol tek yön olunca.
 
Böyle kalp kırıklığıyla yaşanmaz zaten. Zararın neresinden dönerseniz kardır bu mantıkla yolunuza bakın.zamanla toparlarsınız.
 
Eğer güçsüz bir kadınsan kendine saygı duymaz yine dönersin sonra yine ayrılırsın sonra hamile kalırsın ama yine ayrılırsın sonra çocuk babasız büyümesin diye dönersin sonra çocuk doğunca sorunlar artar yine ayrılırsın sonra çocuk baba diye ağlıyor der yine dönersin... Ama eğer güçlüysen şimdi biter ve hayatına mis gibi başlarsın. Seçim de hayat da senin tatlım:KK25:
 
Aramıza hoşgeldin bu süreci birebir yaşadım ... Bunlari atlatma ilk ay çok zor ikinci ay biraz biraz sonra ya ben ne düşüncem bu aptal oh be demelisin!!!
 
Teşekkür ederim kızlar yazdıklarınızla çok daha iyiyim. O sersemliği üstümden atmama yardımcı oldunuz. benzer durumlarla karşı karşıya kalmamız çok acı... onca ayın getirdiği bir alışkanlık olduğu için çabucak kalkamam, ama dizlerimin üstünde yürümeye niyetim yok, Allah size, bana, olmuşa, olacaklara sabır versin...
 
Cocugun yoksa bir dk bile dusunme bende ayni sorunlari yasadim gene babamin evindeyim ve cocugum var inanki cocugum olmasa bi dk dusunmeden ayrilirdim ama cocugumla benle ipleri kopardiginda cocugu da gozu gormuyor cocugu aramiyor sormuyor ilgilenmiyor hamile oldugumu ogrendigimde kac kere ayrilmak istedim yok oldururum kendimi seni yasatmam ailemi tehtitler simdi herseyden biktim diyor.
 
Back
X