- 20 Kasım 2016
- 2.405
- 3.368
- 133
- Konu Sahibi Cileklivanilinn
-
- #21
Boşanmak korkunç mu dedim
Boşanmak korkunç mu dedimBir başkasının aile hayatının yıkılmasının size veya bize ne artısı ne eksisi olabilir? Siz bu normal bu değil diye bir sınır getiremezsiniz. Eğer kişi mutlu değilse boşanmalı. Çocuklar anlamıyor sanıyorsunuz bal gibi de anlıyorlar. Anne baba mutsuz olunca çocuklar da mutsuz oluyor. Sebebi her ne olursa olsun eğer anlaşılamıyorsa, mutlu değilse ebeveynler boşanmalı. Kimse keyfinden boşanmıyor boşanan varsa da birdir ikidir ben hiç denk gelmedim. Sizin gibi boşanmayı korkunç görenler yüzünden insanlar mutsuz bir evlilik hayatına mahkum ediyor kendini. Evlenmek kadar boşanmak da doğal bir durum. Eğer bilinçli ebeveynlerse her koşulda çocuklarının yanında olurlar , ailecek yapılan etkinliklerde de bir arada olurlar. Çocuğun kendini eksik hissetmesi için illa anne babanın aynı evde yaşamıyor olmasına gerek yok.
Boşanmak korkunç mu dedimhım tamam sana uzun uzun açıklayamacağım zaten yazdığımdan çıkardığına bak
Canım nasıl istiyorsa öyle hitap ederim. Evet cok hoş harcamışşın zamanını SENÖncelikle sen değil siz diyeceksiniz. Ne yazdığınız ortada, kendi yazdığınızı kendiniz açıklayamıyorken size laf anlatmaya çalışarak zamanımı hoşa harcamışım pardon.
Annem mutlu olsaydı elbette ama bunun yolu artık babamdan geçmiyordu. Asıl olmayacak bir şeyi benim yüzümden oldurmaya çalışsaydı üzülürdüm.Keşke annen de mutlu olsaydı. O da sırtını yaslayacak birisini bulsaydı. Yazdıklarınızdan yaşınızın genç olduğunu anlıyorum. Ya da öyle hissettim. Neyse yazacak geç çok şey var. Hem de hiçbirşey
Duygulandım.yeni boşandım ...aynı catı altında herkesin mutsuz olmasındansa boşanmanın cocuga huzuru verebilmenin daha zaruri oldugunu düşünüyorum..
boşandım bunu hem kendim için yaptım hemde yetiştirdiğim evladıma örnek olmak için
geçen ay kızım cok güzel durumu özetledi aslında yemek sırasında ''anne cok mutluyum ''dedi ''neden ''dedim ''sen çok güzel gülüyorsun ''dedi...Çocukların istedği illa iki ebeveyni aynı evde görmek değil huzur-mutluluk...
Annenin ellerinden öpüyorum.Valla haklısın.
Kadınların çoğu çocukları bahane ederek boşanmıyor.
Aslında tamamen rahatı bırakamadıkları, çalışmak zor geldiği, "boşanmış kadın" de memesi için ya da çocukların yükünü tek başına almaya cesareti olmadıkları için boşanmıyorlar.
Boşanmış değil de ayrılmış anne bana çocuğuyum, babamı yılda 2 3 defadan fazla görmem. Annemle beraber yaşarken bile iş için seyahate için Afrikay'a, Iğdır' Trabzon'a giderdi haftasonları görürdüm. O olduğunda annem mutsuz, hiç olmadığı kadar sinirli (ki bunu kendi annesi babası bile söyler.) ve huzursuz olurdu, babam hiçbirşeyi beğenmeyen, dışarıyı çok seven ama evine bu neşesini asla yansıtmayan adamdı. Annem aldatıldığını öğrendiğinde evimizde maddi problemler vardı, nasıl desem yokluk ama öyle böyle değil. Babamın yönetici olduğu fabrika batmıştı ve o zamanın asgari ücretliyle yani maaşının belki de 7/1iyle ev geçindirmeye çalışıyordu ve bize yansıtmıyordu. Allah var babam evine bakardı ama neşesiz bir adamdı. Kimsenin evinde olmayan bizde vardı, yiyecekler, mobilyalar, güzel tatiller.. Velhasıl annemin gözünü boyadığını düşündü bunlarla ve annemi kendisinin en yakın arkadaşının karısıyla aldattı. Bilgisayarda fotoğraf gördüm anneme söyledim. O akşamı hiç unutmuyorum, kadını çağırıp söyledik, inkar etti, yalan söylüyorsunuz dedi. 3 çocuğundan uyan kocana söylemeyeceğim Allah belanızı versin yuvamızı yıktın dedi. O akşam anladım ki babam bir daha bizim evimize gelmeyecekti. Velhasıl gerçekten babam o akşamdan sonra evimize giremedi, annem sokmadı. Bu yuvayı yıkan sensin, o kadın değil, şimdi kimin koynuna gidersen git ***** git dedi.babam gitti ama borçları kaldı, icra memurları geliyordu, sürekli eşya yazıp gidiyorlardı. Annemin tahsili yoktu, mecburen tekstilde girdi, zor zamanlar geçirdik. Akşam 11 12ye kadar mesaiye kaldı, ben kardeşimle kapıyı kilitleyip oturdum, zamanla borçlarımızı ödedik, annem işinde yükseldi. Öyle öyle derken bu günlere geldik. Çok zaman geçmedi, liseyi de bitirdi annem. Bunları niye anlattım, annem burayı okuyor arada sırada onu övüp şirin gözükeyim diye anlattım ajdjjdjd şaka şaka, gurur duyduğum için anlattım, içimde kalmış anlatasım vardı.
Ne biliyim ben annemden böyle gördüm, böyle öğrendim, her zaman dik durmayı, haksızlığa gelmemeyi öğrendim. Hani burada yazıyorlar ya boşansam daha mı iyi olacak. En azından gururunu kadınlığını kaybetmemiş olacaksın. En azından kendine saygın olduğunu hatırlayacaksın. En azından insanlar senin dik durduğunu görecek. Bunlar hep bahane, boşanmak isteyen 10 çocuğuyla da boşanıyor. Boşanmayı çocukların arkasına sığınan kadınlar aslında en büyük kötülüğü çocuklarına yapıyor. Çocukların anne kavramına olan saygısını, sevgisini yitirmesine sebep oluyor. Ha benim annem ayrılmasaydı şuanki saygım kadar saygı duyarmıydım, sanırım hayır ya duymazdım. Kadının kendine saygısı yok, bizi bahane edip rahatını bozamamış derdim.
Merhaba hanımlar şimdi yazacağım konu direkt çocukluğumla bağıntılı olduğu için bunu ifade etmeyi ve görüşlerimi paylaşmayı kendime hak gördüm.
Annemle babam boşanalı uzun zaman oldu ve o dönemler çocuk sayılırdım. Kaldı ki evde kavga gürültü eksik olmazdı ve ben evde yalnızken “lütfen eve gelmesinler” diye dua ettiğimi bilirdim. Buna karşılık babam iyi biriydi ancak annemi sevmiyordu yani kalbinde aşk kalmamıştı. Diğer her şey bahaneydi. Annem evdeki her işi eksiksiz yapardı,çevresinde sevilen bir kadındı ama olmayınca olmuyordu yapacak bir şey yok. Araları her zaman kötü değildi bazı günler beraber yemeğe çıkardık,şakalaşırdık ya da ikisi beraber uzun uzun sohbet ederdi ama yine de babam annemi o anlamda sevmedi. Sonra boşandılar ve ben tam anlamıyla huzura erdim. Çünkü her şeyin normal olduğu günlerde bile normal gitmeyen şeyler olduğunun farkındaydım. Enerji,his. Çocuklar mutsuz olunan ortamın her zaman farkındadır. Babam şimdi başka biriyle evli ve çok mutlu. Annem pek iyi değildi yanlış şeyler de yaptı ayrılıktan sonra ama toparladı. Şu an ayrı ama mutlu 2 tane evim var.
Yani burda o kadar çok konu okudum ki “boşanırsam çocukların psikolojisi” “boşanırsam çocuklarım babasız büyür” “çocuklar için sabrediyorum” vs. Ben bunların boşanmak istemeyen kadınların bahanesi olduğunu düşünüyorum. Çocuklarınızı kendi korkaklığınıza siper etmemelisiniz bence çünkü ilerde bunun yükünü kaldıramazlar. Annem benim yüzümden boşanıp mutlu olamadı diye düşünecekler. Yani ayrılmak içinizden gelmiyorsa açık açık “ben ayrılmak istemiyorum” diyin çoluğu çocuğu öne sürmeyin. O çocukları da mutsuz,huzursuz bir eve mahkum etmeyin..
O ev muntazam huzurlu hale nasıl gelecek bana bunu açıklar mısınız?Sen daha çok gençsin. Yaşın çok genç. Evet mutlu iki ayrı evin var şu an. Bu yüzden şanslısın. Ama zamanla göreceksin boşanmış anne baba çocuğu olmanın aslında sana neler kazandırdığını ve kaybettirdiğini.
Ben zamanla gördüm. Aslında ilk boşandıklarında da nasibimizi aldık bu durumdan. Mesela maddi sıkıntı yaşadık çok. Hoş babamla beraberken de yaşıyorduk. Ama ben lise 3.sınıfta okulu bırakmak zorunda kaldım mesela. Annemin sağlık problemleri yüzünden, elaleme muhtaç olmayalım babama muhtaç olmayalım diye iş hayatına atıldım. Konfeksiyonlarda çalıştım, mağazalarda günde 12 saat çalıştım asgari ücret bile alamazken. 17 yaşında ev geçindirmeye başladım. Erkek kardeşime baktım, okulunda birşeyi eksik olmasın diye, diğer çocuklardan eksik kalmasın diye kendi hayatımdan eğitimimden feragat ettim.
Yanlış bir evlilik yaptım. Çok uzun hikaye ama tamamen bu boşanmanın benden çaldıklarıyla alakalı bu da. Ve daha neler neler, anlatsam çok uzun olur.
Henüz anne değilsin, evli değilsin. Bir kadının çocuğu baba, baba diye peşinden ağlarken o adamdan nefret etmesi, aynı evde yaşamak istememesi ne demek bilmiyorsun. İnşallah hiçbir zaman da bilmezsin. Ama insanların bilmediği yaşamadığı durumlarla ilgili böyle ahkam kesmesi çok cahilce geliyor bana. Eminim boşanmamak için çocuğu bahane eden anneler vardır, mümkündür ama hiç ummadığınız, bilmediğiniz durumlar da olabilir. Çocuk için evlilik sürdürmek, evi muntazam huzurlu hale getirip kendi içinde fırtınaların kopması ne demek umarım hiç yaşamazsın.
O ev muntazam huzurlu hale nasıl gelecek bana bunu açıklar mısınız?
O ev muntazam huzurlu hale nasıl gelecek bana bunu açıklar mısınız?
Sevmediğin,bir şey hissetmediğin bir adamla ya da kadınla ömür boyu aynı yatakta yatan,sevişen insan ne kadar mutlu olabilir? Yemek içmek gülüşmek bunlar işin kolay kısmı. Benim babam da elinden geldiğince yapıyordu bunları. Ama genç yaşta cinsel hayat bittiğinde o agresiflik hem anneye hem babaya yansıyor. İster istemez acısı çocuktan çıkıyor. Bütün gün negatif enerjiye maruz kalan çocuk gece yatmadan önce babasına iyi geceler öpücüğü verdi diye çok mutlu olmuyor ya da düzgün bir psikolojiyle büyümüyor.Şöyle düşün, eşinle bazı problemler yaşadın ama o arada çocuğun da oldu. Problemler aşıldı, ama sen aşamadın bazı şeyleri. Soğuksun, ısınamıyorsun. Evde hiçbir huzursuzluk yok, tam anlamıyla anne, baba, çocuktan oluşan mutlu aile tablosu. Beraber oyunlar oynanıyor, alışverişler yapılıyor, gülüp konuşuyorsunuz. Ama sen ısınamıyorsun. Ne yapmalı kadın bu durumda? Canının istediği gibi, istediğin adamla evlenip çocuk yapıyorsun. Ama sonra ben yapamıyorum boşanayım diyemiyorsun. Çünkü çocuğun babasını çok seviyor. Her çocuk hakeder babasıyla yaşamayı, oynamayı. Gece yatarken babasına iyi geceler öpücüğü vermeyi. Bunları düşünüp içine atıyorsun hislerini. Maddi durumlardan bahsetmedim bile bak.
Sence şu an boşanmamak için bu kadın çocuğu mu öne sürüyor?
Sevmediğin,bir şey hissetmediğin bir adamla ya da kadınla ömür boyu aynı yatakta yatan,sevişen insan ne kadar mutlu olabilir? Yemek içmek gülüşmek bunlar işin kolay kısmı. Benim babam da elinden geldiğince yapıyordu bunları. Ama genç yaşta cinsel hayat bittiğinde o agresiflik hem anneye hem babaya yansıyor. İster istemez acısı çocuktan çıkıyor. Bütün gün negatif enerjiye maruz kalan çocuk gece yatmadan önce babasına iyi geceler öpücüğü verdi diye çok mutlu olmuyor ya da düzgün bir psikolojiyle büyümüyor.
Aynı fikirdeyim.
Önemli olan anne babamın Mutluluğu
Benimkilerde ayrıydı. Anne baba çocuklarına karsı sorumluluğunu biliyorsa zaten anne bana birlikte mi ayrı mı evli mi çocuk zaten bunlarla pek ilgilenmiyor.
Dört dörtlük demedik ki zaten. Hiçbir şey dört dörtlük değil. Ama zannettiğiniz gibi çocuklar “yeter ki annem babam boşanmasın da ne olursa olsun” falan diye düşünmüyor.Nasıl çocuk bunlarla ilgilenmez yahu? Çocuklar aptal mı? Okul arkadaşı dün akşam evinde babasıyla ve annesiyle ortak yaptığı birşeyi anlatacak mesela. Çocuk düşünmeyecek mi ben dün akşam annemle/babamla yalnızdım, hafta sonu diğerini ancak görebilirim diye. Bu daha en basit örnek. Bunun bayramı var, özel günü var. Var da var. Tamam tabii ki boşanmak kaka kötü demiyorum, annem babam da ayrıydı, ben de muhtemelen boşanma sürecine giriyorum ama öyle dört dörtlük basit değil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?