artık ne seviyorum nede kıskanıyorum,nefret ediyorum sadece...ben 2 aydır yüzüm gülmezken evden dışarı çıkmak istemezken o nasıl böyle rahat yaaa.evli olmasak ,aynı şeyleri yapsa ayrılsak mesela görsem ,bile s.git derim ne yaparsan yap.evlilik farklı bişeymiş bağımı koparamadığım bi yabancı gibi.artık bi haftadır tek bi güzel anı hatırlamıyorum.hatırladığım tek şey annemi arayıp beni almaya geldikleri gün.o günde kaldım sanki...olaylar o gün flu benim için sürekli net olarak hatırlamaya çalışıyorum...kalmadı artık içimde bişey bunu biliyorum...ama şu an ne olduğumuz bile belli değil...gcn yanlışlıkla avukat bürosundan aradılar,başka birini arıyorlarmış isim benzerliği beni aramışlar işte,o an ilk beni aradıklarını düşündüğümde o kdr rahatladım ki ohhh dedim açmış davayı,hadi bakalım...ama yanılmışım....
beni böyle yola getireceğini düşünüyorsa yanılıyor...yola getircem derken bütün sevgimi bititrdi....avukatla görüştüm,biz dava açarsak dava red olur diyor..bi daha da dava açamazmışım bu durumla ilgili.1 sene olmadan boşanılmazmış...içinden çıkamadığım bi labirent oldu evlilik benim için...allah ım sen aydınlığına çıkar diyorum....