Merhaba arkadaşlar ben CANSU 16 yaşında evlendim 3 tane kızım var şuan 22 yaşındayım eşimle görücü usulü Evlendim çocuktum kadın oldum anne oldum çok zor dönemler yaşadım, dayak yedim her hamilelikten Sustum cahildim yumruğumu masaya vurmadım her defasında hamilelik yaşadım daha çok mecbur kaldım,Şimdi aklım büyüdü, düşüncelerim değişti,Ben hayatımı böyle yaşamak istemiyorum hâlâ bu adamın kahrını yaşamak istemiyorum çocuklarım küçücük ailem boşanmak için destek vermiyor,bende şuan birikim yapıyorum gizli gizli üç beş kuruş atıyorum, Amacım iyi bir para biriktirip kendime bir ev kirası çıkartmak evet iş her yerde var ben gerekirse merdiven temizlerim tekstil de çalışırım Yeterki ayağımın üstüne durarak çocuklarıma iyi bir anne olmak için mücadele verecem ,Şimdi şu konuda danışmak istiyorum ben eğer Boşansam kızlarım babaların yanında kalmak zorunda çünkü kendim önce toparlanıp iş bulup ev tutana kadar , Yanlış mi düşünüyorum Bende onlari bırakmak istemiyorum ama mecburrum en azından bir müddet... Allah'ın izniyle yanıma alacam onlar için çalışacam onlara iyi bir gelecek vermek için çalışıp didinecem, Kızlar annem diyor ki Mecbursun kocandir susacaksin çocukların için sizce ömür boyu susup kaderim diyip keseyim mi sesimi yoksa hissettiğime göre mi yola tek ve yanlız mi çıkayım siz bana akıl verin Ama şöyle söyleyeyim eşimle evliliğimiz kalmadı çok gözümde soğdu aynı YATAKDA aylarca bile yatmıyoruz cinsellik zamanında altında ölü gibiyim sanki bana tecavüz ediyormuş gibi kendimi kötü hissediyorum işi bitince odasına gittiğinde ağlıyorlar kendi vücudumu kullanılmış gibi hissediyorum Kendimden tiksiniyorum,o derece kopulduk, çocukları için fedakarlık yapıip bir ömür böyle mi devam etsem?ama ben iyi değilim iyi olmayınca iyi anne de olamiyorum, Kendimi mutlu etmek istiyorum ben ayakada dursam her zorluğu üsteslensem boşansam daha iyi olur benim için bazen Boşanmak da en Hayrlısi oluyor, Lütfen siz bişey söyleyin yanlış mı yapıyorum?
