ama diyor ki tedavi oldu, herşey iyiydi, kontrollüydü
ilk çocuğu da bunu gördükten sonra doğurmuş konu sahibi
kandil günü olan oldu diyor
çok yakın zaman, öncesinde hamile kalmış
Bakın yine düzgün okumadan yazmışsınız. Adam psikiyatriste gitmiş tedavi olmuş, üzerine bebek kararı alınmış, 6 aylık bir bebeği var konu sahibinin. Yani aşağı yukarı iki yıla yakın bir süreç var. Eşinin düzeldiğini düşünmesi normal değil mi? "Bu adam beni dövdü, tedavi olmuş olsa da ömrümü çocuk yapmadan geçireyim." mi diyecekti? İlk bebekten sonra spiral de taktırmış üstelik. Lütfen insanların canı yanmış haldeyken dikkatli okumadan yorum yapmayın, bir de bu fevri tavırlara üzülmesinler...
Hangi konuda ne öğreneceğimi size soracak değilim tartışma çıkması için değil gerçekten çaresiz hissettiğim için insancıl fikirleri olan arkadaşlardan yardım istedim, sizden değil fikrinizi söylediniz şimdi burdan gidin.. Zira en ufak Bi tartışmaya dahi gücüm yok.. Benim yaptığımı siz yapmazsınız olur biter..Her düzeldi gibi oldugunda cocuk yapmak gerekmiyordu bu adamin psikolojik sikintilari vardiysa ve hap kullaniyorduysa zaten o haplari kafasina gore birakmamaliydi "kendi kendine " kontrolssuz lak diye hap birakildiginda ozaman daha kotu oluyortedavi tamamlanmış olmuyor.Çocuk yapcağına bu sorun hakkında birseyler ögrenseydi.
zehir88
Konu sahibi kendisi yazmis haplari kendi kendine birakti diye .
O haplar kullanicinin kafasina gore ben iyilestim birakayim seklinde birakilmaz.Tedavi tamamlanmis olmuyor öyle.
Cok yakin bir tanidigimizin eside tedavi goruyordu ilaclarla ilaclari kestikten bir sure sonra kadin intihar etti.
Iyilesip iyilesmedigine doktorkarar verir tedavi kafasina gore birakilmaz.
Ay ne çekilmez ters bi insansın. cocugu yaparken sanami sorcakti?Her düzeldi gibi oldugunda cocuk yapmak gerekmiyordu bu adamin psikolojik sikintilari vardiysa ve hap kullaniyorduysa zaten o haplari kafasina gore birakmamaliydi "kendi kendine " kontrolssuz lak diye hap birakildiginda ozaman daha kotu oluyortedavi tamamlanmış olmuyor.Çocuk yapcağına bu sorun hakkında birseyler ögrenseydi.
zehir88
Biliyorum, hiç hata yok demiyorum ama insanız ve bazen iyi ihtimale inanmayı seçeriz değil mi? Ayrıca iş işten geçmiş, konu sahibi şu anki derdine çözüm arıyor. Deseydi ki "eşim tedavi oldu iyi gibi, çocuk yapsam mı sizce?", sakın acele etmeyin derdik hep bir ağızdan. Am şu an hanımefendiye yüklenmenin hiçbir anlamı yok bence.
Kimseyle tartışma kimseye de cevap yazma bence. Insanlar gerçekten çok acımasız olmuşlar. Onca paragraftan bir cümle bulup onun üstünden yürüyorlar. Kalp kırmak polemik yaratmak çocuk oyuncağın dönmüş. Insanlar gerçekten çaresiz ve eleştirilmeye değil akla fikre ihtiyaç duyuyor. Düşünmedi şeyleri başkalarını düşünüp yardım etmesini bekliyor. Fakat yardım etmek fikir vermek yerine eleştiri polemik. Bu kadar acımasız olunmak zorunda mi...Hangi konuda ne öğreneceğimi size soracak değilim tartışma çıkması için değil gerçekten çaresiz hissettiğim için insancıl fikirleri olan arkadaşlardan yardım istedim, sizden değil fikrinizi söylediniz şimdi burdan gidin.. Zira en ufak Bi tartışmaya dahi gücüm yok.. Benim yaptığımı siz yapmazsınız olur biter..
Yaparken sormayan adam aldirayim mi diyede sormazAy ne çekilmez ters bi insansın. cocugu yaparken sanami sorcakti?
Çocuğumu da kendime de bakabilirim. Ama hamileliğim çok zor geçiyor ve o durumdayken çalışmaya başlamam imkansız hale gelecek. Bir de korunurken bunun başıma gelmesi aklıma neler getiriyor bilseniz. Eşimin haberi olursa kesinlikle aldırmama izin vermez. Haber vermeden aldırabilir miyim bilmiyorum vicdanım daha aldırmadan sızlıyor hem. Daha kötüsü olamaz derken bunu öğrenmek berbat.. Hep daha kötüsü varmış demek.Bunu burada oturduğum yerden söylemek kolay biliyorum ama gerçekten bakamayacaksan hiç doğurma. Zaten bir çocuğun daha varmış, en azından onu yetiştirmek için çabala. Ama eğer bebeği istiyorsan... Bilmiyorum gerçekten çok zor bir durum. Benim ailem de ben doğmadan boşanmış. Babamla annemi aynı sofrada otururken bile görmedim doğru düzgün. Yıllardır da arada bir bunu düşünür üzülürüm. Çoğu insan için anlamsız gelebilir ama ailesiz bir ortamda büyümek gerçekten çok ama çok zor bir durum. Vebalini falan düşünme bu işin. Eğer gerçekten bakabileceğine, onu arada yıpratmayacağına inanıyorsan doğur. Başka türlü hayat o çocuğa da zehir olur gider.
Bence siz biraz sacmaladiniz.Yaparken sormayan adam aldirayim mi diyede sormaz)))
Çocuk yapmak niyetiyle ilişkiye giren insan aldırıyim mi diye sormaz. Eşiyle boşanma asamasindayken hamile olduğunu öğrenen insan değil. Bence aradaki farkı bi anla canım konu sahibinin üstünede boş yere gitmeYaparken sormayan adam aldirayim mi diyede sormaz)))
Kusura bakma ama o karnındaki canı Allah sana emanet etti..öyle kafana göre öldürüp yaşatmak size kalmamış.aldırma fikrinden derhal vazgeçmelisiniz.emin ol güzel Bi kapı açılacaktır.ama masum bir cana kıyarak herşeyin yoluna gireceğini düşünmeyinHerkese merhaba.. Derdim başımdan aşkın nerden başlasam.. Eşimle 4 sene önce tanıştık 6 aylık flortten sonra evlendik.sevgiliyken hiçbişeyime karışmayan bir adamdı.nikahın kıyıldığı gün içinde tuttuklarını dışarı yansıtmaya başladı, düğün olduktan sonra hepsini döküldü.ben şaşkınlıktan hiçbişey yapamadım.neyse dedim geçer, onlar geçti evet ama başka şeyler başladı.özünde iyi bi insan.her dediğimi yapmaya çalışır, evinden hiçbişeyi eksik etmez, gezdirir yedirir içirir. Ama tum bunları bir anda siler götürür uyguladığı şiddet.2 sene içinde 3-4 defa şiddet uyguladı bana.hepsinde ailemin evine döndüm.ama onun ailesi hiç duymadı olanları.Ofke kontrol problemi olduğunu bildiğim için affettim çünkü sadece bana değil etrafındaki herkese böyle. Ofke kontrolünü sağlayamıyor, çocukluğundan gelen sebeplerden ötürü.psikiyatriste gittik.ilaç kullanmaya başladı affetmem karşılığında.uzun sure kullanıp kendi kendine bıraktı.ama her şey iyiydi daha kontrollüydü.sonra bebek kararı aldık.şuan 6 aylık bi kızım var.geçtiğimiz kandil günü yine ortada hiçbi sebep yokken şiddet uyguladı.polisi aradım.uzaklaştırma kararı verildi bir ay.boşanmaya kesin kararlıydım.hala da öyleyim sanırım. Ama sorun şu ki iki gün önce hamile olduğumu öğrendim. Şimdi napmam gerektiğini bilmiyorum. Sinirlerim harap oldu. Aldırıyım diyorum bu vebale nasıl girerim bilmiyorum, affedemiyorum da içimde. Şuan kimsenin haberi de yok bu durumdan.. Bu arada 27 yaşındayım, üniversite mezunuyum.şuan çalışmıyorum. Dışardan bakan bi gözle ne yapmamı önerirsiniz?
İnanın düşünemiyorum zaten.. Ayet hadis fetva bu konuyla ilgili her şeyi araştırıyorum öğrendiğimden beri.. Daha doğmadan boşanmak mı ? Hamileyim diye affetmek mi? ( ki içimde hiçbirşey kalmadı ona karşı) hem kızıma hem ona yetebilecek miyim düşüncesi? Aklıma boşanmayım diye mi Allah bana onu verdi düşüncesi bile geliyo.. Ama boşanmaktan başka bişey de geçiremiyorum aklımdan.Kusura bakma ama o karnındaki canı Allah sana emanet etti..öyle kafana göre öldürüp yaşatmak size kalmamış.aldırma fikrinden derhal vazgeçmelisiniz.emin ol güzel Bi kapı açılacaktır.ama masum bir cana kıyarak herşeyin yoluna gireceğini düşünmeyin
Çocuğuna ve eğer doğrudan karnindakine iyi bir hayat mutlu bir hayat için sanırım bosanman en doğrusu. Artık aldirirmisin dogururmusun bilemem o sana kalmış ama o adamla olmaz.İnanın düşünemiyorum zaten.. Ayet hadis fetva bu konuyla ilgili her şeyi araştırıyorum öğrendiğimden beri.. Daha doğmadan boşanmak mı ? Hamileyim diye affetmek mi? ( ki içimde hiçbirşey kalmadı ona karşı) hem kızıma hem ona yetebilecek miyim düşüncesi? Aklıma boşanmayım diye mi Allah bana onu verdi düşüncesi bile geliyo.. Ama boşanmaktan başka bişey de geçiremiyorum aklımdan.
Bugün kızım görmek için izin istedi,daha doğrusu beni aramadı polis aracılığıyla iletişime geçti. İçim öyle çok sızladı ki. Ben hayatım boyunca babamı görmedim. Baba kelimesini ağzıma dahi almadım. Kızım babasını unutmuş sanırım bi haftada ben diğer odadaydım bi tanıdığım yanına goturdu ağladı kucağına gitmemek için. Dediklerinize ben de katılıyorum içim öyle çok sızlıyo ki yanlış karar vermekten çok korkuyorum.. Güçlüydüm polisi aradığımda onu evden yolladığımda.. Kendime ve kızıma iyi bir hayat kurmayı düşünüyordum şimdi dizlerimde derman yok, omuzlarım düştü..Çocuğuna ve eğer doğrudan karnindakine iyi bir hayat mutlu bir hayat için sanırım bosanman en doğrusu. Artık aldirirmisin dogururmusun bilemem o sana kalmış ama o adamla olmaz.
Şu an tükenmişlik hisleriyle böyle şeyler geliyo aklınıza ama inanın yapabilirsiniz tekrar ayağa kalkıp iki kızınızla birlikte güzel bir hayat kurabilirsiniz.benim annem 4 çocukla ortada kalmıştı babam terkedip gitti kardeşime hamileyken.üstelik okuma yazması bile yoktu ne üni ne lise..ama Allah yardım edince öyle güzel çözülüyor ki işler.şimdi o kadar mutluyuz ki ..!annemizle hep gurur duyduk..siz de izin verin çoçuklarınız ilerde sizi bir kahraman olarak anlatsınlar..İnanın düşünemiyorum zaten.. Ayet hadis fetva bu konuyla ilgili her şeyi araştırıyorum öğrendiğimden beri.. Daha doğmadan boşanmak mı ? Hamileyim diye affetmek mi? ( ki içimde hiçbirşey kalmadı ona karşı) hem kızıma hem ona yetebilecek miyim düşüncesi? Aklıma boşanmayım diye mi Allah bana onu verdi düşüncesi bile geliyo.. Ama boşanmaktan başka bişey de geçiremiyorum aklımdan.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?