Boşanma bunlar boşanma sebebi değil.Gerginsiniz ikinizdeMerhabalar. Dün eşimle gerildik. Yani tartıştık bile diyemiyorum çünkü fazla bir diyalog da yok.
Dün çok yalnız hissediyordum ve eşimle beraber oturup vakit geçirmeye ihtiyacım vardı. İkimizin de işi akşam bitmişti. Ben yürüyüşe çıktım, çağırdım gelmedi. Eve geldiğimde biraz tavırlı gibiydi. Sebebi de, söylemese de anlıyorum, işten dolayı çok yorgun olması ve birikmiş bulaşıklardı. Bulaşıkları halledip ertesi güne yemek yapacağını söyledi. Yemek yapacaksan ben bulaşıkları önden yıkayayım o zaman dedim. Öncesinde çok yoğundum, vaktim olmadı bir türlü. Ve dışarı çıktığımda da buna çok ihtiyacım vardı, çok bunalmıştım. Saat 9 falan olmuştu o sırada. Kaç kez bulaşıkları yıkarım dememe rağmen hayır sen duşuna gir dedi. Ardından yemeğe başladı. Ardından onun çıkan bulaşıklarını yıkamaya başladı. Ben artık isyan etmeye başlamıştım bırak şunları da biraz beraber oturalım diye, ama yarına yemek yapmam gerekiyor diye bağırdı bana. Ben onunla vakit geçirmeye ihtiyaç duyarken, kalkmış özel tariflerle yemek yapmaya çalışıyordu. Evde biraz yemek vardı zaten, yaptığı tavuğu daha pratik bir şekilde haşlayabilirdi de. Her neyse, dün biraz hassastım sanırım, ki normalde ben insana ihtiyaç duymam pek, kendi kendime takılmayı severim, normalde olsa çekilirim ama dün ona ihtiyacım vardı işte. En son bana bağırınca gittim, kendi kendime ağladım, bunun ruhu bile duymadı. Gece ayrı yattım.
Bu akşam burda kalması için arkadaşımı çağırdım, dünden de eşime söyledim. Eşim normalde gece işten çıkıp gelecekti. Yatağa uzandım, gelir diye beklerken işi uzadı herhalde dedim aramadım. Zaten bugün hiç konuşmadık. İki saat sonra uyandım, baktım ki yok. Aradım. Arkadaşıma geldim, kalmayacaktım ama kalmaya karar verdim dedi. Tamam deyip hemen kapattım. Küs olabiliriz, konuşmuyor olabiliriz, ama arkadaşıma gidiyorum diye, onda kalacağım diye o haber vermek zorunda. Bu nasıl bir rahatlık anlamadım. Bir de arayıp sormadın diyor, bahanesi de bu. Ortak noktalarımızın azlığı, aynı pencereden bakamama, paylaşım yetersizliği beni zaten üzüyor. Son zamanlarda çok yalnız hissediyorum. İki gündür beni hiçe sayan, habersiz eve gelmeyen bir adamla evli olmanın bir anlamı da yok diye düşünüyorum. Gidip boşanmayı düşünüyorum, ama sizlerin de fikirlerini almak istedim. Sizce haklı tarafı var mı? Ben arayıp sormadım diye habersizce eve gelmemesi normal mi? Bu evlilik mi?
eşiniz daginikliktan bunalmış olabilir mi? bence siz sorumlulugunuzu üstlenmemissiniz, üstüne bir de arkadaşı yatıya çağırarak (ne mana?) rest çekmişsiniz, eşiniz haber vermemiş hata etmiş ve siz de hemen boşanmayi akıl etmişsiniz??? garip gerçekten
bir de yemeği yapmasına takılmayın demişsiniz. bence siz eşinizin kıymetini bilmiyorsunuz, belki yeni evli olduğunuz için olabilir. adam sonraki güne yemek hazırlama telaşı içinde, hem yardım etmiyorsunuz, hem bir nevi engel oluyorsunuz, hem de yapısına laf ediyorsunuz şöyle yapabilirdi tavuğu diye. yazık
Sanki sevgi kalmamış gibi tek tarafında sevgisi yetmez cift terapisine gidin kurtarmak isterseniz ama temelde bir sorun var bence onu bulmaniz lazım.Merhabalar. Dün eşimle gerildik. Yani tartıştık bile diyemiyorum çünkü fazla bir diyalog da yok.
Dün çok yalnız hissediyordum ve eşimle beraber oturup vakit geçirmeye ihtiyacım vardı. İkimizin de işi akşam bitmişti. Ben yürüyüşe çıktım, çağırdım gelmedi. Eve geldiğimde biraz tavırlı gibiydi. Sebebi de, söylemese de anlıyorum, işten dolayı çok yorgun olması ve birikmiş bulaşıklardı. Bulaşıkları halledip ertesi güne yemek yapacağını söyledi. Yemek yapacaksan ben bulaşıkları önden yıkayayım o zaman dedim. Öncesinde çok yoğundum, vaktim olmadı bir türlü. Ve dışarı çıktığımda da buna çok ihtiyacım vardı, çok bunalmıştım. Saat 9 falan olmuştu o sırada. Kaç kez bulaşıkları yıkarım dememe rağmen hayır sen duşuna gir dedi. Ardından yemeğe başladı. Ardından onun çıkan bulaşıklarını yıkamaya başladı. Ben artık isyan etmeye başlamıştım bırak şunları da biraz beraber oturalım diye, ama yarına yemek yapmam gerekiyor diye bağırdı bana. Ben onunla vakit geçirmeye ihtiyaç duyarken, kalkmış özel tariflerle yemek yapmaya çalışıyordu. Evde biraz yemek vardı zaten, yaptığı tavuğu daha pratik bir şekilde haşlayabilirdi de. Her neyse, dün biraz hassastım sanırım, ki normalde ben insana ihtiyaç duymam pek, kendi kendime takılmayı severim, normalde olsa çekilirim ama dün ona ihtiyacım vardı işte. En son bana bağırınca gittim, kendi kendime ağladım, bunun ruhu bile duymadı. Gece ayrı yattım.
Bu akşam burda kalması için arkadaşımı çağırdım, dünden de eşime söyledim. Eşim normalde gece işten çıkıp gelecekti. Yatağa uzandım, gelir diye beklerken işi uzadı herhalde dedim aramadım. Zaten bugün hiç konuşmadık. İki saat sonra uyandım, baktım ki yok. Aradım. Arkadaşıma geldim, kalmayacaktım ama kalmaya karar verdim dedi. Tamam deyip hemen kapattım. Küs olabiliriz, konuşmuyor olabiliriz, ama arkadaşıma gidiyorum diye, onda kalacağım diye o haber vermek zorunda. Bu nasıl bir rahatlık anlamadım. Bir de arayıp sormadın diyor, bahanesi de bu. Ortak noktalarımızın azlığı, aynı pencereden bakamama, paylaşım yetersizliği beni zaten üzüyor. Son zamanlarda çok yalnız hissediyorum. İki gündür beni hiçe sayan, habersiz eve gelmeyen bir adamla evli olmanın bir anlamı da yok diye düşünüyorum. Gidip boşanmayı düşünüyorum, ama sizlerin de fikirlerini almak istedim. Sizce haklı tarafı var mı? Ben arayıp sormadım diye habersizce eve gelmemesi normal mi? Bu evlilik mi?
Geceki avukatımsı görse, gözlerine inanamazdıBoşanma.
Geceki avukatımsı görse, gözlerine inanamazdı
Bu konu :Ya ne geceymiş başka konularda da gördüm anlamadım, nedir bu avukat meselesi eksik kalmışım küçük bir bilgilendirme rica edebilir miyim
Her canı sıkılan boşanacak mı böyle, pandemi sürecinde sanırım psikolojimiz hepten gitti. Daha nitelikli zaman geçirin, bir de ten temasını ihmal etmeyin. Sevgi ve şefkat anlaşmaya gönlü olan herkesi yola getirir.Merhabalar. Dün eşimle gerildik. Yani tartıştık bile diyemiyorum çünkü fazla bir diyalog da yok.
Dün çok yalnız hissediyordum ve eşimle beraber oturup vakit geçirmeye ihtiyacım vardı. İkimizin de işi akşam bitmişti. Ben yürüyüşe çıktım, çağırdım gelmedi. Eve geldiğimde biraz tavırlı gibiydi. Sebebi de, söylemese de anlıyorum, işten dolayı çok yorgun olması ve birikmiş bulaşıklardı. Bulaşıkları halledip ertesi güne yemek yapacağını söyledi. Yemek yapacaksan ben bulaşıkları önden yıkayayım o zaman dedim. Öncesinde çok yoğundum, vaktim olmadı bir türlü. Ve dışarı çıktığımda da buna çok ihtiyacım vardı, çok bunalmıştım. Saat 9 falan olmuştu o sırada. Kaç kez bulaşıkları yıkarım dememe rağmen hayır sen duşuna gir dedi. Ardından yemeğe başladı. Ardından onun çıkan bulaşıklarını yıkamaya başladı. Ben artık isyan etmeye başlamıştım bırak şunları da biraz beraber oturalım diye, ama yarına yemek yapmam gerekiyor diye bağırdı bana. Ben onunla vakit geçirmeye ihtiyaç duyarken, kalkmış özel tariflerle yemek yapmaya çalışıyordu. Evde biraz yemek vardı zaten, yaptığı tavuğu daha pratik bir şekilde haşlayabilirdi de. Her neyse, dün biraz hassastım sanırım, ki normalde ben insana ihtiyaç duymam pek, kendi kendime takılmayı severim, normalde olsa çekilirim ama dün ona ihtiyacım vardı işte. En son bana bağırınca gittim, kendi kendime ağladım, bunun ruhu bile duymadı. Gece ayrı yattım.
Bu akşam burda kalması için arkadaşımı çağırdım, dünden de eşime söyledim. Eşim normalde gece işten çıkıp gelecekti. Yatağa uzandım, gelir diye beklerken işi uzadı herhalde dedim aramadım. Zaten bugün hiç konuşmadık. İki saat sonra uyandım, baktım ki yok. Aradım. Arkadaşıma geldim, kalmayacaktım ama kalmaya karar verdim dedi. Tamam deyip hemen kapattım. Küs olabiliriz, konuşmuyor olabiliriz, ama arkadaşıma gidiyorum diye, onda kalacağım diye o haber vermek zorunda. Bu nasıl bir rahatlık anlamadım. Bir de arayıp sormadın diyor, bahanesi de bu. Ortak noktalarımızın azlığı, aynı pencereden bakamama, paylaşım yetersizliği beni zaten üzüyor. Son zamanlarda çok yalnız hissediyorum. İki gündür beni hiçe sayan, habersiz eve gelmeyen bir adamla evli olmanın bir anlamı da yok diye düşünüyorum. Gidip boşanmayı düşünüyorum, ama sizlerin de fikirlerini almak istedim. Sizce haklı tarafı var mı? Ben arayıp sormadım diye habersizce eve gelmemesi normal mi? Bu evlilik mi?
Bişey olmaz gecer bunlardan boşanılmazMerhabalar. Dün eşimle gerildik. Yani tartıştık bile diyemiyorum çünkü fazla bir diyalog da yok.
Dün çok yalnız hissediyordum ve eşimle beraber oturup vakit geçirmeye ihtiyacım vardı. İkimizin de işi akşam bitmişti. Ben yürüyüşe çıktım, çağırdım gelmedi. Eve geldiğimde biraz tavırlı gibiydi. Sebebi de, söylemese de anlıyorum, işten dolayı çok yorgun olması ve birikmiş bulaşıklardı. Bulaşıkları halledip ertesi güne yemek yapacağını söyledi. Yemek yapacaksan ben bulaşıkları önden yıkayayım o zaman dedim. Öncesinde çok yoğundum, vaktim olmadı bir türlü. Ve dışarı çıktığımda da buna çok ihtiyacım vardı, çok bunalmıştım. Saat 9 falan olmuştu o sırada. Kaç kez bulaşıkları yıkarım dememe rağmen hayır sen duşuna gir dedi. Ardından yemeğe başladı. Ardından onun çıkan bulaşıklarını yıkamaya başladı. Ben artık isyan etmeye başlamıştım bırak şunları da biraz beraber oturalım diye, ama yarına yemek yapmam gerekiyor diye bağırdı bana. Ben onunla vakit geçirmeye ihtiyaç duyarken, kalkmış özel tariflerle yemek yapmaya çalışıyordu. Evde biraz yemek vardı zaten, yaptığı tavuğu daha pratik bir şekilde haşlayabilirdi de. Her neyse, dün biraz hassastım sanırım, ki normalde ben insana ihtiyaç duymam pek, kendi kendime takılmayı severim, normalde olsa çekilirim ama dün ona ihtiyacım vardı işte. En son bana bağırınca gittim, kendi kendime ağladım, bunun ruhu bile duymadı. Gece ayrı yattım.
Bu akşam burda kalması için arkadaşımı çağırdım, dünden de eşime söyledim. Eşim normalde gece işten çıkıp gelecekti. Yatağa uzandım, gelir diye beklerken işi uzadı herhalde dedim aramadım. Zaten bugün hiç konuşmadık. İki saat sonra uyandım, baktım ki yok. Aradım. Arkadaşıma geldim, kalmayacaktım ama kalmaya karar verdim dedi. Tamam deyip hemen kapattım. Küs olabiliriz, konuşmuyor olabiliriz, ama arkadaşıma gidiyorum diye, onda kalacağım diye o haber vermek zorunda. Bu nasıl bir rahatlık anlamadım. Bir de arayıp sormadın diyor, bahanesi de bu. Ortak noktalarımızın azlığı, aynı pencereden bakamama, paylaşım yetersizliği beni zaten üzüyor. Son zamanlarda çok yalnız hissediyorum. İki gündür beni hiçe sayan, habersiz eve gelmeyen bir adamla evli olmanın bir anlamı da yok diye düşünüyorum. Gidip boşanmayı düşünüyorum, ama sizlerin de fikirlerini almak istedim. Sizce haklı tarafı var mı? Ben arayıp sormadım diye habersizce eve gelmemesi normal mi? Bu evlilik mi?
Belki size komik gelecek ama artık onun bu iş yapmaları bana kaçış falan gibi gelmeye başladı. Ben yurtdışına yerleşmek istiyorum, o İngilizce bilmiyor. Sürekli İngilizce çalışması için hatırlatıyorum, teşvik etmeye çalışıyorum. Aslında o da yerleşmek istediğini söylüyor, tamam diyor ama sonra işte yoğunum evde yoğunum diyor. Evde sürekli iş yapmaya çalışması çalışmamaya bahanesi olsun diye gibi geliyor, ona da kızıyorum. Yarım saat iş yaptın diyelim, oturup yarım saat, hatta on beş dakika çalışabilir insan. Bu arada ben de hiç ev işi yapmıyor değilim, ben de yapıyorum, ama ben de çalışıyorum, okuyorum, işler bitmiyor. Derse öncelik veriyorum ben mesela. Bir hedef koyulduktan sonra o yapılır, iş yorgunluğu ya da ev işleri bahane olmamalı. Yani farklı pencerelerden bakıyor gibiyiz. Bu nedenle ben onunla bir şeyler paylaşmayı veya aynı hedef için uğraşmayı boşuna mı bekliyorum bilmiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?