MutluHuzurluBereketli
Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
- 1 Kasım 2016
- 3.839
- 4.899
- 133
- Konu Sahibi MutluHuzurluBereketli
-
- #1
Depresyon testi depresyonda olduğumu söyledi. Psikologdan psikiyatriye geçiş zamanı geldi sanırım. Emzirdigim için antidepresan kullanamayacağım diye psikiyatriye gitmemiştim. Sütten kestim gitsem iyi olacak.Boşanmak için artık aşık olmamak yeterli bir sebeptir zaten, başka sebepler aramaya gerek yok. Her şeyi bir kenara bırakırsak depresyonda olabilir misiniz?
Doğrusizin eşimizle probleminiz yok asıl problem senin kendinle olan problemin
boşanırsanız bile mutlu olmayacaksınız gibi geldi bana
Gidiyorum da ilaçla tedavinin daha iyi olacağını söyledi. Kızımı sutten kestim, psikiyatriye gececegim.Sorun eşinizden çok sizin hayattan zevk almamanız gibi geldi bana. Bir psikoloğa mı gitseniz?
Kesinlikle gitmelisiniz. Terapiler iyi gelecektir.Depresyon testi depresyonda olduğumu söyledi. Psikologdan psikiyatriye geçiş zamanı geldi sanırım. Emzirdigim için antidepresan kullanamayacağım diye psikiyatriye gitmemiştim. Sütten kestim gitsem iyi olacak.
Antidepresanlarla bugunume geldim, bir meslek sahibi oldum diye dusunuyorum. Duygularımı kontrol altında tutmada bile yetersizim. Cocuk dusununce 6 ay onceden birakman gerek dedi psikiyatrist. Ben ilaçları bıraktıktan sonra bir sene bekledim çocuk için, onu etkilemesin tamamen vücuttan atılsın diye. Hamileliği genelde acilde geçirdik zaten bir şey olacak korkusuyla. Doğdu, normal doğum oldu, nasıl yaptım ona bile hayret ediyorum. Eve geldik, bende yine yetersizlik duygusu. 2 hafta doğru düzgün yemek yemedim, ağladım. Uzmana gitmem gerekirken antidepresan alıp anne sütünden mahdum etmek istemedim. Şimdi 20 aylık ve antidepresanlarla geri dönmem gerek sanırım. O ilaçları aldığımda ben olduğumu hissediyorum. Psikologa gitmeye başladım çünkü ilaçla geçici çözüyorum. Bunun sebebi yani yetersizlik duygusunun sebebi ne yazarak çalışalım dedi. Üç dönemden üç olay ve yaşadığım duygu düşüncelerimi yazdım, çok ağladım, hala ağlıyorum. Yaz gel dedi fakat gidemiyorum. Kimseye anlatamadığım kimsenin bilmesini istemedigim şeyler. Psikoloğun bilmesini de istemiyorum. Bilse ne değişecek? Ben o günlere dönüp degistiremeyecegim. Bazen benim hayal ürünüm onlar, yaşanmadı ki bile diyorum. Antidepresanlarimi geri istiyorumKesinlikle gitmelisiniz. Terapiler iyi gelecektir.
Psikolog değil ama psikiyatriste gidin. Hayatınız boyunca antidepresanlarla yaşayamazsınız. Kafama göre ahkam kesmiyorum inanın, daha önce uzun yıllar psikiyatriste gidip ilaç kullanmış biri olarak yazıyorum bunları. Muhtemelen depresif ruh halinize doğumdan sonra lohusa depresyonu da eklenmiş olabilir. Terapiye gidin ilaçları kullanın ama sonsuza kadar değil. Hepsi geçecek.Antidepresanlarla bugunume geldim, bir meslek sahibi oldum diye dusunuyorum. Duygularımı kontrol altında tutmada bile yetersizim. Cocuk dusununce 6 ay onceden birakman gerek dedi psikiyatrist. Ben ilaçları bıraktıktan sonra bir sene bekledim çocuk için, onu etkilemesin tamamen vücuttan atılsın diye. Hamileliği genelde acilde geçirdik zaten bir şey olacak korkusuyla. Doğdu, normal doğum oldu, nasıl yaptım ona bile hayret ediyorum. Eve geldik, bende yine yetersizlik duygusu. 2 hafta doğru düzgün yemek yemedim, ağladım. Uzmana gitmem gerekirken antidepresan alıp anne sütünden mahdum etmek istemedim. Şimdi 20 aylık ve antidepresanlarla geri dönmem gerek sanırım. O ilaçları aldığımda ben olduğumu hissediyorum. Psikologa gitmeye başladım çünkü ilaçla geçici çözüyorum. Bunun sebebi yani yetersizlik duygusunun sebebi ne yazarak çalışalım dedi. Üç dönemden üç olay ve yaşadığım duygu düşüncelerimi yazdım, çok ağladım, hala ağlıyorum. Yaz gel dedi fakat gidemiyorum. Kimseye anlatamadığım kimsenin bilmesini istemedigim şeyler. Psikoloğun bilmesini de istemiyorum. Bilse ne değişecek? Ben o günlere dönüp degistiremeyecegim. Bazen benim hayal ürünüm onlar, yaşanmadı ki bile diyorum. Antidepresanlarimi geri istiyorum
İstemiyorum. O yerden ve o insanlardan çok uzaktayım ve inşallah "Dünya küçüktür" deyimi gerçekleşip karşılaşmayız ölene kadar.Geçmişle ve kendinizle yüzleşin.
Yaşadığınız olaylari gömdünüz hep galiba. O olaylar toprak altında kalmiyor...dallaniyor, budaklanıyor ve karşınıza çıkıyor.
Kendinizi yetersiz hissetmenizin sebebi nedir?
Yavaş yavaş hangi yaşanmışlıklar size bu hisse ittiğini anlamaya çalışın ve ruhunuzu kemiren geçmişle yüzleşin
Depresyonda gibisiniz.. Şu an sağlıklı karar vereceğiniz bi ruh halinde değilsiniz o yüzden biraz zamana bırakın bence..Bu ara aklımda sürekli bu düşünce var. Sebepler mi düşündürür yoksa artık sevmiyor muyum? Kendime sebepler buluyorum. Çoğu kadının yaşadığı yanında çok basit sebepler ama aynı evde olmak da anlamsız geliyor artık. Artık koşarak kapıya gidip ondan önce kapıyı açmak gelmiyor içimden ya da giderken uğurlamıyorum bile. Sevgi sözcüklerini de az kullanır oldum. Sen git uyu ben gelirim derim veya tam tersi ben yatıyorum. Annesiyle kardeşiyle anlaşamıyoruz. Onları bahane edeyim diyorum bazen. Sanırım ben bunu bosanmayi istiyorum ama bahanem yok. Bu teklifi sunsam eşim ne der, ne yapar acaba ? Kendimi onun yerine koydugumda vazgeçiyorum zaten. Çocuk için de düzenin bozulması iyi olmaz. Millet çocuk için nelere katlanıyor diyorum sonra. Ben şımarık mıyım? 5 senelik evliyim ama hala ne doğru düzgün temizlik yapabiliyorum ne yemek. Ev hep dağınık. Bunlar ayrılmak için sebep olsa? Ben hiç kimseyi sevmiyorum bu ara. Her konuda yetersiz olduğumu düşünüyorum ve herkesten uzaklaşmak istiyorum, yalnızlığı istiyorum. Eşim bazen ilk tanıştığımız zamanlardaki gb olsak der. Ben onu bile istemiyorum. Ben kendim mi bir derdim acaba?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?