Boşanmış aile çocukları

ecisbicis

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
20 Temmuz 2011
84
0
36
İzmir
benim ailem 7 yıl önce ayrıldı.babam sonra evlilik yaptı kardeşim oldu annemin erkek arkadaşları oldu benim yoğun şekilde sorunlarım oldu hem kendimle hem çevremle.şu an üniversitede okuyorum.konuşmak istedim ben mi sadece böyle hissediyorum annemide babamıda anlamaya çalışıyorum ama eksik kaldığım yerler var ve artık sinirlerim çok yıprandı sürekli ağlak ve en ufak bişide elleri titreyen aynaya bile bakmayan bişiii oldum konuşususak belki iyi gelir hepimize diye düşündüm.:2:
 
Huzursuz bir yuva da büyümektense bu durum daha iyi.Mutlaka zor tarafları vardır.Dışarıdan öyle atıp tutmakla olmaz.Ama her gün kavga gürültü,birbirine tahammülü olmayan,konuşamayan iki insan arasında kalmak çok daha zor.Anne ve babanızın hayatlarında birilerinin olması da normal.Yani dışarıdan bakarsak. =) Ama insanın bir başkasıyla paylaşmasının kolay olacağını sanmıyorum.Bir psikologdan yardım alın bence.Bu artık eskisi gibi ne garip karşılanan bir durum ne de lüks olan bir durum.Hayat o kadar zor ki uzman yardımının önemli olduğunu düşünüyorum.Allah kolaylık versin cümlemize yaşamında.​
 
kızlar bende alıştımaslında kocamanda oldum başka şehirde okuyorumama benim sinirlerim mahvoldu ufacık bişiii deli ediyor resmen, mesela şu an yazdıklarınızı okudum ve kendimi iyi hissettim :) terapiyi düşünmüyor değilim ama olanları tek tek anlatmaya dayanırmıyımm meçhull
 
bende babam ve annemin boşanmalarına sebep oldum ... aradan 6 yıl geçti ve ben babamı özlediğimi kendimden başka kimseye söyleyemiyorum ...........

aaaaa ağlamaya başladım yine ...
 
benim dayanamadığım onların boşanması değil
en acısı babamın annemden boşanırken, benden de boşanması..
yüzünü bilmiyorum, saçını gözlerini boyunu kilosunu hiçbişeyini görmedim
sesini duymadım
kokusunu koklamadım
göreyim diye her yolu denedim
gelmedi, istemedi bi türlü beni
ondan nefret ediyorum
tek zararı beni kendinden mahrum bırakıp psikolojimi bozmak da değil
soyadı yüzünden össye bile zor girdim ben
o lanet soyadını taşıdıkça önüme hep engeller çıktı
çıkmaya da devam ediyo
ona allahtan önce her hücresiyle evlat sevgisini hissedebilecek yumuşaklıkta bir kalp, sonra da bu sevgiye asla karşılık bulamayacak olmanın kahredici acısını ömür boyu çekmesini diliyorum
 
Huzursuz Bir Yuvada Büyümektense; Boşanmış Anne Babanın Çocuğu Olmak Daha İyidir..
Hiç Canını Sıkma..

Ama Bundan Ders Çıkarmanın Vakti Gelmiş..
Ayakların Üstünde Durmayı Öğren, Kimseye Muhtaç Olma..
 
her hayırda bir şer her şerde bir hayır vardır Allah a inan dua et hayırlar ve güzel günler bütün ailesi yanında olmayanlarla ve olanlarlada olsun biz varız daha ne istiyosunuz bazen 40 kat yabancı hayırsız annadan da babadan da iyidir halinize şükredin ölmemek için yalvaranlar ve çaresiz hastalıklı olanlar var eşinden ayrılanlar çocuğuyla ortada kalanlar var bence utanmalısınız
 




bizde yaşadık bidönem osorunları bendeçok ah verdim asla affettmem diodum hatta yeni tanıştığım insanlara öldü diyordum ama olmuyor işte baba atsan atılmıyor ne olursa olsun o senin baban gerçeği hep karşına çıkıyor.son 2 yıldır iyiyiz ama ben 20 değilde 40 yaşında gibiyim
 
aslında bunu çok iyi farkediyorum. bazı arkadaşlarım çok eften püften şeylere üzülüyorlar,yurtta kalmak aileden ayrı kalmak onlar için büyük sorun ne olduklarını unutuyorlar ama biz yıllardır annemle tek başımıza yaşadık her işimize kendimiz koştuk ben bunların ne demek olduğunu çok önceden öğrenmiştim zaten ama aşırı duygusal yapım yüzünden dayanamıyorum bazı zamanlar geliyor yeter diyorum,ama dediğim gibi yazmanız beni çok mutlu etti birilerinin benim için vaktini ayırıp düşünüp değer verip yazı yazması gercekten çok güzelmişşş teşekkür ederimmmm :)))
 
çok zor ancak yaşayan bilir...
ama şu varki yıpranmanın psikolojının altüst olmasının ve aşırı fevri olmanın yanısıra hayata kalkanların acık büyüyor ve yetişiyorsun dikdik durabiliyorsun ve başına ne gelirse gesin atlatırım sanıyorsun cesartli özgüveni bol bir insan olup çıkıyorsun.zor şeyler tabiki eminim bütün bu hayattan geçmiş bütün çocuklar "keşke bizde naz yapabilseydik,keşke ufak şeylere ağlama özgürlüğüne sahip olsaydık" demiştir. ama kötünün iyisinden bakmalı ve hazırım hayat demeli ben çektim rabbim bundan sonra güldürecek demeli... hiç birzaman geçmeyen bir yara bu içinizde içimizde bilyorum sağda solda her an her muhabbette ve mecliste aklına düşürülen derin bir mevzu ama bu hastalıkla yaşamayı ögrenmek gerek. çevremizdekiler psikolojımızı çekmek zorunda değil birlikte yaşayacağımız sevgililerimiz yada eşlerimizde deil. bunun arkasına sığınıyor bilinçaltımız hayır desekte bazen oluyorki ceza verir gibi davranabiliyoruz insanlara. çok genciz çok şey var acılardan sıyrılamadan yaşamayı ertelediğimiz. yola devam...
 
Son düzenleme:
sizleri okuyunca çok üzüldüm kızımı düşündüm boşanma sürecindeyiz 2.5 aydan beri ilk defa görmek istedi kızını çok özlemiş boşansakta bağlar kopmamalı yazık oluyor arada çocuklara küçük kuzum hep onun babası geldi bunun babası geldi diyip duruyordu
 
öff canım ya çok üzüldüm. Allah yardımcın olsun, ben eşimle kötü olduğumuz zamanlarda gittiğim bir uzman çocukların sürekli kavgalı bir yerde büyümesindense tek ebeveyn dediğimiz mutlu anne yada mutlu baba ile yaşaması daha doğru demişti.
 
s.d.34
sizleri okuyunca çok üzüldüm kızımı düşündüm boşanma sürecindeyiz 2.5 aydan beri ilk defa görmek istedi kızını çok özlemiş boşansakta bağlar kopmamalı yazık oluyor arada çocuklara küçük kuzum hep onun babası geldi bunun babası geldi diyip duruyordu Bugün, 18:05birse

masumum;20182352]öff canım ya çok üzüldüm. Allah yardımcın olsun, ben eşimle kötü olduğumuz zamanlarda gittiğim bir uzman çocukların sürekli kavgalı bir yerde büyümesindense tek ebeveyn dediğimiz mutlu anne yada mutlu baba ile yaşaması daha doğru demişti.[/QUOTE]
 
Son düzenleme:
Allah kaldıramayacağımız yük vermez bize, evet bu zorlu bir süreç ama daha büyük acılar var herşeyden önce hayatta ölüm var evet zor çok zor da olsa bu da güzel diyorum ben çünkü kaybetmeyi herkesten önce öğreniyorsun ve mızmızlanmak yerine gerçekleri görebiliyorsun.sizin kızınızistemediği şeyleri idare etmeden güçlü bir annenin kızı olarak büyüyyecek çünkü annesi kendine güvenmiş ve karar vermiş o hep bununla gurur duyarak büyüyecek hayatta tuttuğunu koparan ayakları üstünde duran bir annenin kızı o, bence bunlar çok güzel duygular :)
 

haklısın..
yaşıtlarımdan olgun olmayı istemezdim aslında biliyo musun?
bir de dediğin gibi ufacık şeylerde üff psikolojim bozuldu demiyorlar mı =)
birse arkadaşımın dediklerini uyguluyorum ben de..
ama an geliyor hiç olmadık bi yerde aklıma geliyor
mesela dün çok hastalandım, ağrıdan bayılıcam neredeyse, bi yandan istifra ediyorum.. annemle üvey babam doktora gidelim diyolar.
istemiyorum, isteyemiyorum..
çünkü O'nun yüzünden sağlık karnem yok ve ben bi devlet hastanesine bile gidemiyorum.
böyle olunca fiziksel acıma bir de psikolojik acım ekleniyor
kinci, fevri, çekilmez biri olup çıkıyorum.
zaten yine O'nun yüzünden tırnaklarımda sedef hastalığı çıkmıştı, bu hastalığı yenene kadar üvey babama maddi yönden yeterince yük oldum.
daha da yük olmak istemiyorum
arada yine sedef hastalığı çıkıyor, bazen kendiliğinden geçiyor, bazen çıkıyor..
birse arkadaşımın dediği gibi alıştım onla yaşamaya, adaşım beni özledi çıktı geldi yine tırnağıma diyorum
 
geçmişş olsun sen güçlü birisin bu hastalığıda yenebilirsin ben inanıyorum, hem bugüne kadar üzüldün hiçbişey değişmedi değişmeyecekde zaman olan zamanımıza ve gençliğimize oluyor.sen herşeyden değerlisin babandanda hayattanda bendende sokaktakı insandan kardeşinden kuzenindende senin hayatın ve acı verme kendine nefes alıyorsak oh şükürler olsun:) (gerçekten seni anlıyorum başkasına bunları çok kolay inanarak söyleyebiliyorum ama kendine gelince işler değişiyor yapamıyorsun ama yinede söylemek lazım uygulayamasakta)
 

canım çok sağol, aynı şeyler senin için de geçerli
bir de şöyle düşün. bunu yaşayan bi tek sen değilsin
bak ben varım, sokaktaki, internetteki, daha bir çok tanıdığın tanımadığın kişiler bunları yaşıyor
şükrediyorum
iyi ki annem var yanımda
amacım bir an önce meslek sahibi olup annemi de yanıma alıp bi süre hayatın tadını çıkarmak
buna ikimizin de ihtiyacı var
yüzdüm yüzdüm sonuna geldim
az daha sabret sedef diyorum kendime
20 yaşındayım üniversite 3 e geçtim ben
canım sen neler yapıyosun?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
İyi değilim yardım
Yorumlar
10
Görüntüleme
1K
mineokur
M
M
Ailesel evliliksel….
Yorumlar
7
Görüntüleme
2K
sevilemedikk
S
B
  • Kilitli
çok derdim var nolur yardım edinnn
2 3
Yorumlar
47
Görüntüleme
4K
Bbyyss
Kocam benimle çocuklar hariç iletişim kurmuyor yüzüme dahi bakmıyor
10 11 12
Yorumlar
234
Görüntüleme
9K
Lirosa
Y
  • Kilitli
Boşanıcaz aile evime döndüm burada da her gün kavga kiyamet fazlalık gibi miyim
Yorumlar
14
Görüntüleme
1K
Pembekoala35
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…