• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanmış Kadına Yönelik Bakış Açısı

  • Konu Sahibi Konu Sahibi Ruyamd
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
Merhaba;
2. evliliğimi bekar bir adamla yapmış bir kadın olarak, tavsiyem bu adamdan koşarak uzaklaş. Ailesiyle birlikte yaşasın, daha ailesinden bağımsız birey olamamış biriyle hayat kurmaya çalışmamanızı öneririm. Bir de 2. tavsiyem kendinizi boşanmış diye vebalı gibi davranmamanız. Ben boşandığım dönem her zaman yeni tanıştığım insanlara gurur duyarak boşandığımı söyledim. Boşanmak güçlü kadın hareketidir, herkes cesaret edemez. Saklamadığınızda göreceksiniz ki daha düzgün adamlar çevrenizde olacak.
 
Aslında siz kendinize boşanmış kadın damgası vurmuşsunuz, başkaları değil. Nasıl bir damgaysa bu?
Adama şöyle diyeceksiniz: Ailemle konuştum, senin ve ailen gibi bağnaz insanlarla asla bir arada bulunmamam ve kendimi bu kadar değersizleştirmemem gerektiğini söylediler. Üzgünüm ama bizden olmaz, ben ailemi seninle ya da senin ailenle yüz yüze getiremem. Bitti.
O konuda söyledim senin ailen nasıl böyle düşünceler sahip olur ,kadınları nasıl böyle kategorize edersiniz fln diye ,o ben sana hak veriyorum onların düşüncelerini tasvip etmiyorum şeklinde yorumlar yaptı .
 
Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim.
Ama hâlâ bana: “Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Sizin hatanız kendinizi evlilik yaptığınız ve yürütemeyip boşandığınız için eksik görmek, bu hisler sizin davranışlarınıza ilişkilerinize yansıyor ve eziliyorsunuz bu saçma insanlar karşısında.
Başından aşağı kaynar sular dökülen ve benim ailem bunu kabul etmez diyen insana "peki güle güle diyeceğinize, aşarız önemli olan bizim mutluğumuz" derseniz onun egosu tavan yapar ve sonuç itibariyle sizi daha çok eksik veya kusurlu hissettirir.

Ben de boşandım ama hiç eksik hissetmedim ya da kusurlu hissetmedim, açıkçası hiç boşanmış/dul kadın damgası falan da yemedim, ben söylemem gereken kişilere gayet rahat, sıradan ve herhangi bir şey anlatıyor gibi anlattığımdan insanların aklında bile kalmazdı benim boşandığım. Biraz size bağlı.

Konunuzdaki adamı direkt hayatınızdan çıkarın ve biraz daha şefkatli davranın kendinize.
 
Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim 😊 Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Böyle bir çağda böyle bir bakış açısına sahip olduğu için asıl sizin onu terketmeniz lazım. Lütfen size karşı lütufta bulunurmuş gibi davranmasına izin vermeyin.

Böyle yobazlığı asla kafam almıyor ya! Bakın ben lgbti bireyim son parnerim boşanmış ve iki çocuğu vardı buna rağmen ne ben ne ailem asla sorun etmedik biz başka sebeplerden ayrıldık ama oldu ki ailem sorun edecekti buna asla izin vermezdim tavrımı da koyardım ki kimseden izin almak zorunda değiliz, aynı şekilde siz de öyle.

Bırakın çürüsün yobaz hayatında.
 
Bir de aileni ikna edebiliriz diye açıklama mı yaptınız emziğinden düşmemiş bu salatalığa.
Yürüsün gitsin.

Sizin kabahatiniz baştan neden söylemediniz.
Ailesini bahane etmesi çok çirkin olmuş
ama sizin yaptığınız da hiç doğru degil.
Ortada bir yalan üzerine kurulmuş ilişki var.
Öyle ya da böyle zaten olmazmış. İyi ki de olmamış diyeceksiniz günün birinde.
 
Ailesini öne sürmüş ama kendi zihniyeti de bu , bu kafada biri ile evlenilmez ve daha iki aylık ilişki , ayrılıp önünüze bakın.

Baştan söylemeliydiniz belki hiç başlamazdı ilişkiye, herkesin kendisi gibi hiç evlenmemiş birini tercih etme hakkı var, dürüst olup böyle söylese tamam ama yok ailem yok zart zurt demesi kendi içinde aşamaz bu adam olmaz yani.
 
Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim 😊 Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Merhabalar arkadaslar gayet guzel yorumlar yapmis hepimiz kadiniz cogunlukla birbirimizi anlariz seni anlamayan bi adamla ne kadar yapabilirsin ileride ailesi tarafindanda ezilirsin kabul eden her halinle kabul etmeli etmiyosada koyver gitsin
 
Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim 😊 Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Çocuğunuz olmamış yani sizi eski eşinize bağlayan ortak bir konunuz asla yok. Ailesinin tutumunu bildiği için kesin konuşmuş size ama gerçekten seven bahanelerle gelmez çözüm arar belki uygun şekilde konuşsa ailesi de bu durumu kabul eder. Ama tahminimce siz kendi ayakları üzerinde duran kendini geliştirmiş mantıklı bir kadınsınız o yüzden sizi kabul görecek bir aileye gelin olarak kendinize bu saygısızlığı yapmayın şimdi böyle yaparlar ilerde konumuz filan da kalmaz biz kabul ettik istediğimiz gibi birisi olacaksan diyerek sizide değiştirmeye çalışırlar
 
Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim 😊 Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Bu duruma bunca yıldır kırılmak ,üzülmek... Bence sizin bakış açınız onlara hak verir gibi. O yüzden de böyle insanları çekiyor olabilirsiniz , bunu düşünmek gerek.Bilerek yapmıyorsunuzdur tabiiki ama içinizde böyle bir utanma ya da algı olabilir.

Eş önce kendi çekirdek ailesini aile bilicek, ailesine karşı doğru hareketi yapamıyorsa zaten ondan koca olmaz. Sizi hep ezdirir,ezer.

...sin gitsin.... onun için gözyaşı dökmeniz bile zaman kaybı, kendinize çok değer verin, asla böyleleri için de ağlamayın. Allah kurtarmış bence. Sizin onunla hala olmanız ya da olmak istemeniz ona şunu demekle aynı" evet beni ailene karşı savunmamakta haklısın,ben bunu hak ediyorum, ben boşanmış bir kadınım haklısın" !! sonrasında da hep başınız önünüzde olup ayy dur susayım beni boşanmış kabul ettiler mi diyeceksiniz.

Kimse boşanmak için evlenmez. Uzak durun böylelerinden laf anlatmaya bile değmez. Sizi böyle kabul etmeleri savaşını vermek bile size hakaret. Ne münasebet!

Gerçek eşiniz sizi bunlarla değerlendirmeyecek zaten.
 
Kendisi biliyor mu acaba biriyle boşanmayacağını, ne kadar da düz yaşıyorlar hayatı ..

Şahsi fikrim bu zihniyetle evlenilmemesi gerektiği, evliliğin bu tarz standartları yok. Kendi aşamadığı kafasıyla yaşasın gitsin,

İyi anlaştığınızı o da biliyorsa şartları zorlardı bence, isteyen her türlü şeye göğüs de geriyor.

Yarın bi gün başka sorun olsa yine anam babam dicek biriyle evlenmektense en başında söylemen iyi oldu der çeker giderdim. Ana kuzusu olgunlaşmamış erko kişisine. Sinirlendim :sinirli:
 
O konuda söyledim senin ailen nasıl böyle düşünceler sahip olur ,kadınları nasıl böyle kategorize edersiniz fln diye ,o ben sana hak veriyorum onların düşüncelerini tasvip etmiyorum şeklinde yorumlar yaptı .
Siz bu adamı bir şekilde ikna edip evlenme peşinde misiniz?
 
Bu arada benım Erkek Arkadaşım sivaslı Alevi ,bu işin mezhebi yok ama Aleviler de insana insan olduğu için değer verilir diye biliyorum ben nasıl böyle yobaz bir kafaya sahipler bunu da anlatmaksa güçlük çekiyorum gerçekten artık çok yoruldum evlenip yuva kurup çocuk sahibi olmak istiyorum ama sanki günah işlemişim gibi bu tepkiler beni çok üzüyor

Bu konunun Mezheple ne alakası var?

Ayrıca, siz sebebin ailesi olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz🥲
 
Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim 😊 Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Sana şunu soylim benim halamda iki sene evli kaldı senin gibi çocuğu yoktu aradan 5 yıl sonra onu çok seven ve durumu bildiği halde onu çok isteyen biriyle karşılaştı senin gibi tedirgindi durumundan dolayı ama eniştem hiç evlenmemiş ailesi biraz uzak baksada herşey Eniştem den geçti yani o nederse o oldu çünkü çok sevdi masumlugu halamın onu çok etkilemişti sana tavsiyem herşeyi oluruna bırak şimdiden ailem diyen birine zamanını harcama seni seven her halimle sever aileyi bahane etmez oyuzden herşeyi zamana ve kadere bırak kalbini temiz tut ki rabbim en iyisini nasib etsin inşallah 🌸
 
Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor.
Bence ailesini bahane ediyor ama asıl kendisi boşanmış bir kadınla evlilik düşünmüyor, zira sizi gerçekten seven bir adam boşanmış olmanızı kabul edemediğine dair bir cümle kurmazdı.
Ailesine karşı durabilecek, sizinle evlenmeyi düşünecek kadar sevmiyor, af buyurun açık konuşacağım lakin böyle tipler her kadınla gezip tozayım birlikte olayım ama evliliği bakireyle yapayım kafasında, onlara göre erkeğin boşanmış olması, erkeğin birçok kadınla birlikte olması şanından ama kadın el değmemiş gül goncası olmalı.

Yine af buyurun ama toplumdaki bazı insanların çifte standardı ikiyüzlülüğü, onlar her şeyi sadece kadına yüklüyor.
 
Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim 😊 Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Böyle bir adamla da yürümez benim ablamda boşandı ve tekrar evlendi ve hiç evlenmemiş bir insanla evlendi ki 11 yaşında oğlu var siz düşünün isteyen insan kişinin arkasında durur koşul ve şartlar mühim değil onun bunun lafına bakacak bir asalakla hayat geçmez bacim si...r et
 
Bu soylemden nefret ediyorum.Once siz kendinizi bu damgadan kurtarin. Eskilerde kaldi bu. Su an bosanabilen herkes bosanma derdinde.Bosanmis, eyvallahsiz, gerekirse 10 kere daha evlenip bosanip en dogru insani bulacak kadin olun. Hic mi istatistiklere bakmiyorsunuz. Dusunsenize belki sevip evlendiniz, adam ruh hastasi manyak cikti, arsiz cikti, hirsiz cikti mecbur bosandiniz. Ailem kabul etmez basitliginde mi bu konu. Boyle mi bakilir insanin hayatina. Yazik. Ailesi kabul etmezmis. Ailesi ne biliyormusta kabul etmezmis. Hadi kabul etmesinler o zaman tanisir tanismaz daha once evlilik gecirdiysen ailem kabul etmez o deseymis en bastan. Siz de bu siglikta konuya bakan aileyi kabul etmeyin. Ustelik ailesine kabul ettirmek? Daha adam olamamis. Kendi kisiligi, karari beyni yok mu. Hayatinizi onaylayacak insanlar var demekki. Hayirlisi olmus. Bir kadini seven, arkasinda durabilen, sahip cikabilen, erkek gibi erkek olan bir adam bulun. Ay ben bunu kabul edemem ayol diyemedigi icin ailesini one surene de gule gule diyin. Bir de allaskina daha once evlendim , fikrim.var, senle bu is olmaz, hamsın olmamissin deyiverin suna.
 
Back
X