boşanmış olmak sorun mu?

bana tüm ilişkilerimde öz güvensizlik veren bu durumu Size kısaca özet geçeceğim.
-28 yaşındayım. 4 yıl önce üniversiteden mezun olur olmaz o zamanki sevgilimle evlendik.(3 yıllık bir ilişkimiz vardı). İşi dolayısı ile farklı projelerde Türkiye'nin farklı şehirlerinde birkaç ay kalıyordu. Dolayısı ile artık ayrı kalmamak ve benim mezuniyet sonrası dönemde hayatımı ona göre şekillendirebilmem için evlendik.
Fakat balayından döndükten sonra beni , o sıralar kalması gereken şehre, götürmeyeceğini ve ailesi ile 1 ay kalmam gerektiğini söyledi ve bunda çok güçlü bir şekilde ısrarcı oldu. Kabul etmedim. Ailesi devreye girdi, gurur kırıcı şekilde (tüm söylenenleri uzun uzun yazamayacağım ama ağır olduğunu bilin) onlarda kalmam gerektiğini artık hayatımın böyle olacağını söylediler. Tabii ki ciddi bir hayal kırıklığı sinir atakları vs... Sonra benim ailem devreye girdi. Sonra onun akrabaları sonra benim akrabalarım. Olay çok çok büyüdü ve evlendikten 1 ay sonra ayrılmış olduk. Onu o dakikadan sonra ne gördüm ne sesini duydum ne bir haberim var. 1 aylık gelinken boşanmış oldum. Bu 4 yıl süresince birileri ile flört ettiğim oldu ama hiçbirine boşanmış olduğumu söyleyemedim. Doğru zaman ne bilemedim. Alacağım tepkinin psikolojimi bozmasından beni daha çok düşürmesinden korktum ve ilişki hep bir noktaya gelmeden sonra ayrıldım.
Şuanda da birisi ile flört ediyorum ama bu sefer biraz farklı. Aşk gibi bir şey oldu. Yanında 15 yaşında gibi hissediyorum, ve de sanırım karşılıklı. 3 haftadır görüşüyoruz ve hiç eskilerden konuşmadık. Konusu açılırsa da nasıl söylerim bilmiyorum çünkü ben o olay hiç olmamış gibi yaşıyorum. bir travmaydı benim için, en yakınlarımla bile yıllardır konuşmadığım, konuşmakta istemediğim. Hatta filmin bazı parçalarını hatırlamıyorum bile.
Ona anlatmalıyım biliyorum. Ama ne zaman?

Canım ben 6 senelik evliliğimi 6 ay önce bitirdim, tanıştığım insanlara ilk söylediklerimden biri bu, gayet de kendimden eminim. Bu ayıp ya da günah değil, travma yaşadın evet ama bunu şu an için unutup bilinçaltına atmak daha sonra önüne daha fena şekilde gelir. Bu durumla yüzleşmeli, kabullenmelisin. Seni gerçekten seven , olduğun gibi sever. Ben direkt söylüyorum , tepki veren soru soran olursa anında eliyorum ya da elerim. Çok da fifi yani, ben yaşadığım acılar yüzünden niye kendimi küçük göreyim?

Bence söyle, tepkisine göre zaten ilişkinizin ve o şahsın kalitesi ortaya çıkar.
 
bana tüm ilişkilerimde öz güvensizlik veren bu durumu Size kısaca özet geçeceğim.
-28 yaşındayım. 4 yıl önce üniversiteden mezun olur olmaz o zamanki sevgilimle evlendik.(3 yıllık bir ilişkimiz vardı). İşi dolayısı ile farklı projelerde Türkiye'nin farklı şehirlerinde birkaç ay kalıyordu. Dolayısı ile artık ayrı kalmamak ve benim mezuniyet sonrası dönemde hayatımı ona göre şekillendirebilmem için evlendik.
Fakat balayından döndükten sonra beni , o sıralar kalması gereken şehre, götürmeyeceğini ve ailesi ile 1 ay kalmam gerektiğini söyledi ve bunda çok güçlü bir şekilde ısrarcı oldu. Kabul etmedim. Ailesi devreye girdi, gurur kırıcı şekilde (tüm söylenenleri uzun uzun yazamayacağım ama ağır olduğunu bilin) onlarda kalmam gerektiğini artık hayatımın böyle olacağını söylediler. Tabii ki ciddi bir hayal kırıklığı sinir atakları vs... Sonra benim ailem devreye girdi. Sonra onun akrabaları sonra benim akrabalarım. Olay çok çok büyüdü ve evlendikten 1 ay sonra ayrılmış olduk. Onu o dakikadan sonra ne gördüm ne sesini duydum ne bir haberim var. 1 aylık gelinken boşanmış oldum. Bu 4 yıl süresince birileri ile flört ettiğim oldu ama hiçbirine boşanmış olduğumu söyleyemedim. Doğru zaman ne bilemedim. Alacağım tepkinin psikolojimi bozmasından beni daha çok düşürmesinden korktum ve ilişki hep bir noktaya gelmeden sonra ayrıldım.
Şuanda da birisi ile flört ediyorum ama bu sefer biraz farklı. Aşk gibi bir şey oldu. Yanında 15 yaşında gibi hissediyorum, ve de sanırım karşılıklı. 3 haftadır görüşüyoruz ve hiç eskilerden konuşmadık. Konusu açılırsa da nasıl söylerim bilmiyorum çünkü ben o olay hiç olmamış gibi yaşıyorum. bir travmaydı benim için, en yakınlarımla bile yıllardır konuşmadığım, konuşmakta istemediğim. Hatta filmin bazı parçalarını hatırlamıyorum bile.
Ona anlatmalıyım biliyorum. Ama ne zaman?
Karşındaki kişi işini gücünü eline almış biriyse söyle, çünkü genelde sorun etmiyorlar ama aile kabullenmiyor. Bi tanıdığıma olmuştu böyle bir olay ama oğlan küçüktü askere bile gitmemişti sorumluluk alamaz diye. Eğer ailesine ben bu kızı ille istiyorum benim hayatım diyebilecek kadar gücü yoksa ailesinin himayesindeyse uğraşma.
 
Canım merak ettim soyledin mi veya söylemeye karar verdin mi
 
Öncelikle geçmiş olsun.

3 hafta aşk için inan çok erken. Önce bir tanı samimiyetine güven ondan sonra anlat bence. Saklamış gibi de oldu. Doğru zamanı bulduğun ilk fırsatta söyle.

Bunu bir özgüvensizlik olarakta Düşünme.
Hayatın doğal akışı.
 
Is ciddiye binecegi zaman anlat. 3 hafta çok erken. Olumsuz bir geri dönüş olursa kendini boş yere üzmüş olursun. Üzüleceksen değecek seviyede bir yakınlık olsun.
 
Yo yo hiç alakası yok bekaretle.. Sadece evlenip boşanmış olmak ne bileyim sorunlu bir imaj çiziyor sanki.. Bide gerçekten konuşmak istemiyorum o konuyu, olmamış gibi yaşıyorum ve böyle yaşamaya da devam etmek istiyorum..
Aslında bide evet 3 hafta çok kısa bir süre, ama heyecanlı iki çocuk gibiyiz zaten, ciddi konularada girmedik henüz.

Açıkçası ben hayatımın geri kalanında zaten evlenmeyi düşünmüyorum, çocuğu bi şekilde yalan dolan kafalayıp nikah basma falan gibi anlaşılmasın niyetim. Benim hayata karşı bakış açım değişti. Düşünsenize 24 yaşında evlenmiştim, şimdi nerdeyse 30'a geliyorum, asla çocuklara, evli çiftlere falan özenmiyorum, öyle bir hayat kesinlikle istemiyorum.
Sadece tek derdim, düşünsenize biri ile karşılıklı birşeyler yaşıyorsunuz yoğun hisler, ben bunu anlattıktan sonra soğur uzaklaşır yada farketmedende olsa zoruma gidecek birşey söylerse özgüvenim dahada düşer.
Ben sadece psikolojimi korumaya çalışıyorum
Insanoglu bu, nasil tepki verecegini sadece yasayip gorebilirsiniz. Hayat ve insan deyip gecmeyi zaman ogretiyor.
 
Bosanmis olmayi kusur gibi gormeyi aklinizdan cikarin. Evlenmek kusur mu? Bosanmak da evlenmek gibi bir hayat karari. Bunun uzerinden sizi yargilamaya kalkanlara karsi basiniz dik olsun. Tabi uzucu olur hayatinizdaki insandan oyle bir tepki gormek, ama ozguveniniz dusecegi icin degil, sevip guvendiginiz insan hiyar ciktigi icin.
 
Yo yo hiç alakası yok bekaretle.. Sadece evlenip boşanmış olmak ne bileyim sorunlu bir imaj çiziyor sanki.. Bide gerçekten konuşmak istemiyorum o konuyu, olmamış gibi yaşıyorum ve böyle yaşamaya da devam etmek istiyorum..
Aslında bide evet 3 hafta çok kısa bir süre, ama heyecanlı iki çocuk gibiyiz zaten, ciddi konularada girmedik henüz.

Açıkçası ben hayatımın geri kalanında zaten evlenmeyi düşünmüyorum, çocuğu bi şekilde yalan dolan kafalayıp nikah basma falan gibi anlaşılmasın niyetim. Benim hayata karşı bakış açım değişti. Düşünsenize 24 yaşında evlenmiştim, şimdi nerdeyse 30'a geliyorum, asla çocuklara, evli çiftlere falan özenmiyorum, öyle bir hayat kesinlikle istemiyorum.
Sadece tek derdim, düşünsenize biri ile karşılıklı birşeyler yaşıyorsunuz yoğun hisler, ben bunu anlattıktan sonra soğur uzaklaşır yada farketmedende olsa zoruma gidecek birşey söylerse özgüvenim dahada düşer.
Ben sadece psikolojimi korumaya çalışıyorum
Ne guzel yapıosunuz.Karsınızdakını hiç dusunmeyın.Seviyosa zaten sizi hiç bırakmaz.
 
Back
X