- 28 Ağustos 2015
- 1.657
- 2.413
- 133
- Konu Sahibi Surekli_Karisik
-
- #21
Çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz için.
Olmuşa çare bulunmuyor. Umarım dediğiniz gibi, nasıl mahvettiysem öyle de güzelleştirebilirim.
Anlıyorum tabiki bu yaşadıkların insani duygular zaman zaman herkeze hüzün,karamsarlık bazen çaresizlik çöker..
Bu duygularda büyütür insanı..
Ümidini kesme olur mu hiç bir şey belli olmaz
Ellerimle mahvettim dediğin hayatını
Yine ellerinle güzelleştirirsin bir gün sabret ve iyi olmak için çabala
Hep mutlu olman dileği ile..
Merhaba öncelikle çok geçmiş olsun. Sizi çok iyi anlıyorum, ben de boşandım çocuğum yok. İnanır mısınız biten evliliğime, kaybettiğim adama hiç üzülmedim. Ama hayallerimin çalınmasına, ümidimin ve insanlara güvenimin kaybolmasına çok üzüldüm. 6 yıl oldu hala daha istediğim gibi değilim. Anladım ki hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Biz olsak bile toplum önümüze sunacak. Mecburen mücadele etmeliyiz. Üstelik Allah bağışlasın sizin bir de çocuğunuz var. İnsanlardan kaçıyorum artık resmen. Bana bir şey yapmayanlardan bile. Bu iki yüzlü toplumdan nefret ediyorum. Ama mecbur yaşayacağız. Size, evladınızla birlikte güzel yıllar dilerim...
Belki klişe gibi gelecek ama bu kötü tecrübe, seni dünyalar güzeli bir evlat sahibi yaptı.Teşekkür ederim. Olanla ölene çare bulunmazmış biliyorum ama teori var, uygulama yok.
Zaman geçiyor, an be an tükeniyoruz, hep bir keşke kalıyor insanın içinde.
Keşke daha başka olsaydi diyorum. Keşke...
Sanki ben içimi dökmüşüm gibi hissettim..bu da benim iç dökmem olarak kalsın burda..Merhaba sevgili hanımlar,
Çok hüzünlü olduğum bir anda, soluğu burada aldım yine. Evet derdim içimde zaman zaman ortaya çıkan ağır hüzün duygusu.
Eski konularımı bilenler vardır, bunlardan tekrar bahsetmeyeceğim, özet olarak 4 yıllık bir evliliği, bir çocukla bitiriyorum. Ama sorunum bu değil.
Sürekli içimden boşuna geçen zamanlarıma üzülüyorum. Evet, boşuna biliyorum ama elimde değil. En güzel yaşlarım saçma sapan bir şekilde geçti gitti diyorum. Kendimi çökmüş, yaşlanmış ve sanki hayata karşı kaybetmiş-yenilmiş hissediyorum.
Güvensiz hissediyorum. Eskiden hissettiğim o güzel duyguları özlüyorum. İçimde hep aynı cümle yankılanıyor; “hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.” Evet, asla olmayacak.
Evliliğimin bitmesine asla üzülmüyorum, çocuğuma üzülüyorum evet. Sanki o da 1-0 geriden başlıyormuş hayata gibi geliyor. Ben zaten kaç sıfır geriden geliyorum onu bilmiyorum bile.
Otursam ağlasam ağlasam diyorum. Onu bile beceremeyecek kadar içim geçmiş sanki.
Her zaman değil tabi ama ne zaman bir hayal kuracak olsam geleceğe yönelik, ardından istem dışı olarak “geçti” diyorum. Sanki her şeyi yapabileceğim en güzel zamanlarım toz oldu uçtu.
Bu da bir iç döküş olarak kalsın böyle burada.
Her şey çok hızlı geçiyor ve ben bazen zamandan, hayattan, insanlardan korkuyorum. Her şey güzel olacak diyorum, olmuyor...
Bu günler gececek canım çok var bu şekilde tanıdıklarım hayata yeniden başlayacak ve mutlu olacaksın emin ol
Geçmişi düşünüp hüzünlenmeyin geleceğe bakıp kaygılanmanın anlamı yok. Bu sadece insanı yoruyor
Önemli olan şu an
Ben de üzüldüm ağladım. Geçti şimdi. Kendime yapılacaklar listesi yaptım. İşte bu umut
Ayrıca insanın en güzel en iyi en dinç olduğu zaman yine içinde yaşadığı andır
Kendine haksızlık etme
Kaybettiklerinize üzülmeyin yaşadığınız o yılların size verdiği güzelliği yani yavrunuzu düşünün gerisini boşverin gitsinİnanın üzülmek hiçbirşeyi değiştirmeyeceği gibi sizin zamanınızdan çalmaya devam edecek
Belki klişe gibi gelecek ama bu kötü tecrübe, seni dünyalar güzeli bir evlat sahibi yaptı.
Evlenmeseydin, şu anda anne değildin.
Her şeye rağmen iyi ki anneyim, iyi ki oğlum var diyorsan; hiçbir kötü duygu bunun önüne geçemez.
Evlilik, boşanma, hastalık gibi aşamalar hayatın en zor yanları ve insanı psikolojik olarak zorlayan şeyler.
Şu an hissettiklerin çok normal. Mutlaka geçecek bu hisler. Ne kalıcı ki?
Belki 6 ay, belki 1 yıl sonra daha huzurlu başlayacaksın her yeni güne.
Sadece biraz daha sabır ve metanet.
Hepinize çok teşekkür ederim arkadaşlar. Yukarıdaki alıntimda son durumdan da bahsettim. Yapacak bir şey yok. Zamanla geçecek ve güzel olacaktır.Sanki ben içimi dökmüşüm gibi hissettim..bu da benim iç dökmem olarak kalsın burda..
Kaç yaşındasın bilmiyorum ama hiç bir şey için geç değildir. Bak ben 40 yaşındayım , başımdan iki evlilik geçti , 4,5 yaşında bir oğlum var benim de... Hayatta gerçek anlamda maddi manevi yapayalnızız oğlumla birlikte... Bazen ben de kendim için değil ama evladım için çok üzülüyorum , gelecekten çok korkuyorum bugün işim var , sağlığım var çalışıyorum o ya da bu şekilde minimal düzeyde bir yaşantımız da olsa huzurlu ve mutluyuz ama ya işsiz kalırsam ne yaparız diye korkuyorum yada bana bir şey olursa falan filan işte bir dünya düşünce... Hatta dün öyle bir noktadaydım ki kendimi bir yerden aşağı atasım geldi... Tükendiğimi , gücümün kalmadığını hissettim... Sonra evladımı düşündüm onun için yaşamak zorunda olduğum gerçeğine odaklandım.Merhaba sevgili hanımlar,
Çok hüzünlü olduğum bir anda, soluğu burada aldım yine. Evet derdim içimde zaman zaman ortaya çıkan ağır hüzün duygusu.
Eski konularımı bilenler vardır, bunlardan tekrar bahsetmeyeceğim, özet olarak 4 yıllık bir evliliği, bir çocukla bitiriyorum. Ama sorunum bu değil.
Sürekli içimden boşuna geçen zamanlarıma üzülüyorum. Evet, boşuna biliyorum ama elimde değil. En güzel yaşlarım saçma sapan bir şekilde geçti gitti diyorum. Kendimi çökmüş, yaşlanmış ve sanki hayata karşı kaybetmiş-yenilmiş hissediyorum.
Güvensiz hissediyorum. Eskiden hissettiğim o güzel duyguları özlüyorum. İçimde hep aynı cümle yankılanıyor; “hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.” Evet, asla olmayacak.
Evliliğimin bitmesine asla üzülmüyorum, çocuğuma üzülüyorum evet. Sanki o da 1-0 geriden başlıyormuş hayata gibi geliyor. Ben zaten kaç sıfır geriden geliyorum onu bilmiyorum bile.
Otursam ağlasam ağlasam diyorum. Onu bile beceremeyecek kadar içim geçmiş sanki.
Her zaman değil tabi ama ne zaman bir hayal kuracak olsam geleceğe yönelik, ardından istem dışı olarak “geçti” diyorum. Sanki her şeyi yapabileceğim en güzel zamanlarım toz oldu uçtu.
Bu da bir iç döküş olarak kalsın böyle burada.
Her şey çok hızlı geçiyor ve ben bazen zamandan, hayattan, insanlardan korkuyorum. Her şey güzel olacak diyorum, olmuyor...
Kaç yaşındasın bilmiyorum ama hiç bir şey için geç değildir. Bak ben 40 yaşındayım , başımdan iki evlilik geçti , 4,5 yaşında bir oğlum var benim de... Hayatta gerçek anlamda maddi manevi yapayalnızız oğlumla birlikte... Bazen ben de kendim için değil ama evladım için çok üzülüyorum , gelecekten çok korkuyorum bugün işim var , sağlığım var çalışıyorum o ya da bu şekilde minimal düzeyde bir yaşantımız da olsa huzurlu ve mutluyuz ama ya işsiz kalırsam ne yaparız diye korkuyorum yada bana bir şey olursa falan filan işte bir dünya düşünce... Hatta dün öyle bir noktadaydım ki kendimi bir yerden aşağı atasım geldi... Tükendiğimi , gücümün kalmadığını hissettim... Sonra evladımı düşündüm onun için yaşamak zorunda olduğum gerçeğine odaklandım.
Evet hiç bir şey bir daha eskisi gibi olmayacak ama inan bana eskisinden çok daha güzel olacak , ben inanıyorum sen de inan... Hele ki yaşça benden küçüksen , ailen dostların çevren destekse çok ama çok daha şanslısın.... Umarım her şey senin ve evladın için bundan sonra çok güzel olur.
Ne güzel özetlemişsiniz. :) aynen böyle oluyor ve de olacak sanırım. :)Once uzulsem, sonra uzuldugume uzulsem..
Cocuk annenin oyle dusun. Keske erkeklere bu yuzden bagli kalmasak. Bi erkek bir baba ne kadar iyide olsa asla anne gibi olamaz. Istisnalar vardir illa. Uzulsende degistiremiyosun bazi seyleri, bu yuzden ogluna sıkıca sarıl.Ne güzel özetlemişsiniz. :) aynen böyle oluyor ve de olacak sanırım. :)
Babası oğlumu on gündür hiç aramiyor, görüşmüyor. Ben de oğlum istese bile aramadım. 3 günden sonra oğlum da unuttu zaten.
2 gün önce geç saatte WhatsApptan aktif olduğunu gördüm, bir saat sonra tekrar kontrol ettiğimde açıktı. Dün de yine gece hususi açıp baktım, 11.30’dan sabah 4’e kadar WhatsApptaydi. Üzülüp bozulmadım ama öfkelendim, muhtemelen birisiyle görüşmeye başlamış. Çocuğu da bu yüzden boşvermiş.
Şimdi böyle bir adamla geçen zamana, böyle bir adamdan doğurduğum çocuğa nasıl üzülmem ?
Can-i gönülden tebrik ediyorum sizi. Oğlunuz çok şanslıymış ki sizin gibi güzel bir anneye sahip. Ben de her şeyin güzel olacağına inanıyorum, siz de inanın ama zaman zaman hüzün, karamsarlık yoklayıp geçiyor hepimizi.
Ben 28 yaşındayım henüz, biliyorum daha çok yolum var ama işte daha çok yolum varken neden kendime ve oğluma bunları yaşattım diyorum.
Size ve oğlunuza da tüm hayatınızda huzur, mutluluk diliyorum.
Cocuk annenin oyle dusun. Keske erkeklere bu yuzden bagli kalmasak. Bi erkek bir baba ne kadar iyide olsa asla anne gibi olamaz. Istisnalar vardir illa. Uzulsende degistiremiyosun bazi seyleri, bu yuzden ogluna sıkıca sarıl.
Hayat güzel,zaman geçiyor. Daha uzuuuun yılların var 4 sene nedir?
Hem vaktin boşa geçmemiş bir çocuğun olmuş.Ustune milyonlar verseler edinemeyeceğin bir yığın tecrüben var .
Allah karşına bundan sonra hep iyileri çıkarsın Inşallah
Keşke ben de 28 yaşımda olabilseydim :)
Gerçek aşkı ve sevgiyi de bulacaksın bir gün eminim ben... Her şekilde şansın var en kötü benim yaşıma geldiğinde evladın büyümüş olur , sen de kendine yeni bir yaşam kurabilir , bir hayat arkadaşı bulabilirsin. Benim oğlum büyüdüğünde ben var olur muyum bile bilemiyorum , var olsam da iş işten geçmiş olacak
İnsanın doğası gereği tüm duygular iç içe geçiyor bazen zaten hayatta da salt mutluluk olduğuna inanmıyorum. Hayat mutlu anlardan ibaret , işte o anların kıymetini bilenler huzur ve mutluluğu yakalayabiliyorlar.
Her şeyden önce kendine güven ve inan ve her şeyden çok kendini sev... Ben şimdiden çocuğuma bunu aşılıyorum Önce kendini sev sonra beni seversin diyorum
Hani vardır ya dışı seni yakar içi beni yakar denilen yaşamlar , öyle bir hayatı yaşıyorum ama çocuğuma bunu belli etmemeye çalışıyorum. Dışarıdan bakan insana neyi nasıl ve neden anlatacaksın ki... Anlatsan anlayacak mı sanki... Bayramda dahi babası aramayan çocuğumun gülüşü solması diye onu denize , oraya buraya gezmeye götürdüm dışarıdan bakan oh ne güzel hayat bunlara güzel der , diyorlar da... Ama o dünyanın içinde neler yaşandığını , nelerden fedakarlık edildiğini kimse bilmiyor , bilemez de....
O yüzden her şeye inat , herkese inat , hayata inat sadece kendi inandığın şekilde yaşa...
Bu dünyada ki tek adil şey herkesin ölecek olmasıdır , ne zaman konuşmaya ihtiyaç duyarsan özelden ulaşabilirsin.
Yolunuz da bahtınız da açık olsun. Umarım evlatlarımızın gülüşlerini hiç kimseler çalamaz.
Zararın neresinden dönersen kardır.
Evladın için ayağa kalkıp silkelenmen lazım..
Hayatta daha kötü şeyler var her şeye çözüm çare var bir tek ölüme yok..
Bir şarkı varya İNADINA YAŞA diye sende kahkalarınla herşeye inat yaşa hayat intikamını alır sana acı çektirenlerin..
Su akar yolunu bulur her şey geçecek ve sizde bu günlerinizi buruk bir tebessümle anacaksınız sadece...Çok çok teşekkür ederim. Öyle güzel yazmışsınız ki, öyle iyi geldi ki yazdıklarınız. Gerçekten çok iyi bir anne ve çok güzel bir insansınız.
Sanırım işsiz olmanın verdiği bir sıkıntı da var. Kendime inanıyorum ama böyle zamanlarda insan hemen her şey bir an önce olsun bitsin istiyor. Ben de bir an önce boşanmak, bir an önce çalışmaya başlamak, bir an önce tüm sorunlarımdan kurtulmak istiyorum. Sanki her şey mümkünmüş gibi. Zamanla olacak, her şeyi zamanı geldikçe yapacağım biliyorum.
Gerçekten çok iyi geldiniz bana, tekrar teşekkür ederim. Umarım sizin için de her şey çok çok daha iyi olur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?