22 yaş da çok genç :))22 yaşındayım bu yıl üniye hazırlanıyorum
Benim yaşıtlarım okulu bitirip iş hayatına atılacak bende onlara bakınca çoook geç kalmış ve hayatı kaçırmış hissediyorum.
Sizin yaşınızda üniversite öğrencisi olmak çok isterdim.
Herkes birilerine özeniyor işte böyle
Üzerime toprak atsın biri. 40 yaşındakiler yaşlı değil.Merhaba herkese. Benim yaşımla ilgili sıkıntılarım var. 20 yaşına 2 ay önce falan girdim ama çok kötü hissediyorum. Geç kalmış gibi bazı şeylere. 15-16 yaşlı çocukları gördüğüm zaman kötü oluyorum benden küçükler diye. 4-5 yaşındakileri gördüğüm zaman hep hesap yapıyorum işte onun 20 yaşı olunca ben 40a yaklaşacağım falan. Bu düşüncelerden çok bunaldım açıkçası. "Bu yaşlarının tadını çıkar, bir daha bu yaşlarda olmayacaksın" cümlesini duyduğum zaman çok üzülüyorum, bir daha bu yaşlarda olamayacak olmak çok kötü hissettiriyor. Ben kendimin çok geç farkına vardım aslında. 17-18 yaşlarında uykudan uyandım sanki. Ondan önce kitap okumazdım, film izlemezdim. Hala da istediğim gibi yapamıyorum, sıkılıyorum. Hiç dışarı çıkacağım bir arkadaşım olmadı. Okulda, üniversitede çok konuşmazdım, sınıf arkadaşlarım yalnızca ödev falan sorarlar bana. Neden böyle bilmiyorum. Yardım edin bana lütfen. Ben bu düşüncelerden çok yoruldum gerçekten.
Pek çekingen değilim aslında. Ben sınıf arkadaşlarımla konuşmaya çalıştığım zaman hiç dinlemezlerdi beni. Ben yokmuşum gibi davranırlardı. Okulda gruplar falan olurdu, hiç birine dahil olamadım şimdiye kadar. Üniversitede de de aynı şekilde. Bilemiyorum gerçektenYalnız değilsin yasitlarim üni bitirip iş sahibi oldu ama ben üniye hazırlanıyorum 1 2 sene önce bende senin gibi hissederdim özellikle akraba ortamlarından kacardim çünkü sürekli soru sorarlardı ve bende geceleri sessiz sessiz ağlayıp kafama çok takardim ama artık aştım bu durumu çünkü 40 yaşında 50 yaşında bile hayalleri peşinde koşan insanları gördüm dedimki kendi kendime ha 3 sene ha 5 sene kaybetsem nolacak önemli olan benim ne düşündüğüm dedim . Çok mu çekingensin niye arkadaşın yok canim ? girişken ol benimde hiç arkadaşım yok herkesle konuşuyorum merhaba merhaba ama yakınıma kimseyi istemiyorum
Iste ben anı yaşayamıyorum. Hep yaşımı düşünüyorum. Yaşayamıyorum. Kendimden küçükleri kıskanıyorum, sırf küçük oldukları için.Üzerime toprak atsın biri. 40 yaşındakiler yaşlı değil.
Anı yaşa tadını çıkar geçmiş adı üstünde
Dakıkalardır ne yazacamı dusunuyorum konuya ınanırmısınNe yapalım benjamin buton gibimi olalım yani
Aynen bu yaşları goremeyeceksin bir daha tadını çıkar
Gerçek bu kanun bu yapacak bir şey yok gün gün ölüme yaklaşıyoruz
Konu sahibi gibi Içın geçmesin nasılsa yaslanicagiz omrumuz varsa onda da boşverDakıkalardır ne yazacamı dusunuyorum konuya ınanırmısınkendımı o kdr yaşlanmış hissediyorum ki suan
Mesela ben ortala insan ömrünü 60-65 yıl olarak düşünürsek annemle babamın daha ne kadar yaşayabileceğini falan hesaplıyorum sonra ağlıyorum falan. Şu kadar senemiz kaldi falan düşünüyorum. Bunlar da belirti olabilir mi?Yaşadığın şey kaygı bozukluğunu anımsattı.eger herşeye bu tarzda yaklaşıyorsan anksiyete tedavisi için psikoterapiye gitsen iyi gelir.her yaşın kendi dönemine göre güzelliği vardır.ben 30 lu yaşları çok sevdim.keske 20 li yaslardayken böyle güçlü olabilseydim.
Elbette öyle ama yaşıtlarım mezun olurken yeni hazırlanmak da koyuyo insana22 yaş da çok genç :))
Senden yaşça kucuk olanlara değildeMerhaba herkese. Benim yaşımla ilgili sıkıntılarım var. 20 yaşına 2 ay önce falan girdim ama çok kötü hissediyorum. Geç kalmış gibi bazı şeylere. 15-16 yaşlı çocukları gördüğüm zaman kötü oluyorum benden küçükler diye. 4-5 yaşındakileri gördüğüm zaman hep hesap yapıyorum işte onun 20 yaşı olunca ben 40a yaklaşacağım falan. Bu düşüncelerden çok bunaldım açıkçası. "Bu yaşlarının tadını çıkar, bir daha bu yaşlarda olmayacaksın" cümlesini duyduğum zaman çok üzülüyorum, bir daha bu yaşlarda olamayacak olmak çok kötü hissettiriyor. Ben kendimin çok geç farkına vardım aslında. 17-18 yaşlarında uykudan uyandım sanki. Ondan önce kitap okumazdım, film izlemezdim. Hala da istediğim gibi yapamıyorum, sıkılıyorum. Hiç dışarı çıkacağım bir arkadaşım olmadı. Okulda, üniversitede çok konuşmazdım, sınıf arkadaşlarım yalnızca ödev falan sorarlar bana. Neden böyle bilmiyorum. Yardım edin bana lütfen. Ben bu düşüncelerden çok yoruldum gerçekten.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?