- 10 Nisan 2014
- 43.719
- 116.246
- 798
aaa o benim
aaa o benim80 ler 90 lari cocuk olarak geçiren ama çocuklugunu yasayamamis olan bir nesil var... Biliyor musunuz?
Elbette öyle ama yaşıtlarım mezun olurken yeni hazırlanmak da koyuyo insana
Evet canım temelde anksiyete yatıyor.yoksa taktiğin şey yaş şu falan değil kaygı var ve tedavisi olursa hicbirseye takilmazsin diye düşünüyorum.fakat anksiyete varmı yokmu onu ben bilemem mutlaka araştırMesela ben ortala insan ömrünü 60-65 yıl olarak düşünürsek annemle babamın daha ne kadar yaşayabileceğini falan hesaplıyorum sonra ağlıyorum falan. Şu kadar senemiz kaldi falan düşünüyorum. Bunlar da belirti olabilir mi?
Yawrum sen kaç yaşındasın daha. Senin 2 yaş altın çocuk zaten. Bak burda yaşlandım 2dkda senin yüzündenIste ben anı yaşayamıyorum. Hep yaşımı düşünüyorum. Yaşayamıyorum. Kendimden küçükleri kıskanıyorum, sırf küçük oldukları için.
Destek alırsanız daha saglıklı atlatırsınız.Terapi iyi biriMerhaba herkese. Benim yaşımla ilgili sıkıntılarım var. 20 yaşına 2 ay önce falan girdim ama çok kötü hissediyorum. Geç kalmış gibi bazı şeylere. 15-16 yaşlı çocukları gördüğüm zaman kötü oluyorum benden küçükler diye. 4-5 yaşındakileri gördüğüm zaman hep hesap yapıyorum işte onun 20 yaşı olunca ben 40a yaklaşacağım falan. Bu düşüncelerden çok bunaldım açıkçası. "Bu yaşlarının tadını çıkar, bir daha bu yaşlarda olmayacaksın" cümlesini duyduğum zaman çok üzülüyorum, bir daha bu yaşlarda olamayacak olmak çok kötü hissettiriyor. Ben kendimin çok geç farkına vardım aslında. 17-18 yaşlarında uykudan uyandım sanki. Ondan önce kitap okumazdım, film izlemezdim. Hala da istediğim gibi yapamıyorum, sıkılıyorum. Hiç dışarı çıkacağım bir arkadaşım olmadı. Okulda, üniversitede çok konuşmazdım, sınıf arkadaşlarım yalnızca ödev falan sorarlar bana. Neden böyle bilmiyorum. Yardım edin bana lütfen. Ben bu düşüncelerden çok yoruldum gerçekten.
Bende 24 hatta 25 yaşımda üniye gideceğim. Hiç sorun da etmiyorum. Düşüncen bana çok çocukça geldi.Merhaba herkese. Benim yaşımla ilgili sıkıntılarım var. 20 yaşına 2 ay önce falan girdim ama çok kötü hissediyorum. Geç kalmış gibi bazı şeylere. 15-16 yaşlı çocukları gördüğüm zaman kötü oluyorum benden küçükler diye. 4-5 yaşındakileri gördüğüm zaman hep hesap yapıyorum işte onun 20 yaşı olunca ben 40a yaklaşacağım falan. Bu düşüncelerden çok bunaldım açıkçası. "Bu yaşlarının tadını çıkar, bir daha bu yaşlarda olmayacaksın" cümlesini duyduğum zaman çok üzülüyorum, bir daha bu yaşlarda olamayacak olmak çok kötü hissettiriyor. Ben kendimin çok geç farkına vardım aslında. 17-18 yaşlarında uykudan uyandım sanki. Ondan önce kitap okumazdım, film izlemezdim. Hala da istediğim gibi yapamıyorum, sıkılıyorum. Hiç dışarı çıkacağım bir arkadaşım olmadı. Okulda, üniversitede çok konuşmazdım, sınıf arkadaşlarım yalnızca ödev falan sorarlar bana. Neden böyle bilmiyorum. Yardım edin bana lütfen. Ben bu düşüncelerden çok yoruldum gerçekten.
Işte ben gelecekte böyle hissetmekten korkuyorumAy keşke 20 yaşında olsam. Hadi 30 a da razıyım.
Baskıcı ailem var. Her şeyi anlatamam onlara. Iletişimimiz pek iyi değil o yüzden. Sadece ablamla içimden geçtiği gibi konuşabiliyorum. Annemle babam gerçekte ne düşündüğümü, ne hissettigimi bilmiyorlar bile.Simdi biyolojik olarak vucudumuz ve zihnimiz belli bir yastan sonrasi icin izin vermez bazi seylere ama sanki 70 80 yasindaymissiniz gibi konusuyorsunuz. 22 yas cok genc bir yas, henuz yapacaklarin icin odaklan. Aile cok onemli, insanin ailesi iyiyse gercekten baska hicbir sey icin kaygilanmaya gerek yok ama eger ailenle iletisimin iyi degilse bu herseye yansiyor. Ailen nasil?
O zaman hissettiklerini söyle. Eğer hala aynı davranıyorlarsa artık onları düşünme ve kendi hayatına odaklan belki de konuşunca öyle olmadığını söylerler belki de sen yanlış düşünüyorsundur bunu ancak konuşarak çözebilirsin. Baktın düzelmiyorlar o zaman sınır koy ve kendi hayatına odaklan. Eğer aşamıyorsan mutlaka yardım almanı tavsiye ederim. Bazen çarpıtmalar da olabiliyor, yanlış düşünüyor olabilirsin bunları bir gözden geçirmeni tavsiye ederim.Baskıcı ailem var. Her şeyi anlatamam onlara. Iletişimimiz pek iyi değil o yüzden. Sadece ablamla içimden geçtiği gibi konuşabiliyorum. Annemle babam gerçekte ne düşündüğümü, ne hissettigimi bilmiyorlar bile.
Işte ben gelecekte böyle hissetmekten korkuyorum
Hep böyle hissedeceksin zaten. Herkes hep genç kalmak ister normal. Ama sen abartıyorsun ve şu an gençliğini yaşayamıyorsun burda bir sıkıntı var. Mutlu değilsin.Işte ben gelecekte böyle hissetmekten korkuyorum
Sizin sorununuz yaşla ilgili değil de, hayatı yaşayamamışlık hissi bence. Daha dolu dolu yaşasaydınız, gönlünce arkadaşlarınız olsaydı böyle saçma bir düşünceye kapılmazdınız kanaatindeyim. 20 çok genç ve güzel bir yaş zira. Hiçbir şeye geç kalmadınız.Merhaba herkese. Benim yaşımla ilgili sıkıntılarım var. 20 yaşına 2 ay önce falan girdim ama çok kötü hissediyorum. Geç kalmış gibi bazı şeylere. 15-16 yaşlı çocukları gördüğüm zaman kötü oluyorum benden küçükler diye. 4-5 yaşındakileri gördüğüm zaman hep hesap yapıyorum işte onun 20 yaşı olunca ben 40a yaklaşacağım falan. Bu düşüncelerden çok bunaldım açıkçası. "Bu yaşlarının tadını çıkar, bir daha bu yaşlarda olmayacaksın" cümlesini duyduğum zaman çok üzülüyorum, bir daha bu yaşlarda olamayacak olmak çok kötü hissettiriyor. Ben kendimin çok geç farkına vardım aslında. 17-18 yaşlarında uykudan uyandım sanki. Ondan önce kitap okumazdım, film izlemezdim. Hala da istediğim gibi yapamıyorum, sıkılıyorum. Hiç dışarı çıkacağım bir arkadaşım olmadı. Okulda, üniversitede çok konuşmazdım, sınıf arkadaşlarım yalnızca ödev falan sorarlar bana. Neden böyle bilmiyorum. Yardım edin bana lütfen. Ben bu düşüncelerden çok yoruldum gerçekten.
Haklısınız belki de. Hiç arkadaşlarımla kafeye, sinemaya falan gidemedim. Ödevler dışında sınıfta kimseyle konuşmam. Yaz geldi 1 kere bile dışarı çıkmadım. Bilmiyorum kendimde o enerjiyi bulamıyorum.Sizin sorununuz yaşla ilgili değil de, hayatı yaşayamamışlık hissi bence. Daha dolu dolu yaşasaydınız, gönlünce arkadaşlarınız olsaydı böyle saçma bir düşünceye kapılmazdınız kanaatindeyim. 20 çok genç ve güzel bir yaş zira. Hiçbir şeye geç kalmadınız.
Evet mutlu değilim. Yaşımın tadını çıkarmak istiyorum olmuyor. Yataktan çıkmak bile istemiyorum. Son günlerde agresif hale de geldim. Yaş almaktan da korkuyorum. Doğum günlerimde mutlu bile olamıyorum.Hep böyle hissedeceksin zaten. Herkes hep genç kalmak ister normal. Ama sen abartıyorsun ve şu an gençliğini yaşayamıyorsun burda bir sıkıntı var. Mutlu değilsin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?