merhaba kızlar.
aslında dışarıdan bakıcak olursak hayatım fena sayılmaz. evliyim yaklaşık 6 seneden beri beraber olduğum ve seviyorum diyebileceğim bir adamla evliyim. mühendisim ve ayda 2 hafta dışarıda olmamı gerektircekte olsa işim var devlet memuruyum. şimdi asıl sorun mutsuz olmam. aslında bu durum bende üniv. son sınıfında başladı. tez hazırlama döneminde uğradığım başarızlığın sonucunda hala mesleğimden bıkmış ne yapmak istediğimi bilmeden oyle yaşayıp gidiyorum. beni bıraksanız akşama kadar evde hiç bir şey yapmadan dizi izlerim saatlerce. yalnız olmayı seviyorum ama yanımda birileride olucak tabi öle tek başına kalma yalnızlığı değil. bi amacım olmadığını düşünüyorum. öyle boş boş işte işe gelip gidiorum. ne işim konusunda kendimi geliştiriyim gibi bir amacım var nede başka ne tür bi iş yapmam gerektiğini bilmiyorum. manevi olarak ta boşladığımın farkındayım. ama oda gelmio içimden. anlıcağınız öyle sürüklenip gidiyorumeşimle de aramız pek iyi değil. aslında anlaşamıyoruz ama yeni evlendik olur heralde bu anlaşamama durumu diyorum. biraz bencillik var bende misafiri fln hiç sevmem :) kavga ettiğimizde mesela sürekli sanki sinir krizine gircekmişim gibi hissediyorum okadar şiddetli sinirleniyorm. ama ne olursa oluyor bu kadar. neden böyle oldum. niye bu kadar hayatımda bir amacım yok sürüklenip gidiyorum. bulamıyorum bişey .birilerine bunu o kadar çok anlatmak istedim ki kızlar (
branşın ne çok merak ettim.merhaba kızlar.
aslında dışarıdan bakıcak olursak hayatım fena sayılmaz. evliyim yaklaşık 6 seneden beri beraber olduğum ve seviyorum diyebileceğim bir adamla evliyim. mühendisim ve ayda 2 hafta dışarıda olmamı gerektircekte olsa işim var devlet memuruyum. şimdi asıl sorun mutsuz olmam. aslında bu durum bende üniv. son sınıfında başladı. tez hazırlama döneminde uğradığım başarızlığın sonucunda hala mesleğimden bıkmış ne yapmak istediğimi bilmeden oyle yaşayıp gidiyorum. beni bıraksanız akşama kadar evde hiç bir şey yapmadan dizi izlerim saatlerce. yalnız olmayı seviyorum ama yanımda birileride olucak tabi öle tek başına kalma yalnızlığı değil. bi amacım olmadığını düşünüyorum. öyle boş boş işte işe gelip gidiorum. ne işim konusunda kendimi geliştiriyim gibi bir amacım var nede başka ne tür bi iş yapmam gerektiğini bilmiyorum. manevi olarak ta boşladığımın farkındayım. ama oda gelmio içimden. anlıcağınız öyle sürüklenip gidiyorumeşimle de aramız pek iyi değil. aslında anlaşamıyoruz ama yeni evlendik olur heralde bu anlaşamama durumu diyorum. biraz bencillik var bende misafiri fln hiç sevmem :) kavga ettiğimizde mesela sürekli sanki sinir krizine gircekmişim gibi hissediyorum okadar şiddetli sinirleniyorm. ama ne olursa oluyor bu kadar. neden böyle oldum. niye bu kadar hayatımda bir amacım yok sürüklenip gidiyorum. bulamıyorum bişey .birilerine bunu o kadar çok anlatmak istedim ki kızlar (
herkeste oluyor bu durum sakın siz de paniklemeyin evliliğin bence ilk 6 ayı çok zor ama sonra emin olun herşey rayına giriyor. Sabır ve saygıyı yitirmemek lazım..Ben de daha 2 haftalık evliyim.Ve büyük çabalar sonucu severek isteyerek evlendik. Ve anlattığın bazı durumları şuan bende yaşıyorum. Bunca yıl anlaştığım ve sevdiğim insanın bazı hareketleri çok garibime gidiyo, sudan sebeplere tartışabiliyoruz şuan ama sanırım bunun sebebi alışma süreci. Hayatımızda yepyeni bambaşka bi döneme alışmaya çalışıyoruz şuan. Sizde yeni evliymişsiniz bence anlaşamamanızın şuanlık en temel sebebi bu. İş konusunda ben de üni mezunuyum ancak o kadar sıradan bi işim varki zamanında aldığım onca eğitime,kurslara,sertifikalara rağmen... Ama şükrediyorum, hiç değilse kendime de zaman ayırabildiğim, fiziksel anlamda beni çokta zorlamayan bi işim var. O içinde bulunduğun boşluk hissi de seni gerçekten çok yıpratır. Vaktin varsa eşinle herzamankinden çok daha farklı etkinliklere katılsanız? Ya da hobi olarak gördüğün, yapmaktan zevk aldığın kurslara gidip (mesela dans,resim,masaj vs.) enerjini biraz da o sayede kendin için olumluya çevirsen?
merhaba kızlar.
aslında dışarıdan bakıcak olursak hayatım fena sayılmaz. evliyim yaklaşık 6 seneden beri beraber olduğum ve seviyorum diyebileceğim bir adamla evliyim. mühendisim ve ayda 2 hafta dışarıda olmamı gerektircekte olsa işim var devlet memuruyum. şimdi asıl sorun mutsuz olmam. aslında bu durum bende üniv. son sınıfında başladı. tez hazırlama döneminde uğradığım başarızlığın sonucunda hala mesleğimden bıkmış ne yapmak istediğimi bilmeden oyle yaşayıp gidiyorum. beni bıraksanız akşama kadar evde hiç bir şey yapmadan dizi izlerim saatlerce. yalnız olmayı seviyorum ama yanımda birileride olucak tabi öle tek başına kalma yalnızlığı değil. bi amacım olmadığını düşünüyorum. öyle boş boş işte işe gelip gidiorum. ne işim konusunda kendimi geliştiriyim gibi bir amacım var nede başka ne tür bi iş yapmam gerektiğini bilmiyorum. manevi olarak ta boşladığımın farkındayım. ama oda gelmio içimden. anlıcağınız öyle sürüklenip gidiyorumeşimle de aramız pek iyi değil. aslında anlaşamıyoruz ama yeni evlendik olur heralde bu anlaşamama durumu diyorum. biraz bencillik var bende misafiri fln hiç sevmem :) kavga ettiğimizde mesela sürekli sanki sinir krizine gircekmişim gibi hissediyorum okadar şiddetli sinirleniyorm. ama ne olursa oluyor bu kadar. neden böyle oldum. niye bu kadar hayatımda bir amacım yok sürüklenip gidiyorum. bulamıyorum bişey .birilerine bunu o kadar çok anlatmak istedim ki kızlar (
Siz esinizi seviyor musunuz? Her insan farkli farklidir ama ben asik oldugum erkekle evlenebilseydim, dunyanin en mutlu kadini olurdum, hayatta hicbir sey umrumda olmazdi.
O dediğin hiçte öyle olmuyor. Bende deliler gibi sevdiğim adamla evlendim ama evliliğim şuan uçurumun ucunda bekliyor.
Ben de muhendisim bu arada, ama hayatiniz burdan bakinca bana cok guzel gorunuyor hanimefendi, benim istedigim her seye sahipsiniz o zaman, hayatiniza haksizlik etmeyin. Asik oldugum adam yanimda olsaydi ben 1000000000000000000000000000000 kat daha mutlu olurdum, onsuz hayat nasil olurdu, bir de bunu dusunun bence. O benim yanimda olsaydi hayatta baska hicbir seye ihtiyacim olmazdi.
Monotonluktan sikildinzi belki, yeni aktiviteler yapmaya ne dersiniz? Ne bileyim dans, trekking, dalis kursu vs fiziksel aktiviteler, yeni arkadaslar sizi mutlu edebilir. Bir de ihmal edip cok gorusmediginiz arkadaslariniz varsa onlarla disari cikabilirsiniz. Daha sosyal bir hayat sizi mutlu edebilir gibime geldi, mesela ben her haftasonu arkadaslarimla bulusurum, hava soguksa kagit oynariz, oyunlar oynariz.
herkeste oluyor bu durum sakın siz de paniklemeyin evliliğin bence ilk 6 ayı çok zor ama sonra emin olun herşey rayına giriyor. Sabır ve saygıyı yitirmemek lazım..
Baktın ki çok sinirlendim derin nefes al ver al ver bak gör o sinirinde geçecek..Kesinlikle öyleymiş. Benden önce evlenen çoğu tanıdığım da aynen sizin gibi söylüyolar, hatta ruhen rahatlamam için nasihatlerde de bulunuyolar sağolsunlar. Zaten o tavsiyeler rahatlatıyo insanı, onları düşünerek sabrımı arttırmaya çalışıyorum kendimce. Gerçekten çok zor bi süreç, umarım gün geçtikçe herşey şuankinden daha kolay olur benim için. Tşkkürler o güzel önerileriniz için de
elektrik elektronik mühendisiyim :)branşın ne çok merak ettim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?