Bazı insanlar tüm çocukları kendi çocukları gibi sanıyor.
Benimkinden 6 ay büyük arkadaşın çocuğu, gaz sancısı nedir bilmemişler, şimdiden bu kadar yoruluyorsan birkaç ay sonra ne yapacaksın, şimdi bakmaya ne var diyordu bana.
Büyüyünce zor olurmuş, küçükken x yere(7-8 saat) tatile gitmişler, biz de gitmeliymişiz hiçbir şey olmazmış.
Hem birazcık ağlasınmış, öyle hemen bakmamalıymışım.
Yol boyu ağlamaktan katılan bir çocuk görmedikleri için varlığına inandıramıyorsun.
Ben de akşam yatıp sabah kalksam veya gecede max 2 kez kalksam, oğlumu karşıma oturtup oyun oynatsam, sonra biraz da kendi oynasa ben de ahkam keserdim belki.
Çocuk normalde oyuncaklarıyla oynasa, her an eteğimde veya kucağımda bağırır halde olmasa dolap karıştırmasına kızardım, ama ben hevesle bekledim karıştırsın da biraz dinleneyim diye.
Yazdıkça yazasım geliyor, hayatımdaki bazı insanlar küfür gibi geliyor bana.