Kesinlikle katılmıyorum.
Uyumadan, oturmadan çocuk büyüten biri için geçersiz önerme.
Büyüdükçe bakımı kolaylaşıyor, manevi yükü artar büyüdükçe ona katılırım ama fiziksel anlamda müthiş bir rahatlık büyümesi.
Sizinle birebir aynı şeyleri düşünüyorum.
Saatlerce uyutmaya çalıştığım bebeğim yorganın hışırtısına,çay kaşığının tıkırtısına uyanan bir bebekti.Daha dünyaya gözünü açtığı ilk gün hastane odasında kapı sesine irkilirdi.
Biri 8 aylıkken ayaklandı,diğeri 9. Minnacık bebeler sağa sola savrulmasın diye popo yer görmedi.
Kadın 5 aylık bebeğini pusete koymuş,mutfak masasına bırakmış,çay demliyor,arada "cicciii" diyor. Yaw benim benim kızım 1 aylıkken o pusetten sürtüne sürtüne indiriyordu kendini.
5 aylıkken oraya buraya tırmanıyorlardı.
2 yaşına kadar arabada zırıl zırıl ağlıyorlardı.
Oysa benim bildiğim çocuklar arabada uyur. Bir yere gitmek tam kabustu.
Gittiğin yerde zaten hiç durmadan koşturuyorsun.
Bazen arkadaşlarım çocuklarını anlatır. Arabada gece bir yerden dönerken uyur,eve çıkarıp yatağına koyarlarmış. Way arkadaş o çocuk nasıl uyanmaz,uyanınca nasıl rahat rahat tekrar uykuya dalar?
20 kişinin olduğu ortamda mışıl mışıl uyuyan bebekler de var. Akşam başka yerde 2 saat uyuyup,gece eve gidince tekrar uyuyan çocuklar da ayrı olay.
Benim çocuklarımın gündüz uykusu yok. 22:00'dan önce uyutursam gece kalkıp oturuyorlar.
Bebek arabasını da 2 yaşından sonra kullanabildik diyebilirim. Onda da max yarım saat duruyorlardı.
Neyse uyku sorununu kabullendim artık. Ama eski günleri hiç hatırlamak bile istemiyorum.
Büyüyen dert göremiyorum şimdilik. Bundan sonrasının da gün geçtikçe kolaylaştığını düşünüyorum.