kızlar selam..bilen az çok bilir şükretmesini beceremediğimden mi yoksa hani kilimci kilimi sevdiğinden tozunu almak için kilimi döver derler ya bundan mı...sıkıntılar ara ara bırakmıyor ...mahallem kadınların hergün dışarda oturduğu çocukların dışarda gezdiği bi yer...aslında hiç sevmem kadınların sokakta oturmasını hem böyle yetişmedim hem de ters gelir düşünce tarzıma...ama kavgalı olduğum kimse yokturr burda 2 kişi dışında.. eşimin iş ark.hanımları var birisi balkonu açsam balkonu penceresi hemen karşımda birisi de diğer balkonu açsam binası karşımda!görmemem mümkün değil yani bişey çırpmaya çıksam birinden biri mutlaka karşımda!bunlarla 2 senedir samimi oldum yakınıma taşındıkları için.ben içim neyse öyle olan bir insanım.annem ve eşim :"herkesi kendin gibi görüyorsun safsın"der..ne bileyim kimseye bişey beslemem.başıma ne geliyosrsa bundan gelir zaten.!
5 ay önce bu iki kişiden birisnin ( zaten 2 senedir fesatlığı zararı arada oluyordu bana samimiyeti ksmiştim diğeryle samimiydim..) iftirası oldu bana.canım çok yandı aylarca evde ağladım 4 yaşındaki kızım bile etkilendi haliyle iftirayı da o diğer samimi olduğum kişinin evinde gözü önünde attı..o kişi de ne yapıyorsun diye karşı çıkmadı çünkü onlar çok samimiydi 5/6 senedir herşeyleri birmiş dostmuş..bu iftiranın yarası hala zaman zaman kanar...gece gündüz ağladım şükür eskisi kadar değilim..ikisiyle de konuşmuyorum birisi iftira attğı için;diğeri de iftira atılırken sessiz kaldı en az onun kadar suçlu olduğuğu için..sessiz kalan yaklaşmaya çalıştı mesajlarla "canım niye konuşmuyorsun "diye..suçunu söyledim çirkefleşti arkadaşını savundu ben de ona iftira atmışım;artık neler anlattıysa...Allah a havale ettim dedim..ev sahibimden duydum çıkıp iftira atan utanmadan karşı binadan birine anlatmış ne dediyse...o da ev sahibime ""elele" yapmaz öyle şey göz ucuyla bakmaz kimseye o kızı tanıdıysam 2 senedir"demiş.ev sahibime şimdi "elele" benimle neden konuşmuyor diye saf ayaklarına yatıyorlar..ben onlara selam bile vermiyormuuşum kızıyorlarmış...eşim de sakın ha;afedersiniz köpek gibi peşinde koşsunlar deli olsunlar sakın sesini bile çıkarma dedi..zaten öyle !namusuma iftira atanla işim olmaz!ALLAH çıkarır diyorum dua ediyorum çıkarsın diye Rabbi me.
Yalnız;ben artık onları görmek istemiyorum her balkon pencere açısımda birisi mutlaka karşımda..taşınalım diyorum eşime "görmemezlikten gel takma kafana" diyor.üstelik eşimin 3 . bir iş arkadaşı var o kadına aylardır gitmedim ya ona da bişiler anlatıp o iftiraya inandırdılarsa diye cesaretim yok gidemiyorum.eşim de git istersen herşeyi anlat kimin ne olduğu belli diyor.yapamıyorum tam gideyim diyorum tekrar aynı şeyleri yaşayacağım diye elim ayağım buz kesiyor yapamıyorum gidemiyorum.
Bu aralar rahatlamak için kızımı parka götürdüğümde 3 kişiyle tanıştım 3ü de samsunun aynı köyündenmiş..iyi insanlara benziyor aralarına girmek bu yaşadıklarımın izini silmeye çalşmak istiyorum; kızım da çok bunaldı, kızları var yaşıt olan..ama korkuyorum girsem mi aralarına girmesem mi diye..bu üçünden birisi oturmasını kalkmasını bilen konuşmalarından zaten anlaşılıyor dindar olan birisi kızımla yaşıt kızı var.ikincisi biraz hoppa çok bilen ama bazen saçmalayanbirisi..üçüncüsü de kendini bilen birisi ilki gibi..üçüncüsü gel oturalım kaynaşalım diyor..evine davet etti ..ne yapsam bilemedim...geçmişe bakıp;insanlarla birden fazla mı samimiyet kuruyorum...fazla mı içten oluyorum yanlış nerede ille ki üç kağıtçı olunca mı bu işler yürüyor!şimdi karşımdaki kişiler gerçekten iyidir aylarca dua ettim "Allah ım bana hayırlı dostlar ver kızıma da hayırlı arkadaşlar ver "diye belki de duamın karşılığıdır bu insanlar diyorum...fikirlerinizle yardımcı olduğunuz için şimdiden teşekür edrim sizlere..(yazım uzun oldu özür dilerim)
5 ay önce bu iki kişiden birisnin ( zaten 2 senedir fesatlığı zararı arada oluyordu bana samimiyeti ksmiştim diğeryle samimiydim..) iftirası oldu bana.canım çok yandı aylarca evde ağladım 4 yaşındaki kızım bile etkilendi haliyle iftirayı da o diğer samimi olduğum kişinin evinde gözü önünde attı..o kişi de ne yapıyorsun diye karşı çıkmadı çünkü onlar çok samimiydi 5/6 senedir herşeyleri birmiş dostmuş..bu iftiranın yarası hala zaman zaman kanar...gece gündüz ağladım şükür eskisi kadar değilim..ikisiyle de konuşmuyorum birisi iftira attğı için;diğeri de iftira atılırken sessiz kaldı en az onun kadar suçlu olduğuğu için..sessiz kalan yaklaşmaya çalıştı mesajlarla "canım niye konuşmuyorsun "diye..suçunu söyledim çirkefleşti arkadaşını savundu ben de ona iftira atmışım;artık neler anlattıysa...Allah a havale ettim dedim..ev sahibimden duydum çıkıp iftira atan utanmadan karşı binadan birine anlatmış ne dediyse...o da ev sahibime ""elele" yapmaz öyle şey göz ucuyla bakmaz kimseye o kızı tanıdıysam 2 senedir"demiş.ev sahibime şimdi "elele" benimle neden konuşmuyor diye saf ayaklarına yatıyorlar..ben onlara selam bile vermiyormuuşum kızıyorlarmış...eşim de sakın ha;afedersiniz köpek gibi peşinde koşsunlar deli olsunlar sakın sesini bile çıkarma dedi..zaten öyle !namusuma iftira atanla işim olmaz!ALLAH çıkarır diyorum dua ediyorum çıkarsın diye Rabbi me.
Yalnız;ben artık onları görmek istemiyorum her balkon pencere açısımda birisi mutlaka karşımda..taşınalım diyorum eşime "görmemezlikten gel takma kafana" diyor.üstelik eşimin 3 . bir iş arkadaşı var o kadına aylardır gitmedim ya ona da bişiler anlatıp o iftiraya inandırdılarsa diye cesaretim yok gidemiyorum.eşim de git istersen herşeyi anlat kimin ne olduğu belli diyor.yapamıyorum tam gideyim diyorum tekrar aynı şeyleri yaşayacağım diye elim ayağım buz kesiyor yapamıyorum gidemiyorum.
Bu aralar rahatlamak için kızımı parka götürdüğümde 3 kişiyle tanıştım 3ü de samsunun aynı köyündenmiş..iyi insanlara benziyor aralarına girmek bu yaşadıklarımın izini silmeye çalşmak istiyorum; kızım da çok bunaldı, kızları var yaşıt olan..ama korkuyorum girsem mi aralarına girmesem mi diye..bu üçünden birisi oturmasını kalkmasını bilen konuşmalarından zaten anlaşılıyor dindar olan birisi kızımla yaşıt kızı var.ikincisi biraz hoppa çok bilen ama bazen saçmalayanbirisi..üçüncüsü de kendini bilen birisi ilki gibi..üçüncüsü gel oturalım kaynaşalım diyor..evine davet etti ..ne yapsam bilemedim...geçmişe bakıp;insanlarla birden fazla mı samimiyet kuruyorum...fazla mı içten oluyorum yanlış nerede ille ki üç kağıtçı olunca mı bu işler yürüyor!şimdi karşımdaki kişiler gerçekten iyidir aylarca dua ettim "Allah ım bana hayırlı dostlar ver kızıma da hayırlı arkadaşlar ver "diye belki de duamın karşılığıdır bu insanlar diyorum...fikirlerinizle yardımcı olduğunuz için şimdiden teşekür edrim sizlere..(yazım uzun oldu özür dilerim)