• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bu Hissi Yaşayanlar Nasıl Üstesinden Geliyor?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
P

pandoraksk

Guru
Kayıtlı Üye
16 Aralık 2012
462
399
303
Arkadaşlar merhabalar.. Başlıkta da belirttiğim gibi üstesinden gelemediğim bi duygum/düşüncem var.. Sizler böyle duygulara kapıldığınızda nasıl üstesinden geliyorsunuz/geldiniz? Yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim..
Arkadaşlar benim kayınvalidem görümcemin çocuğuna bakıyor.. Benim henüz çocuğum yok.. Anne-kız olmaları sebebiyle elbette daha yakın/samimi olmaları çok normal biliyorum.. Ama ben ve eşime karşı nasıl desem böyle ölsek kalsak pek umurlarında değiliz gibi.. Kayınpederimin yaklaşımı da öyle.. Bize kötü davranmıyorlar ama dedim ya görümcemin eşi, evliliği, çocuğu öncelikli.. Bu belli oluyor.. Ben de artık kafamda olmayan şeyleri kuruyorum.. Bizim çocuğumuz olunca o kadar sevmezler, ilgilenmezler vs.. Gerçi bi konusu açıldığında size de elimizden geldiğince yardımcı oluruz diyorlar ama..
Bir de ilk başta anlatmadığım bir detayı vereyim.. Benim eşim maddi manevi bekârken ailesine çok destek olmuş.. Kızkardeşi ise okulundan mezun olduktan 1 yıl kadar sonra evlenmiş.. Yani eşimin dediğine göre ailesine pek bir yardımcı olmamış.. Birçok şeyini ailesi yapmış.. Damat tarafı da elini pek bir şeye sürmemiş.. ki benim gözlemlediğim kadarıyla da hâlâ öyleler.. Bebek 8 aylık, kayınvalidem tek başına büyütüyor.. Yani eşimin de biraz kırgınlığı var anladığım kadarıyla ailesine karşı.. Onu kullanmışlar da şimdi kızlarının etrafında dönüyolar gibi bi his var onda da..
E tabi ben de bu duygulara kapılınca, ister istemez adamı sıkıyorum düşüncelerimle.. Böyle takıntılı bir insan oldum resmen.. Her ne iş yaparsam aklımın hep bi köşesinde onlara söylenirken buluyorum kendimi..
Bunu aşmam için bana motive edici, kendinize de böyle durumlarda yaptığınız telkinler de bulunur musunuz? Sağ olun..
Ekleme: Kendimi haklı çıkarmak için değil de arkadaşlar, bi ekleme yapmak istedim..
1. Bize gelsinler, gelmesinler gibi bi düşüncem yok.. O konularda mesafeliyiz, ben de bu durumdan memnunum..
2. Mesela şöyle bi örnek vereyim.. Biz bi problemimizden bahsetsek, kayınvalide hemen onlardan eş değer bi problem örneği veriyor.. Mesela biz başımıza şu geldi desek, x lerin de öyle der.. Bu da bende olumsuz duygular uyandırıyo ister istemez..
Böyle böyle örnekler.. Evlendiğimden beri küçük küçük şeyler.. Artık takmak istemiyorum. O yüzden konu açtım..
 
Son düzenleme:
Aynı bizimkiler, ne mi yapıyorum hicbirsey. Olduğunca mesafeliyim, eşime bikbiklemem, özel günlerde ararim sadece, gidip kalmayız yol uğratıriz sadece. Eşim onca yıl işsiz kaldı, gidip damatlarına kredi çekip onların çocuklarını büyüttüler, bizde eşimle tek başımıza büyüttük çocukları, zor günlerde hep benim ailem vardı. Dış kapının dış mandalı onlar sadece.
 
Eşinizin ailesi pozitif ayrımcılık yapıyor olabilir. Toplumda da kadınların hayatını kolaylaştırmak için öncelik verilen konular var ya, farkında olmadan onlar da kızlarına öncelik veriyorlardır. Kızlarının erkeğin ailesi tarafından ezilmemesi, biza yardım etmediler diye Elini açıp beklememesi için, başkalarından beklemiyorlar kendileri yardım ediyorlar. Kızlarını muhtaç etmedikleri için o aileyi tebrik ediyorum.
Eşiniz kendi işini kendisi yapıyorsa, kimseye muhtaç değilseniz bir beklentiniz olmasın bence. Yanlış anlamadıysam sizden alıp onlara vermiyorlar. Bunu yapan aileler de var çünkü. Bir muhtaçlık durumu varsa eş ailesinden değil kendi ailenizden beklentiniz olsun. Tabii en güzeli kimseden bir şey beklememek.
 
Eşinle mutlu ol. Ailesini kafana takma. Onunda tek mutlu, huzurlu olduğu yer senin yanın olsun. Ama ailesine karşıda tavırlı yada saygısızca davranma biraz zamana bırak. Tecrübeyle sabit
 
pandoraksk .!.:
Arkadaşlar merhabalar.. Başlıkta da belirttiğim gibi üstesinden gelemediğim bi duygum/düşüncem var.. Sizler böyle duygulara kapıldığınızda nasıl üstesinden geliyorsunuz/geldiniz? Yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim..
Arkadaşlar benim kayınvalidem görümcemin çocuğuna bakıyor.. Benim henüz çocuğum yok.. Anne-kız olmaları sebebiyle elbette daha yakın/samimi olmaları çok normal biliyorum.. Ama ben ve eşime karşı nasıl desem böyle ölsek kalsak pek umurlarında değiliz gibi.. Kayınpederimin yaklaşımı da öyle.. Bize kötü davranmıyorlar ama dedim ya görümcemin eşi, evliliği, çocuğu öncelikli.. Bu belli oluyor.. Ben de artık kafamda olmayan şeyleri kuruyorum.. Bizim çocuğumuz olunca o kadar sevmezler, ilgilenmezler vs.. Gerçi bi konusu açıldığında size de elimizden geldiğince yardımcı oluruz diyorlar ama..
Bir de ilk başta anlatmadığım bir detayı vereyim.. Benim eşim maddi manevi bekârken ailesine çok destek olmuş.. Kızkardeşi ise okulundan mezun olduktan 1 yıl kadar sonra evlenmiş.. Yani eşimin dediğine göre ailesine pek bir yardımcı olmamış.. Birçok şeyini ailesi yapmış.. Damat tarafı da elini pek bir şeye sürmemiş.. ki benim gözlemlediğim kadarıyla da hâlâ öyleler.. Bebek 8 aylık, kayınvalidem tek başına büyütüyor.. Yani eşimin de biraz kırgınlığı var anladığım kadarıyla ailesine karşı.. Onu kullanmışlar da şimdi kızlarının etrafında dönüyolar gibi bi his var onda da..
E tabi ben de bu duygulara kapılınca, ister istemez adamı sıkıyorum düşüncelerimle.. Böyle takıntılı bir insan oldum resmen.. Her ne iş yaparsam aklımın hep bi köşesinde onlara söylenirken buluyorum kendimi..
Bunu aşmam için bana motive edici, kendinize de böyle durumlarda yaptığınız telkinler de bulunur musunuz? Sağ olun..
Genişletmek için tıkla...
Kimseye muhtaç değilseniz bir beklentiniz olmasın bence.Çünkü yardımcı olsalar burda açacagınız konu şudur. hiç evimden çıkmıyor herseye karısıyor diye
 
2 tane görümcem var. Birisi kayınvalidemlerin üst katında yaşıyor. 3 çocuğu da sürekli aşağıda kayınvalidemlerde, zaten beraber yiyip içiyorlar.
Diğer görümcem çok küçük yaşta evlenmiş, eşiyle ayrılınca çocuğu kayınvalidemlere bırakıp farklı bir şehirde çalışmak zorunda kalmış. Çocuk şu an 17 yaşında, kayınvalidemin torunu değil de çocuğu gibi. Hala onlarla kalıyor, görümcem tekrar evlendi çocuğu yanına gitmek istemedi vs.
Benim çocuğum 2.5 yaşında henüz. Ayda bir gidiyoruz yanlarına (pandemiden kaynaklı 4-5 ay gidemediğimiz de oldu) babanne, hala biliyor ama öyle büyük bir bağımlılığı yok. Önemsemiyorum. Yanında büyüyenle, uzakta büyüyen bir olmaz zaten. Çocuğuma bugüne kadar 1 tişört almışlıkları yok, canları saolsun. Rabbim muhtaç etmesin kimseye, en büyük duam bu.
Sizin de daha doğmamış çocuk için dertlenmenizi biraz abartı buldum açıkçası. Bana bulaşmasınlar, hzuurumu bozmasınlar da mesafeli olmak iyidir diye düşünüyorum.
 
belirsizlikzor .!.:
Oğluna düşkünlük meselesi değil aslında, çocuklar arasında ayrım yapılması, ister istemez insanın zoruna gidiyor önemli olan kimseye ve evliliğe yansıtmamak.
Genişletmek için tıkla...
Kızıyla olduğu gibi sizinle sürekli samimi olmak istese o zaman da bunaltıyo diye şikayet edersin. Kötü davranmıyolarmış işte. Anlattıklarından ayrımcılık sonucuna varılacak spesifik bir şey de yok. Boş yere tribe girme bence
 
yok lütfen yapmayın eşinizi de bunaltmayın
eşiniz kendi üzülmekte haklı olabilir çünkü sorunun muhatabı kendisi.
ama siz dışarıdan biri kalıyorsunuz.
torun kısmında insan tabi ki en çok kendi çocuğu sevilsin edilsin ister ama bizde de maalesef en az sevilen ve ilgi görüleni karşı taraf açısından.
ama biz onu çok seviyoruz asıl önemli olan anne babanın onu çok sevmesi zaten. :KK200:
bir de kimseye denmiyor ki benim çocuğumu da çok sev diye. Bazı şeyler vardır istemsizce düşünmesi normal ama dile getirilmesi olağanüstü absürttür bu da o durumlardan işte.

Zamanla dile getirilmedikçe kabullenilir, beklenti de o noktada yok olur diye düşünüyorum.
 
daisy133 .!.:
Kızıyla olduğu gibi sizinle sürekli samimi olmak istese o zaman da bunaltıyo diye şikayet edersin. Kötü davranmıyolarmış işte. Anlattıklarından ayrımcılık sonucuna varılacak spesifik bir şey de yok. Boş yere tribe girme bence
Genişletmek için tıkla...
Konu sahibiyle beni karıştırıdiniz galiba. Benim zoruma giden şeyler var evet ama tribe girmiyorum, ne eşime ne ailesine yansitmiyorum, zaten kilometrelerce uzaktayiz yılda 2-3 kere gidip iki gece falan kalıyoruz onda da gayet iyiyim, kendi kendimi doldurmuyorum yani.
 
Kv kızını daha çok seviyor bunu kabul edin her anne eşit davranmıyor çocuklarına
benimde kv ve görümcelerim bize iyidirler ama gidersek yanlarına gitmezsek yok oluveriyorlar kısacası biz gitmezsek bizden haberleri yok. gelin tabuları var tüm eltilerime böyleler.. anlatıyorum çünkü anlıyorum seni bende çok üzüldüm ama kabullendim zorla olmuyor yeter ki sana zararları olmasın bu bile şükür sebebi oluyor sen kendi çekirdek ailene bakmalısın
 
Bu tür olaylar her ailede var. Konu siz değilsiniz ki eşiniz. Aile hangi çocukla daha yakınsa ona daha çok yatırım yapıyor. Bunu çözmenin bir yolu yok etrafınızdaki herkes için birinci sırada olmak zorunda değilsiniz.
 
pandoraksk .!.:
Arkadaşlar merhabalar.. Başlıkta da belirttiğim gibi üstesinden gelemediğim bi duygum/düşüncem var.. Sizler böyle duygulara kapıldığınızda nasıl üstesinden geliyorsunuz/geldiniz? Yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim..
Arkadaşlar benim kayınvalidem görümcemin çocuğuna bakıyor.. Benim henüz çocuğum yok.. Anne-kız olmaları sebebiyle elbette daha yakın/samimi olmaları çok normal biliyorum.. Ama ben ve eşime karşı nasıl desem böyle ölsek kalsak pek umurlarında değiliz gibi.. Kayınpederimin yaklaşımı da öyle.. Bize kötü davranmıyorlar ama dedim ya görümcemin eşi, evliliği, çocuğu öncelikli.. Bu belli oluyor.. Ben de artık kafamda olmayan şeyleri kuruyorum.. Bizim çocuğumuz olunca o kadar sevmezler, ilgilenmezler vs.. Gerçi bi konusu açıldığında size de elimizden geldiğince yardımcı oluruz diyorlar ama..
Bir de ilk başta anlatmadığım bir detayı vereyim.. Benim eşim maddi manevi bekârken ailesine çok destek olmuş.. Kızkardeşi ise okulundan mezun olduktan 1 yıl kadar sonra evlenmiş.. Yani eşimin dediğine göre ailesine pek bir yardımcı olmamış.. Birçok şeyini ailesi yapmış.. Damat tarafı da elini pek bir şeye sürmemiş.. ki benim gözlemlediğim kadarıyla da hâlâ öyleler.. Bebek 8 aylık, kayınvalidem tek başına büyütüyor.. Yani eşimin de biraz kırgınlığı var anladığım kadarıyla ailesine karşı.. Onu kullanmışlar da şimdi kızlarının etrafında dönüyolar gibi bi his var onda da..
E tabi ben de bu duygulara kapılınca, ister istemez adamı sıkıyorum düşüncelerimle.. Böyle takıntılı bir insan oldum resmen.. Her ne iş yaparsam aklımın hep bi köşesinde onlara söylenirken buluyorum kendimi..
Bunu aşmam için bana motive edici, kendinize de böyle durumlarda yaptığınız telkinler de bulunur musunuz? Sağ olun..
Ekleme: Kendimi haklı çıkarmak için değil de arkadaşlar, bi ekleme yapmak istedim..
1. Bize gelsinler, gelmesinler gibi bi düşüncem yok.. O konularda mesafeliyiz, ben de bu durumdan memnunum..
2. Mesela şöyle bi örnek vereyim.. Biz bi problemimizden bahsetsek, kayınvalide hemen onlardan eş değer bi problem örneği veriyor.. Mesela biz başımıza şu geldi desek, x lerin de öyle der.. Bu da bende olumsuz duygular uyandırıyo ister istemez..
3. Biz Covid geçirdik, şehir dışındaydılar, normalde aynı şehirde yaşıyoruz, benim ailem farklı şehirde.. Eşim biraz erken gelemez misiniz, kapıya bi yemek falan bırakırdınız dedi, gelemeyiz, risk grubundayız dediler, evet anlıyorum.. Ama damat hasta olunca Covid testine kendileri hastaneye götürdüler..
Böyle böyle örnekler.. Evlendiğimden beri küçük küçük şeyler.. Artık takmak istemiyorum. O yüzden konu açtım..
Genişletmek için tıkla...
Ne güzel mesefeliler sizde mesefeli olun daha iyi değil mi sizin çocuğunuza çalışıyorsanız anneniz gelip baksa sonra da kreşe gide büyüyünce çalışıyor musunuz
Eşimin tarafı ile ben sık görüşmem o zaten gorumcemi çok sever beni sevecek değil ya sever ama biryere kadar kızına laf sokmaz ama bana zaman zaman yapar bunu ve o benim annem değil saygı gerek çok sevgi değil
 
gumus82 .!.:
Ne güzel mesefeliler sizde mesefeli olun daha iyi değil mi sizin çocuğunuza çalışıyorsanız anneniz gelip baksa sonra da kreşe gide büyüyünce çalışıyor musunuz
Eşimin tarafı ile ben sık görüşmem o zaten gorumcemi çok sever beni sevecek değil ya sever ama biryere kadar kızına laf sokmaz ama bana zaman zaman yapar bunu ve o benim annem değil saygı gerek çok sevgi değil
Genişletmek için tıkla...
Evet çalışıyorum.. Teşekkür ederim yorum için..
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

R
Huzursuzluk:(
Yorumlar
7
Görüntüleme
518
Benhurrem
Benhurrem
P
  • Kilitli
Başlık bile bulamıyorum..
Yorumlar
18
Görüntüleme
1K
gunestenalelektrigini
G
G
  • Kilitli
Bebeğimizin olamayacagını hangi bahaneyle ailelere söyleyebiliriz 🤦🏻‍♀️
3 4 5
Yorumlar
96
Görüntüleme
4K
Tiryandafila
Tiryandafila
G
Gücüm kalmadı çokk yoruldum imdatt😞
3 4 5
Yorumlar
96
Görüntüleme
4K
nomunomuchua
nomunomuchua
D
Maddi sıkıntılar ve eşimin kayınvalideme taşınma isteği
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
6K
Acelya A
Acelya A
Back
X