5 yıldır çalışıyorum. 31 yaşındayım. 50k civarı maaşım ortalama. Ama sanki birşeyleri yanlış yapıyorum. Kurumdaki diğer arkadaşlar tatil planları yapıyor. 100k civarı verebiliyorlar tatil için. Bir çoğunun arabası ve evi var. Gerçi yaş olarak birçoğu benden büyük. 5 6 yıl erken işe girsem birkaç yıl daha erken doğmuş olsam sanki ben de bu imkanlara sahip olabilirdim. Ama şu an maalesef yok. Ya da ben yanlış yapıyor da olabilirdim bazı şeyleri benim yaşımda ev sahibi olan da var neticede. Ama ben dışarı çıksam kafeleri araştırıyorum çok pahalı olmasına diye kafama göre takılmıyorum ya da haftada bir bile gidemiyorum. Kıyafetlerimi uygun almak zorunda kalıyorum yetmiyor diye. Güneş gözlüğü alacağım iki ay geçti erteliyorum hala. Benim yaşımda ve durumumunda olanlar sorun ben de mi nasıl ev sahibi olabilir tatile gidebilirim. Siz nasıl yönetiyorsunuz mali durumunuzu? Bu ara ilkokul çağı çocuğum var dipnot olarak.
31 yaşındayken 10 senedir çalışıyordum
+ zaten ortaokulda lisede üniversitede hep çalışıyordum. o da ayrı.
dolayısıyla o yaşta ev alacak param olmuştu, ailemden bi katkı görmedim ben de (bekarım)
fakat
yani herkesin hayatı aynı akmaz
son 5 senede kredi durumları çok sıkıntılı, evler çok pahalandı, her şey çok pahalı
siz evlenip, çocuk yapıp onu biraz büyütüp öyle çalışmaya başlamışsınız herhalde ilkokulda olduğuna göre
e bu da güzel bir akış, 31 yaşında daha evli olmayan da çok, çocuğu olmayan sürüyle, işsiz olan dünya kadar--ki ev sahibi olmayı istediği kadar evlenip çocuk yapmayı da isteyen insan çok ya da sadece işim olsa, kendimi çevirsem yeter diyen de
diğer arkadaşlarınız evi arabayı kredi bolken almış ödemiştir
çift maaşla kira ödemeden geçiniyordur, eş maaşı çok iyidir, aile ev vermiştir, güzel bir yatırım yapmıştır zamanında 3 kuruşken bitcoin almıştır yahut çok sıkmıştır kendini almıştır bişeyler...sonu yok bunun bi sürü ihtimal var.
ben salt öyle "haline şükret" kafasında değilim
herkes en iyisine layıktır
ama yapabildiğini yapıp biraz da gerisine tevekkül de etmeli yani sonu yok çünkü hep daha iyisi de var.
siz demiyorsunuz ki sürekli alışveriş yapıyorum, gereksiz harcıyorum ya da nereye gidiyor bilmiyorum. 88 tane kredim borcum var demediğinize göre makul harcıyorsanız sizin de normalizin böyledir.
Benim aileden öyle bir durum yok. 15 bin emekli maaşı bir de tepelerinde 40 yıllık bir evleri var. Ancak kendilerine yettirmeye çalışıyorlar. Ben okuyup çalışınca imkanlarım iyi olur sanıyordum. Evet şükür bazı imkanlarım genişledi ama hala eskiden öğrenciyken hissettiğim hep diğer insanlardan geri de onları yapamam edemem duygusu içimde. Yalnızca duygu da değil tabi bir gerçeklik de.
siz etrafınızdaki ortalamaya göre daha düşük bir sosyoekonomik çevreden mi geliyorsunuz?
benim aile çevremde mesela benim kazandığımı, yediğimi içtiği yaşadığımı yaşayan pek bir kimse yok. onlara göre yüksek standardım.
ama ben türkiyenin en zengin çocuklarının gittiği 2 ayrı özel okulda okudum (lise ve üni)
ben kendimi yırtsam
ağzımla kuş tutup denizin üstünde yalınayak yürüsem
ne yaparsam yapayım onlar gibi olamam. o seviyeye gelemem
kendi iş/arkadaş çevrem içinde kendi başına benim kadar yapan da pek yoktur, mesela
ama yaşadığım yerde millet topraktan aileden zengin. yine ben ne yaparsam yapayım onlar kadar olamam, mümkün değil. bunu düşünüp takmıyorum ama ne yapayım bu ailede bu imkanlarla doğmuşum bu hayatı yaşamışım bu kadar olmuş.