Benim bir arkadaşım vardı. Hep kendini aşağılar, özgüvensizliğini açık açık dile getirirdi. Çirkin miydi? Tabiki hayır. Esmer güzeli kendisi. Boyu uzun değil ama o bunu o kadar büyütüyordu ki sanırsın 1.20 boyunda :) Benimle muhabbetin dibine vururdu. Bak herkesle böyle ol, muhabbetinle bile adamı aşık edersin sen kendine derdim ama inanmazdı.Hal böyle olunca herkes gözardı etmeye başlıyor kendini aşağılayan kişiyi. Lütfen kendinizi beğenin, sevin. Ben daha bu sabah işe gelmeden hazırlandıktan sonra aynada dikkatlice kendime baktım, "maşallah ya nazar değmesin" dedim kendi kendime gülerek :))) Çok mu güzelim? Evet güzelim arkadaş! Güzellik göreceli bi kavramsa ben kendimce gayet güzelim. Boyum, kilom, kaşım, gözüm kimseyi ilgilendirmez.Bu özgüvenle insanın yürüyüşü bile daha bi cilveli oluyor sanırım
![]()
Kesinlikle haklısınız. Bana da nadir de olsa kendimi beğenme hissi gelirdi ve yürürken sanki yer sallanırdı, hatırlıyorum. En son lisede falan sallamıştım zaten yeri bidaha da ne öyle hissedebildim ne hissettirildim :)
Muhabbetime güvenirim ben de. Hatta o hayatımın özgüvenli kısa yıllarında 'ya ben çenemle hallederim, bağlarım istediğim adamı bu işlere niye ağlıyosunuz siz' şeklinde büyüük büyük savurmalarım olurdu. 27 yaşımdan o yaşlarıma selam çakıyorum ve o işler öyle olmuyormuş işte aslan parçası demek istiyorum :)