Merhaba arkadaşlar ben 27 yaşında bir genç kızım genelde işten eve evden işe giden bir tipim , bunları merak eden arkadaşlar oluyor bu yüzden yazdım
(yani işten eve çalışıp geliyorum halaaaa şu yaşta ben abimin odasından tabak bardak taşıyorum mutfağa ) ve bu küçük yaşlardan beri böyle .
Biz iki kardeşiz bir abim var Her neyse annem küçüklüğümüzden beri abimi çok rahat yetiştirdi aramızda abimle 2 yaş var ve kendisi de şu an bekar , 29 yaşında adamın son geldiği hal bir tane bardağı bile salondan mutfağa götürmeyen bir hâl aldı odasındaki bardağı bile bana götürtüyor annem ,bazılarınız diyecektir bunda ne var ama çok şey var bir tane bardağa niye sinirlenir insan diyenleriniz olacaktır ama annem yüzünden ben o bardaklara bile öfkeliyim , annem bu yaşa kadar abimi böyle rahat yetiştirmese belki de ben 2-3 bardağın salonda odada duruşuna bile böyle sinirli olmayacaktım ….
Geçenlerde diyor ki oğlum evlendiğinde eşin diyecek niye böyle tembel pasaklı alıştın diyecek diyor bende duramadım dedim” kendi eserinle gurur duy “
Ben annemle bu konuda çok savaşlar verdim güzelce aldım konuştum olmadı tartışma haline girdim yine olmadı , buradan erkek çocuğu olan annelere sesleniyorum lütfen ama lütfen çocuklarınızı bu şekilde büyütmeyin 27 yaşında ben stres ve panik hastası oldum , bu konularda çok fazla sınırı çizilen öfkeli olanlar vardır bu konunun üstesinden nasıl geliyorsunuz ?