Merhabalar,
aynı okulda çalıştığım bir hocayı seviyorum. Bunu elimden geldiğince belli ettim. İlk başlarda kendisi de benden hoşlandığını belli etmeye başladı ama daha sonra çok dengesiz hareketler yapmaya başladı. Beni tanımaya çalışıyor ya da karar veremiyor diye düşündüm ama artık tam 10 ay oldu ve ilişkimizde bir ilerleme yok. Karşı taraf sürekli durmumuzu sallantıda bırakıyor. Kendisi 30 yaşında. Beni karşısına alıp ilgisinin olduğunu söylemesini istiyorum ama maalesef bunu yapmıyor tam tersine beni kıskandırma yoluna gidiyor. Bazen selamımı almıyor ve şaşırıp suratım asılınca çaktırmadan bakıp içten içten bu durumuma seviniyor. Kendisince sevgimi böyle ölçüyor. Ben yalnız yaşıyorum kaldığım civarda sürekli depremler oluyor bir kere bile geçmiş olsun korktun mu demedi, annem hasta oldu ben hasta oldum rapor aldım dönüşte geçmiş olsun nasıl oldunuz demiyor ama neden benim hazırlandığım sınavların sonuçlarını sormuyorsun ben duygusal bir insanım diyor. Sonra kendince beni karşısına alıp benimle sohbet etmeye çalışıyor tam hevesleniyorum ertesi gün yüzüme bile bakmıyor. Bazen toplantılar oluyor ve gözümü ondan alamıyorum bir süre dalarak ona baktığımı fark ediyorum kendisinin bakışlarında da bir sıcaklık bir istek hissediyorum bir gülümseme beliriyor yüzünde ama toplantıdan hemen sonra hiçbir şey yokmuş gibi davranıyor. Bir gün odada yalnız kaldık ve nasıl kaçacağını şaşırdı. Halbuki konuşmak için güzel bir fırsattı.
Artık durumumuzdan şüphelenmeye başladım. Ben mi uyduruyorum yoksa tüm bunları? Nasıl anlayabilirim? Sizce ne yapmalıyım? Bir hata yapıp adımın kötü anılmasını da istemiyorum.
aynı okulda çalıştığım bir hocayı seviyorum. Bunu elimden geldiğince belli ettim. İlk başlarda kendisi de benden hoşlandığını belli etmeye başladı ama daha sonra çok dengesiz hareketler yapmaya başladı. Beni tanımaya çalışıyor ya da karar veremiyor diye düşündüm ama artık tam 10 ay oldu ve ilişkimizde bir ilerleme yok. Karşı taraf sürekli durmumuzu sallantıda bırakıyor. Kendisi 30 yaşında. Beni karşısına alıp ilgisinin olduğunu söylemesini istiyorum ama maalesef bunu yapmıyor tam tersine beni kıskandırma yoluna gidiyor. Bazen selamımı almıyor ve şaşırıp suratım asılınca çaktırmadan bakıp içten içten bu durumuma seviniyor. Kendisince sevgimi böyle ölçüyor. Ben yalnız yaşıyorum kaldığım civarda sürekli depremler oluyor bir kere bile geçmiş olsun korktun mu demedi, annem hasta oldu ben hasta oldum rapor aldım dönüşte geçmiş olsun nasıl oldunuz demiyor ama neden benim hazırlandığım sınavların sonuçlarını sormuyorsun ben duygusal bir insanım diyor. Sonra kendince beni karşısına alıp benimle sohbet etmeye çalışıyor tam hevesleniyorum ertesi gün yüzüme bile bakmıyor. Bazen toplantılar oluyor ve gözümü ondan alamıyorum bir süre dalarak ona baktığımı fark ediyorum kendisinin bakışlarında da bir sıcaklık bir istek hissediyorum bir gülümseme beliriyor yüzünde ama toplantıdan hemen sonra hiçbir şey yokmuş gibi davranıyor. Bir gün odada yalnız kaldık ve nasıl kaçacağını şaşırdı. Halbuki konuşmak için güzel bir fırsattı.
Artık durumumuzdan şüphelenmeye başladım. Ben mi uyduruyorum yoksa tüm bunları? Nasıl anlayabilirim? Sizce ne yapmalıyım? Bir hata yapıp adımın kötü anılmasını da istemiyorum.