İyi geceler arkadaşlar.
Dertlerimi buraya açıp fikir edinmeyi farklı bakış açıları kazanmayı çok seviyorum çünkü çok objektif ve mantıklı yaklaşıyorsunuz. İki üç gündür de aklıma takılan bir konu var. Sorun erkek arkadaşım. Kendisi yüksek lisans öğrenici 25 yaşında şu an, ilk yıl kaldı. Bu sene tekrar devam edecekmiş. Buraya kadar sıkıntı yok. Ben atanmayı bekliyorum ve gerçekten psikolojim bozuldu bir senedir. Artık çalışıp paramı kazanmak istiyorum. Aslında ailemin durumu iyi bana hemen çalışta demiyorlar ama geleceğimi hayallerimi düşünüp ayaklarım üstünde durmak maddi özgürlüğüme kavuşmak istiyorum. Erkek arkadaşımda bu atanma meselesini ne kadar taktığımı biliyor. Bana sürekli acele etme çalışırsın acelen ne diyor. Bu rahatlığını anlamıyorum. Üstünde durmadım ama hiç. İki üç gündür aramızda geçen konuşmaya kadar tabi. Bana dediği şu, yüksek lisans onun için oyalanmaymış çalışmayı erteleyebildiği kadar ertelemek istiyormuş. Bende öyle deyince tabi ki bir şey diyemedim çok fazla, karışmayı sevmem hayatına, müdahale etmem. Ama iki gündür kafama çok takıldı bu adam 25 yaşında, e okulu bitirme gibi bir niyeti yok bakılırsa, uzatabildiği kadar uzatacak sonra bunun askerliği iş bulması var. Ben şimdiden çalışıp ileride kendime ve çocuklarıma rahat bir hayat sunmak istiyorum ama onun bu düşüncesi benim biraz kendimi geri çekmeme sebep oldu ister istemez. Yarın öbür gün ne olacak bir hayat kurarsak? Sonuçta şimdiden biraz birikim yapmak geleceğe yatırım yapmak gerekmez mi?Yoksa ben çok mu yanlış düşünüyorum? Çok mu strese sokuyorum gereksiz yere kendimi ve ona haksızlık ediyorum? Fikirlerinize önem veriyorum, şimdiden teşekkür ederim.