Arkadaslar benim benle yaşıt bir kuzenim var, bu kız ortalama güzellikte, kendi halinde, çok sosyal ya da çok asosyal olmayan ortalama bir kız. bu kıza üniversiteden beri o kadar çok kişi yazıyor ki. Aynı okulda okuduk ve bir ortama girdiğimizde akşamına oradaki biri hemen kıza yazıyordu. Ya da sınıftan bazı kişiler yazıyordu. Sonra kendisine yazan erkeklerden biriyle sevgili oldu ve su an sevgilisi olmasına rağmen çalıştığı kurumdaki erkekler de teklif ediyor, yazıyor falan. Bir de kendime bakıyorum sosyal medyada herkese yazan 2 3 apaciden başka kimse yok. Başkalarının aracılığıyla oğluyla torunuyla gorusmemi isteyen kişiler oluyor tabi ama bu farklı bir şey sonuçta. Kendi isteğiyle, kendi rızasıyla beğenmiyor mu kimse beni diye düşünüyorum. Tabii ki bu işler gorunusle alakası yoktur belki ama bence güzel bir kızım. Kendimi beğenmiyor değilim yani gunumuz güzellik standartlarina uydugumu düşünüyorum fizigimdrn falan memnunum. Hani diyorlar ya erkekler görünüşünü begenmedigi kızların içini merak etmez diye. Demek ki gorunusum bile kurtaramamis beni diyorum çünkü çok sıradan ortalama kızların da talibi çok oluyor. Ben hatayi nerede yapıyorum bilmiyorum ama bu konuda gerçekten komplekse girdim sanki kuzenim bana aciyormus gibi geliyor ona herkesin yazıp bana kimsenin yazmamasindan dolayı. Bir de aynı ortamda bulunduğum karşı cinsler de yüz yüze adım atmayı bırak sosyal medyadan yazmıyor adım atmıyor. Yani mesele bu kesin bana yazar diyorum öyle bir enerji alıyorum ama yok 
benim hoşlandigim insanlar oluyor bazen ama hep karsiliksiz kaliyor onlardan bir hamle gelmiyor. Zaten eskiden yaşadığım aşklar da hep karşılıksızdı. İnsan ister istemez kendini sorguluyor. Cok soğuk duran bir tip de değilim yani gülerim eğlenirim falan.. sizce niye böyle ve ben niye bu konularda bahtsızım?? 27 yasindayim ve hayatımdaki kişi sayısı 0.. Ciddi anlamda adım atan kişi sayısı 0.. bunun anormal olduğunu düşünüyorum ben ve gerçekten özsaygim zedeleniyor ister istemez. Ozsaygini bu mu belirliyor diyebilirsiniz ama begenilmeyen, duyguları hep karşılıksız kalan ve kimsenin adım atmadığı biri olmayı kabul etmek kolay değil bence hele ki böyle bir devirde. Ne ilk gençlik zamanımda ne de yetiskinlik yıllarımda şu aşk mesk işlerini beceremedim tadamadim ya ona yanıyorum. Hep baskalarinin yasadigi asklara imrenmekle geçiyor
benim hoşlandigim insanlar oluyor bazen ama hep karsiliksiz kaliyor onlardan bir hamle gelmiyor. Zaten eskiden yaşadığım aşklar da hep karşılıksızdı. İnsan ister istemez kendini sorguluyor. Cok soğuk duran bir tip de değilim yani gülerim eğlenirim falan.. sizce niye böyle ve ben niye bu konularda bahtsızım?? 27 yasindayim ve hayatımdaki kişi sayısı 0.. Ciddi anlamda adım atan kişi sayısı 0.. bunun anormal olduğunu düşünüyorum ben ve gerçekten özsaygim zedeleniyor ister istemez. Ozsaygini bu mu belirliyor diyebilirsiniz ama begenilmeyen, duyguları hep karşılıksız kalan ve kimsenin adım atmadığı biri olmayı kabul etmek kolay değil bence hele ki böyle bir devirde. Ne ilk gençlik zamanımda ne de yetiskinlik yıllarımda şu aşk mesk işlerini beceremedim tadamadim ya ona yanıyorum. Hep baskalarinin yasadigi asklara imrenmekle geçiyor
Senin gibi bu bana yürüyebilir dediklerimin hepsi sadece uzaktan baktı hiçbir harekete geçmedi. Hala niye baktıklarını bi sosyal medyadan mesaj bile atamadıklarını anlamlandıramıyorum beğenmemişlerdir okey bakma o zaman. Görücü usulü görüştüklerim oldu biri beğenmedim diye yüzüme söyledi salak kendi tipine bakmadan ben çevre baskısıyla görüşmüştüm ama elektrik alamadım diye red edecekken dank diye beğenmedim dedi. Bi tanıdık kardeşimle görüş belki olur herkesi beğenmiyor falan dedi çocuk lise mezunuydu tek beni beğenecek mi diye fotoğrafımı göndermiştim beğenmişti azıcık özgüvenim yükselmişti. Diğer iki görücü usulünde de beni beğendiler hatta yüzüme karşı da söylediler beğendiklerini devam etmek istediklerini. Birisi ısrarcı da oldu gözlerimi övdü bunlar gerçekten iyi hissettirdi ama ben uygun bulmadım. Ben de beni doğal hayatta görüp beğenip araştırıp konuşmaya çalışan biri olsun çok istiyorum ama olmadı bundan sonra olur inş. Kafama da taktığım çok dönem oldu güzel değil miyim hiçbir erkek beni beğenmez mi diye. Ama şimdi akışa bıraktım. Görücü usulü de olsa biraz görüşün bi heyecan geliyor deneyim oluyor. Sanırım biraz aura meselesi de etkili ben dışardan soğuk durduğumu düşünüyorum
acaba bende itici bir enerji mi var diye düşünmüyor değilim . Herkesin birbirine yürüdüğü şu devirde yalnız olmayı kabullenemiyorum
