• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bundan Sonra Nasıl Yasayacağım?

Malesefki şartlar buna şuan için pek müsait değil, çadıra kavuşmak çok zor oldu şu anda ayağımı uzatabilme konforuma paha bicemiyorum..
Bundan sonraki süreci planlayıp hayatınıza devam edeceksiniz.gerekli başvurular mevzuatlar neyse yapın çadırda vücudunuzu dinlendirin eşinizle ve çocuğunuzla mutlu olun yemek yiyin.zaten ev hakkınız varmış eviniz yine olur işinizi toparlarsiniz.sagliviniza dikkat edin bu süreçte.ve havaalrda ısınıyor geceler soğuk olmaz gündüzler güneşli.biyle böyle geçer günler.bakin nerdeyse deprem olalı bir ay oldu 6 marta ne kaldı.dile kolay
 
Hep hüzünlü şeyler yazdık biraz gulumsetelim Mart ayına girmişiz kediler serena

Teşekkür ederim böyle bir durumda bile kendimde hata arıyorum. Çok değil depremden bir gün önce bize birşey olsa evladimizi garantiye aldık diyordum, kimseye muhtaç olmaz sanıyordum sonraki gün herşey tuzla buz oldu...
hiçbirimizin hiçbir şeyi garanti değil

okuduğum kadarıyla
o yörede doğmuş büyümüşsünüz, iyi ailelerden geliyorsunuz
başka yerlerde üniversite okumuş memlekete gelmiş, herhalde memur filan olmuş, güzel işlerde çalışmış
başarılı evlilik yapmış
çocuk yapmışsınız
birikim yatırım yapmışsınız
yani "ideal" hayatta ne varsa hepsi var. maşallah.

mutlaka çok da çalıştınız,
eminim dürüst düzgün hayırsever de bir insansınız

ama çocuklar da ölüyor
ülkelerinde savaş çıkıyor kadınlar tecavüze de uğruyor (boşnak kadınlar, hemen yanı başımızda Yezidi kadınlar, daha dün oldu bu olaylar)
İnanç meselesine girip dinden konu kapattırmak istemem ama dünya böyle, ilahi adelete inansak da onun bu dünyada en iyi en günahsız insanın bile başına bir şey gelmeyeceğine dair bir ayeti yok...öyle bir taahhüd yok. hepimiz pamuk ipliğine bağlıyız şu hayatta. ve bu coğrafyada.

bu kadar aniden elindekileri kaybetmek büyük yıkım, anlıyorum
"Allah gördüğünden geri koymasın" derler Anadoluda
deprem olmadan o güne kadar yaptığım herşeyi kaybettiğim bir kırılma anım oldu benim de...çok zordu. ama geçti.

sizinki deprem travmasıyla benim yaşadıklarımdan farklı, elbette çok büyük güçlük içindesiniz
ama benim eşim çocuğum kimsem yoktu, tamamen tek başıma atlattım, ailemin çok sonra bilgisi oldu, ben kimseyle paylaşamadım. sizi çok iyi anlıyorum, insan sindiremiyor, hiçbir türlü yardım talep edemiyor, kendine yakıştıramıyor. ahhh öyle zor ki. biliyorum.

fakat inanın hiç öyle düşündüğünüz gibi değil...

İnanın üstünüzde başkasının kıyafeti olmasının hiçbi önemi yok
zerre kadar yok
size çok çok çok daha destek olabilmeliydik

bunları kafanızdan atın
yurtdışına gezmeye gitmeyi birikim yapmak, kendinizi garantiye almak için ertelediyseniz mesela, gördünüz ki hayat planlarınız doğrultusunda gitmeyebiliyormuş (ben de gördüm de çünkü ordan biliyorum!)..

biraz daha esnek olmaya ve kendimi daha az hırpalamaya çalışıyorum mesela
öğrenmeye çalışıyorum bunu
hala tam olmadı ama sürekli kendimi böyle motive etmeye çalışıyorum
bazen olacağı varsa oluyor
bazen de ne yapsan olmyor....

tüm kayıplarınız için size sabır ve hep ayağa kalkacak metanet diliyorum
 
Depremin olduğu vakit yeni uyumustum, eşim beni uyandırmaya çalışıyordu ama uyanamiyordum, herşey dökülmeye başlayıp yıkılma sesleri gelmeye başlayınca, ters giden birşeyler olduğunu anlayip yataktan firladik. Akvaryumumz patladı aracın anahtarida oradaydı öyle bir sallaniyoruzki yer yarılıp içine gireceğiz sandık, ayakta duramıyorum çok kapan yapamıyoruz anahtarı bulamıyoruz en önemlisi yikiliyoruz heryer zifiri karanlık, elime anahtar dustugum yerde geldi..kendimizi bir şekilde dışarı attikustumuzde birşey yok ayakkabı yok..Aylardır yağmur yagmâyan memlekette gök delinmiş. Şimşek yeşil ışıklar dolu kar herşey yağıyor. Bı taraftan çocuk kusuyor heryer toz duman..
 
Dedim kıyamet koptu bu gercejk olamaz, çığlıklar toz bulutları sürekli yıkılma sesleri feryatları Arkası kesilmiyor hepimiz kesin öldük diye düşündüm. Gün aydinlaninca vehamet gözler önüne serildi. Herkes bir yerin altında kalmis, yardım istiyor, ölenler vücudu kopanlar aklınıza korku filmlerinde göremeyeceğiniz kadar görülmemesi gereken şey var..Herkes koştu enkazlara insanlar elleri parçalanana toprak kazdı alet bulan kullandı günlerce can pazarı yaşandı. Uç Gün içecek su dahi bulamadık. Kışları sıcak geçen memleketim -10 dereceleri gördü karlar yağdı durmadan, insanlar donarak öldü😭😭😭😭😭
 
Depremin olduğu vakit yeni uyumustum, eşim beni uyandırmaya çalışıyordu ama uyanamiyordum, herşey dökülmeye başlayıp yıkılma sesleri gelmeye başlayınca, ters giden birşeyler olduğunu anlayip yataktan firladik. Akvaryumumz patladı aracın anahtarida oradaydı öyle bir sallaniyoruzki yer yarılıp içine gireceğiz sandık, ayakta duramıyorum çok kapan yapamıyoruz anahtarı bulamıyoruz en önemlisi yikiliyoruz heryer zifiri karanlık, elime anahtar dustugum yerde geldi..kendimizi bir şekilde dışarı attikustumuzde birşey yok ayakkabı yok..Aylardır yağmur yagmâyan memlekette gök delinmiş. Şimşek yeşil ışıklar dolu kar herşey yağıyor. Bı taraftan çocuk kusuyor heryer toz duman..
Çok çok geçmiş olsun. Umarım bunu bilmek yüreğinize iyi gelir hepimiz sizler için dua ediyoruz. Daha iyi olmanız, olmamız için. Hep aklımızda ve duamızdasınız.
Bundan sonra başınızı sokacak sağlam bir çatınız olur inşallah tez zamanda. Sağlığınız yerinde olsun varsın evleriniz olmasın öyle düşünün.
 
D
İnsan düşer kalkar.dusmez kalkmaz bir Allah'tır.olsun bişey olmaz siz hep veren eldiniz yine olur yine verirsiniz bunların karşılığı döner
Döndü zaten ben utanıp hiçbir kuyruğa giremedim eşim benden beter, ameliyatliydi ustelik, birşey istemediğimiz halde herşey fazlasıyla geldi
 
Bütün yaşama motivasyonumu kaybettiğimi söylesem umarım beni yargilamazsiniz. Çok değil birkaç hafta öncesine kadar, mükemmel bir hayatım vardı. Bir gecede herseyimizi kaybettik ve hicbirsey eskisi gibi olmayacak. Umut verecek hikayelere ihtiyacım var. Çok kötü şeyler yaşayıp, eskisinden daha güzel günler görenler varmı? Rica etsem yazarmisiniz, umutlarımı yesertirmisiniz? Sehrimi terk etmedim, dilim varmıyor bir türlü yaşadıklarımı anlatmaya...
Allah yeniden başlayanların yardımcıdır.7 yaşımda annemi kaybettigim günden beri yürüyorum.Üvey anneyle yasananlari tahmin edebilirsin.Babami 27 yaşında toprağa verince bir duraksadim ama elimden gelen bir şey yoktu.Kimsesiz yola devam ettim.O ara yüreğim patlayacak gibi oldu aklımi kaybediyordum.Doktorum hastaneye yatırmak istedi ama kalkıp devam etmek zorunda olduğumu bildiğimden kendimi toparladım.Sonra yolum yeniden eşimle kesişti evlendim.Rabbim aldığı 2 canımın yerine ikiz bebeklerimi verdi bana.Ardindan bir de sürpriz oğlumu.Onlara sarıldım eşime sarıldım ve ara sıra ardıma bakıp dursam da yürümeye devam ediyorum.
Ne yaşadın bilmiyorum.Sana geçecek diyemem.Gecmeyecek izleri kalacak yüreğinde ama alışacaksin.Kalanlarin gidenlerinden başka gidecek başka yeri yok zaten.Elbet bir gün bizimde zamanımız gelecek.O güne kadar yola devam etmeliyiz.Rabbim sabır versin
 
Çok çok geçmiş olsun. Umarım bunu bilmek yüreğinize iyi gelir hepimiz sizler için dua ediyoruz. Daha iyi olmanız, olmamız için. Hep aklımızda ve duamızdasınız.
Bundan sonra başınızı sokacak sağlam bir çatınız olur inşallah tez zamanda. Sağlığınız yerinde olsun varsın evleriniz olmasın öyle düşünün.
Teşekkür ederim
 
Bu zamana kadar mükemmel bi hayatınız olmuş sanırım
Ama hayat böyle bişey işte, sahip olduklarınız bi anda kayıp gider
Hiç bişey düzelmiyor sadece alışacaksınız artık fakir olmaya travmayla yaşamaya zamanla hissizleşeceksiniz
Yeni hayatınıza alışacaksınız başka çare yok çünkü
 
Back
X