Bi ara gercekten elimi etegimi cektim 5 ay gibi bir sure arayip sormadim sonra dayanamadim gormeye gittim o perisan halini gorunce de kendimi kaybettim. Bi tane yumurtayla, bi sokum ekmekle kahvalti hazirlamaya calisti kendine bile yetmezdi ki onlar
3 gun kendime gelememistim aglamaktan uzulmekten. Gecmisi dusunup ona cok kiziyorum ama simdiki haline de bakip uzuluyorum vicdanim sizliyor. Bazen diyorum ki keske yine ayni durumda olsaydi konusmasaydi ilgilenmeseydi bizle ama kendi durumu iyi olsaydi, en azindan yedigi onunde yemedigi arkasinda der gecerdim uzulup kafama takmazdim.