hiç uzatmadan örneklerle konuya geçiyorum.
örneğin : bir arkadaşıma bir gün veya birkaç gün çok çok iyi dostluk beslerken çok değer verirken , hiçbir şey yokken birden soguyabiliyorum hatta günlerce aylarca sesini duymak istemiyorum ama neden yok bana zarar verilmiş bir durum yok...ve beni en çok yaralayan çocuğuma eşime karşı hislerim...kontorlsuz bir şekilde çocuğumu çok seviyorum ama birgün birden uzaklaşıyorum ondan sanki ..tahammülüm bitiyor ters konuşuyorum
ama öte yandan mesela az önce yanımda uyuyordu babası odasına yatırırken götürme benle yatsın bu gece diye ağladım peşinden babasının kucağında odasına giderken
..aynı şekilde eşime karşıda öyleyim...bazen büyük bı kaybetme korkusu sevgi seli hürmetler saygı aşk hallerindeyim...bazende nefret edebiliyorum ..kokuyorsun diye sinirlenip bagriyorum örnek bu sadece...bazende sımsıkı sarılıp uyuyorum gece arkamı döndüm bana sarıl arkadan sımsıkı diyorum ...sabah oluncada gergin ters konuşan bi eş oluyorum ama bazı sabahlar da melek gibi oluyorum...buyuzden arkadaşlık ilişkilerimi de yurutemiyorum...bazen çok candan neşeli cıvıl cıvıl ,karşımdaki arkafasima sevgi dolu sözler söylerken , birden buz k esiliyorum sonra bu hareketlerine yansıyor doğal olarak bütün iliskelrim zedeleniyor ..ama beni en çok yıpratan çocuğuma karşı inişli çıkışlı duygularim...öyle yaramaz da değil 7 yaşında aklı başında yawrum..ama annesi pek sağlıklı değil galiba
emzirdigim için psikiyatriye gidemiyorum ,psikolog da maddi durum el vermiyor....şimdi ben psikiyatrik ilaçlar kullansam duzelirmiyim...düzeltmek istiyorum sabit ruh halinde kalmak istiyorum...bu beni ve etrafındakileri yaralıyor ..birde bilginiz varmı ? psikolojide böyle bir hastalık varmı ? adı nedir bilgilenmek istiyorum..yeni doğan bebeğim var emziriyor olmasaydım koşarak giderdim doktora...ne yapmalıyım kendimi çok kotu bir insan gibi hissediyorum ...ama iyi yanımı da çok seviyorum ve çok seviliyorum ...bu gelen anormal hallerim de de herkesi uzaklastiriyorum kendimden...elimde değil
(
