Merhaba,
Uzun zamandır çok bilmiş yaşlı teyze muhbettine maruz kalmamıstım,oh ne rahatım,çocuk büyüdü derken,olanlar oldu yine.
Dün akşam kızımın arkadaşına hediye almak için avm'ye gittik okul çıkışı.
Hediyeyi ve kızıma oyuncak bebeği aldık,oyuncakçının yakınında avm'nin ortak alanında oturup oyuncağı açıyorduk kızımla.
İşte tamda o anda onu gördüm,uzaktan konuşa konuşa geliyordu,kızıma döndü "aaa benim torunum araba seviyor,sende araba alsaydın ya"dedi,içimden hasbinallah çattık dedim,oralı olmadım. Ama kurtuluş yoktu biliyorum o her ne olursa olsun misyonunu gerçekleştirecekti,adeta bir görevdi,yaşama sebebiydi onun için.
Sonra bana döndü "kaç yaşında"dedi bingo,beklenen soruda geldi. Yarım ağız 4.5 dedim ama hızlı hızlı kutuyu açmaya çalışıyorum,bir an önce çıkmalıyım ordan. Duymadı yada duymamış gibi yapıp 2.5 var mı dedi. Ben yine içimden sabır çektim. Bastıra bastıra 4.5 yaşında dedim. Döndü ne dese beğenirsiniz "büyür inşallah "dedi. Dişlerimi sıktım zira kızımın yanında kimseyle kavga etmemek gibi bir kararım var. Dişlerimin arasından hafifçe kulağına eğilip,kızımın duymayacağı şekilde "Allah sizin gelininize/kızınıza sabır versin,rahatlamışsınızdır herhalde,bugünlük dedim,ha birde boyunuz uzadı mı bunu söyleyince merak ettim"dedim. Neye uğradığını şaşırdi,kalakaldı,ben işimi bitirip kızımıda alıp çıktım.
Kimdi bu diyeceksiniz. Bu kimdi biliyormusunuz? Hepimizin hayatında vardır bunlardan ama komşu teyzedir ama hiç tanımadığınız biri,ama bir misyon yüklenmiştir kendine,herkese umurunda mı değilmi demeden fikrini söyler,çocuğa bile söyler yani o derece.
Benim hiç tanımadığım biriydi,saniyeler içinde oldu bunlar.
Ordan çıkınca kızım"anne ben büyümüyormuyum ki"dedi. Hayır annecim gayette büyüyorsun bak 4.5 yaşındasın artık. Eski giysilerin,ayakkabıların olmuyor hatırlamıyormusun vs diyerek birde kızımı dakikalarca büyüdüğüne ikna ettim,etmeye çalıştım.
Hayır bebekken çok duyardım ay çok minik,ay şoyle böyle diye artık alışmıştım,uzun zamandır duymamıstım ondan herhalde bir tuhaf oluşum. Adeta eski günlere döndüm.
Velhasil kelam ben artık anlayamıyorum bu insanları,fikrini içinde tut,sana sorduk mu yani,nedir bu olur olmaz konuşma merakı?
Boyunuz mu uzuyor,yada madalya mı takıyorlar bunu yapınca ? Amaç ne?
O anne zaten biliyordur evladının nasil olduğunu. Ayrıca belki bir rahatsızlığı var,neden bu kadar düşünmeden konuşmak?
