- 23 Mayıs 2014
- 658
- 518
- 123
- Konu Sahibi goldstar535
-
- #41
Bilmiyorum yaaa bende büyük şehirde yaşıyorum herkez çalışıyo ama ilginç bir psikolojiye girdimSizi anlıyorum ama artık o eskisi gibi durumlar yok. Çünkü birçok anne çalışıyor. Yani çocuğunuz bunu hissetmeyecek, aksine evde oturan anne artık garipsenir oldu. Şimdi linç yemiyeyim ama benim yaşadığım yerde öyle.
Evet haklısınız ama çok pişmanım keşke daha önce başlasaydım şimdi çok bilinçli ve bana bağımlı bu beni daha çok üzüyoSizinki üç yaşına gelmiş bence artık işe dönmelisiniz,benim oğlum 11 aylık ücretsiz izindeyim,olması gereken zamanları birlikte geçirmişsiniz zaten.
Önemli olan çok zaman değil kaliteli zamandır unutmayın lütfen onunla oyununuzu gülüşmenizi kahkahanızı gezmelerinizi eksik etmediğiniz sürece her şey zamanla rayına oturacaktır emin olun. Hem oğlunuz artık kendi akranlarına onlarla paylaşımlara ihtiyacı olan bir yaşta. Siz mutlu olun ki yavrunuzu da mutlu edin.Merhaba hanımlar
Pazartesi ise başlıyorum 3 yaşında oğlum var annem bakıcam içim cok rahattı iş ararken ama şuan da çok huzursuzum koskoca gün görmeden nasil durcam
Birde ben çalışqan bir annenin cocuguydum o döneme ait hatırladığım tek şey annemi çok özlerdim komşuların evde olup annemin çalışıyo olması ,okul pikniklerine gelen anneler, okul çıkışı gün yapan anneler var di okul çıkışı tüm çocuklar toplanır ben cezalı gibi eve giderdim , okulda gösterilere çıkardım annem yok hep çalışıyo bunları düşündükçe çok üzülüyorum aynısını çocuğuma yaşatmak
Oglum büyüdü diyorum evde kaliteli zaman geçiremiyorum ben ise başlayınca oda oyun grubuna gidicek ama ne bileyim çok üzgün ve aglamakliyim
Zaten evdeyken daha sabırsız bir anneye dönüştüm son zamanlarda iş aramamin bir sebebi de buydu şimdi gerçeğe dönüşünce ayrılık korkusu başladı sanırım büyüdüğünü kabul edemiyorumÖnemli olan çok zaman değil kaliteli zamandır unutmayın lütfen onunla oyununuzu gülüşmenizi kahkahanızı gezmelerinizi eksik etmediğiniz sürece her şey zamanla rayına oturacaktır emin olun. Hem oğlunuz artık kendi akranlarına onlarla paylaşımlara ihtiyacı olan bir yaşta. Siz mutlu olun ki yavrunuzu da mutlu edin.
Evet haklısınız ama çok pişmanım keşke daha önce başlasaydım şimdi çok bilinçli ve bana bağımlı bu beni daha çok üzüyo
Olayı bu kadar dramatik hale getirmeyin lütfen. Kadınlar özellikle de okumuş kadınlar çalışmalı lütfen destek olalım köstek değil. Bebeklerimiz çok kıymetli ama onlara kaliteli iyi bir gelecek sunabilmek için ve kendi ruh sağlığımız için çalışmamız lazım üretmemiz lazım. Bebeklerimiz bir gün büyüyüp önce üniversiteye sonra sonra evlenip kendi kanatlarıyla uçacaklar ozaman çalışmayan hanımların elinde ne kalıyor? Gelinin ya da kızının evine burnunu sokan her şeye karışan kayınvalideler haline geliyor kadınlarımız.Şimdi buraya "alisir bosver" yazanlar olacak ama daha once de demistim, eger ciddi bir maddi probleminiz yoksa lutfen calismayin. Size yüreğime dokunan bir durumdan bahsetmek istiyorum;
Bizim komsumuz calisan bir anne. Cok tatli, hemen hemen sizinkinin yasinda bir oglu var. Ona Halasi bakiyor. Halasi onu yazin oynamasi icin asagi indiriyordu. Birgun annem goruyor bizim kapiciyi gorunce cocuk o kadar mutlu oluyormuski. Annem sebebini sormus, halasi "kapicinin geldigi saatlerde anne babasi geliyor, o yuzden onu gorunce cok mutlu oluyor" demisti.. cok uzulmustum. Konunuz bana onu hatirlatti. Hayirlisi olsun hakkinizda.
Katılıyorum. Sanki anne evde olunca tüm gün çocukla ilgilenebiliyor mu ki? Ayrıca çocuğa da yazık olur, sürekli anneyle evde...Benim annem hiç dışarıda çalışmadı. Ama sorun bakalım "birebir ne kadar etkinlik yaptınız, acele acele yemek yedirmek dışında ne kadar karşında oturup sadece seninle ilgilendi?" diye. Hiç hatırlamam. O da evde full mesai yapardı. Hep işi vardı veya komşuları gelir onlarla ilgilenirdi..
Neyseki dışarıda oynayabilen çocuklardık. Ki dışarıya gözetimsiz çıkmamız yine 6-7 yaşı bulmuştur.
Yani evdeki anneyle de bir şekilde büyüdük değil mi?
Sizin annenizin çalışma şartları çok katıymış. Şimdiki anneler daha çok dikkat ediyor çocuğuyla etkili zaman geçirmek için..
Mesela ben bugün evdeyim. Hem oynayıp hem ev işiyle ilgileniyorum. Ortasını bulmaya çalışıyorum. Bazı günler hiç bir iş yapmayıp onunla oynuyorum veya geziyorum. Çalışmasam da 7/24 etkinlik yapmak mümkün değil bir defa.
Dışarıda büyüyen bir çocuğun aksine herşeyi önce okulda öğrenmeye başlıyorlar. Sosyalleşmeye ihtiyaçları var. Bence kreşe verin daha iyi..
Oğlum 3 yaşında yarım gün başladı. Bu sene böyle olacak. İyi ki de eşime uyup bekletmemişim. Kv bakıyordu ama arkadaş arıyordu. Evde hapis gibiydi. Babaannesi yetemiyordu..
Hiç vicdan azabı duymayın hayatınızı kazanın. Bu çocuğunuzun geleceği için daha önemli..
Ayrıca bu konuyla ilgisi pek yok belki ama neden çocuk olunca sadece kadın çalışmayı veya çalışmamayı düşünüyor? Neden bir erkek bunu düşünmüyor? Çocuk onun da çocuğu değil mi? Kadınlara bu kadar yük binmesine o kadar sinirleniyorum, canım sıkılıyor ki anlatamam. Bence her kadın muhakkak çalışmalı. Çünkü çalışmayan birçok kadın, çocuklar büyüyüp gidince, ee bir de kocadan ayrılmışsa öyle kalakalıyor. Benim çevremde gördüğüm bu, yoksa genellemiyorum. Yanlış anlaşılmasın.Olayı bu kadar dramatik hale getirmeyin lütfen. Kadınlar özellikle de okumuş kadınlar çalışmalı lütfen destek olalım köstek değil. Bebeklerimiz çok kıymetli ama onlara kaliteli iyi bir gelecek sunabilmek için ve kendi ruh sağlığımız için çalışmamız lazım üretmemiz lazım. Bebeklerimiz bir gün büyüyüp önce üniversiteye sonra sonra evlenip kendi kanatlarıyla uçacaklar ozaman çalışmayan hanımların elinde ne kalıyor? Gelinin ya da kızının evine burnunu sokan her şeye karışan kayınvalideler haline geliyor kadınlarımız.
Anneniz mecburmus,calismis. Siz de mecbursunuz calisacaksiniz. Kucukken yasadiklarinizi kendinize cok dramatize ediyorsunuz. Anneniz sizi sever,ilgilenir miydi?Onemli olan o. Siz icinizde o gunleri atlatamamissiniz ayni seyleri cocugunuzun yasayacagini dusunuyorsunuz. Her cocuk farklidir. Erkek cocugu kiz cocugundan da genellikle farklidir. Okulda egleniyorsa erkek cocugu bu detaylara takilmaz cogunlukla. Oglum oryantasyonun 4.gununde okuldan eve gelmek istemedi. Ilk gun ise goz yasi, bana yapisma ile gecti. Cocuklar bizlerden cok cabuk degisikliklere adapte olabiliyorlar. Hele gunumuz folik asit cocuklari. Okuldan yana iciniz eminse kendi uzuntulerinizi,kaygilarinizi cocugunuza yansitmayin. Her seyi anliyorlar.Mecbur değilim ama çalışmalıyım ( eşimle sorunlarımız var ) bende hiç unutmam
Okuldaydım bi gun tabi biz çocukken eve kendimiz giderdik ama yağmurlu günlerde herkezin annesi şemsiyeyi kaptığı gibi okul çıkışında beklerdi ben ıslana ıslana eve giderdim yine o gunlerin birinde o annelerin içinde kendi annemi görünce çılgına dönmüş gibi sevinmiştim meger ramazan 1. Gunuymus saat 4 de cikmis isten iste bunlari hatirlamak uykumu kaciriyo
Merhaba hanımlar
Pazartesi ise başlıyorum 3 yaşında oğlum var annem bakıcam içim cok rahattı iş ararken ama şuan da çok huzursuzum koskoca gün görmeden nasil durcam
Birde ben çalışqan bir annenin cocuguydum o döneme ait hatırladığım tek şey annemi çok özlerdim komşuların evde olup annemin çalışıyo olması ,okul pikniklerine gelen anneler, okul çıkışı gün yapan anneler var di okul çıkışı tüm çocuklar toplanır ben cezalı gibi eve giderdim , okulda gösterilere çıkardım annem yok hep çalışıyo bunları düşündükçe çok üzülüyorum aynısını çocuğuma yaşatmak
Oglum büyüdü diyorum evde kaliteli zaman geçiremiyorum ben ise başlayınca oda oyun grubuna gidicek ama ne bileyim çok üzgün ve aglamakliyim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?