2 yasindaki çoçugun yeri annesi degil, krestir. Yasitlaridir. Bu yaslarda yeni seyleri kesf etmesi lazim, ögrenmesi lazim.
Yani bizim kültürümüzde bu annelere ve kadinlara baski inanilmaz.
Yani bazelerine sorarsan, 10 yasindaki çoçukta halen süt çoçugudur. Biz birey yetistirmekte çok kötüyüz maalesef. Hep bir ajitasyon var, "anayim ben ana"lar var. Bu yüzdendir ki simdi birçok evlilik bosanmaya dogru gidiyor. Ailelerden dolayi. Aile çoçuklarindan kopamiyor. Anne kendine göre bir hayat düzenlemedi. Tüm hayatini, çoçuklari üzerine kurdu.
Sonuç? Sosyal hayat yok. Maddiyat kötü çünkü anne çalismiyor ve 1 emekli maas yetmiyor.
Bir kadin daima çalismali. Evet Türkiyede sartlar zor fakat pes edilirse, sartlar dahada zor olacak. Vicdan yapilcak hiçbirsey yok. Nasil erkek çalistiginda vicdan yapmiyor, kadinda vicdan yapmamali.
Eskiden kadin sanki evdemi kaliyordu çoçugu ile? Hayir, tarlada çalisiliyordu. Zamanin hiçbir döneminde çoçuk sürekli annesinin yaninda kalmamistir. Cocgun ihtiyaci 24/7 annesinin yaninda kalmak degil. Cocugun ihtiyaci beyni çalissin, fiziksel olarak kossun, ziplasin,.. yasitlari ile gülsün, tartissin,.. Ve sonra eve geldiginde aile sicakligini alsin. Güvende oldugunu bilsin, sevildigini bilsin. Bu kadardir.