çalışan annenin vicdan azabı. .

birumutturyasamak

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Ocak 2016
1.667
1.747
83
37
Bebeğim doğduktan sonra bi süre çalışmayı denedim yapamadım ve ücretsiz izne ayrıldım. 17 aya kadar yanında idim..
Son 2 aydır falan calışıyorum . Bebeğim için eve gelen bir ablası var o bakıyor. Genel olarak memnunum. Sevdiğine inanıyorum. Bebeğim onu çok seviyor. Kamera da mevcut evde izliyorum. Ama bakan kisi bugün kendi ağzıyla bana bişey söyledi ve neden bilmem çok Üzüldüm. .
Parkta yaşça 5 6 olan bir çocuk Salıncağı bebeğime doğru itmis. Ve çarpmak üzere iken son anda bakıcı ablası tutmuş. Bebeğim de Salıncağa doğru gidiyormuş. Ama tutarken de " yavaş " diye ona bağırmis . Söylediğine göre panik olup bagirmis çarpacak diye korkmus. Ama bebeğim daha çok korkMuş ve Ağlamış..
Bana bunu bakıcı söyledi.
Neden yanında değildim. Neden ağladığında annesine sarilamadi. .
Vicdan azabı çekiyorum.
Kıza da kızıyorum istemsiz. Bagirmasa olmaz mıydı yani.
Bi yandan onun için geleceği için çalışmak istiyorum. Bi yandan da çok üzülüyorum.
Onun için en iyi imkanları sağlamaya çalıştım hep inanin.
Eve gelen iyi biri için aylarca aradım. Çocuk Gelişimi mezunu olsun vs şu bu . Referanslari iyi olsun. İnanın onun için yapmayacağım sey yok şu hayatta.
Ama vicdan azabı çekiyorum. .
 
Amitabh Bachchan .!.:
Böyle konular gördükçe 6 aylık bebegimi bırakıp gidiyorum ama böyle trajikleşmiyorum acaba bende mi var sevgi eksikliği ve bağlanamama diye düşünüyorum
Genişletmek için tıkla...
Yok .
Ben anne sevgisi pek yaşamamis biriyim.
Annesi tarafından reddedilmiş biriyim.
O yüzden çok ama cok hassasim.
Elimden geldikçe iyi bir anne olmaya çalışıyorum sadece.
Yani sıkıntı bende. Sizde değil.
 
Benim de 11 aylık bebeğim var. Esimle kendi işimiz. Çalışmıyorum.
En iyi imkanların hiç biri bir anneden daha değerli olamaz diye düşünüyorum.
Çalışan anneler çok yoruluyor gibi geliyor bana. Ne kadar hayat müşterek desek de, hem evin hem bebeğin tüm yükü annede oluyor.
Çalışan anne daha kaliteli vakit geçiriyor diye yazan bir suru kişi olacaktır simdi. Ama bu calisip calismamakla degil, bebekle anne arasındaki iletisimle alakalı. Yani evdeki anneler burun gun dizi izleyip bebegini ihmal ediyor ve calisan anneler aksam eve gelir gelmez aktivite yapiyor değil.
 
Elbette farklı görüşler olacaktır.
Bilemiyorum bende kafam çok karışık
Ama ülkenin hali de ortada maalesef maddiyat hersey artık.
 
Eğer karın doyuracak kadar, ayda 1-2 etkinlik yapabilecek kadar maddi durumunuz varsa çalışmayın. İleriyi düşünmeyin. Çocuğun şuan ilgi, sevgi ve desteğe ihtiyacı var. Çok çok küçük.

Ama ben çocuğuma yemek, kıyafet bile alamayacak durumdayım diyorsanız zaten vicdan azabı duymayın.
 
Siz çok hassassınız her konunuz ayrı bir hassasiyet ve dram barındırıyor.
Ve bazı şeyleri çok abartıyorsunuz.
Ilerde bebeğiniz büyük ihtimalle özgüvensiz vs içine kapanık olacak. Bu kadar baskı ve korumayla büyüyen çocuklar açık girişken olamıyorlar ne yazık ki
Dünya'da tek çalışan anne siz değilsiniz. Hayat Şartları malum herkes Çalışıyor. Çslışmak zorundayız. Nerdeyse 2 yasına gelmiş. 17 ay beraber kalmışsanız. Özel sektörde çalışsanız o kadar da olmayacaktı. Bunu da düşünün.
 
Üzülmeyin, bakıcı ablası kötü bişey yapmamış korkmuş haklı olarak ve size dürüstçe söylemiş ne güzel bişey bu. Benim kızım da düşeceği bi yere gitse yada koşsa veya bazen ağzına bişey attığında biz de yüksek sesle hayır, yapma, çıkar ağzından falan diye söylüyoruz ve kızın dediği gibi daha çok korkup dakikalarca ağlıyor ben de üzülüyorum keşke daha sakince hayır deseydim diye ama o kadar panik oluyor ki insan sanki yüksek sesle söyleyince uyarıyı anlayacak gibi düşünüyor o an. Ki ben annesiyken böyleyim ablası daha da panik olmuştur emanet sonuçta sorumluluğu çok fazla. Ne güzel çocuğunuzu seven ve çocuğunuzun da sevdiği bir abla bulabilmişsiniz bu devirde bu çok büyük bir şans ve dürüst de bir kız anladığım kadarıyla. Annelikten bunlar hep, ara ara git gelleriniz olacak tabi ama ne güzel bir mesleğiniz var o kadar insan işsizken ne güzel bir evladınız var ne güzel onu seven bir ablası var bunları olumlu yönlerini düşünün. Sağlıkla büyüsünler de hepsi hallolur.
 
annem biz küçükken hep çalıştı anneannem baktı bize. ve ben şu an annemin çalışmasının emeğini yiyorum bana destek oluyo ev almama destek oluyo. ve bende simdi bebeğim icin çalışıyorum, ilerde o da annemin beni rahatlattığı gibi bende onu rahatlatmak istiyorum. bu olay hayata nasıl baktığınıza bağlı. herkesin fikri farklılaşabilir.
 
Yani korkmuş bağırmış o da ani tepkiye ağlamış

Siz yanında olsanız da aynısı olabilirdi

Bakıcının kötü niyeti yok zaten kurtarmak için bağırmış Nasıl daha fazla hastalık yaşamasın diye aşı yaptırıyorsak koruyucu bir bağırmadan zarar gelmez

Bence psikolojik destek alın çocuğunuz büyüyüp bağımsızlaşmak istedikçe sıkıntı olacak gibi
 
Maddi acidan sizi zorlamayacaksa bence 2 yasina gelmeden bakiciya birakilma taraftari degilim.ben sirf kizim icin 2 yil ucretsiz izinlerle idare ettim.soz konusu maddiyatsa bisey diyemem onun disinda bi annenin belli bi yasa gelene kadar anneye ihtiyaci var.benim kizima esimin yegeno bakiyor kizim 2.5 yasinda ve guvenli baglanma sagladigimiz icin bi gun bile aglamadi cok sukur.sizde kendinizi suclamayin bakici niye bagirmis hadi diyelim bi hata yapti hangi amacla size soyledi ki.
 
Kesinlikle aynı fikirdeyim konu sahibi bence mutlaka yardım alın.

Her anne çocuğu konusunda hassastır bu normal ama sizinki hastalıklı bir hassasiyet.
 
Kusura bakmayın da daha ne gördünüzde vicdan azabı çekiyorsunuz.
Çocuğuz sağ, sağlıklı. Sizin o an yanınızda olmamanız sadece sizde üzüntü yaratır. Bu kadar çocuğa bağlanmayın. Çocuk bu her şey gelir başına. Daha durun bakalım neler neler göreceksiniz.
Bakıcı kız o durumda bağırmayın fısıldasa mıydı? Alemsiniz yani.
 
Amitabh Bachchan .!.:
Böyle konular gördükçe 6 aylık bebegimi bırakıp gidiyorum ama böyle trajikleşmiyorum acaba bende mi var sevgi eksikliği ve bağlanamama diye düşünüyorum
Genişletmek için tıkla...
Aynen :) 2 cocugum da 4 aylikjen ise basladim. normal geliyordu bana.
Bence takilmayin.calismak gayet normal erkekler gibi kadinlar da calismali hep evde olmayi dusunemiyorum.her an cocugunuzun yaninda olamayabilirsiniz cocugunuza kotuluk degil bu, olagan bir durum.
 
birumutturyasamak .!.:
Yok .
Ben anne sevgisi pek yaşamamis biriyim.
Annesi tarafından reddedilmiş biriyim.
O yüzden çok ama cok hassasim.
Elimden geldikçe iyi bir anne olmaya çalışıyorum sadece.
Yani sıkıntı bende. Sizde değil.
Genişletmek için tıkla...
Yaşadığınız geçmiş sizi hala etkiliyor haliyle ama bunun farkinda olmanız da guzel. Elinizden gelenin en iyisini yapın. 2 yasina kadar calismasaniz da eninde sonunda ise başlayacaksınız eger istifa etmeyi düşünmüyorsanız. Bu tür ayrılıklar keskeler olabilir bence cok da buyutmeyin. Cocuklarimizin her an yaninda olamaya biliriz. Bence bunu fırsata dönüştürüp o sekilde hayata tutunmalarını da saglamak guzel.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
Annemin maddi durumu ve benim vicdan azabım
13 14 15
Yorumlar
293
Görüntüleme
13K
gulmevsimi
G
Annemin Uzun Süren Misafirliği ve İçsel Sorgulamalarım
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
5K
leyla_17
L
Y
Tüp bebek asamam Yusuf aytac tohma
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
12K
madame pat
M
  • Kilitli
Konu annem
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
3K
dogadostupanda
Hidrosalpkins ve tıkalı iki tüpüm alındıktan sonra İzmir'de tüp bebek sürecim ( pozitif sonlu)
6 7 8
Yorumlar
145
Görüntüleme
40K
Blackwhite10
B
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…