çalışan annenin vicdan azabı. .

Maddi imkanlarınız yeterliyse bir süre daha çalışmayın bence. Bu kadar cok etkilenmenız hayatınızın geneline yansır ve sizi mutsuzlastırır
 
Malesef hayat sizin planlarınızla ilerlemeyecek.
Her seyi yasayip göreceksiniz.
Krese yollamayin tabiki bencil olsun.
Ilk 4 yıl ilkokulda yaninda oturun mesela.
Ortaokula falan hic yollamayin
Lise universite zaten hayal kalp kirikliklari olir maazallah.
Pamuklara sarın.
17 yıl sonra eve eger ömrümüz varsa tekrar yazarsınız.
Yarina cikma garantisi olan bir annesiniz belli. Aldığımız nefesin sonu yokken siz herseyi planlamissiniz...
 

Bu tavrınız hatalı

Ne olur çocuk büyümeden siz geçmiş travmalarınızı atlatın
 
Çalışmak veya çalışmamak kişinin kendi tercihidir siz çalışmayı istemişsiniz çocuk için dense de aslında kendinizi daha iyi hissettiğiniz için böylesini seçtiniz
Çalışmayan Kadınlar çok mu mükemmel bakıyor çocuklarına, çocukları yere düşmüyor mu kızmıyorlar mı sanki, çalışan anneler de süper değiller kendinizi kıyaslamayın
Sizin hayatınız bu ve çocuğunuz da sizin hayatınıza adapte olarak büyüyecek
Bugün o salıncak çarpmamış ama yarın bisikletten düşecek belki de salıncak çarpacak top vuracak hepsi bir deneyim olacak nihayetinde hem size hem ona
Herşeyin en iyisi diye uğraşmayın oluru olsun yeter kendinize bir bitki çayı demleyin, sabah ne giyeceğinizi ayarlayın sonra da çocuk uyuyorsa yatın uykunuzu almış kalkın yarın yine koşturmaca olacak çünkü
 
Annem çalışan bir kadındı bize çok bakamadı ama maddi yönden hiç sıkıntı çekmedim küçükken annem hep evde olsun isterdim ama büyüyünce anladım niye çalıştığını keşke çocuklar büyüyene kadar ihtiyaç olmasa ama öyle yada böyle büyüyoruz ve anne her zaman annedir çalıştı diye annemizi sevmiycez mi
 
Ben çok gaddar bir anneyim diyorum boyle konuları okuyunca. Ben istenmeyen bir davranis yaptiginda 15 aylik bebegime kiziyorum. Yeri geliyor hayir ses tonumu yukseltip soyluyorum. Calistigim icin bakiciya birakiyorum. Ecin kurallatini anlatmasini, yeri geldiginde kizabilecegini soyluyorum. Sebebini anlatmasini istiyorum. Mesela mutfak dolabini acma. Hayir. Cunku tehlikel gb aciklamalar yaparim yaptiririm. O sadece uyku konusunda inatlastigini, annen uyuman gerektigini soyledi diyip kizdigini soyledi. Kizma dedigim hafif sert ses tonuyla soyluyormus. Kendinize eziyet etmeyin. Imkaniniz varsa kendiniz bakin.
 
iyi anne olmak çocuğumuzun yanında pervane olmak demek değil. nihayetinde günümüzde geçim çok zor. iyi imkanlar için bazı şeylere de katlanmak gerekir. hayatta herşey bir arada olmuyor.
 
Ben de bir calisan anneyim ve vicdan azabini ben de zaman zaman yasiyorum. Oglum iki yasinda krese basladi, agladi ama alisti tabi ben de disarida agladim. Kresten once annem ve kayinvalidem donusumlu gelip baktilar sagolsunlar, cunku doktora yapiyordum ve bebegim bir aylikken geri dondum, en guzel tarafi evim ve isim cok yakindi, oglen mutlaka gidiyordum, ogleden sonralari da eve gitmeye calisiyordum. Suan oglum 3 yasinda, benim icn en zor zamanlar 2.5 yasindan sonra basladi, cunku artik kontrolu ele almak istiyor. Normalde rahat bir anneyimdir, kendine zarar vermedigi surece bircok seye musaade ederim ama son zamanlarda hic olmayacak seyler istiyor, bu yuzden kendi cocugumu dakikalarca aglatiyorum, hem de oyle boyle degil, yerde tepiniyor resmen, zaman zaman sesimi yukseltigim de oldu.
Hepimiz evlatlarimiz icin en iyisini en guzelini isteriz, ama hayatin da gercekleri var, bugun pamuklara sarip buyuttugumuz cocuklarimiz yarin sudan cikmis balik gibi olabilirler, bunu da istemeyiz degil mi?
 
canim ayni seyleri yasadigim icin seni cok iyi anliyorum ilk cocugumu aynen 17 aylikken bakiciya biraktim ve her gun agladim ise giderken.
şöyle düşün kiz sana bunu anlatmayabilirdi, anlattigina gore kotu niyetli degil.ama sen yine de bagirmamasini soyle. kameran da varmis cocugun gayet guvende, zaten cocugun kizi sevmese anlarsin. zaman cok cabuk geciyor, kendini uzme.
 
Bu yazdiklarinizi okudum da.Hem huzunlendim hem de sizin gibi bir anne olmayi diledim.
Annem ben kucukken bile beni acimadan doverdi.ben yemeyen bir cocuktum hep hasta olurdum belki bu yuzden sinirlenirdi bana. Ama hep devam etri bu.Filmlerde vuran anne sonra pisman olur aglar ya ben annemi dusunurdum bu filmdeki gbi pisman oluyor mudur diye.Lise son sinifa kadar surdu benim dayaklarim.Ama reddedilisim terslenisim suruyor,omur boyu surecek .ama beni seviyor biliyorum.
Siz ise bebeginizin bir aglamasina bile yaninizda olmadiginiz icin uzuluyor vicdan azabi cekiyorsunuz.o cok sansli bir bebek..ona iyi bir gelecek saglamak icin yalniz birakiyorsunuz onu ,sadece ona iyi bir hayat verebilmek icin.
Lutfen uzmeyin kendinizi.
İns ben de sizin gibi bir anne olurum.
 
Çok abartıyorsunuz. Çocuğun yaşıtlarıyla sosyalleşmeye ihtiyacı var. İyilik yapacağım derken kötülük yapmak tam da bu. Gözünüz hep çocuğunuzun üstünde olsun, takip edin ama böyle değil. Çocuk kreşe gidince ihmal edilmiş olmuyor. İlkokula başlayınca ne yapacaksınız?
Çalışmasam da çocuğumu yaşına gelince kreşe verirdim kesinlikle.
Uzman desteği almanız hem sizin hem çocuğunuzun faydasına olur.
 
Ne güzel dürüst bir bakıcı bulmuşsunuz, o da üzülmüş ,vicdan yapmış ki size anlatma gereği duymuş, sonuçta hepimiz çocuk olduk düşe kalka büyüdük, olumlu düşünmeye çalışın
 
Yaşadıklarınıza bir anne ve eğitimci olarak inanılmaz üzüldüm. İçimde bir yer 'cız' etti.
Çok travmatik bir çocukluk ve ergenlik geçirmişsiniz.Hiç bir çocuk bunu haketmiyor.

Bununla birlikte konu sahibi gibi siz de bu travmaların etkisiyle 'annelik' kavramını ne yazık ki sağlıklı değerlendiremiyorsunuz.
Sizin annenizden gördüğünüz muamele 'ifratken' konu sahibinin adeta çocuğunu pamuklara sarıp,aşırı koruyup kollamak istemesi de 'tefrit' .
Yani bu iki tutum da aşırı uç ve her şeyin aşırısı zararlı.

Anneniz tarafından sevilmek,korunup kollanmak ve ilgi görmek istemenizi anlıyorum çünkü bu çocuk için temel bir ihtiyaç ve ne yazık ki sizin
bu ihtiyacınız karşılanmamış.Bu o kadar acı ki...
Sadece karşılanmamakla kalsaydı daha az zarar görürdünüz bir de üzerine fiziksel ve psikolojik şiddet görmüşsünüz.
Yaranız çok derinde,sarmak ve bir nebze iyileştirmek için epey uğraşmak gerekir ve tek başınıza altından kalkmanız zor.

Travmatik geçmişi olan çok çocuk ve ergen gördüm,bu konularda epey kitap ve makale okudum,bazı vakalarla birebir çalıştım.
Ben ilgisizlik kadar aşırı ilginin yani 'helikopter anne anlayışının', her an her durumda çocuğunun yanında olma isteğinin çocuk için zararlı olduğunu savunuyorum.
Aldığım okul öncesi lisans,PDR yüksek lisans eğitimim ve mesleki tecrübem bana bunu söylüyor.

Sanırım genç bir arkadaşımızsınız.
Lütfen önce profesyonel yardım alıp yaralarınızı sarmaya çalışın.
Sonra da evlilik,eş ve anne yani aile olmak üzerinde biraz akademik araştırma yapın.
Doğan Cüceloğlu ve Üstün Dökmen Hocalarımızın bu konularda herkesin anlayabileceği dilde yazılmış çok güzel kitapları ve dijital yazıları var.
İsterseniz size konuyla ilgili farklı kitapların listesini de gönderebilirim.
Anne olmak nedir? Sağlıklı bir anne nasıl olur? Üzerinde düşünmenizi rica ediyorum.

Size ne? Niye bu kadar destan yazdınız? Diye soracak olursanız darılıp gücenmem ama şunu açıklamak isterim; hangi platformda olursa olsun bildiklerimi aktararak bir kadını dahi olsa çocuk eğitimi üzerinde düşünmeye,araştırmaya sevk etmek istiyorum.Bunu mesleki bir sorumluluk olarak kabul ediyorum.Bunlar genel sebeplerim.

Özel sebep olarak şunu söyleyebilirim:
Konu sahibinin anneliğine özenmeniz ve örnek almanız bana bunları yazdırdı.
Bununla birlikte yazdıklarımı dikkate alıp almamak elbette sizin bileceğiniz iş.
Sevgiyle kalın.Hep sizi seven insanlarla birlikte mutlu olun.
 
vicdan yapmayın lütfen bende çalışan bir anneyim iki kızım var. büyük kızımı bulunduğum şehrin en iyi kolejinde okutuyorum. küçük kızım 5 yaşında onun yeteneği olan alanlarda özel eğitimler almasını sağlıyorum. ama ya çalışmasaydım bunları verebilirmiydim çocuklarıma inanın ev hanımlarıda her an her saniyelerini çocukları ile dolu dolu geçirmiyorlar. çalışıyorsakta çocuklarımız için. keşke benim annemde çalışan bir anne olsaydı. en iyi eğitimleri alsaydım. belki çok daha farklı olurdu hayatım.
 

haklısınız ama bu konu sahibi bence çalışmak zorunda olan veya çalışmayı seven diğer anneleri de psikolojik olarak olumsuz etkiliyor.insanlarda acaba bende mi böyle olmalıyım bu kadın ne kadar iyi anne ben kötü anne miyim sorusunu oluşturuyor yorumlara bakın göreceksiniz

aslında kendi tavırları yanlış ve abartılı ama okuyan anneler acaba mı diyor.tedavi olması gerektiğini bu travmayı atması gerektiğini ilk söyleyen siz değilsiniz diğer konularında da bu öneriler geldi ama onun tavrı ben bunu bunu yaşadım çocuğum yaşamayacak,yanlış da olsa ben böyleyim bitti gitti.
 
Diğer üyelerin olumsuz etkilenip yanlış kanaatlere varmaması için uğraşmalıyız evet.
Bu konuda çok haklısınız.
Ben konu sahibine özel yorum yapmayacağım bundan sonra ama konuyla ilgili doğru bildiklerimizi anlatmaya devam edelim.
Bir kişiye bile ulaşsak yeter.
 
bu kadar üzülecektınız madem bu güzel şartlarda... neden 2 yıl ücretsiz izin almadınız..kendıme bende güvenmediğimden ıkı yıl ücretsiz aldım 29 aylıkken işe başladım.emzırmeyıde 30 aylıkken bıraktık zorlanmadan çok güzel ve rahat atlattık süreci.izne ayrılma hakkınız var tekrardan ayrılabılırsınız ücertsize.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
Annemin maddi durumu ve benim vicdan azabım
13 14 15
Yorumlar
293
Görüntüleme
13K
gulmevsimi
G
Annemin Uzun Süren Misafirliği ve İçsel Sorgulamalarım
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
5K
leyla_17
L
Y
Tüp bebek asamam Yusuf aytac tohma
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
12K
madame pat
M
  • Kilitli
Konu annem
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
3K
dogadostupanda
Hidrosalpkins ve tıkalı iki tüpüm alındıktan sonra İzmir'de tüp bebek sürecim ( pozitif sonlu)
6 7 8
Yorumlar
145
Görüntüleme
40K
Blackwhite10
B
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…