çocukların 2 yaşına kadar anne ile büyümesine taraftarım ben, kendim çalışıyorum ama ücretsiz izin imkanım var. inşallah birgün anne olursam kullanır, bir süre kendim bakarım diyorum. ama kariyer uğruna kimselere bırakmam demenize pek katılmadım. yanlış anlamayın bu arada sakın kötü niyetli değil, sadece fikrimi beyan etmek istedim Çocuğa bir süre sonra anne de yetmiyor, eğer özel pedagojik eğitimler almadıysak, onun dünyasına inip eğitici öğretici oyunlar oynamakta yetersiz kalıyoruz. 4-5 yaşında kreş ihtiyacı doğuyor çocukların. zaten okula bir başladılar mı, annelere ve babalara olan manevi doyumsuzlukları da azalıyor. daha çok özlüyor, naz yapıyor belki ama bizlere bağımlı olmaktan çıkıyorlar. ergenlikle birlikte mesafe daha da açlılıyor ve bir daha da kapanmıyor. üniveriste falan derken evlenip gidiyorlar. Aslında onlarla tam anlamıyla geçirebildiğimiz 3-5 yıl, ama bazen iş yaşantımızdan bu 3-5 yılı düşünmeden tümüyle vazgeçiyoruz. Oysa onlar kendi hayatlarını kurarken, bizlerin de eşimizden ve ailemizden bağımsız kendimize ait bir hayatımızın olması çok önemli. Gün gelip, cüzdanınıza para koyacak birinin olmadığını düşünün, ve yaşınızın bir işe başlamak için çok geç olduğunu...
ben bayanların, makul çalışma saatlerinde ve çalışmalarına değecek bir maaş almaları koşuluyla iş gücü olarak ekonomiye katkı sağlamalarının teşvik edilmesi gerektiğine inanıyorum. Sosyal anlamda bir ev hanımı da kendini geliştirebilir yoksa, bunun için çalışmak şart değil...bir sürü kurs eğitim vs imkanı var. kadın 1000 lira kazanıp 700ünü bakıcıya verecekse pek de anlamı yok çalışmasının. Çalışmayan eşler için de, beylerin bireysel emeklilik yaptırması taraftarıyım, sosyal güvence hayatta çok önemli. zaman ne getirecek bilemeyiz.
bu arada evladınızı da Allah bağışlasın, eşinizle birlikte sağlıklı bir ömür diliyorum