Çalışan kadın mı, Çalışmayan mı daha mutlu?

yagmur0007 .!.:

10 yıldır çalışan evli ve bir çocuk sahibi bir kadınım. Çocuğumun bi kardeşi de olsun çok istiyorum. Benim yok çünkü.
O duyguyu yaşayamadım malesef. Öyle bi koşturmanın içindeyim ki. Evden işe işten eve. Kendime ayıracak hiç vaktim yok. Arkadaş buluşmaları, ev gezmeleri hiçbirine gidemiyorm.Mesleğim gereği eve de iş getirebiliyorm bazen acil yetişmesi gereken şeyler oluyor.
Çocuğuma yeteri kadar ilgi gösteremediğimi düşünüp üzülüyorm.
Bilmiyorum bazen kafam karışıyor. Acaba çalışmasam nasıl olurdu diye. İş hayatına erkenden başladm daha öğrenciyken.
Sizler ne düşünüyorsunuz. Çalışan kadınlar mı yoksa ev hanımları mı daha mutlu?

Genişletmek için tıkla...

bu ayrıma gerçekten artık bitttt demek istiyorum.
herkes kendi yaşadığı hayatı ile müsemma. ben çalışıp çocuk büyütürken mutluyum, bir başkası çalışıp çocuk yapmamak ister, beriki çalışmadan çocuk yapmayı doğru bulur vs vs vs bir çok kombinasyon üretilebilir.
doğru bir değil. o sebeple bu mevzuda doğruyu aramak yerine hayatınıza odaklanıp kendi kararınızı vermek daha uygun.

tontriko .!.:

Birde su var bazi cocuklar calistiysan.. calistin benj ihmal ettin diolar.. bazilarida calismayan anneye.. calissaydin banane diolar.. iki durumda cok uzucu.. besle buyut danayi tanimasin anayi : (

Genişletmek için tıkla...

benim danaya annem bakacak mesela. bana kendince öğretemediği kibarlık vs ona öğretecekmiş izleyip göreceğim.

tugsem_10 .!.:

benim danaya annem bakacak mesela. bana kendince öğretemediği kibarlık vs ona öğretecekmiş izleyip göreceğim.

Genişletmek için tıkla...

Annenin bakmasi cok ayri oluyo cocuklarda daha mutlu oluo daha duzenli oluyo.. ya da kres bilmiom bu konuda kafa karisik :)

darkmore .!.:

İkisi de degil
Kocasi zengin olan mutlu

Genişletmek için tıkla...

Onların da mutlu olduğundan şüpheliyim. Kocası zengin olan birkaç kişi tanıyorum, çalışmıyorlar. Bütün gün alışveriş, gezmeler.... Yanında da anksiyeteler, depresyonlar, ilaçlar...
Çalışan mı mutludur çalışmayan mı sorusunun cevabı kişiye ve kişinin aile yapısına göre değişir.
Ben çalıştığım için mutluyum. Çünkü eşim paragöz değil, harcamalarımız ortak, bizden para kesmez, har vurup harman savurmaz, bazen zorlamam gerekse de ev işlerinde yardım eder.
Bunun yanında iş yerimi genel anlamda seviyorum, çalışma saatleri yoğun olsa da arada yaptığımız sohbetler doyurucu.
Çalışmasam da geçiniriz ama hayat standardımız düşer.
Arada bunaldığım oluyor. İzinler keşke biraz daha fazla olsa da biraz daha tatil yapabilsek. Bu halimize şükrediyoruz yine de her zaman.
Çalışmadığım zaman başta güzel gelse de sonra sıkıcı olacağına eminim.

tontriko .!.:

Annenin bakmasi cok ayri oluyo cocuklarda daha mutlu oluo daha duzenli oluyo.. ya da kres bilmiom bu konuda kafa karisik :)

Genişletmek için tıkla...

bebeklikten ana okuluna kadar bakar gibi annem ama 2 tane olsa biraz zor olurdu.annem hep ev hanımıydı anlıyorum.ben düzenli değildim sanırım ben istisna idim.annem benim kadar sahip çıkar diye düşünüyorum kvaldem kısmı hep cahil. ırgat yetiştirir gibi çocuk yetiştirmeye kalkarlar.

TurkuaZveMoR .!.:

Ben çalıştığım için mutluyum. Çünkü eşim paragöz değil, harcamalarımız ortak, bizden para kesmez, har vurup harman savurmaz, bazen zorlamam gerekse de ev işlerinde yardım eder.

Genişletmek için tıkla...

darısı yapmayanların başına inşallah akıllanır şu adamlar.

Aktif olan mutlu.
Amacı olan mutlu.
Çalışan-çalışmayan ayrımından çok daha genel bir durum.

merhaba konu sahibi bende çalışan bir anne olarak yazmak istedim size.
bizim maddi durumumuz kötüydü olanı yetmiyor her ay eksilere giriyorduk işe başladığımda eşim 1700 tl maaş alıyordu şimdi 2100 tl oldu maaş çok şükür ama tabi günümüz şartlarında bu maaş yeter mı.. ? birde çocuk oldu tabi hiç yetemez olduk .. kimseden destek yoktu ailelerden vs çok zor günler yaşadım çok agladım. çok dua ettim.
Sonra rabbim bana bir iş kapısı nasip etti. işim çok rahat. çalışma saatleri çok uygun ve evime 5 dakikalık mesafede
şimdi asgari ücret alıyorum tabiki ssk yatıyor biraz izin olayı sıkıntılı tek sorumlu ben oldugum için neyse
bakıcımıza 700 tl veriyorum bana kalan para malum belli.
ama o 900 tl benim maddi yükümü çok hafifletti.. ikramiye yemek parası felanda alıyorum 2 ayda..
artık evladıma istediği herşeyi alabiliyor, rahatca gezebiliyor, kendi ihtiyaçlarımı karsılayabiliyorum .
arabada alabildk çok şükür.
dönüp geriye baktıgımda ne kadar çok şey değişmş ?
ama gel gelelim çok bitkinim. yorgunum. bazen sert kayaya tosluyorum sanki gücüm kalmıyor.
oglum beni çok üzüyor bakıcı ablamızda yemeyerek felan .. hastalanıyor yanında olamıyorum bir çok neden.. giderken aglıyor bacaklarıma sarılıyor gitme anne diye
ben çalışırken daha çok mutluyum
bir kadın için evden hazırlanıp cıkmak bile terapi gibi geliyor daha bakımlıyım.. evde ki gibi hantal değilim mesela artık kıyafet alabiliyorum kendime aynaya bakınca kendine güvenen bir kadın görüyorum
zaten evde çok bunalıyordum kimsem yok tu gidecek bütün gün oglumla yalnız dım .. parka giderdik o kadar.
akşama kadar depresyona girerdim.. ki evdeyken de evin işi bitmiyordu.. evde olan bir kadının bence kesinlikle arkadaş cevresi gidecek kapısı olması lazım sosyal çevre şart.
Ama şimdi sorsan bana eğer ki eşimin maaşı iyi olsa evladım için çalışmaz kendim büyütürdüm.
maddi imkanınız iyiyse bir kadının evde cocuklarına kendi bakması daha güzel bence..

gucci .!.:

Ne öğretmenisiniz burda yazım hatalarına takan çok kişi var dikkat ettim siz hep bu şekilde yazıyorsunuz bebekten dolayı acele yazmaktan filan mı bu şekilde acaba ?

Genişletmek için tıkla...

Resim ögretmeniyim.Bazen çok acele yazıyorum.Yogunluktan oluyor.Bir de şu var..hatta instagram hesabım var orda yazılarımla epey kitlem var:) burda çok hatalı yazdığımın farkındayım.Ama öyle zamanlarda vakit ayıriyorum ki buraya.cevap yazacagım diye:) birde ögretmenleri hatasız robot modelinde gören sürekli açık arayan tipleri sevmiyorum.
Edt; bunu yazarken bebek kucağımdaydı mesela

tugsem_10 .!.:

darısı yapmayanların başına inşallah akıllanır şu adamlar.

Genişletmek için tıkla...

Amin.
Yapmazsa, ben yapmak zorunda kalırsam yüzüm gülmez, konuşmam, trip atarım. Sırf onu çekmemek için kalkabilir yerinden:))
Maddi olarak da her şeyi bana yıkıp parayı savursa, etrafa verse... O zaman da desteği çeker, ben biriktirirdim herhalde. Mecbur bakardı evine.

SouvveniR .!.:

İki çocuk annesi olarak derin bir iç çekiyorum...
Maddi imkanım olsa, bir dakika çalışmam.
Şu an mecburiyetten çalışıyorum.

Hedefim maddi durumlarımızı toparlayıp, çocuklarımın anası evimin kadını olmak

Genişletmek için tıkla...

aynen bende öyleyim inanın.. keşke maddi imkanımız olsa 1 dakika çalışmaz koşarım oglumun yanına mis gibi kendim büyütürüm ama hayat şartları buna izin vermiyor.

Çalışmıyorum. Bazen çalışmak beni çok çok mutlu eder diyorum. Bazende özellikle soğuk ve sabah saatlerinde, geç saate kalan arkadaş-akraba sohbetlerinde ve özellikle oğlumla bakınca iyi ki şuan çalışmıyorum diyorum. Hayat standartların düşmeyecekse, ve kendini kötü hissetmeyeceksen çocuğunu kendin büyütsen çok güzel olur. Ama tabi çalışmanın avantajlarını da küçümseyemem.

TurkuaZveMoR .!.:

Maddi olarak da her şeyi bana yıkıp parayı savursa, etrafa verse... O zaman da desteği çeker, ben biriktirirdim herhalde. Mecbur bakardı evine.

Genişletmek için tıkla...

bende işte bu yüzden bişey vermek istemiyorum o da biliyor zar zor alacağını benden o yüzden bari elektrik su doğalgazı ödetiyorum az da olsa sorumnluluk bilsin diye.benim param bana ve evladıma gelişi onun üç beş kuruşundan daha hızlı olur.onu bulcamda para isticemde nazlana nazlana bana vermekle yükümlü olduğu parayı verecekte ölme eşeğim ölme.aç ve altı pis çocuk bu herifin keyfini mi bekleyecek. o şekilde bağıran çocuğu 2 dk kucağında bile tutamaz rahatsız olur.

Fazlaca kişisel bir soru, genelleme yapmak uygun olmaz da kendimi örnek vereyim:
Okuldan mezun olur olmaz iş hayatına girdim, mesleğimden nefret etmem ve sağlık sorunları ile cebelleşmem de buna dahil tabi.

Ailemin maddi durumu fena değil, yani şöyle söyleyeyim, gelecek kaygısı yaşamamış biriyim ve fakat hazıra dağ dayanmaz/balık vermesinler-balık tutayım fikrinde biri olduğum için işin o kısmını hiç görmedim. Çalıştım. Evlendim,borçlarımızı kapatıp düze çıkıp kendimizi de görünce (Benim işten ayrılma halime kadar hesaplayıp, yeteriz dediğimizde) çocuk yapma kararı aldık.
Hamileliğimde işten ayrılmak durumunda kaldım yine kah sağlık sorunları, kah benim artık o strese hormonlarla birlikte iyice gelemiyor oluşumdan.

Zorlanmadık, elbette eskisi kadar bolluk içinde değiliz çünkü tek eşim çalışıyor ancak ben çalıştığım zamandan daha huzurlu hissediyorum kendimi. Çocuğuma vakit ayırınca daha tatmin oluyorum, evin içinde, kendi alanımda daha iyiyim ama şöyle bir gerçek de var, eve tamamen oturamıyorum. Buna alışkanlık mı dersiniz, "Kalıcı bir şeyleri üretme, aile dışında da fayda sağlama isteği, bir şeylere dikkat çekme-parmak basma,buradayım deme" vs vs bilmiyorum artık ne derseniz, evde çamaşır-bulaşık-yemek-temizlik ve arkadaşlarla gezmece, süslenip gezinmece halleri bana yetmedi ve hatta bomboş-manasız geldi.

Ben de vakti zamanındaki hayallerime tutundum ve yeniden resim yapmaya, bunun eğitimini almaya ve buradan üretip, bunu kendime ait bir meslek haline getirmeye karar verdim. Bu şekilde huzuru hissedebiliyorum, düzgün bir çocuk yetiştirme çabamla da mutlu olduğum kadar, onun "Üreten annesi" olacağım ve insanlara buradayım diyeceğim/Bir gelir kapısına da dönüşebilecek düşüncesinin çabasıyla da mutluyum.
Dediğim gibi, maddi olarak eskisi kadar şahane değiliz artık :) Ama bu mutluluğu o zamanki parayla satın alamadığım da bir gerçek, 5 elbisem olacağına 3 olsun diyorum, ayda 5-6 kez restoranda yiyeceğime, 1-2 kez değişiklik olsun diye yerim diyorum, çocuğuma da yetiyor mu kazanılan, yetiyor. Ha ileride masraflar artar, bakarız o zaman gelince düşünürüz :) Para harcamak beni mutlu etmiyormuş meğer, sadece mutsuzluğumu örtüyormuş.

Bu sanırım yapısal bir şey. Şimdi benle yaşıt bir kuzenim var, senelerce çalıştı evlendi çocuklandı, maddi durumu elverdi eve oturdu, onu istiyordu yani ve dünya umurunda değil o hayat içinde mutlu.
Bunun tek bir doğrusu yok anlayacağınız.

Mor Vampir .!.:

aynen bende öyleyim inanın.. keşke maddi imkanımız olsa 1 dakika çalışmaz koşarım oglumun yanına mis gibi kendim büyütürüm ama hayat şartları buna izin vermiyor.

Genişletmek için tıkla...

Bazen diyorum topla pılını pırtını yerleş sakin bir şehre.
Evinde otur eşin ne getirirse rızık olarak onunla yetin.
Ama kafan rahat olsun.
Yoruluyorum artık ve bünyem kaldırmıyor haliyle.
Hayırlısı bakalım, elbet bizim de geleceğimizde bir rahat etme dönemimiz olacaktır.
Allah yardımcımız olsun ne diyeyim.
Çalışan anne olmak zor, 2 çocuklu çalışan anne olmak daha zor.

çocuklarımı sabah okullarına bırakabileceğim, bunun için kör karanlıkta uyanmamızın gerekmediği,
okuldan da vakitlice alabileceğim bir çalışma şekli olsun isterdim.
trafikte zamanımız ölmesin isterdim..
ama yine de çalışmak, çalışmak, çalışmak...

çalışmasam, mesleğimi yapmadığım için mutsuz olurdum.
başarılı bir okul hayatım oldu. iyi bir mesleğim var.
kariyer olarak da genel olarak memnunum durumumdan.
çalışmasam, hobilerime ve kendime zaman ayırabileceğim bir düzen kurabilir miyim şüpheli.
özel yetenekleri olan bir insan değilim, öyle resimdi müzikti..
hiç değilse, bilgilerimi kullandığım, kendimi geliştirdiğim, güncel tuttuğum, bir işim var.
(zaman zaman daha iyisi olabilirdi diye hırslandığım da oluyor)

vakıf, dernek işleri çok küçük bir azınlığın yapabildiği şeyler.
söylemesi kolay, hayata geçirmesi zor.
şimdi instamomluk moda..
ben hayatımı, like üzerine kurgulayamayacağım için onu da yapamam..

anne olmak çok güzel.. onu hiç sorgulamadım. ama anneliğe kutsallık atfetmeyi gereksiz görüyorum
süper süper olmaya çalışmayı anlamsız buluyorum.
bunun kadınlara dayatılmasına kızıyorum.

çocuklar biraz daha büyüdüğünde, evin temizliğini, yemeği yapacak yarım gün bir yardımcı gelse,
sadece çocuklara endeksli olmayan, kendimize de zaman ayırabildiğimiz
( kısa da olsa, hem büyüdükçe onlar da bağımsızlaşmak isteyecek) bir hayatımız olsa..
çok bir şey istemiyorumm

:))

valla çalışan bayanım mutluyum ama çocuğum olduğu için
evde oturmayı tercih ederdim en azından belli bir yaşa getirene kadar
ev aldık kredim var işe ara verme şansım maalesef yok 4 aylıktı işe başladım
şuan 3 yaşında ve kreşe gidiyor kv baktı bu kadar zaman çok zorluk çektim
ilgilenemedim evde olsam şuan 2.çocuğumu yapar beraber büyütürdüm
ara veremediğim için ve bir çocuğumu daha bırakmak istemediğim için
bu mümkün değil yani kısacası duruma göre değişir mutluluk mutsuzluk
çocuğum yoksa çalışmaktan zevk alırım belki de kendime zaman ayıramadığım için üzülürüm
ama eşimin durumu baya bir iyi olsa sanırım çalışmam gezerim günler yaparım ev oturmaları
vs şeyler yapardım sanırım.

darkmore .!.:

İkisi de degil
Kocasi zengin olan mutlu

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle, hislerime tercüman olunmuş.

yingandyang .!.:

çocuklarımı sabah okullarına bırakabileceğim, bunun için kör karanlıkta uyanmamızın gerekmediği,
okuldan da vakitlice alabileceğim bir çalışma şekli olsun isterdim.
trafikte zamanımız ölmesin isterdim..
ama yine de çalışmak, çalışmak, çalışmak...

çalışmasam, mesleğimi yapmadığım için mutsuz olurdum.
başarılı bir okul hayatım oldu. iyi bir mesleğim var.
kariyer olarak da genel olarak memnunum durumumdan.
çalışmasam, hobilerime ve kendime zaman ayırabileceğim bir düzen kurabilir miyim şüpheli.
özel yetenekleri olan bir insan değilim, öyle resimdi müzikti..
hiç değilse, bilgilerimi kullandığım, kendimi geliştirdiğim, güncel tuttuğum, bir işim var.
(zaman zaman daha iyisi olabilirdi diye hırslandığım da oluyor)

vakıf, dernek işleri çok küçük bir azınlığın yapabildiği şeyler.
söylemesi kolay, hayata geçirmesi zor.
şimdi instamomluk moda..
ben hayatımı, like üzerine kurgulayamayacağım için onu da yapamam..

anne olmak çok güzel.. onu hiç sorgulamadım. ama anneliğe kutsallık atfetmeyi gereksiz görüyorum
süper süper olmaya çalışmayı anlamsız buluyorum.
bunun kadınlara dayatılmasına kızıyorum.

çocuklar biraz daha büyüdüğünde, evin temizliğini, yemeği yapacak yarım gün bir yardımcı gelse,
sadece çocuklara endeksli olmayan, kendimize de zaman ayırabildiğimiz
( kısa da olsa, hem büyüdükçe onlar da bağımsızlaşmak isteyecek) bir hayatımız olsa..
çok bir şey istemiyorumm

:))

Genişletmek için tıkla...

Bugün istifa edip yarın evde kendi düzenimi kurmak istiyorum.
Bu kadar bunalmış vaziyetteyim gerçekten.