Çalışan kadın mı, Çalışmayan mı daha mutlu?

Çalışmayan kısımdakiler maddi kısmı nasıl hallediyor??
Mesela eşlerin desteği nasıl oluyor?
Ben yapım gereği isteyemem mesela. Kendi maaşımla aldığım kullandığım lüks ürünler var bunları almak istemeyebilir. Ya da alıp lafını edebilir. (200 liralık bir şey için onu alma daha uygununu al dese bozulurum) hoş zaten maaşım yoksa öyle bir şeyi isteyemem zaten de.

Bebek düşünüyorum ve rabbim nasip ederse 3 yıl kendim bakmayı düşünüyorum. 2 yılı maaşım olmayacak elimde. Nasıl yaparım bilmiyorum. Eşimin geliri. 5-6 bin arası. Ama isteme olayı beni çok korkutuyor. Bunun çözümü ne olabilir??
 
Tabi ki calismak. Hayatim boyunca calistim, su an dogum iznindeyim. Cok sıkıcı. Ben oyle komsu gezmesi filan da sevmem, haftada bir arkadaslarla bulussam yeter de artar bile.
Ben ogrenmeyi seviyorum, her gun birseyler ogreniyorum calisirken, mecburen hareket ediyorum, kendime bakmak ici daha cok caba sarfediyorum. Calisirken gunum hem dolu dolu hem de cok daha verimli geciyor. Esim calismasa da gecinebiliriz, ama duramam ben evde. Yemek yapmaya bile useniyorum, tembellik ediyorum butun gun. Ustelik kendime guvenim de kayboluyor evdeyken.
Bebek buyusun 2 yasina gelsin, krese baslasin ben de eski ben olayim :)
Bir de su var, dunyanin ne getirecegi belli olmaz, esime bisey olsa, ya da anlasamasak ayrilsak, ben nasil ayaklarimin ustunde duracagim? Ailem destek, evim de arabam da var, acikta kalmayacagimdan da eminim, ama kimseye muhtac olmak istemem. Bu ne esim olsun, ne anam babam, ne cocuklarim. Allah bana saglikli bir vucut ve kafa vermis, bunun hakkini vermek, be cocuklarima dogru ornek olmak benim gorevim
 

Aslında bu iyi bir durum değil. Eşim işsiz kaldiginda ben calismistim. Eşim calisirken de calistigim ve calismadigim dönemler oldu. Şuan calismiyorum.
Eşimin bana davranısları parama göre değişmedi. Bende aldigim 2 kuruşun artistligini yapmadim hicbirzaman karakterim neyse o an nasıl tepkiler verebileceksem yine öyle tepkiler verdim para kazansamda kazanmasamda.

Eşi para kazanmiyor, boşanamaz diye eziyet eden, mal gibi gören adamlar iyi adamlar değiller. Duydugu saygi da kadina degil, kazandığı paraya, kendi çıkarına. Ben böyle bir evliligi parayla dengeleyerek surdurmek istemezdim.

Para güçtür tartişmasiz lakin bu güç dişariya karsi bir güçtür, eşler arasinda degil, olmamalı. Eve giren para hep bizim oldu kimin getirdigi önemli değil. Bircok konuda esimle tartismisizdir ama 3,5 yildir para lafi yapmadik birbirimize.
 

Kesinlikle size katılıyorum. Ben üni mezunuyum çok kültürlüyüm gibi bi algıya kapılmamak gerek. Sizinde belirttiğiniz gibi üniversite demek meslek edinmek demek. Bana görede eğer çalışılmayacaksa üniversiteye girmek için çok kasmanın kendini paralamanın alemi yok.
Bence her kadın okumalı, kendini geliştirmeli ve çalışmalı. Bence kadın hiç birzaman babasının,eşinin yada hayatta arkasını yasladığı kimse güvenmemeli. Hayat bu. Sağlığını kaybedelir, işler ters gidebilir, Allah korusun o kişiyi kaybedebilir.
Peki sonra ne olacak. Kadın nasıl ayakta durabilecek? Birde çocuğu varsa. Hep birine muhtaç hep birinin el uzatmasını bekleyecek.
Kadın yada erkek hiç kimse birbaşkasına değil öncelikle kendine güvenmeli. Ben altından kalkabilirmiyim deyip bir işe kalkışmalı. Kendi maddi özgürlüğü olup dilediğini imkanları dahilinde yapabilmeli, babasından yada kocasından gelecek harçlığa tamah etmemeli. Şuan evliyim çalışıyorum ve işimi bırakmayı düşünmüyorum. İlerde nasipse çocuğum olduğunda belli bir dönem onunla olup tekrar iş hayatına dönerim. Özel sektör çok boş bırakmaya gelmez. İllaki açığını kapatacak birini buluverirler. Ekmek artık aslanın midesinde bile değil içinde saklanmış bul bulabilirsen :) Daha çok çaba daha çok emek daha çok sabır gerek ona ulaşmak için .Allah herkesin gönlüne göre versin..
 
Kredi kartı :)
 
Hahhaa ben de daha akşam dedim eşime,adam boşuna çiftlikbank adını seçmemiş,iyi gütmüş sürüyü diye,vallahi bu olay patlayana kadar hiç duymamıştım,olacağına da inanmazdım.Bir belgeselde görmüştüm 80lerdeki banker kastelli olayını, tekrarlanmış oldu demekki
 
Ben de ayni sekilde cocuk icin ayrildim isten.2 yasina gelsin calisirim diyordum ama dugzgun kres bulamadim. 2.5 yasina geldi hala ben bakiyorum. Icime sinmiyor kresler. Bakalim biraz daha buyusun dedim en sonunda. Calismak cok zevkli. Evde oturmak da cok sıkıcı bana gore.
 
Mantıklı birazda nakit verse :) miss aslında hoşuma gitmeye başladı:)))
Ben de hic istemiyorum. Kredi karti da kullanmam. Zor oluyor evde olmak benim icin. Luks ihtiyaclari annem karsilar zaten onun disinda sadece gezme tozma masrafim oluyor. Cidden tatsiz bir hayat bence.

Bebisten once hazir yemek icin para atin kenara. Uzun sure idare ediliyor onunla. Istemek zorunda kalmiyor insan.
 
Eğer çocuğun çoksa anan baban destek değilse kimse evde hem çocuk bak hem ev işi eziyet redmen

Çocuklar okula gitse bile yemek vs bitmiyor

Ama bakıyorum cevremdki çalışanlara çalışıyorlar diye çocuklar kreste

Annanen babannede al bırak yapıyor çocuğu almaya diye gittiğinde yemeğini de yiyor o evde çıkıp geliyor bazısı öyle çalışmaya bende varım elbet ...
 
Yaşam standartlarına göre değişir bu.

Ben çalışmıyorum,çalışmazken mutluyum.
 
Forumda en begendigim uyelerden birisin, sevindirik oldum ayni sekilde dusundugunu gorunce
 
Şöyle birşey var adam akşam 19.30 20.00 gibi geliyor yemek yendi diyelim biraz çocukla oynadı zaten saat geç oluyor o saatten sonra süpürgemi yapılacak çocuk mu yatmaya hazırlanacak.. haftanın bir günü evde bütün gün iş mi yapılacak aile olarak dışarı çıkıp zaman mı geçirecek...çocuğu olanlar bilir özellikle 2 3 yaşlarında ise sürekli ev kirleniyor en en az haftanın 3 günü ev supurulup siliniyor yani her halükarda kadın yıpranıyor bu genel bir düzen çoğunun böyle oluyor...benim eşim zaten pek uykuyu sevmediği icin akşam çocuk uyutma işi ve ütü eşime aittir...hafta sonu kahvaltı hazırlama ve balkon yıkamada eşime aittir...ama bütün erkeklerde uyumlu değildir ne yazıkki tek tatil gününün yarısını dışarıda geçiren eşlerde vardır...kadın dediğin gibi çevresi yoksa herşeyden önce psikolojik olarak yıpranır en ağır yıpranmada budur...
 

Valla ben konu bile açmıyorum bende baya eski üyeyim burdaki dertleri görünce benim ki dert mi yahu deyip konu açmaya utanıyorum cidden yok valla ben zaten bebek olayını tahmin etmiştim hiç dert değil ama burda bu empatiyi kuramayan bir sürü kişi var hayret ettim o yüzden ben de çokk uzun zaman ne girdim ne bişe yazdım şimdi çalıştığım yer de konumum değişti daha sakin bir ortamda çalışıyorum yıllarca yonca masada 50 kişiyle aynı ortam da çalışan ben artık kendi odamda takılıyorum :) bana herşey serbest artık bebişinizi öpün benim için lütfen :)
 
Forumda en begendigim uyelerden birisin, sevindirik oldum ayni sekilde dusundugunu gorunce
Cok tesekkur ederim
Umutlu oldugum kresler vardi. Bir kismiyla gorustum icime sinmedi. Atistirmalik olarak hazir kekler sekerler veriyorlardi cocuklara. Ben evde yedirmiyorum bu yasta dedim. Servislerde cocuk unutuluyor bir donem izledik onu dusundum. Bir de dini egitim tercih etmiyorum cocuguma bu yasta. Cogu okulda o da var maalesef. Sartlar uymadi bana. Umarim siz bulursunuz duzgun kres veya bakici. Onceden yaptigim planlar tutmadi benim ya. Isimi cok ozluyorum gercekten. Kocaya hesap vermeden istedigini almak ve parani kendi keyfine harcamak guzel bir duygu cunku.
 
Kızım doğduğundan beri çalışmıyorum,hamilelikte doğum izninden sonra dönmedim işe.
Ben okul zamanı bile çalışmış,uzun çalışma hayatı olmuş biriyim. Haliyle ilk zamanlar zor oldu yalan değil. Çok bunaldığım işi özlediğim günler oldu. Tam çalışmaya karar vermişken tekrar hamile kaldım. Şimdi en az 3 sene daha erteledim.
Yani çalışsaydım zorlanırdım çocukla,buna adım gibi eminim çünkü anaokuluna başladığında dahi fazlaca okula gidemediği günler oldu kızımın. Yakınımda bırakabileceğim kimse de yoktu,özel sektörde olduğum ıçin ha deyince izin alma şansımda yoktu.
Şu an alıştım çalışmamaya. Eskisi kadar zorlanmıyorum.
Ha birazda maddi duruma bakıyor tabi.
Mecbur kalsaydım bakıcı +okul bir şekilde dönerdim işe ama zor olurdu eminim.
Bence tamamen imkanlarla alakalı değerlendirilmesi gereken bir konu bu.
 
Bazılarının genetik kodunda oluyor heralde öyle çalışan insan görmek
Benimde babam öyleydi
Herkes çalışsın isterdi.Hala öyle
Abimler çok küçükken başlamıştı çalışmaya
Hatta biri okurken 2 ay kadar çalışamamıştı da evde kıyamet kopmuştu "2 senedir çalışmıyor" diye
Nasıl gözünde büyüdüyse
Gerçi beni üni bitene kadar bunaltmamıştı ama bitince bir süre iş aramakla uğraştım
O dönem az çektirmedi bana
Adamın evde duran insana tahammülü yok
İşin tuhafı konunun parayla hiç ilgisi yok
Millet de bize bir özenirdi ailemiz zengin diye
Şimdi arasam "işi bırakıcam" desem kalpten gider heralde
 
c şıkkı hiçbiri

Şaka şaka

Şöyle bir düşündüm de çalışmamı gerektirmeyecek bir servet kalsa bana, dikkat koca parası değil, 1 gün daha çalışmazdım köpek gibi hayatımı yaşardım

Hemen Londra/New York a taşınırdım

Yazın Marmaris, Çeşmede baharı Lizbonda geçirirdim. Her akşam mis gibi bahar havasında dışarı çıkardım taze balık meze şarap takılırdım

Diyeceğim o ki sizlerin ruhu fakir. Çalışmamak diyince aklınıza evde oturup kirli don çorap yıkamak yemek yapmak bebek kakası temizlemek geliyor Ruhunuz fakir
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…