çalışan kadınların ortak sorunları..

duyguucar .!.:

evet. ben tek çocuğum çocukluğumdan beri hiç tek çocuk düşünmedim o yüzden çocukluğuda zor ergenliğide yetişkinliğide. bence sende düşünmelisin. çok küçük yaşlardan beri çalışıyorum çalışmayıda seviyorum aslında. ama küçük bir özel şirkette çalışıyorum herkesin patron olduğu yerlerden malesef işiminde çoğunluğu ayakta laborantım. ve bu hamileliğim çok zor geçiyor 3 ay kanamam oldu düşük tehlikesi şuanda çok aşağıda olduğu için zor yürüyorum ama akşam eve gidince oğlum ben açcammm diye bağıra bağıra kapıyı açmaya koştuğunda ve karnımdakininde o hallerini düşündükçe dünya toz pembe geliyor. hergün 6,30 da kalkıyorum akşam 5-6 gibi evde oluyor üstelik cumarteside çalışıyorum. tek şansım ev işlerimi annem yapıyor yemek çamaşır vs. bi pazarım var. genelde kayınvalidemlerde geçiriyoruz eşimin kalabalık bir ailesi var benimde hoşuma gidiyor biraz. ama bu aralar pazar günlerimizi kendimize ayırmaya başladık eşim ben oğluşum ve kızım geziyoruz hafta içi gitmeye çalışıyoruz kayınvalidemlerede. çalışmak,evli olmak üstelik anne olmak zor ama pişman değilim hiçbirinden.. yıprandığım doğru ama hayat onlarla çok güzelllllll

Genişletmek için tıkla...

Bir çocuğa vereceğin en güzel hediye kardeştir zaten.. kaç tane dost girdi çıktı hayatımıza… hangisi kardeşimizin yerini tuttu??
Ben korkuyorum her şeyden.. beklentilerimiz, çıtalarımız öyle yüksek ki hayata karşı.. önceden kardeşler birbirinin kıyafetini giyermiş şimdi kendimden çok kızıma harcıyorum.. yok kullanılan boya kanserojen mi? Menşesi ne vs vs. en iyisini vermeye çalışıyoruz… organik olsun bilmem ne olsun diye… sonra eskiden daha kolaymış sanki aile içi iletişim şimdi zaman daraldı çok hızlı akıyor hayat… ben de son yıllardayım çocuk düşünmek için yaş olarak yani…Allah hayırlısını versin inşallah ya…

Kader .!.:

Merhaba arkadaşlar
Zaman zaman bende böyle karamsarlığa düşüyorum bunalınca ama
Bence herşeye rağmen çalışmak çok güzel, hayatta hiç birşeyin garantisi yok nasılsa
Özellikle kadınlar için iş çok önemli diye düşünüyorum

Ben 1 yıllık evliyim henüz çocuğum yok ama siz 5 te çıktığınız için bile şanslısınız
Ben ilerde çocuğum olursa 18:30 gibi çıkıyorum ve kendi evim 1-1,5 saatken annemin evi işyerime 2,5 saat uzaklıkta
Bebeğe annem baksa bile yollarda bertaraf olacağım yani ama bekleyelim görelim diyorum yine de
Allah onun da bi kolaylığını verir inşallah..

Bu arada çalışan kadınlar da sırf kadın olduğu için her yükü omuzlamasın bence
Bende çalışıyorum eşim de, o yoruluyorsa bene yoruluyorum yani
Bulaşık makinesini ben çalıştırıyorsam, çamaşırı o çalıştırmalı
Ben yemek yapıyorsam, salatayı o yapmalı
Düşünüyorum da mümkün olsa 4,5 ay o bebeği taşısa karnında 4,5 ay da ben diye ama o mümkün değil işte

Hayat müşterek değil mi

Genişletmek için tıkla...

Bakalım 2 yıl sonra hayatın müşterekliği konusunda aynı fikirde olacak mısın? Hepimiz burada olursak bir topik açarsan konuşuruz. Benim de ilk yıl müşterekti sonra dengeler bozuldu.. terazi benden yana ağır basmaya başladı.. ilk yıl çok iyi alıştırmak lazım.

gale77 .!.:

son zamanlarda öyle bunaldımki, benle aynı sorunları yaşayan hemcinslerimle paylaşmak istedim tüm bu sorun ve sıkıntılarımı.. hem çalışan hem evli hemde çocuk sahibi bi kadın olunca zorlaşıyo hayat ister istemez.. sabah 7 de kalkıp akşam 5' e kadar çalışma hayatı.. Evde çocuğumla ilgilenip temizlik.. yemek vs.. zamanla yarışır haldeyim.. kendime ayıracak vakit hemen hemen yok gibi.. sadece koşturmaca.. Ev hanımlarını gerçekten kıskanır hale geldim.. Bekarken çalışmak kolayda evlendikten sonra hele çocuk olduktan sonra hayat acımasız bi hal alıyo.. ikinci çocuğu çok istememe rağmen cesaret edemiyorum artık.... Tüm samimiyetimle söylüyorum artık kendimi kadın gibi hissetmiyorum.. ev hanımlarının çalışan kadınlardan çok daha şanslı ve değerli olduklarını düşünür oldum... Mutlaka onlarında kendilerine göre sorunları illaki vardır ama en azından kendilerine vakit ayırabiliyorlar.. Özgürler en azından.. hem işte hem evde deli gibi bir koşturmaca.... Tüm bunların değeri bilinse bari.. benim durumumda olan hemcinslerim bu konuda neler düşünür acaba.... tüm bu koşturmacada kendinize vakit ayırabiliyomusunuz.... Bu sorumluluk sizleride yoruyormu?? paylaşalım istedim..

Genişletmek için tıkla...

ALLAH yardımcımız olsun
banada ara ara geliyor böyle düşünceler

BenIpek .!.:

Bir çocuğa vereceğin en güzel hediye kardeştir zaten.. kaç tane dost girdi çıktı hayatımıza… hangisi kardeşimizin yerini tuttu??
Ben korkuyorum her şeyden.. beklentilerimiz, çıtalarımız öyle yüksek ki hayata karşı.. önceden kardeşler birbirinin kıyafetini giyermiş şimdi kendimden çok kızıma harcıyorum.. yok kullanılan boya kanserojen mi? Menşesi ne vs vs. en iyisini vermeye çalışıyoruz… organik olsun bilmem ne olsun diye… sonra eskiden daha kolaymış sanki aile içi iletişim şimdi zaman daraldı çok hızlı akıyor hayat… ben de son yıllardayım çocuk düşünmek için yaş olarak yani…Allah hayırlısını versin inşallah ya…

Genişletmek için tıkla...

aynen ne arkadaşlarım vardı bi yuttuğumun ayrı gittiği ama onlar hep kalabalık bir aileydi ister istemez iş hayatları evlilikleri derken genişledikçe genişlediler ben hep aynı yerimde kaldım. hep onlarla görüşebilmek için bekleme modunda ama zaman geçtikçe bana hiç sıra gelmez oldu. derken evlendim bi oğlum oldu. şimdi Allah izin verirse birde kızım hala arkadaş insan canlısıyım ama eşim hep sitem ederdi onlar sen aradığın için varlar diye haksız olduğunu göstermek istedim aramayı bıraktım haklı çıktı tabiki görüştüğüm arkadaşlarım var düğünlerine gittiğim yada kötü günümde yanımda olanlar ama yüzlerce olan sayı 5 yada 10 indi. hep arkadaşlarım için ölürdüm herkes arkadaşım olsun isterdim ama akşam olduğunda herkes kardeşini alır evine giderdi ben yalnız kalırdım. o yüzden oğlumu yalnız bırakmak istemedim. benimde yaş 30 a yaklaştı artık zor oluyor ama belki sağlığım ve maddi imkanlarım el verirse 3. bile olabilir

1 buçuk ay öncesine kadar ev hanımıydım. 1 aydır çalışıyorum. Belki işimi sevdiğim için öyledir bilmiyorum ama kesinlikle çok yorgun olduğum zamanlarda bile çalışmayıp evde otursaydım diyemiyorum çünkü evde çok sıkıldım. Gün boyu evdeyken, üstelik sadece 2 kişiyiz, işlerim bir türlü bitmek bilmiyordu. Şimdi napıyorum? Sabah kapımı çekip çıkıyorum, akşam da bir tek yemek hazırlama sorunum oluyor bir de bulaşık :) Düşünüyorum da çalışmıyoken niye bitmiyordu bu ev işi? Vallahi çözemiyorum

Ha evet, gerçekten yorucu bir durum bu hem ev hanımı olup hem de iş kadını olmak...

Kesinlikle eşler bu konuda hanımlara yardımcı olmalı. Benimki mesela, evi afedersiniz b... götürse aklının işi olmaz. Evimiz sobalı, kar yağdığı zaman eve gidene kadar üşüyordum zaten, bir de ev buz gibi, eşim sobayı yakardı, ben kendimi daha ısınmadan buz gibi mutfağa atardım. Beyfendi sobanın kenarında keyif yapsın, ben tek başıma koşturup durayım.

Sonra ne oluyor peki? "Hep dır dır, hep dır dır"...

Kadınlar çok konuşuyor oluyor da, bu kadınlar ne anlatıyor diyen olmuyor.

duyguucar .!.:

aynen ne arkadaşlarım vardı bi yuttuğumun ayrı gittiği ama onlar hep kalabalık bir aileydi ister istemez iş hayatları evlilikleri derken genişledikçe genişlediler ben hep aynı yerimde kaldım. hep onlarla görüşebilmek için bekleme modunda ama zaman geçtikçe bana hiç sıra gelmez oldu. derken evlendim bi oğlum oldu. şimdi Allah izin verirse birde kızım hala arkadaş insan canlısıyım ama eşim hep sitem ederdi onlar sen aradığın için varlar diye haksız olduğunu göstermek istedim aramayı bıraktım haklı çıktı tabiki görüştüğüm arkadaşlarım var düğünlerine gittiğim yada kötü günümde yanımda olanlar ama yüzlerce olan sayı 5 yada 10 indi. hep arkadaşlarım için ölürdüm herkes arkadaşım olsun isterdim ama akşam olduğunda herkes kardeşini alır evine giderdi ben yalnız kalırdım. o yüzden oğlumu yalnız bırakmak istemedim. benimde yaş 30 a yaklaştı artık zor oluyor ama belki sağlığım ve maddi imkanlarım el verirse 3. bile olabilir

Genişletmek için tıkla...

Bilinçli olarak düşünemiyorum şu an ama bir kaza kurşununa kurban gidersem olabilir diyorum… dediklerin doğru kesinle canım.

bu derin ve zevkli sohbete bende katılmak istedim
ben diş hekimiyim.istanbulda bir devlet hastanesinde çalışıyorum.çok yoğun çalışıyor ve herkese laf anlatmaktan çok yoruluyor ve geriliyorum gerçekten.yıpratıcı bir iş yani hepimizinki gibi...
4 yıllık evliyim.2 yaşında bir kızım var.komşum bakıyor.6:30 da kalkıyorum.eşime sandviç,kendime tost,kızımında gün içinde yiyeceği yemek ve araöğünleri paketleyip herkesin çantasına koyuyorum(bakıcımızı fena alıştırdım yemekleri benim vermem konusunda pişmanım) 7:40 evden çıkıyorum trafiğe takılmamak için 3 araç değişimi sonucunda işe geliyorum bu saatlerde maraton bitiyor.nette biraz kafa dağıtıp 17:00 de çıkıyorum.yine 3 araçtan sonra 17:45 gibi evde oluyorum kzıımla azcık koklaşıp üstümü değişip mutfağa giriyorum.ben yemekleri yaparken eşim geliyor.o kumandayı alıp tv karşısına geçiyor.ben kızımın anne gel oyun oynayalım istekleri eşliğinde yemek yapıyorum.ama elim çok hızlıdır neyseki 2-3 çeşit yemek 19:30 da yenmiş ve mutfak temizlenmiş oluyor.kızım gece kuşu 1 den önce yatmıyor.onunla oynamaya da bol bol vakit kalıyor.o yorgunluğa onunla saklambaç ve yakalamaç oynamak çok zor ama çok zevkli.dinlenmek için de vakit kalıyor biraz tv-aburcubur keyfinden sonra saat 24:00 de ev toplamaya başlıyor şarjlı süpürge ile salon ve mutfağı süpürüp kızımın ertesi günkü çantasını hazırlayıp onu uyutma çalışmalarıma başlıyorum.saat 1 gibi de uyuyoruz hep beraber.5 buçuk saatlik uyku yetmek zorunda
yardımcı almıyorum içime sinmiyor çünkü.haftada 1 kendim yaptığımda daha huzurlu oluyorum.cuma akşamında çamaşır maratonu başlıyor.5 parti filan yıkıyorum asıyorum.cumartesi akşamına kadar kuruyor ütüyüde cumartesi gece yapmaya çalışıyorum.(amaç pazara iş bırakmamak)cumartesi neyseki kızım geç yattığı için ailece uyuyoruz 10 a kadar.kahvaltı sonrası temizliğe başlıyorum.eşim genelde yardımcı olur 2-3 saatte bitiriyoruz.benim tek sorunumun kızım beni çok özlediği için sürekli birlikte oynamak istiyor haklı olarak.babasıyla da eğleniyor ama ben mutlaka yanında olcam.o da zamanla azalırsa daha rahat etcem.pazar günü de market-pazar ve sonrasında gezme ile geçiyor.yemek de dışarda.geç geliyoruz böylece ev kirlenmeden haftaya başlıyoruz:)
benim şansım işden erken çıkabilmem ve haftasonu olsun uykumu alabilmem.ama ben çalışmanın kadınların fıtratına uymadığını düüşünüyorum.hem iş stresi,hem ev işleri,hem çocuğa karşı duyduğumuz vicdan azabı daha narin yaratılmış biz bayanlara çok ağır geliyor ve ömrümüzü kısaltıyor bence.doğumdan sonra 1 sene evde idim yine ev hanımı olmak istemem.en azından farklı ortam insanın kafasını dağıtıyor.işde evdeki sıkıntıları,evde de işdekileri unutuyoruz.her gün aynı geçmesi bence daha büyük bir depresyon sebebi.ben çalıştığımda daha mutlu oluyorsam kızımda çalıştığımda daha mutlu olacaktır.halime çok şükür diyorum
anne olmak çok zor ama başka hiçbirşey de onun kadar mutlu etmiyor.bir öpücükleri,bir gülüşleri için herşeye katlanılır.yeter ki hepimiz sağlıklı olalım

bu arada mesajımı okudum da çok iyimser olmuş.ben de çok bunalıp yeteeeer diye kızıma bağırdığım çok anlar oluyor tabi.bazen sadece 15 dk sessiz bir ortamda öyle durmak sakinleşmek istiyorum.neyseki bu kriz anlarımda eşim imdadıma yetişip gel kızım annene yine geldiler biz seninle oynayalım o biraz yatsın diye ikna edip götürüyor.çocuk olmadan herşey daha kolay.bence evlilikde herşey 2 e ayrılıyor.çocuktan önce,çocuktan sonra diye.

ev hanımı olma fikri bana çok uzak, komşularıma baktıkça da daha çok uzaklaşıyorum.evim onlarınki nasılsa benimkide okadar temiz ve düzenliyimdir.ev hanımı bizim akşamları yaptığımız işin aynısını hergün yapıyor ,onlarda keşke bizde çalışsak diye yakınıyorlar ,bende izinli olduğumda yapıyorum fark eden bişey yok.yorucu olduğu kesin ama alışınca çokta zor gelmiyor artık bu tempo.işleri düzene koyuyorum kendimede vakit ayırıyorum çocuğumada ,eşimede.akşamdan oğlumun kreş çantası hazır kendi giyeceğim kıyafetim hazır eşimede sabah oğluma giydirmesi için kıyafet bırakıyorum sabah erkenden çıkıyorum.benden sonrada eşim oğlumu alıp çıkıyor onu kreşe bırakıp işe gidiyor akşam 19:30 da en geç evde yim onlar benden önce gelmiş oluyor,birgün öncesinden yaptığım yemekleri ısıtımış oluyor bende sofra hazırlayıp yemek yedikten sonra yarım saat mutfak topluyorum,diğer işlerimide haftanın 5 gününe ayırıp yapıyorum hepsi bukadar

hem çalışan hem ev bakan kadınların işi çok zor. zaten türkiyede yaşıyoruz herşeyi kadının yapması bekleniyor zaten kadın olmak vefakarlıkla eşdeğer görülüyor birde eşin destek olmadığında köstek olduğunda içinden çıkılamaz bir hal alıyor.
çocukta varsa 10 yaş yaşlanır insan valla. allah yardımcınız olsun.

ECD75 .!.:

Tabiki ev hanımları çalışan bayanlar kadar yıpranmıyorlar, yorucu bir işin olmasa bile zamanlar yarışmak beynini yoruyor.

Bende evde çalışıp yoruluyorum, diyenler bana hikaye gibi geliyor.

Ev hanımının sabahtan akşama yapar yaptığı işi, çalışan bayanları akşamları 2 satte yapıyor.

Genişletmek için tıkla...

ev hanımlığını bukadar hafife almanız çok yanlış

sizin hayat meşakkatleriniz ile onların ki çok farklı

tek taraflı bakmamak lazım konuya çalışmak sizin çalışmamak onların tercihi

ben çalışmıyorum ama çalışan bayanları takdir ediyorum ben çok yıpranırdım erken kalkmak bana zor geliyor eşim asla çalışamassın çok yıpranırsın diyor ama şöyle maddiyat yeterli olmasa idi kesin çalışırdım ama çok rahat bir yaşantım var eşimden ayrılsam babamında yaşantısı iyi yani kendimi gerçekten yormak eğlenmem gereken anları çalışarak geçirmek istemiyorum buna kesin karar verdim çünki kızımla sürekli evde olduğumuz halde onun bebekliğini özleyip ağlıyorum keşke daha çok sarılsaydım diyorum birde kızıma aşırı düşkünüm okula gittiğinde sürekli ara ara yanında olmak eve geldiğinde kapıda karşılamak istiyorum kısacası çalışan bayanlar çalışmayan bayanlar diye bir ayrım yapılması çok şaçma herkes istediği gibi yaşamalı ama gerçekten çalışan bayanlar eşleri tarafından el üstünde tutulmalı çok fedekar lar şaçına fön çekecek zaman bulamayan çocukların annelerinin bir dediğini iki yapmamalı

Bazen çalıştığım için kendimi çok kötü hissediyorum galiba kendime acıyorum.
Sabahın kötünde evden çıkıp akşam hava kararınca eve koşa koşa girmek, yolda en çabuk hangi yemeği yapacağımı,temizliğe nerden başlayacağımı hesaplarken günden yeni çıkmış bi kadın kafilesi görmek, onların şen kahkahaları eşliğinde dedikodularını dinlemek bana kendimi kötü hissettiriyor.
Diyoruz ki kendimizi garantiye alıyoruz, emekliliğimiz olacak falan filan doğru ama emin olun o kadar çok ev kadının sigorta primlerini eşleri ödüyor ki yani yaş geldiğinde onlarla aynı maaşı alacağız.
Kendi paranı kazanıyorsun doğru ama nasıl kazanıldığını bildiğin için rahat harcanmıyor en azından ben düşünmeden alamıyorum hesap hesap .. ama bir ev kadını rahatça giyime kuşama para harcıyor yiyip içip istediği gibi geziyor.
iş yerindeki sorumlulukları ve stresi saymıyorum bile.
Ev alırken eşim senin maaşına göre kredi çekeriz diyor yani maaşımı en az 7 yıllığına yok sayacağım ve eşimden harçlık alacağım eee ne oldu benim ekomomik özgürlüğüm.
Biliyorum oldukça karamsar bi tablo çizdim ama kendimi bu günlerde böyle hissediyorum.
Çalışma evde otur diyeceksiniz ama ailem beni çok zor okuttu onların emegini göz ardı edemem. Tabiki mesleğimi de çok seviyorum ama ne bileyim çok yoruluyorum.
çocuk zaten ayrı üzüntü elalemin çocukları için gösterdiğim sabrı kendi çocuğuma gösteremiyorum eve gelirken uyumuş olsun, biraz kafamı toplayayım diye dua ediyorum. Bu da ayrı bi vicdan azabı. Yine de çok şükür binlerce iş arayanı düşündüğümde çok şanslıyım diyorum.

Yorgunluktan mahfolsamda calismayi seviyorum

Beni encok yipratan cocuklarimi bakiciya birakmakti ki

Ben sansli olamadim iyi bakici konusunda degistirdim cok

Bu problemde ailem gelince cozuldu

Cok cocuklu olmayi seviyorum

Ama bakici sorunlari yipratti beni

Yoksa isterim bir bebek daha:)

bende çalışıorum henüz çocugum yok yaza dogcak kısmetse ama çalıştıgım için çok şanslıyım
Allahın sevgili kuluyum bana bunu nasip ettiği için:)))) hergün sabah yataktan kalkarken off diorum sonrada şükürsüzlüğüm için özür dileyip teşekkür ede ede şükür ede ede işe gidiorum:)))
işlerimi yetiştiriorum çünkü evde çocuk olmadıgı için koydugum yerinde kalıo
eşimde bu konuda çok yardımcı saolsun:)))
ütüyü ben yapmam mesela sadece nevresim ütülerim o kadar oda iki haftada bi:))eşim yapar
perde asmak,sıvı sabun doldurmak,yagdanlığa yağ doldurmak,bitmiş tuvalet kağıdı,havlu kagıdı yerine koymak onun görevi
ayrıca eşim iki gün evde bi gün yok yani gece nöbetçi oldugunda bütün gün evde ve ben yemek yaptıysam o yanına bişey mutlaka yapar
yemek yoksa yemek yapar ban abi tek salata sofra kurmajk kaldırmak kalır:)))
çamaşırlarını asla oraya buraya atmaz
banyoyu temizleyerek çıkar
bi yerde kıl tüy gördüğünde hemen şarjlı süpürgeyle çeker
perde asmakta onun görevi

temzilik yapmasa bile dağılmasına izin vermez korur yani bu yüzden evim dagılmaz anca toz olur:)))

şu an için zorlanmıorum:)