- 2 Kasım 2013
- 456
- 50
- 43
- 35
- Konu Sahibi cillibombom
- #1
Ben ekimde evleniyorum, eşim polis. Ben düzenli bir evlilik hayatım olsun istiyorum. Şu an çalışmıyorum ama normalde çalışıyodum, iş yerim kapandı. O günden beri işsizim. Şimdi eşimin şubesi değişti, asayiş önleyici ekiplere geçti. O birimde iki hafta gce iki hafta gündüz çalışıyomuş. Ben bunu öğrendiğimden beri kara kara düşünüyorum. Uykularım kaçıyo. İş arıyodum aramayı bıraktım, bunalımdayım resmen. Şimdi ben çalışsam çoğu zaman eşim eve geldiğinde ben evden çıkıcam o geldiğinde ben çıkıcam. Otel gibi olacak ev 
Ben kocam geldiğinde yemek ısıtsın istemiyorum, uzanıp tv karşısında pineklesin beni beklesin istemiyorum. Eve geldiğinde sofrası hazır olsun sonra çay demleyip karşılıklı sohbet edelim sabah kahvaltısını hazırlayım işe ben uğurlayım kapıda karşılayayım istiyorum ama çalıştığımda bu çok zor olacak. Çünkü en erken 8 i 9 u bulur gireceğim işlerde eve gelmem. Sabahta 7 8 gibi evden çıkmam lazım e onun çalışma saatleri de çok farklı olacak. İşte bu içimi kemirip duruyo.
Geçen gün çok bunaldım kendimden geçtim resmen stresten ağladım bağırdım , çalışmak istemediğimi söyledim. Tek eşim çalıştığında (ev kredimiz var) maaşından 1.100 falan kalıyo elimize. İlk önce evi satalım o zaman dedi. Dondum kaldım... Sonra Ben bu hayatta tektim yine tek başıma yaparım her şeyi , dedi. Çok üzüldüm içime oturdu resmen. O günden beri çalışmak zorundasın destek olmak zorundasın diyorum kendime. Ama öyle de hiç içime sinmicek hep ölü gibi gidip gelicem. Aklım kocamda kalıcak. Yemek yedi mi, napıyo diye... Eşime bugünde çalışma mevzusunu açtım, çalışmak istemediğimi söyledim. bu sefer geçen o lafları seni gaza getirmek için söylemiştim, sen çalışma hayatını seviyosun falan ddi.. İstersen çalışma dedi ama geçen ki lafları çıkmıyo aklımdan.
Ben gerekirse tencerede pişirip kapağında yerim, sıkıntı çekmeye kıt kanaat geçinmeye razıyım yeter ki düzenli bi evlilik hayatım olsun, otel gibi olmasın evim. Ama eşim kendini yanlız hissederse ona destek olamazsam diye korkuyorum...
Napıcam hanımlar söyleyin nolur içim şişti durup durup ağlıyorum geceleri elim ayağım titriyo stresten hiç iyiye gitmiyo benim sonum
Ben kocam geldiğinde yemek ısıtsın istemiyorum, uzanıp tv karşısında pineklesin beni beklesin istemiyorum. Eve geldiğinde sofrası hazır olsun sonra çay demleyip karşılıklı sohbet edelim sabah kahvaltısını hazırlayım işe ben uğurlayım kapıda karşılayayım istiyorum ama çalıştığımda bu çok zor olacak. Çünkü en erken 8 i 9 u bulur gireceğim işlerde eve gelmem. Sabahta 7 8 gibi evden çıkmam lazım e onun çalışma saatleri de çok farklı olacak. İşte bu içimi kemirip duruyo. Geçen gün çok bunaldım kendimden geçtim resmen stresten ağladım bağırdım , çalışmak istemediğimi söyledim. Tek eşim çalıştığında (ev kredimiz var) maaşından 1.100 falan kalıyo elimize. İlk önce evi satalım o zaman dedi. Dondum kaldım... Sonra Ben bu hayatta tektim yine tek başıma yaparım her şeyi , dedi. Çok üzüldüm içime oturdu resmen. O günden beri çalışmak zorundasın destek olmak zorundasın diyorum kendime. Ama öyle de hiç içime sinmicek hep ölü gibi gidip gelicem. Aklım kocamda kalıcak. Yemek yedi mi, napıyo diye... Eşime bugünde çalışma mevzusunu açtım, çalışmak istemediğimi söyledim. bu sefer geçen o lafları seni gaza getirmek için söylemiştim, sen çalışma hayatını seviyosun falan ddi.. İstersen çalışma dedi ama geçen ki lafları çıkmıyo aklımdan.
Ben gerekirse tencerede pişirip kapağında yerim, sıkıntı çekmeye kıt kanaat geçinmeye razıyım yeter ki düzenli bi evlilik hayatım olsun, otel gibi olmasın evim. Ama eşim kendini yanlız hissederse ona destek olamazsam diye korkuyorum...
Napıcam hanımlar söyleyin nolur içim şişti durup durup ağlıyorum geceleri elim ayağım titriyo stresten hiç iyiye gitmiyo benim sonum
