• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çalışmayan evli bayanlara bir sorum var

yuh yaa ay sinir oldum ne demek oğlumuza masraf oluyorsun tabi olacaksın ,evlendirmeselermiş masraf olacaksan..yok böyle bir cümle yaa ..!! söyletme millete lafını koy ortaya ..bu ne rezillik yaa oğluma masraf bizede masraff ,sanki ekonomik açıdan fazla elektirik yada su tüketen bir makineden bahsediyorlar..aman bunun masrafı çok almasaydık gibisinden..sırf onalra inat çalışma bence,otur evinde çatır çatır ye paranı masraf oll :teytey:
:))) haklısın canım bazen inata bındırdıgımde oluyoor,amannn ne calıscam baksın gibilerine ;) soyle bısey varkı ben calısan biride olsaydım yıne yaranamazdım oğullarına baskasını munasip gormusler ,esımde o beyendıgınızle sız evlenın demıs :))) ben sevdıgım biri var demıs vs.. sımdıde boyle canımı yakıyorlar..ama ahım buyuk.. öbür tarafta iki elim yakalarında olacak.. daha benım doğmamıs cocuguma bile masraf gozuyle bakıyorlar :((( bana dünyada cocugu bıle haram ettiler saolsunlar.. bu lafı bana dese bişey olmucak ama gidipte aileme demesi beni en çok üzen cumlelerınden biridir... Allah onları bıldıgı gibi yapsın AMİNNNNN...
 
ben üniversitede okurken bile çalıştım.ilk defa hazirandan beri işsizim.kendim istifa ettim,çok yoruluyodum.işten ancak 9da 10da dönebiliyodum.bazen gömleğimle pantalonumla yatağa girdiğim bile oluyodu.annem hem üzülüyodu halim,hemde her zaman söyledği gibi 'sen üniversite mezunusun,tabiki çalışacaksın' diyodu.ne için?en fazla yol parasıyla beraber 780-800 lira kazanabilmek için.tak dedi en sonunda insanlarla uğraşmaktan,40 kişden emir almaktan.hazirandan bu yana hiç sıkılacağım dakikam olmadı evlenicem diye.evlilikle ilgili işler olmasa bile annemlerin evindeyken ya kitap okurum,ya çıkar süslenir püslenir gezer tozarım,her akşamda yürüyüşe çıkardım.illa para gerekmiyo,ya da çok para gerekmiyo zamanı doldurmak için.
evlendim.eşimle evime yerleştim.hayatım gayet renkli.2 kişiyiz ama bu evin işi bitmiyo.ne ütüsü bitiyo ne çamaşırı şusu busu.ben olmasam nolur bu evin hali bilemiyorum.sonra eşim hergün farklı bi yemek bekliyo benden.çalışsaydım asla yapamazdım,bırak hergün farklı bi yemek yapmayı,yemek yapacak zamanım olmazdı.
annem bi süre tırmaladı beni telefonlarda 'çalış kızım çalış' diye.ne için?700 lira için mi?biliyorum,bugün bi işe girsem durum asla farklı olmayacak.canımı çıkaracaklar,eve girdiğim saat belli olmayacak,eşimle kavgalar başlayacak,ev işleri her şey kalacak.'anne çocuk olunca napıcam?,' dedim.'baban huysuz biliyosun,ancak 1 hafta kalabilirim.' dedi.'evet anne,zaten çocuk doğuyo,1 hafta sonra 7 yaşına girip okula gitmeye başlıyo diil mi?' dedim.
üzgünüm.ortam berbat.benim idealimdeki işe henüz rastlayamadım.1000-1500 tlden aşağıda maaş almayı artık asla ve asla istemiyorum.o kadar okuduktan,emek harcadıktan sonra gururuma yediremiyorum bi kere.600-700 lira için evimi,düzenimi arkamda bırakıp kendimi deli gibi iş bekleyen,fırça atmak için bahane arayan patronların,yöneticilerin kölesi yapamam.
 
evlenecegın kısıyı calısmana birsey demıyorsa bile esının ailesi senı sık bogaz edebılır '' benım gibi'' .
1yıllık evlıyım çalımıyorum..evlenmeden önce satış temsilcisiydim liseye giderken oda.
ünive baslayalı hiç çalışmadım suan 4.sınıftayım bitecek insallah..
neysde eşimle asla para muhabbeti yapmıyoruz ,ama ben param olmayınca çekındıgım için cüzdanıma 2kredi kartı koydu birisi taksit diğeri nakit para cekmek için.. maasınında yarısını benım kartlarıma yatırır..limitim 1500 oyle soliiim.. bigunden bigune niye çok harcama yapıyosun veya evde oturup duruyosunda calısmıyosun demedi saolsun ama ailesi burnumdan geldi!!! eşim ailesine karışmayın benım eşımın calısmasını istemıyorum demesine ragmen.. sürekli olarak ''benim oğlumun parasını yiyorsun,oğlumuza masraf oluyorsun,oğlumuza masraf olan bıza masraf olur demektir'' diyorlar :((((
bende sırf esımın ailesi istiyor diye iş aradım buldum bi kaç tane(deterjan fab,- avmde satıs temsilcisi,-kasiyerlık) ama eşim kabul etmedi buseferde.. hepsine bi bahane buldu.. eşim bana ''illakı calısacaksın madem devlet memuru ol'' ddi. bu zamanda oda cok zor..bolumum maliye.kpss desen cılkı çıktı.
şuan evdeyım vaktımı gecırmek için ebru kursuna yazıldım,ingilizce ve osmanlıca kurslarınada yazıldım.. onlara gidiyorum sımdı..

dediğim gibi sevgilin bu konuda toleranslı olabılır ama ya ailesi?? onların sana karsı olan baskılarına da ''keyfim istedi çalışmıyorum'' diyebilecekmisin..

sımdı esımın ailesi okulumu bıtırmemı dört gözle bekliyor :) kımısı sımdıden kpssye hazırlan diyor.. hak verıyorum vermıyo değilim ama bu kadarda sıkbogaz edılmezkı canım..sankı onume kırmızı halı serdilerde ben gitmiyorum işe AAA.. benıde sınırlendırıyorlar.

merhaba canım,
uzun zamandır bu baslıga bakmıyordum..
evet aılesı de onemlı dogru dıyorsun..tabııkıde suan ıcın aılesı benım uzerımde soz hakkına sahıp olmadıklarının farkındalar,her ne kadar aramız cok ıyı olsada ve sureklı gorussekte..ılk ısten cıktıgımda bır kere sordular,sonra baktılar ben calısmıyorum calısmayı dusunup dusunmedıgımı de sordular..ona da dusunmedıgımı soyledım..bır daha da muhabbetını acmadılar zaten..veya kınayelı konusmadılar..
oyle cok fazla ona buna karısan ınsanlar degıller gozlemledıgım kadarıyla..mesela erkek arkdasımın ablası evlı ve hıc mudahele etmezler..bunlar ıyı seyler tabııkıde..
aılesınden yana bır problemım olacagını sanmıyorum..


gecen gun basımdan gecen bır olayı paylasıyım sızınle..
annemın kuzenı geldı ıstanbul dan..kendısıyle kırk yılda bır gorusurum,ıstanbul da yasadıgı ıcın..neyse geldı kadıncagız bıze ve laf dondu dolastı calısma muhabbetıne geldı..calısmayı dusunmuyor musun dedı..yooo dusunmuyorum dedım..sankı ben cınayet ısledıgımı soylemısım gıbı sacma sapan tepkıler verdı bana..aaaaa nasıl yanıııı ınanmıyoruuuuuum gıbısınden!!!sonra da anneme kızdı,bu kız senın yuzunden calısmıyor dıye!!!yahu dedım ne alaka????gelmısım 27 yasına annem benı zorla ıse mı yollayacak dedım..ıstemıyorum ıste bu kadar basıt..ben kendımı bılıyorum..ben ılerde calısıp,kendıme esıme cocuguma evıme vs bakamam..yapamam..yapamayacagımı da bılıyorum...allah allah herkes bunu yapmak zorunda da degıl ustelık!!!x kısı calısıyor dıye bende calısmak zorunda degılım...nasıl kafam attı anlatamam zaten annem durumu hemen fark ettı ve muhabbetı cevırdı..

bugune kadar aılem bana hıc bır konuda baskı yapmadı..Allaha sukur hıc bır seyımız eksıkte olmadı..
bugune kadar butun kararlarımı kendım aldım..bazen pısman olur gıbı olsam da kendıme sureklı 'pısman olma bunu sen ıstedın kımse senı zorlamadı' dedım..
yurtdısında unıversıte egıtımı alacaktım,ben ıstemedım...
unıversıteden sonra yurtdısında ahscılık ya da pasta egıtımı hakkında egıtım gorebılırdım..ben ıstemedım..
ıs hayatına ıstanbul da devam edebılırdım..ıstanbul da ev tutup,calısıp yasıyabılırdım..ben ıstemedım..
unıversıteyı ankara da ya da ıstanbul da okuyabılırdım..ben ıstemedım..
gecen sene hatta bu sene ıstanbul da MSA ya gıdebılırdım(hala daha gıdebılırım)..ben ıstemedım..
dedıgım gıbı Allah a sukur aılem bır cok konuda onume bınlerce secenek sundu bugune kadar..ama tercıhı hep bana bıraktılar..
evet bazen neden yurtdısında okumadım dıye uzuluyorum..bu ınsanın elıne her zaman gecen bır fırsat degıl..ama sonuc olarak bunu ıstemeyen bendım..bu yuzden sızlanmaya ya da pısman olmaya da hakkım yok..
suan da calısmıyorum..bu yıne benım secımım..bunun ıcınde ılerıde sızlanmaya pısman olmaya hakkım yok..bu kadar seyı ıstemedım ve pısman ollmadım bır gun bıle kafamı duvarlara vurmadım..bu konuda da vurmam gıbıme gelıyor..ınsallah yanılmam..
 
ben üniversitede okurken bile çalıştım.ilk defa hazirandan beri işsizim.kendim istifa ettim,çok yoruluyodum.işten ancak 9da 10da dönebiliyodum.bazen gömleğimle pantalonumla yatağa girdiğim bile oluyodu.annem hem üzülüyodu halim,hemde her zaman söyledği gibi 'sen üniversite mezunusun,tabiki çalışacaksın' diyodu.ne için?en fazla yol parasıyla beraber 780-800 lira kazanabilmek için.tak dedi en sonunda insanlarla uğraşmaktan,40 kişden emir almaktan.hazirandan bu yana hiç sıkılacağım dakikam olmadı evlenicem diye.evlilikle ilgili işler olmasa bile annemlerin evindeyken ya kitap okurum,ya çıkar süslenir püslenir gezer tozarım,her akşamda yürüyüşe çıkardım.illa para gerekmiyo,ya da çok para gerekmiyo zamanı doldurmak için.
evlendim.eşimle evime yerleştim.hayatım gayet renkli.2 kişiyiz ama bu evin işi bitmiyo.ne ütüsü bitiyo ne çamaşırı şusu busu.ben olmasam nolur bu evin hali bilemiyorum.sonra eşim hergün farklı bi yemek bekliyo benden.çalışsaydım asla yapamazdım,bırak hergün farklı bi yemek yapmayı,yemek yapacak zamanım olmazdı.
annem bi süre tırmaladı beni telefonlarda 'çalış kızım çalış' diye.ne için?700 lira için mi?biliyorum,bugün bi işe girsem durum asla farklı olmayacak.canımı çıkaracaklar,eve girdiğim saat belli olmayacak,eşimle kavgalar başlayacak,ev işleri her şey kalacak.'anne çocuk olunca napıcam?,' dedim.'baban huysuz biliyosun,ancak 1 hafta kalabilirim.' dedi.'evet anne,zaten çocuk doğuyo,1 hafta sonra 7 yaşına girip okula gitmeye başlıyo diil mi?' dedim.
üzgünüm.ortam berbat.benim idealimdeki işe henüz rastlayamadım.1000-1500 tlden aşağıda maaş almayı artık asla ve asla istemiyorum.o kadar okuduktan,emek harcadıktan sonra gururuma yediremiyorum bi kere.600-700 lira için evimi,düzenimi arkamda bırakıp kendimi deli gibi iş bekleyen,fırça atmak için bahane arayan patronların,yöneticilerin kölesi yapamam.

bu da mantıklı bir yaklaşım
600-700 lira için çocuklarını bırakıp çalışmaya değmez gerçekten.zaten bakıcı kreş yol parası daha fazla tutacağı için bu işin karlı bir tarafı olmaz ki:1no2:
üstüne birde çocukların başkasının eli altında büyür aklın onlarda kalır vs..
bir bayan çalışacaksa iyi bir maaş almalı bence de
çocuksuzsa farklı ama çocuğu varsa 700 lira için bırakmaya değmez
ama çocuklar büyüyünce çalışabilira.syani ben olsam iş imkanım olursa çocuklarım büyüdüğünde sadece sosyalleşmek içinde olsa azına çoğuna bakmam çalışırım
 
kusura bakma cekhu ama yengene kızman çok büyük haksızlık.Bir kadın çalışınca tahmin edemeyeceğin kadar çok işi oluyor.Evlenince ve ev işi yapınca bir de çalışırsan o zaman anlayacaksın.çalışan bir kadına eşi mutfakta yardım etmeli.sofrayı kurarken.görünen o ki abin televizyon karşısında oturup önüne gelmesini bekliyormuş.o kadın yorulmuş acıkmış ,ütüsü var,günlük temizliği var aylık temizliği var,ağda yapması var,saçına bak giyin ,öğretmense okuyacağı sınav kağıtları var.yarın sen uyurken kalkıp işe gidecek bu ülkenin çocuklarına belki 40 taneye birden ders anlatacak.erkek çocuklarına hiçbir iş yaptırmayan eşleri çalışsa bile bakış açıları değişmeyen ailelere çok kızıyorum.bir gün sen de evlenir ev işi yapar bir de maddi durumlardan çalışmak zorunda kalır buralarda yazarsın.hayat ve evlilik şu an anlayamayacağın kadar zor.abinle eşinin evliliğine onların ev huzur açısından karışmamanı tavsiye ederim.bunlar yaşamadan anlayamacağın şeyler zira.
 
Bende şu anda çalışmak taraftarıyım.3.5 sene özel bir şirkette çalıştım bekarken evendikten sonra da üniversite bünyesinde çalıştım birkaç ay önce ayrıldım. Açıköğretim okuyorum 3. sınıftayım bu arada bebekte yapacağım ve okul bitene kadar bebeğimi büyüteceğim ve sonra yine iş hayatına başlayacağım. Eşimin durumu kötü değil ev kendimizin ama herşey böyle sürecek diye bir kaide yok. Yarın birgün eşimden ayrolmayacağım ne malum yada eşimin başına birşey gelse kim ekmek getirecek bana kayınpederlerimin eline mi bakayım aileme dönp onlara mı el açayım belli bir yaştan sonra iş bulmak hem zor hemde körelmiş oluyorsun. Benim annem 15 yıl evlilikten sonra boşandı ve hiç çalışma hayatı yoktu 2 çocukla kaldı ortada çok zor şartlarda çalıştı bize baktı ben aynı hataya düşemem. Kaldı ki sosyal, aktif, kendine güveni olan, kendi ekonomik güvencesini elinde tutan birşey almak istediği zaman gönül rahatlığıyla kendi parasıyla alabilen biri olmak isterim. Kenara koyacağım üç beş kuruşunda benim param olmasını isterim.. Hem çocuklarıma örnek olurum diye düşünüyorum. Ama bir yandan da bebeğimi nasıl bırakırım bakıcı parası felan derken benim paramda kaynar giderse bakıcıya para vereceğime kendim bakarım da dediğim zaman oluyor belki bebeğime kıyamam ama o hep bebek kalmayacakki büyüyecek kendi hayatı olacak arkadaşları olacak ve bizi görmeyecek bile..Yaşlandığımda geriye baktığımda ne yapmşım ne başarmışım bu hayatta demek istemiyorum
Bence gayet mantıklı düşünüyorsun....benim kızımda 1 yılık evli ve çalışmıyor:((fakat ben bu duruma çok üzülüyorum...eşinin durumu iyi olduğu için spor salonu,gezmeler komşularıyla gidip gelmeler onu oyalıyor ama ben onun çalışmasını çok isterdim...Bu konuda sürekli iteleme çabalarım var ve sanıyorum şu günlerde 5 yıldızlı bir otelin satış müdür yardımcılığı pozisyonunda bir iş teklifi aldı:))inşallah değerlendirip kabul eder...Çünkü ne oldum değil ne olacağım demeli...Kocalarınız ne kadar zengin olursa olsun ayaklarınız yere bassın ve kendinizi köreltmeyin...Sizleri ev hanımı olmanız için okutmadık...ev işleri hiç bitmez ihtiyacınız olmasa da siz çalışın evinizi,ütünüzü,yemeğinizi de paranızla başka bir hanıma yaptırın bu işlere ihtiyacı olanlara da bu şekilde yardımcı olursunuz ben 46 yaşında hiç çalışmamış,eşinin durumu gayet iyi ve kendi üzerine mülkleri olan ayrıca sigortası ödenmiş emekli yani aslında şanslı bir ev hanımı olarak böyle düşünüyorum:26::26:
 
bende evlendiğimde çalışmak istemiyorum..bir çok yaşıtım da benim gibi düşünüyor..benim alanım banka ve sevdiğimi de söyleyemem..sabah kalkıp sevmediğin bir işe gitmek zaten zor..bir de eşimin yanından kalkıp hiç gidemem..insanın canını çıkarıyorlar..akşam evime sürüklenerek geliyorum..gelip bir de ev işi yapmak mı ! :20::19:
 
konu açılalı bayağı olmuş bu konuya yazdımmı hatırlamıyorum valla:)
şuan bende çalışmıyorum ama çalışmayı istiyorum
ama ne için istiyorum onu bilmiyorum
çevreden çok ses geliyor bir kere herkes burnunu sokuyor..
kimi çalış adamın elinemi bakacaksın onca yıl okudun diyor
kimisi çocukların san ihitiyacı var,başkası nasıl büyütecek kimbilir kendin bak çocuklarına diyor
ama illa birileri karışıyor işte
eşim asla benden para esirgemez elime verir hepsini,ben birikitirim..
alışveriş yapmaya her kadın gibi bayılırım
ama evlendiğimden beri kıstım bayağı farkındayım..çalışırken çok beğendiğim o kadarda ihtiyacım olmayan bişeyi düşünmeden alırdım..şimdi yok yok daha yeni aldım,hem ihtiycm yok israf olmasın diyorum
çocuğum küçük.2. geliyor,2.si 1.5 2 yaşında olana kadar çalışmayı düşünmüyorum.
kızım 21 aylık ama o kadar muhtaçki bana
nasıl bakıcıya kreşe bırakıp giderim
paraya ihtiyacımızda yok allaha şükür,durumumuz iyi
çalışan biri olsam çok yıpranıp yorulacağım onunda farkındayım aslında..çevremdekiler aileleriyle doğru düzgün vakit geçiremiyorlar iş hayatı yüzünden..
hakkımda hayırlısı
ama bir arkadaşta demiş 1500 altınada çalışmam..evde durum daha iyi
arkadaşlarım bekarlar,evde durmamk için ücretli öğretmenlik yapıyorlar bari bi kaç kuruş para kazanlımihtiyaçlarımızı karşılayalım diye
bana diyorlar çalışsana ücretli yap diye
çalışsam 700 alacağım 400 kreşe bakıcıya herneyse ona vereceğim
300 kalacak
ben çocuğumdan ayrı kaldığımla ve yorulduğumla kalacağım..eşim haytta izin vermiyor zaten ücretliye
açmı kaldık açıktamı kaldık diyor..kendini yıprattığına değmez aldığın diyor..bu konuda katılıyorum
 
Bu durumda çok doğru düşünüyorsun gerçekten.Zaten maddi zorunluluk yoksa kadının çocuğuyla ve eşiyle rahat rahat ilgilenebilmesinden daha güzel birşey olamaz.Eşin ve sen doğru temeller üzerine bir evlilik kurmuşsunuz ve doğru düşünüyorsunuz.Toplum için çok güzel birşey bu.Eşin de iyi eğitim almış düzgün bir insan ve seni çok seviyorki ortamı hazırlamış .Çok seviniyorum böyle çiftlere.Allah mutluluğunuz daim etsin inş.
 
Bu durumda çok doğru düşünüyorsun gerçekten.Zaten maddi zorunluluk yoksa kadının çocuğuyla ve eşiyle rahat rahat ilgilenebilmesinden daha güzel birşey olamaz.Eşin ve sen doğru temeller üzerine bir evlilik kurmuşsunuz ve doğru düşünüyorsunuz.Toplum için çok güzel birşey bu.Eşin de iyi eğitim almış düzgün bir insan ve seni çok seviyorki ortamı hazırlamış .Çok seviniyorum böyle çiftlere.Allah mutluluğunuz daim etsin inş.

eşim bitanedir çok anlayışlıdır.Allah başımdan eksik etmesin onu,her konuda destektir saolsun:69:
 
Bence gayet mantıklı düşünüyorsun....benim kızımda 1 yılık evli ve çalışmıyor:((fakat ben bu duruma çok üzülüyorum...eşinin durumu iyi olduğu için spor salonu,gezmeler komşularıyla gidip gelmeler onu oyalıyor ama ben onun çalışmasını çok isterdim...Bu konuda sürekli iteleme çabalarım var ve sanıyorum şu günlerde 5 yıldızlı bir otelin satış müdür yardımcılığı pozisyonunda bir iş teklifi aldı:))inşallah değerlendirip kabul eder...Çünkü ne oldum değil ne olacağım demeli...Kocalarınız ne kadar zengin olursa olsun ayaklarınız yere bassın ve kendinizi köreltmeyin...Sizleri ev hanımı olmanız için okutmadık...ev işleri hiç bitmez ihtiyacınız olmasa da siz çalışın evinizi,ütünüzü,yemeğinizi de paranızla başka bir hanıma yaptırın bu işlere ihtiyacı olanlara da bu şekilde yardımcı olursunuz ben 46 yaşında hiç çalışmamış,eşinin durumu gayet iyi ve kendi üzerine mülkleri olan ayrıca sigortası ödenmiş emekli yani aslında şanslı bir ev hanımı olarak böyle düşünüyorum:26::26:
ev işlerini kim yaparsa yapsın evin sorumluluğu gene de bitmiyor, sürekli bizimle yaşayan bir hizmetçi olması lazım..üstelik çocuklara bakmak sadece bakmak değil. onları yetiştirmek.. çünkü bir çocuğu eğiten, bir aileyi ve bir toplumu da eğitmiş demektir. aile çatırdarsa o toplum yıkılır gider.
bir kadının öncelikli görevi ailesine sahip çıkmaktır. bu da kendini köreltmek değildir.
ben de üniversite mezunuyum ve insan sosyal faaliyetler ,kitaplar ,internet vs ile kendini geliştirebilir teknolojiye ayak uydurabilir. illa ki çalışmak gerekmiyor. ev hanımı olmayı küçümsemek çok yanlış. beni ailem kültürlü olayım diye okuttu. çalışmayınca boşuna mı okumuş oluyoruz. okumak öğrenmek bize verilen beyni kullanmak gerekli. maddi kaygılarla değil.
çok isteyenler yarım gün part time işlerde çalışabilir ,eğer yol, kıyafet masrafı, zaman ,yorgunluk sıkıntısı olmayacaksa.. ama değmez. benim eşim de çalışmamı istemiyor. çok zengin olmasak da aç değiliz açıkta değiliz. biraz daha fazla para için evimin huzurundan ödün veremem.
eşinden para istemeyi ayıp bulanları da hiç anlamıyorum. komplekslere girmeye gerek yok.
 
ben resim mezunuyum, kendimi çok geliştrdm ama iş alanı yok
eşimde bana seve seve bakar, kocam değilmi baksın da, ama elim ayagım tutarken neden ona muhtac olayım? işten çıkarılırım, çalışamicak özel bi dururum olur vs, işte o zaman derim kocam değil mi baksın diye
şimdi sıradan biyerde sıradan bi çalışanım, evet ev hanımlığı illaki kültürsüzlük değildir, kitap okur araştrr internette her bilgi elimizin altında zaten, ama çalışmadığınız zaman ev işleri otomatik olarak size kalıyo
ve yanlış anlamayın ama tek vasfınız bu oluyo
ben de ilerde çalışmayı düşünmüyorum, bebeğimi kendim büyütmeyi düşünüyorum, ama bebeğim olana kadar çalışmamamın bi anlamı yok bence
 
çalışmamak mı?aslaa..ben doğumdan sonra 6 ay evdeydim ve delirdim,başkalarını eleştiremem kendi adıma diri diri mezara girmek.yaz tatilleirinibile hiç sevmem:63:
 
ev işlerini kim yaparsa yapsın evin sorumluluğu gene de bitmiyor, sürekli bizimle yaşayan bir hizmetçi olması lazım..üstelik çocuklara bakmak sadece bakmak değil. onları yetiştirmek.. çünkü bir çocuğu eğiten, bir aileyi ve bir toplumu da eğitmiş demektir. aile çatırdarsa o toplum yıkılır gider.
bir kadının öncelikli görevi ailesine sahip çıkmaktır. bu da kendini köreltmek değildir.
ben de üniversite mezunuyum ve insan sosyal faaliyetler ,kitaplar ,internet vs ile kendini geliştirebilir teknolojiye ayak uydurabilir. illa ki çalışmak gerekmiyor. ev hanımı olmayı küçümsemek çok yanlış. beni ailem kültürlü olayım diye okuttu. çalışmayınca boşuna mı okumuş oluyoruz. okumak öğrenmek bize verilen beyni kullanmak gerekli. maddi kaygılarla değil.
çok isteyenler yarım gün part time işlerde çalışabilir ,eğer yol, kıyafet masrafı, zaman ,yorgunluk sıkıntısı olmayacaksa.. ama değmez. benim eşim de çalışmamı istemiyor. çok zengin olmasak da aç değiliz açıkta değiliz. biraz daha fazla para için evimin huzurundan ödün veremem.
eşinden para istemeyi ayıp bulanları da hiç anlamıyorum. komplekslere girmeye gerek yok.

işte ben bu hayatı bir paragrafta özetleyen bu mükemmel sözleri ayakta alkışlıyorum.
siz de aynı benim kafadanmışsınız.annelerimizin bin yıllık mesleği olan ve dünyanın en zor en özveri isteyen ev hanımlığı mesleğini hiç kimse küçümseyemez.buna hakkı yoktur. "para kazansınlar diye okuttuk" diyenler hayatta her şeye para eksenli bakan öte tarafı düşünmeyen zavallılardır ancak.
annesi babası tarafından iyi yetişmeyen çocuklar internet bağımlısı,psikolojik sorunlu,kimseyi sevmeyen kişiler oluyorlar.
 
Son düzenleme:
işte ben bu hayatı bir paragrafta özetleyen bu mükemmel sözleri ayakta alkışlıyorum.
siz de aynı benim kafadanmışsınız.annelerimizin bin yıllık mesleği olan ve dünyanın en zor en özveri isteyen ev hanımlığı mesleğini hiç kimse küçümseyemez.buna hakkı yoktur. "para kazansınlar diye okuttuk" diyenler hayatta her şeye para eksenli bakan öte tarafı düşünmeyen zavallılardır ancak.
annesi babası tarafından iyi yetişmeyen çocuklar internet bağımlısı,psikolojik sorunlu,kimseyi sevmeyen kişiler oluyorlar.

sagol canım inşallah hepimiz evlatlarımızı en güzel şekilde yetiştiririz..
 
ben kadının çalışması taraftarıyım 1 yıllık evliyim ve çalışıyorum düzenimi oturttm şuan zaten çocuk yapmayı düşünmüyorum çocuk olunca ne olur bilemem ama artık devir değişti kadın da erkekler kadar söz sahibi maddiyatta ben kendimi evde düşünemiyorum çalşırken daha düzenli oluyorum evt yoruluyorum ama gencim buna değer benim annem ev hanımı olmasına rağmen bir kere bizi okula yolladığını yada kahvaltı hazırladğıını görmedim gerçi bu biraz da yapı meselesi ama evde oturmak beni tembelleştiriyor
 
bende 1 yıllık evliyim şuan çalışmıyorum.açıkçası başlarda çalışmaya pek hevesli değildim.çocuğum yok ama istiyorum artık yavaş yavaş.ailelerimizle aynı şehirdeyiz o yüzden onlarında şuanda bile her konuda desteklerini görüyorum.yani bir misafir geliyorsa 1 ben yapıyorsam onlar 2 yapıyor.ama evde oturmak beni çok bunaltmaya başladı açıkçası.öncesinde üniversite vardı dışarda okumuştum bir düzenim vardı.daha sonra 1 yıl çalıştım sonra evlendim.şimdi evde oturuyorum.ama artık şahsen evde oturmaya dayanamıyorum.çok sıkılıyorum.bir süre sonra dışarı çıkmak kimseyle konuşmak bile istemiyor hale geliyorum.her ay 1 hafta falan bu bunalımı geçiriyorum mutlaka.yani bunalım dediysem böyle mutsuz mutsuz oturma durumu.öğretmenim şuan kpss'ye çalışıyorum bu sefer kesin olarak çalışmayı düşünüyorum.eğerki evlenmeden önce daha sosyal bir insansanız daha sonra evde oturmak sıkıyor insanı.enazından benim için öyle.
 
Bende buna benzer başlıkları okuyordum. Bu konuda fikrimi belirtmeden geçemeyeceğim. Evliliği düşündüğüm sevgilim vardı evlenince çalışmamı istemiyordu durumu iyiydi bende başlarda hak verdim çocuk olunca çalışmak zor oluyor diye evlilik iş ikisini bir arada yüretemem diye düşündüm bu benim kararımdı. Sonra iş sade çalışmamakla kalmıyor. Görüşmek istediğin kişilere ben karar veririm o kişi ile görüşmeni istemiyorsam görüşmezsin. Bu kişinin isteği sadece çalışmamak ile kalmıyor Kadının söz hakkını elinden almaya kalkıyor. Bende ayrılık kararı aldım seninle benim düşüncelerim bir değil hayata bakış açılarımız çok farklı dedim. Ben ilerde sıkılsam çalışmaya dönmek istesem buna dahi izin vermiyorsun vs. uzatmayayım.
İnsanın evlendiği eşinin nasıl çıkacağını kimse bilemez.Yıllar sonra birde bakmışsınız karşınızdaki bambaşka bir insan. Zenginde olsa bir anda herşeyini kaybedebilir. Bunla ilgili bir sürü şey düzenli sizi yormıcak bir işiniz varsa asla çalışmaktan ilerlemekten vazgeçmeyin.
 
ev işlerini kim yaparsa yapsın evin sorumluluğu gene de bitmiyor, sürekli bizimle yaşayan bir hizmetçi olması lazım..üstelik çocuklara bakmak sadece bakmak değil. onları yetiştirmek.. çünkü bir çocuğu eğiten, bir aileyi ve bir toplumu da eğitmiş demektir. aile çatırdarsa o toplum yıkılır gider.
bir kadının öncelikli görevi ailesine sahip çıkmaktır. bu da kendini köreltmek değildir.
ben de üniversite mezunuyum ve insan sosyal faaliyetler ,kitaplar ,internet vs ile kendini geliştirebilir teknolojiye ayak uydurabilir. illa ki çalışmak gerekmiyor. ev hanımı olmayı küçümsemek çok yanlış. beni ailem kültürlü olayım diye okuttu. çalışmayınca boşuna mı okumuş oluyoruz. okumak öğrenmek bize verilen beyni kullanmak gerekli. maddi kaygılarla değil.
çok isteyenler yarım gün part time işlerde çalışabilir ,eğer yol, kıyafet masrafı, zaman ,yorgunluk sıkıntısı olmayacaksa.. ama değmez. benim eşim de çalışmamı istemiyor. çok zengin olmasak da aç değiliz açıkta değiliz. biraz daha fazla para için evimin huzurundan ödün veremem.
eşinden para istemeyi ayıp bulanları da hiç anlamıyorum. komplekslere girmeye gerek yok.

cnm gerçekten çok güzel anlatmışsın bende sana katılıyorum bende üniversite mezunuyum ve ihtiyaç olmadıkça çalışayı düşünmüyorum eşim saolsun asla bunu eksiklik gibi görmez ailemde istemiyo çocuğunu kendin yetiştir diyolar zaten oğlumu kimselere bırakmayı düşünmüyorum ve komplekse girmiyorum ev hanımı olduğum için...
 
çalışmayın üretmeyin evlenin koca eline bakın ( Allah herşeyin hayırlısını versin de ) sonra kocanızdan ayrılmak zorunda kalsanız sudan çıkmış balık gibi ortada kalın ....aileniz sahip çıkıyorsa ne ala çoluğunuzla çocuğunuzla gider sığınırsınız ........bilmem ki bana garip geliyor,şükürler olsun sağlıklıyım neden benim maddi ihtiyaçlarımı başkası karşılasın ki ,eşimin de ailemin de durumu oldukça iyi , ama çalışıyorum , kariyer de yaptım çocuk da , hepsinin üstesinden de geliyorum , gezmekten, eğlenmekten , sosyal faaliyetlerden de geri kalmıyorum , zamanımı şu şunu demiş bu bunu giymiş gibi anlamsız muhabbetlerle geçireceğime ülke ekonomisine de katkıda bulunuyorum , kendimin ve çocuğumun geleceğini de en azından maddi anlamda garanti altına almış oluyorum ...kısacası ben çalışmaktan memnunum
 
Back
X